سرانجام، رهبران حزب کارگر استراتژی انتخاباتی خود را آشکار می کنند. آنها اعلام کرده اند که خواهند کرد به برنامه های هزینه ای دولت فعلی پایبند باشیدو سقف رفاهی دولت فعلی. هفته آینده، اد میلیبند اعلام خواهد کرد: «مردم بریتانیا از نحوه اداره کشور توسط این دولت خسته و خسته شده اند، و به همین دلیل است که ما قول می دهیم که همه چیز را دقیقاً به همین صورت انجام دهیم. چیزهای زیادی وجود دارد که آنها خراب کرده اند، به همین دلیل است که من قاطعانه به شما اطمینان می دهم که ما به خراب کردن همان چیزها ادامه خواهیم داد. این چشم انداز هیجان انگیزی است که ما در سال 2015 برای مردم بریتانیا خواهیم داشت.»
با نزدیک شدن به انتخابات، حزب کارگر مشخصتر میشود، تا زمانی که میلیبند میگوید: «برای اینکه نشان دهیم چقدر مسئولیتپذیر شدهایم، قول میدهیم که اگر در انتخابات پیروز شویم، در دو سال اول به محافظهها اجازه میدهیم به عنوان دولت ادامه دهند. . ما حتی به تعطیلات میرویم تا در مسیر آنها قرار نگیریم، در یک گشت و گذار در اطراف آبدرهها، حتی اگر هوس کنیم نتوانیم به سرعت برگردیم. این همان میزانی است که می توانید در زمینه اقتصاد به ما اعتماد کنید.»
بسیاری از سخنرانی های الهام بخش بزرگ در گذشته از این تکنیک استفاده کرده اند. به همین دلیل است که بسیاری از مردم تحت تأثیر مارتین لوتر کینگ قرار گرفتند، زیرا او گفت: "من رویایی دارم که همه چیز را تقریباً همانطور که هست نگه دارم. من به دره نگاه کردم، برادران و خواهران، و دنیایی را دیدم که در آن ما به خود زحمت نمیدهیم هیچ یک از قوانین را تغییر دهیم، زیرا همه آنها اکنون در جای خود هستند، و شما نمیخواهید برای ایجاد آن شهرت داشته باشید. سر و صدا. ای مردم من در آن مبارزه به من ملحق خواهید شد؟
جنبه عجیب اعلامیه های حزب کارگر در این هفته این است تکه هایی از آنها ایده های ائتلاف را به چالش بکشید. به عنوان مثال، بخش مربوط به مزایای مسکن نشان می دهد که مالکان حداقل تا حدی مسئول سطوح اجاره ای هستند که توسط مالکان تعیین می شود.
اما اینها در زیر بخشهایی مانند چسبیدن به کلاه رفاهی ائتلاف که برای تبدیل شدن به تیتر اخبار طراحی شده بود، دفن شدند. به اندازه کافی مبهم است که محافظهکارانی در این کشور وجود دارند که هنوز از یک دولت کارگری میترسند، اما حتی گیجکنندهتر این است که حزب کارگر از خودش میترسد.
بنابراین اد میلیبند مجبور شد در سخنرانی خود اصرار کند که "بیکاری نسل به نسل منتقل می شود" را تحمل نخواهد کرد، احتمالاً در پاسخ به شکایت ایین دانکن اسمیت درباره خانواده هایی که «سه نسل هرگز در آنها کار نکرده اند».
اما، طبق نظرسنجی بنیاد راونتری، تنها 0.1 درصد از خانوادهها دو نسل دارند که هرگز کار نکردهاند، و در هیچ کجا نتوانستند یک نسل را بیابند که سه نسل در آن هرگز کار نکرده باشند.
بنابراین، دولت و اپوزیسیون در مورد اینکه چه کسی قادر است مشکلی را که وجود ندارد، شکست دهد، بحث می کنند. شاید اد بتواند اصرار داشته باشد که در مورد سایر مشکلات موجود به همان اندازه سختگیرانه نگاه کند. او میتواند در کنفرانس کارگری اعلام کند: «به خانوادههای سختکوش بریتانیا اطمینان میدهم که تحت هیچ شرایطی اجازه نخواهم داد که یک منطقه از دورست تحت کنترل پوماها قرار گیرد. من می دانم که برخی از مردم می گویند "مطمئناً مهم نیست که چند نفر از آنها در لایم رجیس ازدحام کنند"، اما من آن را ندارم، و علاوه بر این، هیچ پومایی در منطقه تحت حکومت کارگری یک پنی دریافت نخواهد کرد. سود مسکن.»
سپس او میتواند به ما اطمینان دهد که هیچ پول عمومی برای آموزش کوئیدیچ به بچهها یا هزینههای شوراهای محلی هزینه نمیشود. جاستین برای خواندن دستور کار در آغاز جلسات کلیسایی، و ما می دانیم که او به سختی هزینه می کند.
از اظهار نظر مروین کینگ، رئیس بانک مرکزی انگلیس، متوجه میشوید که رهبران حزب کارگر چقدر از خود میترسند. او گفت که مردم "حق دارند از بانکداران عصبانی باشند" و او "تعجب کرد که بیشتر مردم زودتر عصبانی نشدند".
این رئیس بانک است و اعتراف میکند که به این فکر میکرده است: «اوه، بیا، یک چیزی به ما سر بزن، چقدر به تحریک نیاز داری، ای ادمها؟» به طور مشابه، یک نظرسنجی در این هفته نشان داد که اکثریت بانکداران ارشد می گویند هنوز "پاداش های بیش از حد" به مدیران بانک ها پرداخت می شود.
به زودی بانکداران و کسانی که مسئول 25 میلیارد پوند از دست دادن هر سال از طریق اجتناب مالیاتی هستند، خواهند گفت: "لطفاً یکی از ما جلوگیری کند که اینگونه از شما سرقت کنیم. اکنون آنقدر مصرف کرده ایم که می خواهیم گرفتار شویم تا بتوانیم درمان شویم. مدام خانواده های بیکار سه نسلی را که وجود ندارد سرزنش نکنید، این تقصیر ماست.» و اد بالز پاسخ خواهد داد: "من راهی برای کاهش هزینه ها می دانم. من به همه اطمینان می دهم که در 12 سال اول یک دولت کارگری هیچ پولی برای ویلچر خرج نخواهیم کرد. اگر کسی ناامید است، میتواند برای خود یک چرخ دستی از بستههای کورن فلکس و یک ظرف تاپرور بسازد.»
غم انگیزترین نکته ممکن است این باشد که این استراتژی تا حدی برای کاهش حملات مطبوعات به حزب کارگر طراحی شده است. اما احتمالاً این اعلامیه ها حتی این کار را نمی کنند. کارگر میتواند بیانیهای بدهد که دیگر هیچوقت هیچ هزینهای نمیکند، و شوراهای محلی توسط راهبان تبتی که فقط میوههای ریختهشده میخوردند اداره میشوند و معلمان مجبور به جستجوی سنجابها میشوند. و همان روزنامه ها فریاد می زدند که حزب کارگر قصد دارد حقوق بازنشستگی شما را بدزدد و تخته کف شما را به عنوان مالیات بگیرد و مادربزرگ شما را مجبور به بازی کند و پول را به خانواده ای بدهد که از سال 45 قبل از میلاد در یک تلویزیون پلاسما با عرض دو مایل زندگی می کنند.
یک استراتژی بهتر ممکن است این باشد که اد میلیبند یک مربی بوکس استخدام کند، و هر بار که اد بلند می شود تا صحبت کند، می تواند مربی پشت سرش را بشنود که می گوید: «پسر، برای خودت بایست. برو، برای خودت بایست.»
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا