در حال حاضر، دو لایحه در مجلس قانونگذاری فلوریدا ثبت شده است که محدودیت های گسترده ای را برای دولت های محلی پیشنهاد می کند. یکی (لایحه مجلس 17) آنها را از تنظیم "کسب و کار، حرفه و مشاغل" منع می کند، دیگری (SB 1158)، صراحتاً "تنظیم امور مربوط به تجارت، تجارت و کار" را ممنوع می کند. زبان کلی این لوایح، طرفداران محلی را در تسلیحات و روزنامههایی مانند Naples Daily News مطرح کرده است که آیا «مقررات محلی [از] گذشته است.جلسه قانونگذاری برای بحث و بررسی و پیشبرد لوایح از 7 مارس آغاز شد.
اگرچه فاجعه آمیز است، اما آنچه در مورد اسکناس ها قابل توجه است این است که واقعاً چقدر معمولی هستند. اسکناس هایی مانند آنها در ایالات متحده امری عادی شده است.
دولتهای محلی به میدان جنگ تبدیل شدهاند و منافع شرکتهایی که به دنبال کاهش نفوذ خود هستند، سالها است که چنین لوایحی را پیشنهاد و تصویب کردهاند. افزایش بیشماری حداقل دستمزد محلی، صورتحسابهای حمایت از کارگران، قوانین اجاره، طرحهای نظارتی پلیس، ممنوعیت استخراج سوختهای فسیلی و سایر اصلاحات مترقی در سراسر کشور از سال 2008 به تصویب رسیده است. در فلوریدا، احکام محلی در مورد سرقت دستمزد، مرخصیهای با حقوق گسترده، مقررات مربوط به اسلحه و تعداد بیشتری در سکوی چپ مرکزی بوده اند. اکنون بیش از هر زمان دیگری، محلی شدن به یک راه کلیدی برای دستیابی به دستاوردها و مقاومت تبدیل شده است - به ویژه در دوران ترامپ.
در پاسخ، شرکتها و منافع جناح راست از کنترل نامتناسب (و اغلب جسورانه) خود بر قانونگذاران ایالتی برای تصویب لوایح «حقوق دولتی» مانند HB 17 و SB 1158 برای سرکوب فعالیتهای محلی استفاده کردهاند. به طور فزایندهای، قدرتهای اساسی دولتهای محلی در حال تبدیل شدن به یک سنگ کلیدی در مبارزه بر سر چندین موضوع، از جمله حفظ خود دموکراسی است.
با گسترش و فراگیرتر شدن «پیشگیری» - یا به عبارت دیگر، هر چه دولتهای بیشتری اختیارات خاص یا گستردهای را از دولتهای محلی حذف میکنند - شروع به خفه کردن عناصر اساسی دموکراسی محلی میکند. «قوانین خانگی» که برای محافظت از تصرف قدرت برای دولتهای محلی وجود دارد، بیصدا در حال تغییر است.
اختیارات حاکمیت خانه برای شهرداری ها دهه ها - و در برخی ایالت ها، یک قرن پیش - از طریق اصلاحات قانون اساسی ایالتی به رهبری "دوران مترقی" به دست آمد. با قانون خانه، محلات از پیش فرض قدرت برخوردار هستند، به این معنی که اگر دولت در مورد یک موضوع سکوت کند، شهرداری ها می توانند خلاء را پر کنند. بدون قانون داخلی، تمام اختیارات آنها باید به صراحت توسط ایالت به آنها اعطا شود، همانطور که قبلاً در فلوریدا چنین بود. رای دهندگان اصلاحیه قانون داخلی را در سال 1968 تصویب کردند. شهرداری ها بخش های ایالتی بودند. Home Rule سعی کرد آن را معکوس کند.
با این حال، هیچ چیز در اصلاحیههای قانون داخلی، اقتدار ایالت را برای محدود کردن و تضعیف یکجانبه قدرتهای قانون داخلی بررسی نمیکند. به عنوان مثال، HB 17 و SB 1158، در صورت تصویب، قدرت اصلاحیه 1968 فلوریدا را که برای شهرداری ها به دست آمد، مهار می کند. همانطور که لیگ شهرهای فلوریدا هشدار می دهد، "این لوایح فلوریدا را به زمانی برمی گرداند که رفع مشکلات محلی به یک نهاد ایالتی [مجلس قانونگذاری] بستگی دارد که تنها یک بار در سال و از صدها مایل دورتر اقدام رسمی انجام می دهد."
سالهاست که این شکاف در سراسر کشور مورد بهرهبرداری قرار گرفته است. لابی هایی مانند شورای تبادل قانونی آمریکا (ALEC) که نیرویی پیشرو در پشت پیش گیری ایالتی است و متحدان آنها حذف قانون خانگی را به کار خود تبدیل کرده اند. اکنون، در سال 2017، محدودیتهای Home Rule به قدری گسترده شده است که خود Home Rule در معرض خطر معکوس شدن قرار دارد. به عنوان مثال، HB 17، محلی ها را از تنظیم مشاغل، حرفه ها یا مشاغل منع می کند، مگر اینکه "به صراحت توسط قانون عمومی مجاز باشد."
این تغییر قدرت که از مزایای شک برخوردار است - قدرت ایالت یا قدرت محلی - پژواک مستقیم دکترین قانونی به نام "قاعده دیلون" است که شهرداری ها را به عنوان "فرزندان" ایالت تلقی می کند. تصمیم دادگاه عالی ایالات متحده در سال 1907 هانتر در مقابل پیتسبورگ به این دکترین اعتبار و مشروعیت گسترده ای بخشید. دادگاه نوشت: «شرکتهای شهرداری منشأ خود را مدیون قانونگذار هستند و اختیارات و حقوق خود را کاملاً از آن میگیرند. در آنها نفس حیات می دمد که بدون آن نمی تواند وجود داشته باشد.» بر اساس منطق دیلون، دولت از شک و تردید برخوردار است.
جای تعجب نیست که در ژانویه 2016، صرافی شهرستان آمریکایی (ACCE) شورای تبادل قانونگذاری آمریکا - که برای پیشبرد اصلاحات بازار آزاد محلی مانند حق کار شهرداری ایجاد شده است - منتشر شد. یک کاغذ در دفاع از قانون دیلون آنها نوشتند: «دولتهای محلی مستاجر دولت هستند.»
علیرغم پیامدهای برتری قانون دیلون در دعواهایی مانند مبارزاتی که در فلوریدا و سراسر کشور در جریان است، بسیاری از واکنش های چپ به این دکترین عمدتاً به دلیل درک قدیمی از مقامات محلی متوقف شده است. اغلب، بحث در مورد میزان قدرتی که دولتهای محلی باید داشته باشند منجر به گفتگو در مورد خطرات «کنترل محلی» کامل از یک سو، و خطرات یک دولت فدرال یا ایالتی کنترل نشده از سوی دیگر میشود. گفتگو معمولاً در آنجا متوقف میشود و از دیدگاه پیچیدهتری برای دولتهای محلی که نه شهرداری و نه دولت کنترل کاملی در آن ندارند، فاصله دارد. در نتیجه، چپ تا حد زیادی به Home Rule چسبیده است، حتی اگر خود Home Rule سرنگون شده باشد.
ACCE در واقع درک دقیق تری از Home Rule دارد - که ممکن است یکی از دلایلی باشد که چپ در واکنش به پیش دستی دولت بسیار آماده نبوده است. اگرچه Home Rule به محلات اختیار میدهد تا طیف وسیعی از تصمیمها را اتخاذ کنند و قانون دیلون چارچوبی را ایجاد میکند که در آن دولتهای محلی تنها زمانی میتوانند قانون وضع کنند، ACCE میداند که «این دو متقابل متقابل نیستند». قانون خانه در قانون دیلون وجود دارد.
همانطور که در ایالتهای سراسر کشور میبینیم، قانون خانه در برابر «مدیریت اضطراری» تحمیلی توسط دولت، یا صورتحسابهای پیشگیرانه فراگیر که اختیارات محلی ضروری را حذف میکند، محافظت نمیکند. تأثیرات مادی برای میلیونها آمریکایی که برای دستمزدهای بالاتر و شرایط زندگی بهتر مبارزه میکنند، واضح است. با این حال، برخلاف چپ، ACCE میداند که چگونه Home Rule با قانون غالب Dillon سازگار است، زیرا هیچ محدودیتی برای محدودیتهایی که ایالات میتوانند بر روی Home Rule اعمال کنند وجود ندارد.
واکنش های چپ به حملات به دموکراسی محلی تا حد زیادی در رسیدگی به این واقعیت های ساختاری شکست خورده است. حرکت فراتر از خشم (موجه) در مورد پیشدستی دشوار است. جایگزینهای شرایطی که موجب پیشدستی میشوند تا حد زیادی نادیده گرفته میشوند.
بهترین دفاع حمله است. بنابراین، یک جرم شدید ممکن است برای دولت های محلی چگونه باشد؟
خودمختاری محلی برای سال ها، دهه ها و قرن ها خواسته ملت های بومی، مبارزات آزادیبخش و محله ها بوده است. اکنون، این مطالبات خفته در حال به رسمیت شناختن جریان اصلی هستند. یکی از خواسته های اصلی سیو راک ایستاده، تعیین سرنوشت و حاکمیت است. همانطور که بتسی دیووس سکان هدایت وزارت آموزش ایالات متحده را به دست می گیرد، تسلط ایالت بر مناطق مدارس منتخب به احتمال زیاد گسترش می یابد و گروه های عدالت آموزشی مانند Journey for Justice Alliance را وادار می کند تا خواسته های قدیمی برای "کنترل جامعه مدارس" را بالا ببرد. در چندین ایالت، تلاش های جنبش حقوق جامعه برای پیشبرد یک رابطه جدید بین ایالت ها و ساکنان محلی، که حمایت های اساسی برای خودگردانی محلی را در نظر می گیرد، به طور مشابه به رسمیت شناخته می شوند.
در فلوریدا، پیشدستی به عنوان یک موضوع اصلی سیاسی در حال ظهور است. سازمان جدید #DefendLocal، که با مخالفت با پیشگیرانه قوانین محلی کنترل اسلحه برانگیخته شد، در حال رهبری ائتلافی است تا «پیامی را به قانونگذاران ایالتی [خود] بفرستد که جوامع محلی خواهان راه حل های محلی برای مشکلات محلی هستند، نه دولت ایالتی سنگین تر. ” این اتحاد طیف گستردهای از گروههای مدافع را در بر میگیرد: SEIU Florida، Equality Florida، Florida Immigrant Coalition، مرکز فلوریدا برای سیاستهای مالی و اقتصادی، سازمان ملی فلوریدا برای زنان، ReThink Energy فلوریدا و دیگران همه «سازمانهای شریک» هستند.
معلوم نیست این ائتلاف به چه چیزی تبدیل خواهد شد. با این حال، آنچه واضح است، فرصت تاریخی برای تقاضای خودمختاری محلی است - هم به عنوان هدف و هم به عنوان وسیله ای برای متحد کردن بسیاری از جنبش ها که در حال حاضر توسط پارادایم قانون دیلون محدود شده اند.
در کل، خودتعیین محلی در حال تبدیل شدن به یک خواسته اصلی مردم و عموم مردم آمریکا است. بر کسی پوشیده نیست که تمرکز قدرت سیاسی دلیل اصلی سرخوردگی سیاسی گسترده است. بنابراین ممکن است مهم نباشد که چپ به عنوان یک کل در حال حاضر فاقد دیدگاه روشن، قوی و جایگزین برای خودگردانی محلی در قرن بیست و یکم است. فراخوان ها برای تعیین سرنوشت در بین بسیاری از مردم ایالات متحده طنین انداز شده است و زمزمه های چشم اندازی برای خودمختاری محلی در حال ظهور است و از پایه مورد توجه قرار می گیرد.
سایمون دیویس کوهن در حال نوشتن کتابی در مورد خودمختاری محلی در ایالات متحده است. می توان با او تماس گرفت [ایمیل محافظت شده] و در توییتر در @SimonDavisCohen.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا