بر اساس یک مقاله، "پدرو کاستیو از پرو عمیق، طرد شده و به حاشیه رانده شده بیرون آمد که هدف اولیه پیامدهای شوم خیانت نخبگان بوده است." نظاره گر. کاستیو اولین نامزد مترقی بود که در انتخابات ریاست جمهوری پرو پیروز شد.
پس از ماهها آزار و اذیت او، کنگره تک مجلسی پرو تحت سلطه جناح راست اخیراً دستور برکناری کاستیلو از سمت خود را صادر کرد. مقامات او را دستگیر کردند و اکنون در زندان است. دینا بلوارته معاون رئیس جمهور جایگزین کاستیو شد.
معترضان در سراسر پرو بسیج شده اند، بیش از 100 بزرگراه را مسدود کرده اند، پنج فرودگاه را اشغال کرده اند و در شهرهای مختلف تظاهرات برگزار کرده اند. دولت جدید وضعیت اضطراری 30 روزه برقرار کرده و حضور نیرومند پلیس و نظامی را در سراسر کشور تحمیل کرده است. نیروهای امنیتی نزدیک به 30 معترض را کشته و صدها نفر را زخمی کرده اند.
تظاهرکنندگان خواستار برکناری بولوارته، آزادی کاستیلو، بازگشت او به عنوان رئیس جمهور، انتخابات جدید در سال 2023 و تشکیل مجلس مؤسسان هستند.
مانند تاریخ پر فراز و نشیب پرو در دهه های اخیر، این درگیری منعکس کننده تقسیم بندی بین پرویی هایی است که منابع خوبی دارند، از تبار اروپایی هستند و عمدتاً در شهرها زندگی می کنند - یک سوم پرویی ها در لیما زندگی می کنند - و اکثریت پرویی هایی که مضطر و محروم هستند احتمالاً در مناطق روستایی زندگی می کنند و از میراث بومی هستند.
آنها هستند ٪ 51 از پرویی هایی که امنیت غذایی ندارند، ٪۱۰۰ از آنها که فقیر هستند، ٪۱۰۰ که در بخش غیررسمی کار می کنند و ٪۱۰۰ روستائیان بی سواد
ولادیمیر سرون یک جراح مغز و اعصاب آموزش دیده در کوبا و بنیانگذار حزب مارکسیست پرو لیبره (پرو آزاد) در اکتبر 2000 پدرو کاستیو را به عنوان نامزد ریاست جمهوری آن حزب به خدمت گرفت. کاستیلو که در شمال پرو زندگی می کرد، هرگز منصب سیاسی نداشت. او یک کشاورز کوچک، معلم و رهبر اتحادیه معلمان بود. او در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری در 6 ژوئن 2021 به پیروزی شگفت انگیزی دست یافت.
تسلط کاستیلو در ریاست جمهوری شکننده بود و با تأخیر 42 روزه در آغاز به کار تا بررسی اتهامات تقلب در انتخابات آغاز شد. از آن زمان به بعد، او از حملات کنگره پرو که محافظه کاران در آن مسئولیت دارند طفره می رفت. او بارها وزرای کابینه را در تلاش های بیهوده ای برای جلوگیری از اقداماتی که منجر به استیضاح وی می شد، جایگزین کرد. کنگره بارها کاستیلو را به فساد متهم کرد.
سرون که از اخراج وزرای کابینه پرو لیبره توسط کاستیلو عصبانی شده بود، به نمایندگان کنگره حزب اجازه داد تا روابط خود را با کاستیلو قطع کنند. تحت فشار سرون، کاستیلو در ژوئیه 2022 از پرو لیبره خارج شد. دینا بولوارته، معاون او، قبلا از آن حزب اخراج شده بود. او و کاستیلو با هم ارتباط نداشتند.
کاستیلو از دو رای استیضاح در کنگره جان سالم به در برد. اما با پیش بینی یک رای موفقیت آمیز استیضاح، کاستیو در 7 دسامبر کنگره را برکنار کرد و خواستار برگزاری انتخابات جدید شد. کنگره سپس او را به دلیل «ناتوانی اخلاقی» استیضاح کرد و اقدام به دستگیری او کرد. او 18 ماه در زندان است. انتخابات بعدی، طبق قانون اساسی پرو، در سال 2026 برگزار خواهد شد.
درگیری بین رئیس جمهور کاستیلو و کنگره حول مفاد قانون اساسی پرو در سال 1993 است که تحت نظارت دیکتاتوری فوجیموری ایجاد شد. آن قانون اساسی اجازه برکناری رئیس جمهور از طریق استیضاح کنگره را در فرآیندی به نام «جای خالی» می دهد. آن را نیز کشورهایی که"رئیس جمهور این اختیار را دارد که کنگره را در صورتی که کنگره از دادن رای اعتماد به دو وزیر کابینه انتقاد کرده یا از دادن رای اعتماد خودداری کرده باشد، منحل کند."
خانواده کاستیلو به سفارت مکزیک پناه برده اند. دولت های کلمبیا، بولیوی، آرژانتین، هندوراس، مکزیک، ونزوئلا، کوبا و برخی از کشورهای حوزه کارائیب کودتای پارلمانی پرو را محکوم کردند. ایالات متحده و شیلی از دولت جدید حمایت می کنند.
دولت ایالات متحده به شدت درگیر است. سفیر لیزا کنا، یک مامور مجرب سیا و وزارت امور خارجه، ملاقات با گوستاوو بابیو روزاس، وزیر دفاع در 6 دسامبر، یک روز قبل از کنگره، کاستیلو را استیضاح و برکنار کرد. بابیو یک سرتیپ بازنشسته است.
روز بعد، قبل از استعفا، بابیو به نیروهای مسلح پرو دستور داد تا با تلاش کاستیلو برای انحلال کنگره، که او آن را کودتا توصیف کرد، مخالفت کنند. در آن روز، سفیر کنا در توییتی نوشت: «ایالات متحده قاطعانه از رئیس جمهور کاستیو می خواهد که تلاش خود برای تعطیلی کنگره را متوقف کند و به نهادهای دموکراتیک پرو اجازه دهد تا طبق قانون اساسی عمل کنند. ما مردم پرو را تشویق می کنیم که آرامش خود را حفظ کنند.
آندرس مانوئل، رئیس جمهور مکزیک لوپز اوبرادور در 16 دسامبر از وضعیت اضطراری در پرو انتقاد کرد. وی دیدار رئیس جمهور بولوارته با سفیر آمریکا را محکوم کرد و افزود: نباید از زور استفاده کرد، مردم نباید سرکوب شوند و آزادی ها باید تضمین شود. در پاسخ، دولت پرو در 21 دسامبر اقدام به اخراج سفیر مکزیک در لیما کرد.
ارتش ایالات متحده در پرو مانند سایر کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب حضور دارد. تمرینات نظامی مشترک ایالات متحده و پرو وجود دارد. پرسنل ایالات متحده در سال 2017 در تمرینات نظامی به طور مشترک با پرو، کلمبیا و برزیل در "سرزمین سه گانه" در منطقه آمازون برگزار شد. واحد تحقیقات پزشکی نیروی دریایی ایالات متحده شش مدت طولانی است انجام شدهمطالعات بیماری های عفونی در لیما و ایکیتوس از سال 2018، فرماندهی جنوب ایالات متحده ساخته بود 15 مرکز عملیات اضطراری منطقه ای به عنوان بخشی از "برنامه کمک های بشردوستانه" آن.
ارتش پرو ممکن است به طور یکسان از کودتا حمایت نکند. نیروهای مستقر در منطقه "VRAEM" (مخفف اسپانیایی به معنای دره رودهای آپوریماک، انه و مانتارو) در 18 دسامبر اعلام کردند که "شکوه ارتش پرو وضعیت اضطراری را رعایت نخواهند کرد» و اینکه آنها «در شورش علیه غاصب [رئیس جمهور] دینا آرسلیا بالوارته زگارا هستند. بیانیه آنها "این سیستم استثمارگرانه و فاسد تایید شده توسط قانون اساسی سیاسی پرو در سال 1993" را محکوم می کند.
این سرکشی ممکن است به نوعی به وزارت دفاع مربوط شود خبر در 5 می، 40 پایگاه در منطقه VREAM در نهایت از تأسیسات جنگ مواد مخدر به «مرکز تولید و توسعه» تبدیل میشوند. VRAEM در سال 2020 70 درصد از تولید کوکای پرو را به خود اختصاص داد. طرح های وزارتخانه برای حذف پایگاه های نظامی مورد انتقاد قرار گرفته است.
هکتور بژار، صدراعظم 19 روز اول ریاست جمهوری کاستیو، حرف آخر را می زند. او خاطرنشان میکند که «کاستیلو مردی متواضع است، نه چپگرا. او یک انجیلی است... نه یک مارکسیست-لنینیست، نه یک تروریست... رفتار او غیرقابل توضیح است، زیرا او یک رهبر کارگری در سطح ملی است و رهبری دو اعتصاب معلمان بسیار مهم را بر عهده داشت. اینطور نیست که او تجربه ای نداشته باشد.»
بژار احتمالاً به عدم آمادگی کاستیلو در فرض ریاست یک دولت مترقی اصلاحطلب اشاره میکند، به ویژه در مقایسه با رهبران منطقهای با انگیزه مشابه در گذشته و حال. رؤسای جمهور مانند مورالس از بولیوی، پترو از کلمبیا، چاوز از ونزوئلا، کاسترو از هندوراس، آلنده از شیلی، و کورئا از اکوادور، به روش خود آماده شده بودند. آنها حمایت مردمی را پرورش داده بودند، همکاران سیاسی قابل اعتمادی را به خدمت گرفته بودند، قبلاً رهبران یک جنبش سیاسی چپگرا بودند، یا یکی را توسعه دادند.
بیجار اعلام می کند که،ما داریم یک دیکتاتوری در پرو، یک دیکتاتوری نظامی و سیاسی...[و] ما در یک جنبش انقلابی بدون انقلابی هستیم.»
درسته. انبوهی از مردم کارگر و به حاشیه رانده شده در پرو خود آماده هستند، همانطور که رای غافلگیرکننده آنها به کاستیلو در سال 2021 و در حال حاضر مقاومت شدید و مداوم آنها در برابر کودتا نشان می دهد. اکنون نیز مانند گذشته منتظر رهبری بصیر و انقلابی هستند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا