در 30 ژانویه، دادگاه منطقه اوزاکا شکایت تبعیض نژادی استیو مک گوان، طراح 41 ساله آفریقایی-آمریکایی و ساکن کیوتو، علیه ناریتا تاکاشی، مالک فروشگاه استان اوزاکا را رد کرد. این دادخواست مدعی شد که در 4 سپتامبر 2004، ناریتا از ورود مک گوان و دوست سیاه پوست آفریقای جنوبی به مغازه عینک فروشی او به دلیل رنگ پوستشان جلوگیری کرد. شاکی به دلیل اظهارات تبعیض آمیز صاحب فروشگاه 1.5 میلیون ین غرامت خواست.
ناریتا به راحتی در دادگاه اعتراف کرد که سیاه پوستان را دوست ندارد و به مک گوان و دوستش گفته بود که بروند. اما قاضی ساگا یوشیفومیر علیه مکگوان اظهار داشت (1) که چون توانایی مک گوان در زبان ژاپنی مشکوک بود، شهادت او غیرقابل اعتماد بود. و (2) زیرا همسر مک گوان در ملاقاتی جداگانه با ناریتا پس از آن از این کلمه استفاده کرده بود. گایکوکوجین (خارجی) به جای کوکوجین (شخص سیاه پوست)، هیچ مدرکی وجود نداشت که ناریتا علیه مک گوان تبعیض قائل شده باشد زیرا اوکوکوجین'، به عنوان مخالف "گایکوکوجین'. به عبارت دیگر، از آنجایی که همسر مک گوان در گفتگو با ناریتا به شدت مراقب کلمه ژاپنی نبود، قاضی دلیلی برای حکم کردن علیه مک گوان پیدا کرد.
اما همانطور که وکیل اصلی شاکی، نیوا ماسائو وکیل حقوق بشر و فعالان حقوق بشر مستقر در ژاپن به سرعت اشاره کردند، قاضی از سوال اصلی در پرونده اجتناب کرد: چرا در وهله اول از ورود مک گوان به مغازه منع شد؟ علاوه بر این، ناریتا به این واقعیت شهادت داد که یک زن مسن در محله قبل از دیدن مک گوان و دوستش با او تماس گرفته بود. زن ناشناس به ناریتا هشدار داد که دو فرد "عجیب" با فضای "عجیب" در مورد آنها جلوی مغازه او ایستاده اند. ناریتا از زن تشکر کرد و سپس به بیرون رفت و با مک گوان و دوستش مقابله کرد. با این حال، در هیچ کجای رأی تلاشی برای تعریف دقیقاً منظور زن وجود ندارد، چه رسد به تلاش دادگاه برای تعیین اینکه آیا مالک از نظر قانونی برای تفسیر آن رفتار به عنوان تهدید شخصی توجیه شده است یا خیر.
در یک کنفرانس خبری بلافاصله پس از صدور حکم، مک گوان کاملاً شوکه شده هشدار داد که یک سابقه خطرناک در حال ایجاد است.
«امروز احساس می کردم در ژاپن نیستم، بلکه در آلابامای دهه 1950 هستم. مک گوان در حالی که اشکهایم را خفه میکرد، گفت: من احساس کمتری نسبت به انسان دارم، مثل یک حیوان. «این پرونده فقط مربوط به من نبود. قاضی با این حکم به صاحبان فروشگاه ها حق تبعیض رنگ را داده است.»
به عنوان یک فعال ساکن ساپورو آردو دبیتو، که این پرونده را از نزدیک دنبال کرد و اعضای تیم حقوقی مک گوان خاطرنشان کردند، خطر اساسی این حکم این است که سابقه خطرناکی ایجاد می کند که می تواند منجر به نوعی آپارتاید تجاری توسط صاحبان فروشگاه های ژاپنی علیه مشتریان خارجی شود. نیازی نیست آنقدر آشکار باشید که یک علامت "بدون سگ یا خارجی" را ارسال کنید. اگر یک فرد غیر ژاپنی علیه صاحب فروشگاه ژاپنی شکایت تبعیض نژادی ارائه کند، مهم نیست که خارجی واقعاً از ورود منع شده باشد یا اخراج شده باشد. برای تعیین اینکه آیا یک خارجی به اندازه کافی زبان ژاپنی را درک می کند که چنین تصمیمی بگیرد، کافی است یا نه، و در استفاده از واژگان مناسب مراقب بود ("گایکوکوجین' بجای "کوکوجین') هنگام مواجهه با صاحب فروشگاهی که ورود را رد می کند. بنابراین، فعالان نگران هستند، هر صاحب کسب و کاری که به هر دلیلی نمیخواهد خارجیها در فروشگاه خود حضور داشته باشند، اکنون میتوانند از تصمیم مکگوان برای توجیه ممنوعیت ورود استفاده کنند و پشت بهانه پنهان شوند که «من اشتباه متوجه شدم زیرا خارجی مورد نظر متوجه نمیشود. ژاپنی.
اگر از منطق حکم پرونده مک گوان پیروی کنید، پس تنها راهی که یک خارجی در ژاپن که از ورود به یک فروشگاه ژاپنی محروم شده یا از آن اخراج می شود، می تواند با موفقیت به دلیل تبعیض نژادی شکایت کند این است که نه تنها بومی باشد. آرودو گفت: سطح گوینده به زبان ژاپنی مسلط به قانون است، اما همیشه یک ضبط صوت به همراه داشته باشد و تمام مکالمات با صاحبان فروشگاه را مخفیانه ضبط کند، به این امید که نوار به عنوان مدرک در دادگاه پذیرفته شود. (1)
تصویر بینالمللی از ژاپن که نوعی آپارتاید را علیه ساکنان یا بازدیدکنندگان خارجی انجام میدهد، آخرین چیزی است که کسانی که برای عضویت دائمی این کشور در شورای امنیت سازمان ملل تلاش میکنند در حال حاضر به آن نیاز دارند. ژوئیه گذشته، دودو داین، گزارشگر ویژه کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل به مدت 10 روز از ژاپن دیدن کرد. وی در پایان این سفر به خبرنگاران در باشگاه خبرنگاران خارجی در توکیو گفت که تبعیض در ژاپن "عمیق و عمیق" است، هیچ اراده سیاسی یا بوروکراتیک قوی برای رسیدگی به چنین تبعیضی وجود ندارد و مردم ژاپن به شدت بیگانه هراس هستند. . وزارت خارجه ژاپن صرفاً با تأکید بر اینکه تبعیض نژادی به بدی 20 یا 2 سال پیش نیست، پاسخ داد. (XNUMX)
تصمیم دادگاه در مورد مک گوان نیز احتمالاً مورد استقبال غولهای شرکتهای متفکرتر که شرکتهایشان تعداد زیادی کارگر خارجی در ژاپن استخدام میکنند، یا سیاستمداران و بوروکراتهای روشنفکر در شهرداریهای محلی، از جمله اوزاکا، که به شدت در حال تلاش برای جذب هستند، نخواهد بود. کنفرانس های بین المللی و گردشگران به منطقه خود. اوزاکا بهویژه مدتهاست به خود میبالد که از نظر تاریخی، نسبت به توکیو نسبت به خارجیها، بهویژه آنهایی که از کره و چین آمدهاند، بازتر بوده و تفاوتهای فرهنگی را تحملتر کرده است. بر خلاف توکیو، جایی که «نشانهای خارجی روی آپارتمانها دیده نمیشود، چنین تبعیض آشکاری در اوزاکا به ندرت دیده یا شنیده میشود. اما این نیز درست است که اوزاکا خارجی های غیرآسیایی بسیار کمتری نسبت به توکیو دارد و حتی تعداد کمتری از آفریقایی ها یا آمریکایی های آفریقایی تبار دارد. تلاشهای رسمی برای استقبال از خارجیها تقریباً به طور انحصاری بر گردشگران از کره جنوبی و چین متمرکز است، بنابراین جالب است که ببینیم اگر و چه زمانی یک خارجی مقیم آسیا ادعای مشابهی را ارائه کند، مقامات چه واکنشی نشان خواهند داد. آیا دادگاه بار دیگر این واقعیت را نادیده می گیرد که ورود ممنوع شده است و صرفاً روی این موضوع تمرکز خواهد کرد که آیا یکی از طرفین یا دیگری از کلمه آسیاجین (فردی از آسیا) استفاده کرده اند یا خیر؟ سانکوکوجین(شخص کشور ثالث، کلمه ای قدیمی که اکنون تبعیض آمیز تلقی می شود، برای توصیف مردم چین و شبه جزیره کره استفاده می شود) یا به سادگی گایکوکوجین?
از زمان نگارش این مقاله، مشخص نیست که آیا مک گوان درخواست تجدید نظر خواهد کرد یا خیر، اگرچه بسیاری از اعضای تیم حقوقی او از او می خواهند که این کار را انجام دهد. با این حال، هر اتفاقی که بیفتد، این پرونده به وضوح نیاز به آنچه داین، آرودو، و وکلای حقوق بشر ژاپنی برای مدت طولانی خواستار آن بوده اند را نشان می دهد: قوانین ملی که تبعیض نژادی را غیرقانونی می کند.
برخی از وکلای ژاپنی از جمله نیوا و همچنین گروه های حقوق بشر تلاش می کنند تا چنین قانونی تصویب شود. اما همانطور که اظهارات داین در مورد فقدان اراده سیاسی و بیگانه هراسی ریشهدار نشان میدهد، چشمانداز چنین قانونی در آینده نزدیک تیره و تار است. در حدود یک سال گذشته، در رسانه ها در مورد چگونگی رسیدگی به مشکلات دوگانه کاهش نرخ زاد و ولد و پیری جامعه، انتقادات رسمی زیادی وجود داشته است. اما اجتناب از بحث در مورد مهاجران خارجی و اینکه چگونه آنها ممکن است در آینده ژاپن قرار گیرند وجود دارد. اگر هیچ چیز دیگری نباشد، پرونده مک گوان نشان می دهد که سیستم قضایی ژاپن به همان اندازه که رسانه ها، سیاستمداران و عموم مردم به نقش و حقوق قانونی غیرژاپنی ها در ژاپن بی میل هستند.
یادداشت
(1) گفتگوی نویسنده با وکلای مدافع مک گوان و آردو دبیتو، 30 ژانویه 2005.
(2) "بازرس مستقل سازمان ملل ژاپن را برای تبعیض تجاوز می کند" نوشته استیو هرمان، 11 ژوئیه 2005، VOA.com.
اریک جانستون معاون سردبیر دفتر اوزاکا ژاپن تایمز و 18 سال ساکن منطقه کانسای است. او حکم مک گوان را پوشش داد. می توان با او تماس گرفت [ایمیل محافظت شده]
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا