با ورود نیروهای ویژه ایالات متحده در اوایل ژانویه برای آموزش نیروهای کلمبیایی در حفاظت از خطوط لوله نفت، خشونت از سوی چریک های چپ و شبه نظامیان راستگرا افزایش یافت. چند روز اول سال 2003 خشونت آمیز بود، در حالی که شبه نظامیان به اعدام های سیستماتیک خود ادامه دادند. با این حال، مطابق با پوشش یک طرفه معمول مطبوعات آمریکای شمالی، بمبگذاریهای تحت حمایت چریکها به تیتر اخبار تبدیل شدهاند در حالی که دهها قتل شبهنظامی عملاً مورد توجه قرار نگرفتهاند. علاوه بر این، ارسال کمک های نظامی بدون تحلیل زمینه ای همراه گزارش شده است.
در مدت تنها ده روز، پنج حمله انتحاری جداگانه با خودروی بمب گذاری شده در کلمبیا رخ داد. در حالی که مسئولیت پذیرفته نشده است، اهداف بمب گذاری نشان می دهد که نیروهای مسلح انقلابی چپ کلمبیا (FARC) در پشت این حملات قرار دارند. در 8 ژانویه، یک خودرو به یک پایگاه نظامی تحت سرنشین گردان 46 ضد چریکی در آراکیتا در بخش آراوکا رفت و یک نفر را کشت و چهار نفر را زخمی کرد. روز بعد یک بمب گذار انتحاری به یک ایست بازرسی نظامی در فورتول، آروکا وارد شد و چهار نفر را کشت و 15 نفر را مجروح کرد. دو روز بعد یک ایست بازرسی نظامی دیگر در همان شهر مورد حمله قرار گرفت که منجر به کشته شدن چهار نفر و زخمی شدن 14 نفر شد. در 12 ژانویه، یک خودروی بمب گذاری شده جان سه نفر را گرفت و سه نفر دیگر را زخمی کرد - همه قربانیان پرسنل نظامی بودند - در لا پالما، کوندینامارکا. و در 16 ژانویه، یک خودروی بمب گذاری شده دیگر منفجر شد که این بار چهار کارمند غیرنظامی را در دفتر دادستانی کل در مدلین کشته و 32 نفر را زخمی کرد.
در همین حال، کشتارهای شبه نظامی ادامه دارد. در شهر متوسط شرقی کاکوتا، قاتلان جناح راست 57 غیرنظامی را در 10 روز اول ژانویه کشتند. در یک قسمت خونین خاص، هشت نفر در دو منطقه فقیرنشین شهر بین ساعت 10:30 شب تا 11:00 شب 9 ژانویه کشته شدند. محافظان امنیتی و غیرنظامیان غیرمسلح، از جمله یک زن باردار، به خیابان ها کشیده شدند و تیرباران شدند. . در یک حادثه جداگانه، نیروهای شبه نظامی رهبر یک اتحادیه معلمان را در شهر شرقی تام در آراوکا کشتند. چنین اطلاعاتی به کندی منتشر می شود و کاملاً محتمل است که تعداد زیادی غیرنظامی در حملات مشابه تا کنون در سال جاری کشته شده اند.
رویدادهای اوایل ژانویه و پوشش بعدی آنها، خاموشی رسانه ها در کلمبیا را برجسته می کند، که در خدمت تداوم جهل آمریکای شمالی در مورد درگیری است. همانطور که در بالا ذکر شد، هم چریک ها و هم شبه نظامیان جنایات خشونت آمیزی را در روزهای اول سال 2003 مرتکب شدند. بمب گذاری های انتحاری شایستگی پوشش بیشتری را دارند، زیرا این بمب گذاری ها تاکتیک جدیدی را برای گروه های مسلح کشور آغاز کردند. با این حال، تعداد قتلهایی که توسط نیروهای شبهنظامی انجام میشود، حداقل 58 تا 16 مورد از چریکهای چپ بسیار بیشتر است. واقعیتی که در پوشش رسانههای آمریکای شمالی مشهود نیست.
مطالعه پوشش رسانهای در منابع خبری اصلی آمریکای شمالی نشان میدهد که توجه زیادی به بمبگذاریهای چریکی بدون اشاره به خشونت شبهنظامی وجود دارد. از 39 داستانی که به طور خاص به خشونت، سیاست یا اقتصاد کلمبیا می پردازد که توسط آسوشیتدپرس (AP) بین 8 ژانویه تا ظهر 17 ژانویه توزیع شده است، 20 داستان مربوط به انفجارهای انتحاری در خودروهای بمب گذاری شده است. هیچ یک از 39 داستان حتی به رویدادهای خاصی از خشونت شبه نظامی اشاره نکردند و تنها دو مقاله ورود نیروهای آمریکایی به آراوکا را توصیف کردند. در همان دوره زمانی، خبرگزاری رویترز، پنج داستان از XNUMX داستان کلمبیایی خود را به بمبگذاریهای خودرو اختصاص داد و هیچ کدام را به شبهنظامیان اختصاص نداد. بسیاری از روزنامه های بزرگ از پوشش خشونت های فزاینده در کلمبیا غفلت کردند. نیویورک تایمز فقط سه داستان در کلمبیا چاپ کرد: یکی از AP، یکی از رویترز، و سومی توسط خبرنگار خود. هیچ یک از آنها به خودروهای بمب گذاری شده یا قتل عام شبه نظامی اشاره نکردند. یو اس ای تودی از نیویورک تایمز پیشی گرفت و در دوره مورد بحث نتوانست یک داستان را در مورد کلمبیا چاپ کند.*
بررسی دقیقتر وقایع اوایل ژانویه نشان میدهد که رسانههای آمریکای شمالی بیش از کشتارهای شبهنظامی نادیده گرفتهاند. آن دسته از مقالات خبری که حملات انتحاری را گزارش می کردند، تمایل داشتند که آنها را تاکتیک جدیدی معرفی کنند که به تشدید درگیری کمک می کند. با این حال، بسیاری از این قطعات گزارش نکردند که سه بمب اول از پنج خودروی بمبگذاری شده به پستهای بازرسی یا پایگاههای نظامی در استان آراوکا، که همگی در جاده ساراونا بودند، برخورد کردند. در هفته دوم ژانویه، حدود 60 سرباز آمریکایی از گروه 7 نیروی ویژه وارد آراوکا شدند و به سمت یک پایگاه نظامی در ساراونا حرکت کردند. این اولین ورود نیروهای آمریکایی به کلمبیا در یک مأموریت ضد چریکی است. این نیروها یک "تیپ زیرساخت حیاتی" کلمبیایی 1,000 نفری را برای محافظت از یک خط لوله نفتی به طول 483 مایل که متعلق به شرکت Occidental Petroleum مستقر در کالیفرنیا است، آموزش خواهند داد (نگاه کنید به قانون دیکتاتوری Uribe's Dictatorial Suits Oil Companies).
واضح است که باید ارتباطی بین تاکتیکهای جدید اجرا شده توسط چریکها در همان زمانی وجود داشته باشد که نیروهای آمریکایی در یک ماموریت ضد شورش به یک پایگاه نظامی در 15 مایلی بمباران شورشیان میرسیدند. بمب گذاری های انتحاری باید حداقل نشان دهنده پذیرش چالش نظامی توسط چریک ها و تمایل به مشارکت در تشدید درگیری باشد. ناتوانی در به رسمیت شناختن حتی گاهشماری همپوشانی بمباران ها و ورود نیروها، چه رسد به زیر سوال بردن اثربخشی استقرار نیروهای خارجی در منطقه، تداوم جهل را در جریان اصلی مطبوعات آمریکای شمالی روشن می کند.
میلیون ها نفر برای آموزش رویدادهای جهانی و سیاست خارجی به منابع خبری اصلی متکی هستند. بنابراین، اگر تنها توضیح بحران کلمبیا که توسط این منابع ارائه میشود، در چارچوب استانداردهای گزینشی مستمر قرار گیرد که بیش از نیمی از خشونتها را حذف میکند و حملات چریکی و ورود نیروهای آمریکایی را بدون تحلیل زمینهای نشان میدهد، تشدید درگیری بدون چالش ادامه خواهد یافت. .
* آمار AP، رویترز و USA Today توسط نویسنده با استفاده از جستجوی پیشرفته Yahoo!News گردآوری شده است. مقالات نیویورک تایمز از طریق وب سایت تایمز مورد تحقیق قرار گرفتند. برای جزئیات بیشتر یا اطلاعات خاص، لطفا با نویسنده در این آدرس تماس بگیرید: [ایمیل محافظت شده]
Simon Helweg-Larsen یک نویسنده آزاد کانادایی در آمریکای لاتین است که چندین سال را در این منطقه زندگی، کار و سفر گذرانده است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا