ساندرا کارپنتر، مدیر سابق خواربارفروشی وال مارت از مریلند، به نیویورکی ها هشدار داد که در مورد آوردن وال مارت به شهر خود، بسیار مراقب باشید. او در تظاهرات اخیر ضد وال مارت در خارج از تالار شهر نیویورک گفت: "آنها همه چیز را زیر آفتاب به شما قول خواهند داد، اما در پایان روز، آنها همه چیز را پس خواهند گرفت."
تلاش برجسته وال مارت برای گسترش به برخی از بازارهای شهری بزرگ، ناگهان تجارب کارگران وال مارت مانند کارپنتر را مورد توجه قرار داد و نبردی را آغاز کرد که هم وال مارت و هم کارگران متحد غذا و تجارت (UFCW)، اتحادیه ای که نماینده کارگران خواربارفروشی است، به شدت نیاز به پیروزی دارد.
ما قبلاً این مبارزه را دیده بودیم. شش سال پیش، وال مارت تلاش زیادی کرد تا در شیکاگو، نیویورک، واشنگتن، دی سی و دیگر شهرها پیشرفت کند. مخالفت ها شدید بود و نبردها هم برای وال مارت و هم برای مخالفانش کبود بود - ضعف های نهادی و سیاسی هر دو طرف را آشکار کرد. این دور وعده انجام همین کار را می دهد.
آخرین موج نبردهای توسعه، به ویژه در شیکاگو، جایی که وال مارت مجوز ساخت چندین فروشگاه را به دست آورد، ناکارآمدی و تقسیم در جنبش کارگری را آشکار کرد. هنگامی که وال مارت موافقت کرد که این فروشگاه ها را با استفاده از خدمه ساخت اتحادیه بسازد، اتحادیه های کارگری ساختمان شیکاگو از ورود وال مارت به شهر حمایت کردند - معامله ای که بیشتر جنبش کارگری محلی را به عنوان یک خیانت بزرگ تلقی کرد. این قرارداد همچنین نشان داد که نیروی کار چقدر بر مقامات منتخب دموکرات ها در برخی شهرهای اسماً دموکرات تأثیر کمی دارد. شهردار ریچارد دیلی لایحه ای را وتو کرد که وال مارت را مجبور به پرداخت 13 دلار در ساعت به عنوان شرط فعالیت در شیکاگو می کرد - تنها وتوی حماسی او، شهرداری شبیه مبارکه.
بدتر از آن، وال مارت توانست توجه عمومی را بر یکی از عیوب کارگری متمرکز کند: در زمان کاهش عضویت، قراردادهای اتحادیه همیشه آنقدرها خوب نیستند. استیو رستیوو، مدیر امور اجتماعی وال مارت، معتقد است که دستمزد برخی از کارگران UFCW در شیکاگو از دستمزد کارگران وال مارت بهتر نبود. مقامات UFCW و دانشگاهیان که وال مارت را مطالعه کردهاند اذعان دارند که دستمزد کارگران جدید و پاره وقت در فروشگاههای اتحادیهای ممکن است خیلی بالا نباشد، اما توجه داشته باشند که کارگران سوپرمارکتهای اتحادیهای میبینند که دستمزدها و مزایایشان با افزایش سنوات شغلی افزایش مییابد. برای کارگران قدیمی وال مارت صدق نمی کند. این شرکت به طور مداوم دعوت ساکنان محلی UFCW نیویورک را رد کرده است تا کنترل کننده ایالتی سوابق خود را برای بررسی سطح دستمزد واقعی خود بررسی کند. با این وجود، Restivo میگوید که Wal-Mart با انتشار دستمزدهای پایین به استخدامکنندگان جدید در برخی فروشگاههای اتحادیهای، موفقیتی در روابط عمومی به دست آورد. Restivo میگوید: «ما در گفتن آن داستان در شیکاگو تهاجمی بودیم.
قابل درک است که این یک استراتژی آخرین راه حل برای وال مارت است، زیرا احتمالاً شرکت ترجیح نمی دهد در بحث در مورد دستمزدهای پایین روزانه خود کشیده شود. حتی در حال حاضر، Restivo نمی خواهد از دستمزد "حداقل" یا "زنده" صحبت کند. او کلماتی مانند "غلبه" یا "رقابتی" را ترجیح می دهد. اما برای مبارزه با وال مارت، UFCW باید تبدیل به اتحادیه ای تهاجمی و استراتژیک تر شود، اتحادیه ای که در آن هیچ کس با دستمزدهای سطح وال مارت قرارداد ندارد و همه ارزش یک کارت اتحادیه را می دانند. برخی از مردم محلی موثرتر از دیگران هستند، و یکی در شیکاگو یکی از آنها نبود. یکی دیگر از درس های مرتبط شیکاگو این بود که اتحادیه باید بتواند اعضای خود را بسیج کند. دوریان وارن، استاد علوم سیاسی در کلمبیا که در نبردهای سایت شیکاگو در سال 2005 شرکت داشت و اکنون با جابز با عدالت همکاری میکند تا وال مارت را از نیویورک دور نگه دارد، میگوید نگرش محلیها در شیکاگو این بود که «قطعا سازماندهی نکنید اعضا، یا می توانند علیه شما سازماندهی کنند." این نوع تفکر باید تغییر کند.
اما نبردها نقاط ضعف وال مارت را نیز آشکار کرده است. از آنجایی که بیشتر توسعه در نیویورک، حداقل، محدود به هیچ فرآیند دموکراتیک نیست، وال مارت، در سال 2005، احساس نکرد که باید موردی را برای نیویورکیها مطرح کند. معلوم شد که این یک اشتباه محاسباتی فاحش است. شورای شهر از غرور وال مارت - به دلیل عدم حضور در جلسات استماع شورای شهر در مورد فروشگاه پیشنهادی خود - و سوابق خرده فروش در مورد مسائل حقوق کارگران، از جمله تبعیض جنسی، به قدری خشمگین شد که مقامات منتخب
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا