منبع: موسسه مستقل رسانه
مایکل استرین، مؤسسه امریکن انترپرایز (AEI) اخیراً مقاله ای در نیویورک تایمز نوشت و توضیح داد که چگونه «رویای آمریکایی زنده و خوب استو از نظر او این ملت، «مسائل بزرگتر از نابرابری» دارد. قطعه Strain بخشی از مجموعه جدید روزنامه در دوره همه گیر به نام "آمریکایی که ما نیاز داریم" است و درگیر مجموعه ای از ژیمناستیک ذهنی چشمگیر است تا به این نتیجه برسد که نباید نگران ثروتمندتر شدن ثروتمندان باشد و بهتر است در عوض روی «نرخ نسبتاً آهسته رشد بهرهوری» یا «کاهش بلندمدت اشتغال مردان» تمرکز کنیم.
مایکل استرین نسبت به تمرکز ما بر تمرکز ثروت در بالاترین سطح باور ندارد و میپرسد: «آیا واقعاً آمریکاییها به اندازه توجه رسانهها و سیاستمداران لیبرال به نابرابری اهمیت میدهند؟» او می افزاید: «با توجه به اینکه نابرابری درآمدی در دهه اخیر راکد بوده یا رو به کاهش بوده است، زمان ... عجیب است» برای گفتگو «در مورد اینکه آیا نابرابری نشان می دهد که سرمایه داری خود شکسته است یا خیر». با این حال، نابرابری همچنان به رشد خود ادامه می دهد- واقعیتی که به نظر می رسد مؤسسه امریکن اینترپرایز طرفدار بازار آزاد امیدوار است که ما نادیده بگیریم.
در مقاله خود، Strain شعارهای شعاری که او و سایر طرفداران سرمایه داری می خواهند از طریق تکرار محض به آن پی ببرند: «سرمایه داری شکسته نیست. بازی تقلبی نیست کار سخت نتیجه می دهد.» توهین آمیزتر از همه، او معتقد است که «کارگران آمریکایی انعطاف پذیر هستند و به مواجهه و غلبه بر چالش های اقتصادی عادت کرده اند». به عبارت دیگر، از آنجایی که کارگران آمریکایی عادت کرده اند که توسط اقتصاد سرگردان شوند و اکثر آنها ظاهراً توانسته اند از آن جان سالم به در ببرند، در مواجهه با سختی های روزافزون به این کار ادامه خواهند داد.
سناتور دموکرات شرود براون (D-Ohio) در جریان جلسه استماع سنا در 19 مه از استیون منوچین وزیر خزانه داری، سوال کرد. خواهانآقای وزیر، اگر مردم را بدون حمایت های مورد نیازشان به سر کار بازگردانیم، چند کارگر خواهند مرد؟ چند کارگر باید جان خود را بدهند تا [تولید ناخالص داخلی] ما نیم درصد افزایش یابد؟» منوچین پاسخ داد: "من فکر می کنم شخصیت پردازی شما ناعادلانه است"، اما دولت ترامپ که او تلاش کرد از آن دفاع کند در واقع مردم را مجبور به بازگشت به کار کرده است، یعنی در صنعت بسته بندی گوشت. پرزیدنت دونالد ترامپ به آن استناد کرد قانون تولید دفاعی- نه برای هدایت تولید تجاری تجهیزات پزشکی و حفاظتی بسیار مورد نیاز، بلکه برای ایجاد پوششی برای صنعت گوشت، زیرا به دنبال وادار کردن کارگران به یک محیط خطرناک است.
هزاران کارگر مبتلا شده اند در ماه های اخیر اما اگر کارگران بسته بندی گوشت به این بیماری مبتلا شوند و بمیرند، به گفته الکس آزار، وزیر بهداشت و خدمات انسانی، که اخیراً ادعا کرده است کهخانگی و اجتماعیشرایط زندگی کارگران کارخانه بسته بندی گوشت که مسئول تشخیص کووید-19 آنها بودند. او حتی تا آنجا پیش رفت که به منظور رعایت فاصله اجتماعی، نظارت بیشتری بر اجرای قانون بر جوامعی که کارگران بستهبندی گوشت در آن زندگی میکنند، پیشنهاد کرد.
ترامپ با روشن ساختن اینکه جمهوری خواهان به طور خاص چقدر به کارگران اهمیت نمی دهند، مخالفت کرده است تمدید بیمه بیکاری برای کارگران اخراج شده خود اداره کار شرکتها را تشویق کرده است تا از کارگران غافل شوند تا در صورت ترس از بازگشت به کار، مزایای بیکاری آنها قطع شود. و میچ مک کانل، رهبر اکثریت سنا می خواهد از شرکت ها در برابر مسئولیت محافظت کند در دعاوی حقوقی مرتبط با ویروس کرونا توسط کارگران.
جمهوری خواهان نیز داشته اند از پذیرش هر گونه صورتحساب محرک دیگر خودداری کرد حتی به عنوان بیش از 38 میلیون آمریکایی تنها در 9 هفته شغل خود را از دست داده اند. رهبر اقلیت مجلس، کوین مک کارتی، نشان می دهد که چقدر نسبت به درد کارگران کور است. گفت:، "در حال حاضر نیازی نمی بینم." سناتور مک کانل این را تکرار کرد، گفته"فکر نمیکنم ما هنوز نیاز فوری به اقدام فوری را احساس نکرده باشیم. آن زمان می تواند... [بیاید]، اما فکر نمی کنم هنوز رسیده باشد.» بارها و بارها سیاستمداران محافظه کار، در شیلینگ برای ثروتمندان، نشان داده اند که کارگران آمریکایی به جای اینکه ضروری باشند، صرفاً قابل مصرف هستند. این نسخه آنها از جنگ طبقاتی است.
آخرین ایده کاخ سفید برای کمک به کارگران این است که کاهش مالیات شرکت ها به نصف لری کودلو، مشاور ارشد اقتصادی کاخ سفید، به عنوان راهی برای تشویق مشاغل خارج از کشور برای بازگشت به ایالات متحده، کاهش مالیات حقوق و دستمزد به عنوان راهی برای وارد کردن پول بیشتر به جیب آمریکایی ها. او اشاره نکرد که کاهش مالیات بر حقوق و دستمزد به معنای کاهش برنامههای تامین مالی مالیات حقوق و دستمزد مانند مدیکر و تامین اجتماعی است – برنامههایی که بسیاری از آمریکاییها به آنها تکیه میکنند و جنگجویان طبقاتی سالها میخواستند آنها را کاهش دهند.
به طرز شگفت انگیزی، به نظر می رسد بازار سهام اهمیتی نمی دهد با توجه به اینکه رکورد بیکاری هفته به هفته حتی با افزایش سرسام آور بیکاری وجود دارد، شاخص های داوجونز و نزدک همچنان در حال رشد هستند. در واقع، شاخص هایی که هر روز با هیاهوی فراوان در برنامه رادیویی پرطرفدار Marketplace اعلام می شود، هرگز تأثیر واقعی بر رفاه کارگران آمریکایی نداشته است، مهم نیست که میزبان کای ریسدال چقدر شور و شوق را در طی اعلامیه های خود جلب می کند. به اعتبار او، او به همان اندازه اعتراف کرده است، توضیح می دهد که "10 درصد ثروتمندترین خانواده های آمریکایی 84 درصد از کل سهام را در اختیار دارند."
قبل از همهگیری، ترامپ انتخاب مجدد خود را بر روی نرخ پایین بیکاری و شناور بودن بازار سهام شرط بندی کرد. اکنون، با ارقام رسمی بیکاری که با رشد بازار سهام مطابقت ندارد، او برای ادعای شکوفایی گسترده اقتصادی کار دشواری دارد. در واقع، حتی قبل از همه گیری هیچ رفاهی وجود نداشت. را نرخ بیکاری رسمی پایین بود، اما این نشان نمی داد که چند نفر به دنبال کار دست از کار کشیده اند یا این مشاغل چقدر بی کیفیت هستند. همهگیری این واقعیت را آشکار کرده است که ادعاهای ترامپ برای پیروزی مالی همیشه بیشتر یک سراب بود تا یک معجزه.
از آنجایی که نگرانی میلیونها کارگر آمریکایی برای سودجویان شرکتی و خیرین سیاسی آنها بیربط است، انتظار میرود که از این واقعیت که جف بزوس، موسس و مدیر عامل آمازون، میتواند به جهان تبدیل شود، خوشحال باشیم. اولین تریلیونر در چند سال برای مایکل استرین و مؤسسه امریکن انترپرایز راحت خواهد بود اگر متقاعد شویم که چنین فحاشی را نادیده بگیریم و به جای آن بر روی «مقاوم» ماندن کارگران تمرکز کنیم، زیرا ثروتمندان جنگ طبقاتی خود را آغاز می کنند.
تنها پاسخ منطقی به وضعیت پوچ اقتصاد ایالات متحده این است که اصرار کنیم که میلیاردرها (و به ویژه تریلیونرها) به سادگی اجازه وجود ندارند. پس از 100 میلیون دلار اول، دیگر نیازی به جمع آوری ثروت نیست. کنگره می تواند به راحتی قوانینی را برای مالیات های سنگین از میلیاردرها وضع کند که آنها تا آخر عمر راحت باشند و در عین حال خدمات ضروری را تأمین کند که تعداد زیادی از آمریکایی ها می توانند از آن بهره مند شوند: مرخصی استعلاجی با حقوق، مدیکر برای همه، طرح جدید سبز و غیره. خیلی بیشتر. هیچ توجیهی برای افراد وجود ندارد که در مقایسه با بقیه ما این همه ثروت احتکار کنند. اما آنها هرگز داوطلبانه از آن ثروت دست نخواهند داد. آنها در عوض با دندان و ناخن مبارزه می کنند، دروغ می گویند و تقلب می کنند تا ثروت غیرقابل تصور خود را حفظ کنند و گسترش دهند. در برابر چنین جنگ طبقاتی تنها یک گزینه وجود دارد.
این مقاله توسط اقتصاد برای همه، پروژه ای از موسسه رسانه های مستقل.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا