در هر جامعه نابرابر تبدیل شدن اساسی بیش نیروهای نابرابر و دموکراتیک بهتر است مستقیماً به این نابرابری فزاینده بپردازند. یا برای رویارویی با عواقب آن آماده شوید.
در ایتالیا، احزاب دموکراتیک مستقر سالها این نابرابری را نادیده گرفتهاند. اکنون آنها با این عواقب روبرو هستند. یکشنبه گذشته، درست چند هفته مانده به صدمین سالگرد اولین کودتای فاشیستی در دنیای مدرن، رای دهندگان ایتالیایی به حزبی با ریشه های عمیق در جنبش های نئوفاشیستی که پس از سقوط بنیتو موسولینی، اولین رئیس فاشیست ایتالیا ظهور کرد، پیروزی خیره کننده ای دادند. دولت
جورجیا ملونی، رهبر جدید ایتالیا که به زودی معرفی خواهد شد، به هیچ وجه از نظر سبکی شبیه موسولینی نیست. او به شکلی خندان و متحیر ظاهر میشود، که با موسولینی خشنی که در همه آن فیلمهای خبری قدیمی میبینیم فاصله دارد. با ملونی بدون گام های غازی. اما او در حال ترویج قلب اصلی کتاب بازی سیاسی نئوفاشیستی است. او برادران ایتالیا حزب - "برادران ایتالیا" - پیوسته شکاف های اقتصادی فزاینده ای را که آینده ایتالیا را مسموم می کند نادیده می گیرد و در عوض آسیب پذیرترین افراد این کشور را قربانی می کند.
ملونی مغناطیس رسانه ای این هفته برای جشن گرفتن پیروزی انتخاباتی خود یک دور پیروزی خندان را پشت سر گذاشته است و مطمئناً یک پیروزی گسترده را به ثمر رسانده است. در پارلمان جدید ایتالیا، برادران ایتالیا و دو حزب شریک کوچکتر آن ممکن است به پایان برسد حدود سه برابر قانونگذاران به اپوزیسیون چپ میانه آن متصل شدند.
اما نگاهی دقیق تر به انتخابات نشان می دهد که هیچ غرش عمومی گسترده ای از تایید آینده ایتالیایی با گرایش نئوفاشیستی وجود ندارد. آنچه که انتخابات نشان می دهد: ناامیدی گسترده مردم از یک دولت چپ میانه که نمی خواهد توزیع متمرکز درآمد و ثروت ایتالیا را به چالش بکشد و در نتیجه قادر به پاسخگویی معنادار به نیازهای کارگران متوسط نیست.
واضح ترین نشانه آن ناامیدی عمومی: مشارکت ناچیز یکشنبه در انتخابات است. تنها 64 درصد از ایتالیایی ها رای دادند، یادداشت ها دیوید برودر، مورخ سیاسی ایتالیایی، "به راحتی کمترین" مشارکت در کل تاریخ جمهوری است. بیشتر از کسانی که انجام داد رای، مشاهده می شود فیلسوف فعال، لورنزو مارسیلی، برای احزاب «اردوگاه چپ لیبرال» رأی به صندوق انداخت. اما احزاب دست راستی به عنوان شریک شرکت کردند در حالی که اپوزیسیون دموکراتیک آنها "شکاف" باقی ماندند.
جورجیا ملونی و نامزدهای دیگر برادران ایتالیایی او به عنوان افراد خارجی برای دولت «وحدت ملی» موجود به رهبری حزب دموکرات چپ میانه ایتالیا و در رأس آن ماریو دراگی، اقتصاددان ایتالیایی که کار در گلدمن ساکس و بانک مرکزی ایتالیا پیش از این آماده شده بود، شرکت کردند. او برای ریاست بانک مرکزی اروپا. به گفته تحلیلگران انجمن نابرابری و تنوع ایتالیا، دولت دراگی اساساً هیچ کار مهمی برای مقابله با افزایش نادرست توزیع درآمد و ثروت در کشور انجام نداده است.
ایتالیا، به عنوان فوربس بهار گذشته گزارش شد، اکنون میلیاردرها (52) بیشتر از فرانسه (43) یا بریتانیا (49) هستند. پائولو آچیاری، فاکوندو آلواردو و سالواتوره مورلی، تحلیلگرانی که در مجموع یک درصد برتر ایتالیا هستند، در دو دهه پس از 1 سهم خود را از ثروت این کشور از 16 به 22 درصد افزایش دادند، در همان زمان 1995 درصد فقیرترین کشور به ثروت ملی آن نگاه می کردند. سهم از 50 به 11.7 درصد سقوط کرد.
مورلی، یکی از رهبران انجمن نابرابری و تنوع ایتالیا، اشاره می کند که دولت چپ میانه دراگی، در ابتدا پیشنهاد مالیات بر ارث ملایم را مطرح کرد، اما سپس به سرعت ابتکار عمل را ترک کرد.بالفعل رها شده است.» مورلی اضافه میکند که حزب دموکرات چپ میانه هرگز دیدگاه اصلی دراگی را به چالش نکشید که دولت در زمان مالیات نباید جرات کند «دست در جیب» حتی ثروتمندترین خانوادههای ایتالیایی بگذارد.
همان حزب دموکرات هیچ تلاش واقعی برای مخالفت با حمله گسترده جناح راست سیاسی و رسانه ای به مهم ترین تلاش ضد فقر ایتالیا، یعنی حداقل «درآمد شهروندی» انجام نداد. درآمد شهروندی. همچنین این حزب در مورد نیازهای جوانانی که با نرخ بیکاری جوانان روبرو هستند صحبت نکرد که تقریباً 30 درصد از گروه سنی 25 تا 29 ساله ایتالیا را بدون شغل یا وضعیت دانشجویی رها کرده است، سطحی تقریباً دو برابر میانگین اتحادیه اروپا.
در همین حال، حزب راستگرای «برادران ایتالیا» به رهبری جورجیا ملونی، بدون هیچ پاسخی برای فشار اقتصادی رو به رشد خانوادههای ایتالیایی متوسط، کمپین انتخاباتی را آغاز کرد. ائتلاف راست میانه پیروز او در انتخابات روز یکشنبه، بخش عمده ای از تلاش های تبلیغاتی خود را صرف حمله به فقیران تنبل «بی لیاقت» کرد و وعده داد که مالیات هیچ کس را افزایش نخواهد داد.
ثروتمندترین های ایتالیا اکنون می توانند منتظر باشند کاهش اگر برادران ملونی ایتالیا و متحدانش به یکی دیگر از وعدههای مبارزات انتخاباتی خود عمل کنند، مالیات میدهند: جایگزینی مالیات بر درآمد تصاعدی ایتالیا با «مالیات ثابت» که ثروتمندان و فقیران را به طور یکسان مشمول نرخهای مالیاتی متوسط میکند.
فاجعه سیاسی در همه اینها؟ در سطح مردمی فعالان، یادداشت ها مجمع مترقی ایتالیا در مورد نابرابری و تنوع، این کشور مملو از «انبوهی از ایدهها و نوآوریهایی است که در درون جوشش اجتماعی کشور در حال توسعه هستند».
برخی از این ایدهها حتی بر روی سکوهای احزاب چپ میانه که روز یکشنبه برای کسب رای با هم رقابت میکردند، مطرح شد. انجمن نابرابری و تنوع خاطرنشان می کند، اما این احزاب "به ندرت در مورد پیشنهادهای موجود در برنامه های خود بحث می کردند یا با نهادهای اجتماعی و کارگری، با شهروندان درگیر بودند" در مسیر مبارزات انتخاباتی. آنها هرگز با "شور و امید" ارتباط برقرار نکردند. آنها در عوض «بر نمادها و تصاویر فرسوده» تکیه کردند. آنها در را به روی پیروزی نئوفاشیست ها باز کردند.
آینده برای فعالان ایتالیایی چه خواهد شد؟ بسیاری در حال برنامه ریزی برای اعتراض سراسری در 5 نوامبر هستند که روح راهپیمایی زنان در سراسر جهان را در روز پس از تحلیف دونالد ترامپ تداعی می کند. این فعالان علیه نابرابری و برای دگرگونی زیست محیطی، برای خدمات اجتماعی مناسب و علیه نقض حقوق اساسی کار و زنان تظاهرات خواهند کرد. صدها گروه محلی، منطقه ای و ملی در حال حاضر تایید شده دستور کار روز
در پی نابسامانی انتخاباتی روز یکشنبه، بسیاری از همین نیروهای اجتماعی شورشی نیز امیدوارند که شروع به ساختن چیزی کنند که مجمع نابرابری و تنوع آن را "حزب عدالت اجتماعی و زیست محیطی" می نامد، حزبی که می تواند "تخمیر اجتماعی" ایتالیا را ارائه دهد. «فضای دموکراتیک برای تقسیم قدرت در دیدگاهها، محتوا و رهبری»، حزبی که «به اندازه کافی توانا و شجاع است تا پیشنهادات رادیکال برای تغییر را به میز مذاکره اروپایی و بینالمللی بیاورد».
این دیدگاه در همان لحظه ای که برادران ایتالیای جورجیا ملونی آماده است ایتالیا را به شریکی قابل اعتماد برای استبدادهای اروپایی دست راستی افراطی حاکم مانند ویکتور اوربان مجارستانی بازسازی کند، به نظر می رسد. اما مهمانی ملونی را باید به خاطر بسپاریم، فقط نظرسنجی شده 4 درصد فقط چهار سال پیش، در انتخابات 2018 ایتالیا. اگر فعالان مردمی ایتالیا به اندازه کافی با هم دمیده شوند، بادهای سیاسی می توانند به گونه ای تغییر کنند که اکنون هیچ کس انتظارش را ندارد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا