تو کوا وان یکی از فقیرترین مناطق هنگ کنگ است. شباهت کمی به درخشش و زرق و برق منطقه خرید مرکزی با مارک ها و بوتیک های وارداتی آن وجود دارد. در اینجا، پلاستیکهای ارزان قیمت و لوازم خانگی که در مغازههای کوچک جمع شدهاند، شبیه روشی است که مردم در آپارتمانهای کوچک و کلاستروفوبیک فشرده میشوند.
همچنین منطقه ای است که برای بازسازی شهری مشخص شده است. یک خط قطار جدید در حال ساخت است که تضمین میشود قیمتهای سرسامآور ملک را در لحظه افتتاح افزایش دهد.
در یک خیابان نسبتاً غیرقابل توجه، در فضایی که به طور معمایی به عنوان خانه داستان ها شناخته می شود، گروه داوطلب Fixing HK در حال آماده شدن برای یک شب دیگر از تعمیر و همکاری است.
مکس لیونگ، سخنگوی این گروه، ماموریت آنها را با این جمله خلاصه کرد: "ما داوطلب هستیم تا خانه های آنها را تعمیر کنیم، اما همچنین می خواهیم قلب آنها را درست کنیم!"
این بسیار ساده است: داوطلبان Fixing HK خدمات تعمیر را به اعضای نیازمند جامعه ارائه می دهند، از کارهای خانگی تا تعمیر تلفن همراه و رایانه. آنها سپس از دسترسی ای که این کار تعمیر به آنها می دهد استفاده می کنند تا یک غذای جانبی سخاوتمندانه آموزش سیاسی ارائه دهند.
این گروه پس از سال 2014 راه اندازی شد جنبش چتر، جایی که معترضان از سپتامبر تا دسامبر در تقاطع های اصلی شهر اردو زدند و خواستار آزادی های انتخاباتی مانند حق رای عمومی شدند.
اعتراضات توجه زیادی را به مبارزات دموکراسی خواهانه هنگ کنگ جلب کرد، اما همچنین باعث ایجاد شکاف عمیق در جامعه شد. مواضع مردم شروع به سخت شدن کرد و گفت و گو را بیش از پیش دشوارتر کرد. اعضای خانواده خود را در جهات مختلف یافتند. فعالانی که غرفههای خیابانی برپا میکردند، خود را در حال موعظه برای نوکیشان میدانستند، در حالی که کسانی که با موضع آنها مخالف بودند، گاهی اوقات کاملاً خصمانه بودند.
لئونگ گفت: «رسانههایی که مصرف کردید موقعیت شما را تعیین کردند. ما نیاز داشتیم از آن اتاق پژواک بیرون بیاییم.»
گروه کوچکی از مردم که در کنار ساختمان شورای قانونگذاری در دریاسالاری اردو زده بودند، تصمیم گرفتند که کار نه فقط در محل های تحصن، بلکه در داخل جوامع انجام شود. در میان آنها کارگران و سازماندهندگان جامعه بودند، بنابراین تصمیم گرفتند با مهارتهای خود ازدواج کنند تا ابتکاری ایجاد کنند که فرصتهایی را برای پیشبرد هدفشان باز کند و در عین حال نیاز فوری را نیز برآورده کند.
این گروه همچنین شکاف بین جنبش اعتراضی را از بین برده است. در حالی که چپها اغلب روی موضوعات عدالت اجتماعی مانند حقوق زمین و کار کار میکنند، جداییطلبان تمایل دارند بر نظام سیاسی تمرکز کنند و خواستار استقلال کامل از چین هستند. با این حال، از آنجایی که تمرکز HK بر آموزش و آگاهی سیاسی است، هر دوی این گروهها میتوانند در آن شرکت کنند.
Fixing HK که عمدتاً از طریق WhatsApp سازماندهی شده است، اکنون هر چهارشنبه در خانه داستان های To Kwa Wan برگزار می شود. با وجود اینکه حدود 70 نفر در گروه چت حضور دارند، در هر جلسه حدود 20 داوطلب با توجه به برنامه ها و تعهداتشان حاضر می شوند. تلاشهای اولیه مستلزم تماسهای سرد زیادی بود، درها را زدند تا خدمات خود را برای ساکنان منطقه توضیح دهند. در حال حاضر، آنها به اندازه کافی تثبیت شده اند تا مردم بتوانند در عوض با آنها تماس بگیرند.
لئونگ گفت: «تعداد [مشتریان] افزایش یافته است. اکنون ما حدود 40 یا 50 مورد در هر شب، XNUMX تا XNUMX مورد در ماه انجام می دهیم.
آنها به صورت تیمی بیرون میروند، با یک کارگر (یا دو نفر) در مرکز، همراه با داوطلبان دیگر - اغلب دانشجویان، مددکاران اجتماعی یا فعالان.
لیونگ توضیح داد: «کارگران برای شروع گفتگو برای ما وقت می خرند. "شما یک ساعت با هم هستید، و در غیر این صورت ممکن است کمی ناخوشایند باشد، بنابراین شروع به صحبت کردن آسان است."
مسائلی که معترضان جنبش چتر را درگیر کرده بود همچنان در حال فروپاشی است. در مورد انتخاب رئیس دولت، دموکراسی وجود ندارد. مدیر اجرایی هنگ کنگ به جای اینکه آن را به رای مردم بگذارد، توسط یک کسب و کار طرفدار پکن انتخاب می شود. کمیته انتخابات. منافع سرمایه داری به این معناست که اعیان گرایی در سراسر شهر به سرعت ادامه می یابد و هزینه های زندگی را بالا می برد.
پس رفع هدف HK این است که دغدغههای روزمره مردمی را که ملاقات میکنند به مبارزه سیاسی گستردهتر مرتبط کند. داوطلبان که در یک منطقه فقیر مانند تو کوا وان کار می کنند، اغلب با افرادی مواجه می شوند که در واحدهای تقسیم شده زندگی می کنند، تکه های سست تخته سه لا که فضاهای شخصی را در یک آپارتمان از قبل کوچک تراشیده اند.
لیونگ گفت: «ما با آنها در مورد سبک زندگی و آنچه که به آن اهمیت میدهند صحبت میکنیم. ما در مورد اجاره آنها می پرسیم و اغلب بسیار گران است. سپس میتوانیم به این نکته اشاره کنیم که مسکن عمومی به اندازه کافی وجود ندارد زیرا دولت تحت تأثیر سرمایهداران بزرگ است و این یک مشکل در سیستم است.»
کاترین ایپ 60 ساله است، اما به نظر نمی رسد. این دومین باری است که او با Fixing HK تماس می گیرد - او نیاز به تعمیر یک پریز برق و چند قفسه در آشپزخانه خود داشت. او حدود 40 سال است که در آپارتمان خود زندگی می کند - شاید 50 سال قبل از بالا انداختن شانه ها - و وسایل انباشته او در راهروی باریک انباشته شده است تا بازدیدکنندگان فقط بتوانند یک پرونده را وارد کنند.
تعمیرکار اصلی این پرونده برادر لئونگ است، یک برقکار که تجربه حرکت چتر او شامل ساختن موانع در مونگکوک و درگیری با پلیس بود. او قبل از انجام کارش برق را در برق قطع کرد و آپارتمان را در تاریکی فرو برد. بدون غوغای هواداران، بلافاصله داغ شد.
هنگامی که برادر لئونگ و دستیارش آه یین مشغول به کار بودند، ایپ به گفتگو نشست. او یک دیابتی است که با افسردگی مبارزه کرده است. عکسهای خودش در کلاسهای رقص - از جاز گرفته تا بورلسک - درهای کابینتهای شیشهای را میپوشاند تا به یاد بیاورد که خوشبختی ممکن است.
او به شکاف های بزرگ در سقفش اشاره کرد، تکه هایی از گچ که برای آشکار شدن بتن ناهموار افتاده بود. این کاری فراتر از رفع توانایی HK است، و Ip گفت که نمیتواند کسی را وادار به انجام تعمیرات کند - سایر کارگران به دلیل نیاز به کار کردن درمورد شلوغی آپارتمان او از کار افتادهاند.
وقتی برادر لئونگ و آه یین برای نصب قفسهها از تمرین برق خارج شدند، بحث به سیاست تبدیل شد. ایپ که در راهروی شلوغ ایستاده بود، درباره استاری لی، عضو شورای منطقه تو کوا وان، رئیس حزب طرفدار پکن صحبت کرد. اتحاد دموکراتیک برای بهبود و پیشرفت هنگ کنگ. اگرچه آیپ قبلاً از لی حمایت کرده بود، اما اکنون این احساس وجود دارد که عضو شورا از جامعهای که ادعا میکند نماینده آن است، جدا شده است.
لئونگ ترک کرد تا به خانه داستانها برگردد، جایی که مشتری دیگری به دنبال خرید یخچال بود، اما برادر لیونگ و آه یین ماندند تا وظایف خود را به پایان برسانند.
تا آنجا که کنشگری پیش می رود، رویکرد نسبتاً نرمی است. هیچ فراخوانی فوری برای اقدام وجود ندارد، فقط یک دیالوگ آهسته باعث تأمل و امید است که در نهایت تغییری در طرز فکر ایجاد شود. انجام این کار هفته به هفته نه تنها مستلزم تعهد، بلکه به اعتقاد راسخ به چیزهایی است هستند تغییر می کند، حتی اگر نتیجه بلافاصله قابل مشاهده نباشد.
لئونگ گفت: "کارگران شگفت انگیز هستند." "آنها مانند فریلنسرها هستند - آنها فقط زمانی که کار می کنند پول می گیرند. بنابراین هر شب که تصمیم میگیرند برای این کار بیایند، در واقع درآمدی ندارند.»
او پوزخندی زد. اما آنها تسلیم نمی شوند، بنابراین من نیز تسلیم نمی شوم.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا