واشنگتن، 5 ژانویه (IPS) - افشاگری های جدید درباره دو سند که به روزنامه تایمز لندن درز کرد تا نشان دهد ایران در حال کار بر روی یک مکانیسم "مشهور هسته ای" است، اعتبار سندی را که این روزنامه به عنوان مدرکی برای ادامه حضور ایران ارائه کرده بود، تضعیف کرده است. برنامه تسلیحات هسته ای
یک ستون نویس برای تایمز اذعان کرده است که سند دو صفحه ای به زبان فارسی که ماه گذشته توسط روزنامه تایمز منتشر شد، فتوکپی از سند اصلی نبوده بلکه نسخه پاک شده و تایپ شده اصلی بوده است.
علاوه بر این، ترجمه یک سند فارسی زبان دوم که توسط روزنامه تایمز نیز منتشر شده است، با ادعای تایمز که نشان میدهد سند «مشهور هستهای» در سازمانی تحت مدیریت یک دانشمند نظامی ایرانی نوشته شده است، در تناقض است.
فیلیپ گیرالدی، مقام سابق آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا گفته است که اطلاعات آمریکا سند "مشهور هسته ای" را جعلی می داند، همانطور که IPS هفته گذشته گزارش داد. داستان IPS همچنین اشاره میکند که سند فاقد هر دو علامت امنیتی و شناسایی سازمان صادرکننده یا گیرنده است.
افشاگریهای جدید به دلایل دیگری اشاره میکنند که چرا تحلیلگران اطلاعاتی نسبت به سند «مشهور هستهای» مشکوک بودهاند.
در 14 دسامبر، تایمز آنچه را که صراحتاً به عنوان فتوکپی از یک سند کامل به زبان فارسی نشان میداد، منتشر کرد که نشاندهنده برنامههای ایران برای آزمایش یک آغازگر نوترون، یک وسیله محرک برای یک سلاح هستهای، همراه با ترجمه انگلیسی بود.
اما در پاسخ به خوانندهای که به عدم وجود اطلاعات مهم در این سند از جمله علائم امنیتی اشاره کرده بود، الیور کام، ستوننویس آنلاین تایمز، در 3 ژانویه اعتراف کرد که سند فارسی زبان منتشر شده توسط تایمز «نسخهای تایپشده است بخشهای مربوط به آن سند اصلی».
کام نوشت که سند اصلی "حاوی اطلاعات طبقه بندی شده زیادی" بود و "به دلیل خطر این که مقامات ایرانی را در مورد منبع افشای آگاه کند" منتشر نشد.
کم در ارائه توضیحات آژانس اطلاعاتی که این سند را به تایمز فاش کرد، به اعتبار سند نیز لطمه زد. سندی که هم ویرایش شده و هم دوباره تایپ شده بود، بدیهی است که میتوانست با افزودن مطالبی روی یک آغازگر نوترون، اصلاح شود.
دلیل چنین ویرایشی نمی تواند حذف «اطلاعات طبقه بندی شده» باشد، زیرا اگر سند واقعی بود، دولت ایران از قبل اطلاعات را در اختیار داشت.
علاوه بر این، راههایی برای جلوگیری از افشای منبع نشت وجود داشت که نیازی به انتشار نسخهای از سند نداشت. به عنوان مثال، شماره کپی سند ممکن است سیاه شده باشد.
تایمز در مطلبی جداگانه مدعی شد که سند «مشهور هسته ای» در سازمان توسعه فناوری نظامی که توسط دانشمند ایرانی محسن فخری زاده اداره می شود، نوشته شده است.
سند دوم که توسط روزنامه تایمز نیز به زبان فارسی منتشر شده است، امضای فخری زاده را تحت عنوان «رئیس اداره توسعه و استقرار فناوری پیشرفته» نشان میدهد و شامل فهرستی از 12 «دریافتکننده» در آن سازمان میباشد و تاریخ آن به تاریخ 29/2005/XNUMX آمده است. معادل فارسی XNUMX دسامبر XNUMX در تقویم غربی، بر اساس ترجمه انگلیسی به دست آمده توسط IPS.
خبرنگار تایمز، کاترین فیلپ، نوشت که سند آغازگر نوترون "در مرکز آمادگی در موسسه فیزیک کاربردی" تهیه شده است، که او آن را "یکی از 12 بخش سازمان" معرفی می کند.
اما ارجاع به «مرکز آمادگی در مؤسسه فیزیک کاربردی» یک برداشت نادرست آشکار از نموداری است که توسط آژانس اطلاعاتی به تایمز داده شده اما توسط تایمز منتشر نشده است.
این نمودار، که در وب سایت موسسه علوم و امنیت بینالملل یافت میشود، نشان میدهد که به وضوح دو سازمان جداگانه مرتبط با نوترونیک – یک «مرکز آمادگی» و یک «مؤسسه فیزیک کاربردی» – تحت نظر آژانس اطلاعاتی به عنوان "زمینه گسترش استقرار فناوری های پیشرفته" ترجمه شده است.
اما جورج ماشکه، کارشناس زبان فارسی و افسر سابق اطلاعات ارتش ایالات متحده، ترجمه ای از فهرست 12 دریافت کننده روی سند صفحه جلد را در اختیار IPS قرار داد که نشان می دهد شامل یک "مرکز آمادگی و فناوری جدید دفاعی" است، اما نه " موسسه فیزیک کاربردی».
گزارشهای آژانس بینالمللی انرژی اتمی (IAEA) از موسسه فیزیک کاربردی بهعنوان نهادی مستقل و نه بخشی از سازمان فخریزاده یاد میکند.
ترجمه انگلیسی این سند نشان میدهد که هیچ یک از پنج مرکز و گروه دیگر در فهرست دریافتکنندگان، کاندیدای قابل قبولی برای اجرای یک برنامه آزمایشی مرتبط با نوترون نیستند.
آنها شامل روسای مرکز فناوری مواد منفجره و ضربه، مرکز تحقیقات تولیدی و صنعتی، گروههای شیمیایی و متالورژیکی مرکز تحقیقات و فناوری مواد پیشرفته و مرکز تحقیقات و طراحی جدید هوافضا هستند.
بر خلاف داستان تایمز، علاوه بر این، پنج دریافتکننده دیگر در فهرست 12 نفره نه روسای بخشها، بلکه معاونان مدیر برای موضوعات مختلف میانبخشی هستند: مالی و بودجه، طرحها و برنامهها، علم، اداری و منابع انسانی. و حسابرسی و امور حقوقی.
فقدان هیچ سازمانی با تخصص آشکار در انرژی اتمی نشان می دهد که دپارتمان توسعه و استقرار فناوری پیشرفته فخری زاده محل برنامه مخفیانه تسلیحات هسته ای نیست.
برنامههای تسلیحات هستهای اسرائیل، هند و پاکستان قبل از آزمایش بمب اتمی همگی در کمیسیون انرژی اتمی مربوطه آنها قرار داشت. این الگوی سازمانی منعکس کننده این واقعیت است که تخصص علمی در فیزیک هسته ای و مراحل مختلفی که اورانیوم باید قبل از تبدیل شدن به سلاح از آن عبور کند، عمدتاً در کمیسیون های ملی اتمی قرار دارد.
داستان تایمز ادعا میکند که بین «سازمانهای اطلاعاتی غربی» اتفاق نظر وجود دارد که «دپارتمان توسعه و استقرار فناوریهای پیشرفته» فخریزاده همان مؤلفههایی را به ارث برده است که در «مرکز تحقیقات فیزیک» دهه 1990 وجود داشت. همچنین ادعا میکند که همان مؤلفههایی در برنامه تحقیقاتی ادعایی تسلیحات هستهای وجود داشته که انبار اسرارآمیز اسناد اطلاعاتی اکنون اسنادی را «مطالعات ادعایی» مینامند که تحت کنترل فخریزاده به تصویر کشیده میشوند.
این ادعاها از نموداری که توسط آژانس اطلاعاتی ناشناس به تایمز داده شده است، گرفته شده است.
اما این ایده که فخری زاده مسئول یک پروژه مخفی تسلیحات هسته ای بوده است را می توان مستقیماً در این واقعیت جستجو کرد که او در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 زمانی که رئیس مرکز منابع فیزیک بود در تهیه اقلام با کاربرد دوگانه کمک کرده یا به دنبال تهیه آن بوده است. . این اقلام شامل تجهیزات خلاء، آهن ربا، ماشین متعادل کننده و طیف سنج جرمی بود که همگی ممکن است در یک برنامه هسته ای یا برای اهداف غیرهسته ای و غیر نظامی استفاده شوند.
آژانس بینالمللی انرژی اتمی در گزارشهایی که از سال 2004 آغاز شد، پیشنهاد کرد که علاقه فخریزاده به این اقلام با کاربرد دوگانه نشاندهنده نقش احتمالی در برنامه هستهای ایران است.
در همان سال شخصی مجموعهای از اسناد - که بعداً اسناد "مطالعات ادعایی" نام گرفت - ساخت که یک پروژه ادعایی تسلیحات هستهای ایران را نشان میداد، بر اساس این فرض که فخریزاده رئیس آن است.
با این حال، ایران اصرار داشت که فخریزاده فناوریهای مورد بحث را برای استفادههای غیرنظامی توسط بخشهای مختلف دانشگاه امام حسین (ع) که در آنجا مدرس بود، تهیه کرده بود.
آژانس بینالمللی انرژی اتمی در گزارش 22 فوریه 2008، پس از بررسی اسناد ارائه شده از سوی ایران و تأیید برخی از اظهارات آن از طریق بازرسی در محل، به این نتیجه رسید که توضیحات ایران برای نقش فخریزاده در دستیابی به این اقلام، در نهایت درست بوده است.
اما اولی هاینونن، معاون مدیر آژانس بینالمللی انرژی اتمی در امور پادمانها، به جای زیر سوال بردن صحت اسناد «مطالعات ادعایی»، تنها سه روز پس از انتشار این اصلاحیه در یک نشست توجیهی برای کشورهای عضو، نقش فخری زاده در کار ادعایی تسلیحات هستهای ایران را برجسته کرد.
گرت پورتر مورخ تحقیقی و روزنامه نگار متخصص در سیاست امنیت ملی ایالات متحده است. آخرین کتاب او با عنوان «خطرات سلطه: عدم تعادل قدرت و راه جنگ در ویتنام» در سال 2006 منتشر شد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا