این یک پاسخ رمزآلود پنتاگون به سوال سرراست سناتور جان کری، در یادداشت های جلسه استماع سنا در 21 مه بود:
سوال بر اساس گزارش نیویورک تایمز در 20 ژوئیه 2003، وزیر رامسفلد شخصاً بیش از 50 حمله هوایی ایالات متحده در عراق را تأیید کرد که انتظار می رفت هر کدام 50 غیرنظامی بی گناه عراقی را بکشند. طبق سیاست پنتاگون در آن زمان، هر حمله ای که انتظار می رفت منجر به کشته شدن 50 غیرنظامی یا بیشتر به عنوان خسارات جانبی اجتناب ناپذیر شود، شخصاً توسط وزیر تأیید می شد. رسانه ها از این سیاست در جولای 2003 مطلع شدند، زمانی که فرمانده ارشد ایالات متحده سیاست امضا را فاش کرد. آیا آن سیاست امروز در افغانستان ادامه دارد و اگر چنین است، به چه شکلی؟ آیا مقامات کاخ سفید یا پنتاگون از بمبارانهایی که انتظار میرود تلفات غیرنظامیان بیش از 50 باشد، امضا میکنند؟ کدام مقامات؟
پاسخ. (حذف شده)
آیا دولت اوباما، بهویژه وزیر دفاع، از قبل میداند که انتظار میرود چند غیرنظامی بیگناه قبل از تایید بمباران در افغانستان و پاکستان کشته شوند؟ این مورد در مورد دونالد رامسفلد در زمان بمباران عراق بود.
اکنون دولت اصرار دارد که پاسخ ها را مخفی نگه دارد.
اگر سیاست قبلی متوقف شده باشد، به این معنی است که کاخ سفید شمارش بدنی پیشبینیشده را به فرماندهان میدانی پایینتر تفویض میکند، که بعید است از تصمیمهای حساس کنارهگیری شود.
اگر این سیاست ادامه یابد، آیا وزیر دفاع رابرت گیتس شخصاً تأیید می کند؟ آیا رئیس جمهور در جریان است؟ آیا آنها معتقدند سطح قابل قبولی از تلفات غیرنظامی غیرقابل اجتناب وجود دارد، و اگر چنین است، این سطح چقدر است و چه کسی آن را تعیین می کند؟
تلفات غیرنظامی اغلب به عنوان چیزی بیشتر از یک سردرد گسترده روابط عمومی تعریف می شود. چنین تلفاتی باعث می شود که متحدان ایالات متحده در افغانستان و پاکستان دائماً شکایت کنند که نشان دهنده عمق کینه مردم است. در ماه ژوئن، کای اید، فرستاده ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان، به وزرای دفاع ناتو از "نیاز فوری" برای کنترل حملات گفت، زیرا تلفات غیرنظامیان "نامتناسبی با دستاوردهای نظامی" است.
پس از بمباران 4 ماه مه که مقامات افغان گفتند 147 غیرنظامی از جمله 90 زن و کودک کشته شدند، مقامات پنتاگون برای سخنرانی در کنفرانس ژوئن مرکز امنیت جدید آمریکا، جایی که ژنرال دیوید بارنو، فرمانده نیروهای آمریکایی در افغانستان از سال 2003 تا 2005، گفت: "ما باید مراقب باشیم که چه کسی روایت تلفات غیرنظامی را کنترل می کند."
اذعان به اینکه سطوح مشخصی از تلفات غیرنظامیان از قبل محاسبه شده است، به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از جنگ هوایی، سطح خشم افغان ها و حتی برخی از کنگره ها را افزایش می دهد.
به همین دلیل است که پنتاگون از پاسخ دادن به این سوال که آیا سیاست سال 2003 که نیاز به علامت گذاری برای کشته شدن 50 غیرنظامی دارد یا خیر، امتناع کرد. پاسخ محرمانه در پاسخ به سوال کری دو هفته پس از تلفات عظیم حمله هوایی 4 می بود. پاسخ همچنان طبقه بندی شده است.
این محو شدن آمار تلفات غیرنظامیان در عراق آغاز شد، جنگی که در آن پنتاگون به دنبال اجتناب از ذهنیت شمارش بدن ویتنام بود. ارتش ایالات متحده و متحدان عراقی آن درگیر یک جنگ تبلیغاتی بر سر میزان تلفات شدند که باعث سردرگمی عمومی در میان رسانه ها و افکار عمومی آمریکا شد. بر اساس گزارش نیویورک تایمز، گروه شمارش بدن عراق مستقر در لندن از تکنیکهای به اصطلاح نظارت غیرفعال استفاده کرد که عمدتاً بر گزارشهای رسانههای انگلیسی زبان تکیه میکرد و به جورج بوش رئیسجمهور این امکان را داد که ادعا کند این ارقام «بیشتر یا کمتر 30,000» است.
در مقابل، اپیدمیولوژیستهای جانز هاپکینز از تکنیکهای نظارت فعال بر اساس نظرسنجیهای تصادفی خانگی که معمولاً در مناطق جنگی استفاده میشود، استفاده کردند. با این اقدامات، تلفات غیرنظامیان حداقل سه برابر بیشتر از آمار شمارش بدن عراق بود. اعداد واقعی در مه جنگی که تا حدی توسط پنتاگون و کاخ سفید ایجاد شد ناپدید شدند.
ارواح در افغانستان و پاکستان بازگشته اند. به عنوان شاهد، می توان به الگوی مداوم اشاره کرد که در آن روستاییان، بزرگان، و دولت های افغانستان و پاکستان ارقام بالای مرگ و میر را ذکر می کنند، در حالی که آمریکایی ها به تأخیر، انکار، تحقیقات خود دست می زنند و در نهایت اعلام می کنند که تلفات غیرنظامیان بسیار کمتر است. از آنچه در ابتدا ادعا می شد. در نتیجه، عدم تقارن خشم وجود دارد، به طوری که روستاییان افغان و پاکستانی برای انتقام فریاد می زنند و مردم آمریکا در بی تفاوتی متحیر مانده اند.
برای حرکت به جلو، کمیته کری باید پاسخ محرمانه پنتاگون را منتشر کند و در صورت لزوم، برای توضیح بیشتر فشار بیاورد. کنگره باید تضاد منافع پنتاگون را ببیند.
تحقیقات کنگره در مورد سرپوش گذاشتن بر این مسائل در عراق و افشای این موضوع که آیا سازمان های اطلاعاتی با برآورد "بیش از 30,000" پرزیدنت بوش موافقت کرده اند یا خیر، مکان شروع است. ایجاد یک سیستم نظارت مستقل مکانی برای شروع دوباره است.
تام هیدن، سناتور سابق ایالت کالیفرنیا، نویسنده 18 کتاب است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا