رئیس جمهور هوگو چاوز به تازگی درس دیگری در مورد دموکراسی به تهمت زنندگان خود آموخت. در 15 فوریه 2009، برای پانزدهمین بار در ده سال گذشته، از ونزوئلایی ها خواسته شد تا رای خود را به صندوق بیاندازند، این بار نظر خود را در مورد اصلاحیه قانون اساسی که به محدودیت های رئیس جمهور، شهرداران، معاونان پایان می دهد، اعلام کنند. و فرمانداران1 برای چهاردهمین بار در یک دهه، رای دهندگان حمایت خود را از رهبر بولیواری نشان دادند، زیرا 54.86 درصد موافق اصلاحیه ای بودند که به چاوز اجازه می داد دوباره برای ریاست جمهوری در سال 2012 نامزد شود.2
هیچ رئیسجمهور آمریکای لاتین از مشروعیت دموکراتیک به اندازه مشروعیت رهبر ونزوئلا برخوردار نیست. مشارکت در همه پرسی گسترده بود و به 70 درصد رسید. در مقایسه با شکست در دسامبر 2007 که در آن اصلاحات قانون اساسی (69 ماده) که به اندازه کافی توضیح داده نشده بود، با اکثریت بی نهایت کوچک 50.7٪ رد شد، دولت ونزوئلا حدود دو میلیون رای به دست آورد و محبوبیت خود را تقویت کرد.3
علیرغم شکایات و اتهامات تقلب در انتخابات توسط بخشی از اپوزیسیون، انتخابات مجدداً به دلیل شفافیت آن مورد ستایش جامعه جهانی قرار گرفت.4 گروه ریو (گروه ریو)، متشکل از 33 کشور قاره آمریکا، همه پرسی را به عنوان "یکی دیگر از بیان روحیه مدنی [ونزوئلای ها] توصیف کرد و به آنها به دلیل عملکرد دموکراتیک آنها تبریک گفت" و در عین حال بر "کافی بودن" تاکید کرد. مشارکت سیاسی».5 ایالات متحده همچنین از روندی که "منطبق با اصول دموکراتیک" بود استقبال کرد و اراده خود را برای "حفظ رابطه مثبت" با کاراکاس اعلام کرد.6 در مقابل همه اینها، مخالفان چاره ای جز پذیرش شکست نداشتند.7
رئیس جمهور چاوز به نوبه خود از این پیروزی خوشحال بود: امروز حقیقت بر دروغ چیره شده است. پایداری مردم پیروز شد او با اشاره به کمپین رسانه ای مخالفان گفت. او افزود: «سوسیالیسم بولیواری در چشم جهان تقویت شده است».8
در واقع، اپوزیسیون و رسانه های غربی یک کمپین افترا علیه مقامات ونزوئلا ایجاد کرده اند و هوگو چاوز را متهم می کنند که قصد دارد خود را به «رئیس جمهور مادام العمر» تبدیل کند و فراموش کردند که در یک دموکراسی این مردم هستند که حرف آخر را می زنند. . طبیعتاً رسانههای چندملیتی مراقب بودند که به این نکته اشاره نکنند که در بسیاری از دموکراسیهای غربی، محدودیتهای مدت وجود ندارد. آنها همچنین ذکر این نکته را ضروری نمی دانستند که ونزوئلایی ها این امکان را دارند که پس از نیمه اول دوره قانونگذاری، رئیس جمهور خود را از سمت خود برکنار کنند، در صورتی که سیاست های وی رضایت بخش نبود، واقعیتی که در جهان غرب قابل تصور نیست.
هوگو چاوز در ده سال قدرت، اصلاحات اقتصادی و اجتماعی چشمگیری را انجام داده است که به ویژه سطح استانداردهای زندگی آسیب پذیرترین بخش های جمعیت را بهبود بخشیده است. او کشورش را به حاکمیت سیاسی و اقتصادی مجهز کرده است. شهروندان خود را با احساس عزت ملی آغشته کرد. به ونزوئلا جایگاهی بین المللی داد که اعتبار آن در جهان سوم افزایش نمی یابد. بخش بزرگی از کشورهای آمریکای لاتین را در اطراف Alternativa Bolivariana para las Américas (ALBA، آلترناتیو بولیواری برای قاره آمریکا)، یک پروژه رهایی بخش و یکپارچه، گروه بندی کرد. و همبستگی نسبت به نیازمندان را به اصل اساسی سیاست خارجی خود تبدیل کرده است. اینها، به طور خلاصه، ریشه های محبوبیت رهبر ونزوئلا است.9
با این وجود، هوگو چاوز هنوز حداقل با چهار چالش عمده روبرو نشده است: کاهش قیمت نفت که اقتصاد ونزوئلا به آن وابسته است. نرخ بزهکاری که اگرچه کاهش یافته است، اما همچنان یک مشکل جدی است. نرخ تورمی که هنوز بالاست. سطحی از فساد، هرچند پایین، اما در برخی از حوزههای قدرت وجود دارد، و بالاتر از همه، اپوزیسیونی که حاضر نیست [بر اساس قواعد] بازی دموکراتیک تسلیم شود و کمپینهای اطلاعات نادرست رسانهای را چند برابر کند که کارایی آن غیرقابل انکار است. با این حال، انتخابات 15 فوریه گذشته نشاندهنده اعتمادی است که ونزوئلا به رئیسجمهور خود برای مقابله با آن موانع و ادامه سیاست او برای ساختن آلترناتیوی برای نئولیبرالیسم وحشیانه دارد، که در آن این انسان است که قلب پروژه جامعه است.
یادداشت
1 ماده 160، 162، 174، 192 و 230 قانون اساسی جمهوری بولیواری ونزوئلا.
2 کاستو اوکاندو، «چاوز گانا ال رفرندو»؛ چاوز در همه پرسی پیروز می شود. El Nuevo Herald، 15 فوریه 2009. Agencia Bolivariana de Noticias, 'El 15F se impuso la fuerza socialista del pueblo'; در 15 فوریه، قدرت سوسیالیستی مردم پیروز شد. 19 فوریه 2009.
3 پاسکوال سرانو، «آسپتار و چاوز»؛ پذیرش چاوز. ترجمه شده به انگلیسی توسط Machetera. Publico، 18 از 18 فوریه 2009. موریس لموئین، "Le Venezuela persiste et signe"، لوموند دیپلماتیک، 18 فوریه 2009.
4 EFE، 'Rosales atribuye resultados del referendo a la represión'; روزالس نتایج همه پرسی را به سرکوب نسبت می دهد. 17 فوریه 2009. Agencia Bolivariana de Noticias, 'Oposición no concreta en Contraloría denuncias mediaticas sobre ventajismo'; مخالفان اتهامات رسانه ای خود را مبنی بر بی وجدان بودن در کمیسیون حسابرسی مشخص نمی کنند. 17 فوریه 2009.
5 آسوشیتدپرس، «گروه دی ریو فیلیسیتا یک ونزوئلا برای رفراندو»؛ گروه ریو به ونزوئلا برای همه پرسی تبریک گفت. 19 فوریه 2009.
6 نستور ایکدا، 'Estados Unidos legitima el referendo chavista'; ایالات متحده به همه پرسی چاویستا مشروعیت می بخشد. آسوشیتدپرس، 18 فوریه 2009.
7 Agence France Presse، 'Oposición venezolana admite derrota pero llama a 'seguir la lucha'; اپوزیسیون ونزوئلا شکست خود را می پذیرد اما خواهان «ادامه مبارزه» است. 15 فوریه 2009.
8 Agencia Bolivariana de Noticias، 'Esta victoria es de todos los pueblos de America Latina'; این پیروزی همه مردم آمریکای لاتین است. 15 فوریه 2009.
9 سلیم لامرانی،ونزوئلا جدید رئیس جمهور چاوز'; محور منطق. ترجمه شده به انگلیسی توسط Iris Buehler و اصلاح شده توسط Les Bough. لوموند دیپلماتیک، دسامبر 2008.
سلیم لمرانی مدرس موقت در دانشگاه دکارت پاریس و دانشگاه پاریس-است مارن لا-واله و روزنامهنگار فرانسوی، متخصص روابط بین کوبا و US. او به تازگی Doble Moral را منتشر کرده است. کوبا، la Unión Europea y los derechos humanos; [استانداردهای دوگانه. کوبا، اتحادیه اروپا و حقوق بشر.] (Hondarribia: Editorial Hiru, 2008).
با نویسنده تماس بگیرید
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا