12 نوامبر 2008 — در دنیای جهانی شدن جای تعجب نیست که فقط چیزهای خوب نیستند که راحت تر از مرزها عبور می کنند، بلکه چیزهای بد نیز هستند. اکنون،
بحران مالی جهانی نیازمند راه حل جهانی است. به عنوان مثال، سیاستهای کلان اقتصادی ناهماهنگ به این امر کمک کرده است
در مورد مقررات نیز همین اتفاق افتاده است. تا حد زیادی، مطابق با این افسانه که مقررات زدایی نوآوری را به وجود می آورد، مسابقه ای تا پایین وجود داشته است. در عوض، نوآوری در مورد دور زدن مقررات طراحی شده برای اطمینان از اطلاعات خوب و یک سیستم مالی ایمن و سالم، بزرگ ترین بود.
بازارهای مالی قرار است وسیله ای برای رسیدن به هدف باشند - اقتصاد مرفه تر و با ثبات تر در نتیجه تخصیص خوب منابع و مدیریت بهتر ریسک. اما در عوض، بازارهای مالی ریسک را مدیریت نکردند، بلکه آن را ایجاد کردند. فعال نکردند
تلفات انسانی
پیامدهای این اشتباهات به تریلیون ها خواهد رسید - نه فقط پولی که صرف کمک های مالی می شود، بلکه کسری بین رشد بالقوه اقتصاد جهانی و عملکرد واقعی است.
فراتر از این، البته، تلفات انسانی است - خانوادههایی که رویاهای زندگیشان با از دست دادن خانه، شغل و پسانداز زندگیشان نابود میشود. اگر بخواهیم آزادسازی مالی جهانی را حفظ کنیم و محصولات مالی به راحتی از مرزها عبور کنند، باید مطمئن باشیم که این محصولات ایمن هستند و موسسات مالی که آنها را می فروشند می توانند پشت محصولاتی که ایجاد می کنند بایستند.
تنظیم کننده های بازار مالی، چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی، شکست خورده اند. تا حد زیادی، بازل II، چارچوب جدید مقررات بانکی، مبتنی بر خود تنظیمی بود، که خود بسیار بد است. بانک ها نشان داده اند که در مدیریت ریسک خود نیستند. اما حتی اگر آنها داشتند، مشکل اساسیتر ریسک سیستمیک وجود دارد.
معماری فعلی مالی جهانی به خوبی کار نمی کند. اما بیش از آن، به ویژه در مورد کشورهای در حال توسعه ناعادلانه است. آنها از جمله قربانیان بیگناه این بحران جهانی خواهند بود که از «ساخت این» استفاده می کنند
ساختار حکومتی ناقص
شواهد فزاینده ای وجود دارد مبنی بر اینکه کشورهای در حال توسعه ممکن است به مقادیر زیادی پول نیاز داشته باشند، مبالغی که فراتر از ظرفیت صندوق بین المللی پول است. منابع وجوه نقد در آسیا و آسیا است
ما به یک تسهیلات مالی جدید برای کمک به کشورهای در حال توسعه نیاز داریم، کشوری که حاکمیت آن منعکس کننده واقعیت های امروز باشد. در آینده، این تسهیلات جدید ممکن است منجر به اصلاحات عمیق تر در صندوق بین المللی پول شود. چنین تسهیلاتی باید به سرعت ایجاد شود، اما اگر کارشناسان وزارت دارایی و بانک های مرکزی به این موسسه جدید وام داده شوند، ممکن است در مدت کوتاهی راه اندازی شود.
اصلاحات بیشتری وجود دارد که باید انجام شود. سیستم ذخیره جهانی مبتنی بر دلار در حال حاضر در حال نابودی است - دلار ثابت کرده است که ذخیره ارزش خوبی نیست. اما حرکت به سمت سیستم دلار-یورو یا دلار-یورو-ین می تواند حتی ناپایدارتر باشد. ما برای یک سیستم مالی جهانی به یک سیستم ذخیره جهانی نیاز داریم. کینز در زمان آخرین رکود بزرگ در این مورد نوشت، اما نیاز امروز حتی بیشتر است. امید او این بود که صندوق بین المللی پول یک ارز ذخیره جهانی جدید ایجاد کند. او Bancor خود را بسیار شبیه به SDR (حقوق برداشت ویژه) صندوق بین المللی پول نامید. این ایده ای است که ممکن است بالاخره زمان آن فرا رسیده باشد.
غیرقابل تصور است که اگر آمریکا مدیریت سیستم مالی خود را به 50 ایالت مجزا واگذار می کرد، پیشرفت می کرد. آنها نقش دارند، اما نقش دولت ملی ضروری است. ما اکنون یک سیستم مالی جهانی داریم، اما مدیریت آن را به تک تک کشورها واگذار می کنیم. این سیستم به سادگی نمی تواند کار کند.
ما هرگز به ثبات کامل در بازارهای مالی یا اقتصاد خود نخواهیم رسید. بازارها خود اصلاح نمی شوند. اما ما می توانیم خیلی بهتر عمل کنیم. امیدواریم در اجلاس واشنگتن، رهبران اروپا و آسیا راه را رهبری کنند و کار ایجاد معماری مالی جهانی را که جهان برای داشتن قرن بیست و یکم باثبات و مرفه به آن نیاز دارد، آغاز کنند.
جوزف ای. استیگلیتز، 65 ساله، جایزه نوبل اقتصاد را در سال 2001 به دلیل مشارکت در تحلیل رابطه بین بازارها و عدم قطعیت های اطلاعاتی دریافت کرد. او به طور گسترده مورد استناد قرار می گیرد و یک ستون محبوب برای نیویورکر می نویسد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا