زود رسیده است؛ بزرگتر از همیشه است و نوید تابستانی از مرگ و نابودی را می دهد. "منطقه مرده" سالانه در خلیج مکزیک - که از اکسیژن گرسنه است و در نتیجه باعث مرگ ماهی ها و پوشش گیاهی زیر آب می شود - امسال زودتر از حد معمول ظاهر شده است.
این تنها یک نشانه از یک بحران به سرعت در حال رشد است. تعداد مناطق مرده مشابه در دریاهای جهان از سال 1960، در نتیجه افزایش آلودگی، هر دهه دو برابر شده است. برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد می گوید که اکنون 146 مورد از آنها در سراسر جهان وجود دارد که عمدتاً در اطراف سواحل کشورهای ثروتمند هستند. مدیر اجرایی آن، کلاوس تاپفر، رشد آنها را "یک آزمایش عظیم و جهانی ... که باعث ایجاد اثرات هشدار دهنده و گاهی غیرقابل برگشت می شود" می نامد.
منطقه مرده خلیج مکزیک - که می تواند بیش از 7,000 مایل مربع را پوشش دهد - عمدتاً ناشی از کودهایی است که از رودخانه ها به سمت دریا می ریزند. هر ساله رودخانه می سی سی پی - که 41 درصد از خاک ایالات متحده را تخلیه می کند - 1.6 میلیون تن نیتروژن را به خلیج می ریزد که سه برابر 40 سال پیش است. بیشتر آن از کمربند ذرت بسیار پربازده است که به تغذیه جهان کمک می کند. مواد مغذی شکوفه های جلبک ها و فیتوپلانکتون ها را تغذیه می کنند. جلبک ها اکسیژن را از آب تخلیه می کنند، مانند اجسام در حال تجزیه پلانکتون ها، زمانی که به بستر دریا می افتند و می میرند.
به ماهیگیری برخورد می کند که یک پنجم کل برداشت کشور را از دریا تامین می کند. در نتیجه، صید میگوی قهوهای، مهمترین گونه خلیج، از سال 1990 کاهش یافته است. بدترین سالها با سالهایی مطابقت دارد که بیشترین مناطق مرده را دارند، که به نظر میرسد جوجهها را از رسیدن به مناطق تخمریزی دریایی خود باز میدارد. سال گذشته، منطقه مرده حتی برای سه برابر شدن حملات کوسه ها به شناگران تگزاس مقصر شناخته شد. ماهیها و خرچنگهای شناگر از آلودگی فرار میکنند و به دنبال آب تمیزتر هستند و به دنبال آن کوسهها.
دانشمندان اخیراً 19 مکان با اکسیژن بسیار ضعیف را در خلیج پیدا کردند که انتظار داشتند در این زمان از سال هیچ یک از آنها را پیدا نکنند. استیون دیمارکو، محقق دانشگاه A&M تگزاس، یکی از چندین گروه درگیر در آزمایش، گفت: «معمولاً تا ژوئن شروع نمیشود. در آن زمان بزرگتر از هر زمان دیگری در سال 2004 بود. در طول ژانویه و فوریه سال جاری، جریان رودخانه می سی سی پی بیشتر از هر زمان دیگری در سال 2004 بود.
سطوح طبقه بندی بین آب شیرین رودخانه و آب نمک سنگین دریا، منطقه مرده را ایجاد می کند که معمولاً در شدیدترین حالت خود بین 30 تا 60 فوت زیر سطح است. این منطقه برای اولین بار در اوایل دهه 1970 ثبت شد. در ابتدا هر دو تا سه سال یکبار اتفاق می افتاد، اما اکنون هر تابستان بازمی گردد.
بزرگترین منطقه مرده جهان در بالتیک است، جایی که فاضلاب و نیتروژن ناشی از سوختن سوخت های فسیلی با کودها ترکیب می شود و دریا را بیش از حد غنی می کند. پرورش ماهی نیز می تواند این مشکل را تشدید کند.
نزدیک به یک سوم از مناطق مرده جهان در خارج از ایالات متحده - از جمله یک منطقه بدنام در خلیج چساپیک - قرار دارند، اما آنها همچنین در سواحل اروپا و ژاپن جمع شدهاند و به چین، برزیل، استرالیا و نیوزیلند رسیدهاند.
مصرف جهانی کود در 50 سال گذشته ده برابر افزایش یافته است که نشان دهنده افزایش مناطق مرده است. و نیمی از تالابهای طبیعی که مواد مغذی را قبل از رسیدن به دریا فیلتر میکردند، در سراسر جهان نابود شدهاند. ایالت های کشاورزی بزرگ مانند اوهایو، ایندیانا، ایلینویز و آیووا بیش از 80 درصد از ایالت های خود را تخلیه کرده اند.
اما خبرهای خوبی هست. پس از سقوط ماهیگیری خرچنگ در تنگه کاتگات بین دانمارک و سوئد در 20 سال پیش، دولت دانمارک یک برنامه عملیاتی را اجرا کرد که به طور چشمگیری آلودگی ناشی از کشاورزی، صنعت و فاضلاب را کاهش داد و تالاب ها را احیا کرد.
اکنون برنامههای آزمایشی جدید در ایالات متحده - که کشاورزان را متقاعد میکند که در ازای ضمانت غرامت در صورت کاهش عملکرد، کود کمتری مصرف کنند - استفاده از آن را یک چهارم کاهش داده است. آنها این امید را ایجاد می کنند که در صورت گسترش، رشد بی امان منطقه مرده در خلیج مکزیک در نهایت ممکن است معکوس شود.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا