چهار بی گناه دیگر در این ماه از جزیره رابن آمریکا آزاد شدند. مستعمره جزایی ما در خلیج گوانتانامو هنوز 158 زندانی دارد که 84 نفر از آنها برای آزادی آزاد شده اند. مردانی که به خانه فرستاده شدند هرگز به جرمی متهم نشدند و چهار سال پیش تبرئه شدند.
این آزادی ممکن است در صورت شنیدن این خبر، دلیلی برای امیدواری سایر زندانیان ایجاد کند. در جریان اعتصاب غذای بهار گذشته، که برخی از آنها بیش از 80 روز به طول انجامید، ارتش به زندان یورش برد و 100 اعتصاب کننده را در انفرادی قرار داد. هیچ کس نمی داند چگونه یا چه اطلاعاتی به آنها منتقل می شود.
در آن زمان، زمانی که 100 زندانی از 166 زندانی غذا را امتناع میکردند، ACLU، مرکز قربانیان شکنجه، دیدهبان حقوق بشر و 17 گروه مدنی دیگر به چاک هیگل، رئیس پنتاگون نوشتند که غذا دادن به زور به زندانیان «بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز» است. تعریف معاهده از شکنجه - و خواستار توقف فوری و دائمی آن شد. هیگل همچنین نامهای از جرمی لازاروس، رئیس انجمن پزشکی آمریکا دریافت کرد که به پزشکانی که برخلاف میل خود به غذا دادن به زندانیان کمک میکنند «ارزشهای اخلاقی اصلی حرفه پزشکی» را نقض میکنند.
از فوریه تا ژوئن، کاخ سفید بر غذا دادن شکنجهآمیز دستکم 21 زندانی مقید نظارت داشت، تجربهای خفگی و خفگی که در آن لولههای پلاستیکی از سوراخهای بینی و گلو فرو میروند در حالی که یکی به صندلی نگهدارنده بسته میشود.
سرهای خنک تر تلفظ می شوند، اما هنوز غالب نیستند
در بحبوحه اعتصاب غذا، گروهی متنوع از علمای حقوق، وکلای قانون اساسی و مقامات عالیرتبه دولتی و نظامی سابق گزارشی مهم منتشر کردند که در آن گفته شد گوانتانامو نشان دهنده «... تمایل ایالات متحده برای بازداشت تعداد قابل توجهی از مردم بیگناه... آنها را در معرض محرومیت و بدرفتاری جدی و طولانی مدت و حتی شکنجه قرار دهید.»
«مهمترین» یافتههای کارگروه غیرحزبی پروژه قانون اساسی در مورد رفتار با زندانیان (CPTF) - که «بدون قید و شرط» انجام شد - این بود که «مشکلی است که ایالات متحده درگیر شکنجه شده است» و اینکه "[من] در بسیاری از موارد و در طیف وسیعی از تئاترها اتفاق افتاده است."
این مطالعه 600 صفحه ای، که دو سال در حال ساخت بود، توضیح داد: «[T]نتیجه گیری مبتنی بر یک بررسی کامل و دقیق از آنچه در بسیاری از زمینه ها، به ویژه تاریخی و قانونی، به منزله شکنجه است، است. CPTF پرونده های دادگاهی را بررسی کرد... که در آن ایالات متحده اتهام شکنجه را علیه سایر دولت ها مطرح کرده است. ایالات متحده نمی تواند کشوری را به دلیل انجام شکنجه مجرم اعلام کند و سپس خود را از برچسب زدن برای رفتار مشابه، اگر نه مشابه، معاف کند.»
CPTF اعلام کرد که با مجوز دادن به شکنجه، دولت «...بسیاری از ارزشهای محترم ملت و اصول قانونی را کنار گذاشت». من از موارد زیبایی مانند "کنار گذاشتن" استفاده نمی کنم. کارمندان دولت نافرمانی، سرپیچی، تحقیر و تمسخر قانون، به ویژه قانون شکنجه ایالات متحده، قانون جنایات جنگی ایالات متحده و هر دو کنوانسیون ژنو و کنوانسیون علیه شکنجه که طبق قانون اساسی ایالات متحده است. خود اوباما در 30 آوریل گفت که گوانتانامو "سمبلی در سرتاسر جهان برای آمریکائی است که از حاکمیت قانون نادیده می گیرد." او در 24 سپتامبر 2009 گفت: "قوانین بین المللی یک وعده توخالی نیست و معاهدات باید اجرا شوند."
بازنگری قانون اساسی مقصر سطح بالایی را می یابد
دومین نتیجه گیری مهم CPTF این بود که "بالاترین مقامات مسئول اجازه دادن - و کمک به گسترش - شکنجه هستند." این بمب عاملان را با توجه به معاهدات ایالات متحده در مورد شکنجه در خطر قانونی قرار می دهد. آنها معتقدند که اگر یک دولت متهم - در این مورد ایالات متحده - در تحقیق و تعقیب متهم معتبر ناکام بماند، سایر کشورها یا دادگاه کیفری بینالمللی ممکن است موظف به انجام این کار باشند.
CPTF خاطرنشان کرد که طی بازدید فوریه 2012 از گوانتانامو توسط کارکنان خود، فرمانده زندان در آن زمان، دریاسالار دیوید وودز، "به سرعت به شعار این مرکز اشاره کرد: "ایمن، انسانی، قانونی، شفاف". من ماری از رومانی هستم.
کارن گرینبرگ، بنیانگذار مرکز امنیت ملی در دانشکده حقوق دانشگاه فوردهام، درباره اعتصاب غذای گوانتانامو گفته است: «آنها دیگر نمی توانند آن را تحمل کنند. این ناامیدی است...» ده سال حبس نامحدود بدون اتهام، و اغلب بدون پست، تماس تلفنی یا دسترسی به وکیل، از نظر روانی چنان ویرانگر است که زندانیان محاصره شده ترجیح می دهند بمیرند تا فراموشی. در ماه مه، زندانی آل مدوانی به دادگاه فدرال نوشت: «...اوباما باید از شرایط غیرانسانی باورنکردنی زندان گوانتانامو بی خبر باشد، زیرا در غیر این صورت مطمئناً کاری برای متوقف کردن این شکنجه انجام خواهد داد.»
اوباما اتهامات شکنجه علیه دیک چنی، دونالد رامسفلد، آلبرتو گونزالس و جورج بوش را نادیده گرفته است - که به نفع دادستان ها در انتشار یک اعترافات زندگی نامه ای عمل کردند. وقتی از اوباما پرسیده شد که آیا دولتش تحقیق خواهد کرد یا خیر، اوباما گفت که «به عقب نگاه کردن» بی فایده است. از آنجایی که خود اوباما اجازه رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز را در گوانتانامو صادر کرده است، همچنین خود را متهم می کند.
جان لافورج یکی از مدیران Nukewatch است، یک گروه ناظر هستهای و عدالت محیطی در ویسکانسین، خبرنامه فصلی آن را ویرایش میکند و برای PeaceVoice.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا