Aپس از 47 سال، عکس سیاه و سفید خبری قدیمی هنوز هم می تواند شوکه کننده باشد: معاون کلانتر شهرستان لس آنجلس با کلاه ایمنی اسلحه گاز اشک آور را به سمت یک گروه کوچک غیرمسلح که در ورودی کافه سیلور دلار، میخانه ای در بلوار ویتیر در شرق شلوغ شده بودند نشانه می رود. لس آنجلس این یک میخانه محلی است، در مجاورت یک کلاه گیسفروشی، با دیوار بیرونی که خود را به عنوان مقصدی متحرک با کلاژی از عینکهای مارتینی کارتونی، نتهای موسیقی و زنان بیپوش تبلیغ میکند. اما بعد از ظهر آن روز در سال 1970، فقط جایی بود که برای روزنامهنگار روبن سالازار آبجو بنوشیم و به دفتر برگردیم.
او روز را به پوشش راهپیمایی ملی چیکانو تعلیق علیه جنگ ویتنام اختصاص داده بود که با شکستن تظاهرات توسط نمایندگان و درگیری با معترضان به پایان رسید. اما سالازار، 42 ساله، یک ستون نویس برای لس آنجلس تایمز و مدیر اخبار ایستگاه اسپانیایی زبان KMEX-TV، هرگز نتوانست از دلار نقره ای خارج شود. لحظاتی پس از این عکس توسط رائول رویز از زیرزمینی گرفته شد لا رازا در روزنامه، معاون کورکورانه یک گاز اشک آور به داخل میله شلیک کرد و به سر سالازار اصابت کرد و بلافاصله او را کشت.
آن تصویر اکنون در مرکز قرار دارد لا رازا، یک نمایشگاه عکاسی در موزه Autry غرب آمریکا در لس آنجلس که از آرشیو 25,000 تصویری که برای انتشار بین سالهای 1967 و 1977 ایجاد شده بود، جمعآوری شد. لا رازا از یک روزنامه کوچک تبلوید به مجلهای شیکتر تبدیل شد، اما این مأموریت هرگز تزلزل نکرد: نمایندگی جامعه شیکانو در زمان تحولات سیاسی و مطالبات حقوق مدنی.
این نمایشگاه که تا 10 فوریه 2019 ادامه دارد، به اشتراک گذاشته می شود لا رازامجموعه عکس برای اولین بار با عموم. اکنون بخشی از زمان استاندارد اقیانوس آرام است: LA/LA، کاوش سراسری گتی در هنر آمریکای لاتین و لاتین، که در آن عکسهای اخیراً کشفشده سندی ضروری از جنبشی را ارائه میدهند که اغلب نادیده گرفته میشود.
لوئیس گارزا که در آن زمان یک عکاس جوان در کارکنان تمام داوطلبانه بود و در نمایشگاه Autry همکاری میکرد، میگوید: «هدف روزنامه-مجله اول از همه، ابزار سازماندهی بود. «نمایندگی کمی از جامعه چیکانو در بدنه سیاسی لس آنجلس وجود داشت. تصمیماتی گرفته می شد که جامعه ما را تحت تأثیر قرار می داد و ما هیچ صدایی در آن نداشتیم.»
بسیاری از تصاویر در Autry جامعهای را به تصویر میکشند که به تازگی با لحظات سیاسی درگیر شدهاند، خیابانهای شهر را به نشانه اعتراض پر میکنند و تابلوهایی را حمل میکنند که با مسائلی مانند مهاجرت، هویت فرهنگی، حقوق مدنی و جنگهای خارجی مواجه است که نیم قرن بعد همچنان مرتبط هستند. در یک تصویر، معترضان از کنار ساختمان باشکوه عبور می کنند بار ساختمانی در مرکز شهر لسآنجلس، با یکی از تابلوهایی که روی آن نوشته شده بود: «حملههای تبعیدی نژادپرستانه نیکسون را متوقف کنید».
عکسهای دیگر راهپیماییها را در مناطق روستایی کالیفرنیا، زیر بنرهایی برای کارگران مزرعه متحد و شعار «قهوهای باش و افتخار کن» را نشان میدهند. نوجوانان در تصاویری از مجموعه ای از پیاده روی ها و «فشارها» در چندین محوطه دبیرستان لس آنجلس به نام روسای جمهور ویلسون، جفرسون، گارفیلد، لینکلن و تئودور روزولت به خیابان ها می آیند. همچنین در اوتری: یک ردیف انفجارهای بزرگ از افسران پلیس بر روی پشت بام ها و پل ها، که با دوربین های دوچشمی، دوربین ها و تفنگ ها در حال تماشای تظاهرات بودند. لا رازا آنجا بود تا گزارشی از یک جامعه منتشر کند که در محاصره بود.
عواقبی برای کارکنان عمدتاً جوان وجود داشت. یکی از عکسهای برجسته در Autry، یک دختر کوچک بافته را به تصویر میکشد که در حالی که پشتهای از آن را در دست دارد، در لنز فریاد میزند. لا رازا روزنامه هایی با تیتر هشدار دهنده:لا رازا مورد حمله قرار گرفت - سردبیر، کارکنان زندانی شدند.» تصویر دیگری نشان می دهد لا رازا عکاس روث رابینسون همراه با یک فعال براون برت دستبند زده شد.
امی اسکات، سرپرست ارشد در Autry و یکی از متصدیان موزه میگوید: «آنها همیشه دستگیر میشدند. لا رازا. برای آنها، فعالیت و عکاسی دو چیز جدا از هم نبودند. عکسها راهی برای ایجاد این استدلالها و نشان دادن آنها بود.»
اسکات می افزاید: مأموریت صرفاً مستندسازی قیام سیاسی داخلی آن دوران نبود، بلکه به تصویر کشیدن چیزی از فرهنگ بود که خود را به عنوان «جامعه ای بسیار پیچیده تر و پویاتر از آنچه در رسانه های جریان اصلی به تصویر کشیده شده بود» نشان می داد.
Lیک رضا زندگی خود را در زیرزمین یک کلیسای اسقفی در لینکلن هایتس آغاز کرد و در 4 سپتامبر 1967 به عنوان یک نشریه 60 صفحه ای متوسط منتشر شد. زمانی که به بیش از 1960 صفحه رسید، تمرکز آن فراتر از مسائل محلی به نگرانیها در مورد ویتنام، حقوق بومیان زمین، مهاجرت و آمریکای لاتین گسترش یافت. گارزا میگوید: رسانههای جریان اصلی در اواخر دهه XNUMX بهطور قابل اعتمادی محافظهکار بودند و «هیچ پوششی به جامعه ما نمیدادند، مگر اینکه ما را در یک نور منفی نشان دهند».
عکاسان در لا رازا دوربینها و فیلمهای 35 میلیمتری خود را تهیه کردند، در حالی که تدوینگران تلاش میکردند تا عملیات بدون بودجه را حفظ کنند. گارزا، دانشجوی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس در آن زمان، به یاد میآورد: «ابتدا سعی کردیم دو ماهانه باشد، سپس ماهانه شد، سپس هر زمان که بودجه لازم برای چاپ داشتید، شد. ممکن است هفتهها، ماهها یا حتی یک سال طول بکشد تا شماره بعدی منتشر شود.»
دراماتیک ترین لحظه شناسایی روزنامه با راهپیمایی تعلیق و مرگ سالازار رقم خورد. پس از کار به عنوان خبرنگار خارجی در ویتنام، بار خبرنگار به لس آنجلس بازگشت تا موضوعی پر جنب و جوش در جنبش رو به رشد چیکانو پیدا کند. او اغلب از پلیس انتقاد می کرد - و یکی از چهار مورد مرگ در روز خشونت آمیز نمایندگان در درگیری با معترضان بود. تصاویر در Autry نشان میدهد که پلیس خیابانها را با باتوم و تفنگ ساچمهای و ماشینهای جوخه با شیشههای جلو شکسته پاکسازی میکند.
پس از اینکه جسد سالازار از دلار نقره ای خارج شد، اداره کلانتر لس آنجلس هرگونه نقشی در مرگ او را انکار کرد و حتی اعلام کرد که تک تیراندازها مسئول هستند. بود لا رازاعکس های تیراندازی، همچنین در بار، که حقیقت را آشکار کرد. برخی مظنون به سالازار هدف ترور قرار گرفته بودند. این حادثه چه از طریق سوء نیت یا بیکفایتی مطلق، نمونهای بد از رفتار مجریان قانون در شرق لسآنجلس بود. معاونی که به کافه شلیک کرد هرگز متهم نشد.
در سال 2012، گارزا و دیگران تلاشهایی را برای گذراندن آن آغاز کردند لا رازا عکسهایی که عمدتاً دیده نشده بودند و توسط یکی از ویراستاران مؤسس در چندین کلاسور سه حلقهای ذخیره شده بودند. تصاویر باید شناسایی و فهرستبندی میشدند، فرآیندی که گارزا آن را به عنوان «پزشکی قانونی عکس» توصیف میکند. آرشیو در مرکز تحقیقاتی UCLA Chicano Studies قرار گرفت و با کمک مالی گتی، تصاویر دیجیتالی شدند و با نمایشگاه Autry به اوج خود رسید.
گارزا درباره تلاش موفقیت آمیز برای بازگرداندن این تصاویر پس از چهار دهه نگهداری می گوید: «من آن را به عنوان کارما و نعمت های خدایان می دانم.
گارزا، که ادامه داد، می افزاید: «واکنش همه بسیار مثبت است، این بسیار احساسی است لا رازا برای کار مستند برای KABC-TV. "برای اولین بار، ما متوجه می شویم که چه کسی هستیم، چه کارهایی انجام داده ایم و چه تلاش هایی انجام داده ایم. این فقط در مورد جامعه ما به عنوان Chicanos نیست. درباره لس آنجلس است. این به کل این کشور مربوط می شود.»
لا رازا، موزه اوتری غرب آمریکا، 4700 وسترن هریتیج وی، لس آنجلس; تا 10 فوریه 2019. theautry.org
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا