او یک میلیاردر وال استریت است که می خواهد تامین اجتماعی را غارت کند. این بار، پیت پترسون "شبکه خبری" خود را اختراع کرده است تا سخنان راست گرای خود را در مورد کوچک کردن تنها سیستم امنیتی بازنشستگی در دسترس میلیون ها کارگر تبلیغ کند. پترسون خود را یک میهنپرست میداند که کشور را از ورشکستگی مالی نجات میدهد و یک میلیارد دلار به این هدف اختصاص داده است (بخشی از ثروتی که در گروه Blackstone، شرکت بدنام تصاحب شرکتها جمعآوری کرده است). تلاش های او ممکن است به عنوان مضحک رد شود - به جز اینکه پول در واشنگتن صحبت می کند، و پترسون اکنون خبرنگاران واشنگتن را می خرد تا هشدارهای وحشتناک خود را منتشر کند.
این غول بازنشسته یک خبرگزاری دیجیتال ایجاد کرده است که او آن را "The Fiscal Times" می نامد و هشت خبرنگار کارکشته را برای انجام کار در آنجا استخدام کرده است. پیترسون آنها را می گوید: "گروهی چشمگیر از روزنامه نگاران کهنه کار". امیدوارم آنها پول زیادی را از این غواصی ثروتمند بیرون ریخته باشند. زیرا من پیش بینی می کنم که انجام کار هک برای او به طور جدی شهرت آنها را برای عینیت و استقلال لکه دار خواهد کرد.
پترسون با ثروت فراوانش میتوانست روزنامهای بخرد تا پیامهایش را منتشر کند، اما بهتر از این کار کرد. او با آن وصل شد واشنگتن پست که موافقت کرده است "به طور مشترک محتوایی با تمرکز بر بودجه و مسائل مالی تولید کند." (این رسوایی رسانه ای برای اولین بار توسط اقتصاددان دین بیکر فاش شد.) بنابراین این روزنامه تمامیت خود را به خطر می اندازد. این مانند خرید تبلیغات سیاسی از یک لابی گر واشنگتن است، و سپس آن را در ستون های خبری چاپ می کند که گویی فقط یک خبر دیگر است. شرم بر پست، روزنامه قدیمی من من پیشبینی میکنم که بوی بدی مثل همانی که به آن سلام کرد پست زمانی که ناشر آن تصمیم گرفت «سالنهای» پرداخت برای دسترسی را برای شرکتهای بزرگ برگزار کند.
اولین "ارسال" TFT که در پست - "حمایت برای مقابله با بدهی ملت افزایش می یابد" - هیچ اشاره ای به جنگ صلیبی پترسون نکرد. اما همان ترفند حیله گرانه ای را نشان داد که سرمایه گذار در اطراف واشنگتن دستفروشی می کرد. کنگره باید یک کمیسیون ویژه متشکل از هجده سناتور و نمایندگان ایجاد کند که بتوانند تصمیمات «سخت» بودجه ای را اتخاذ کنند که سیاستمداران از مواجهه با آنها متنفرند - کاهش مزایا، افزایش مالیات بر حقوق و دستمزد یا هر دو. سایر اعضای کنگره از تغییر هر یک از اقدامات خاص منع میشوند و تنها به کل بسته رای مثبت یا منفی میدهند و هیچ اصلاحیهای مجاز نیست.
ظاهراً این به آنها پوشش سیاسی می دهد. ببین دست نداره ما فقط تامین اجتماعی را قطع کردیم اما این تقصیر ما نبود.
این «اصلاحات» عمیقاً ضد دموکراتیک است، زیرا شهروندان عادی را از تنها اهرمی که در واشنگتن دارند محروم میکند – توانایی تکیه بر نمایندگان منتخب خود و مجازات دقیق در صورت فروخته شدن. پترسون دو وکیل در سنا دارد - کنت کنراد از داکوتای جنوبی و جاد گرگ از نیوهمپشایر - که شاهین های مالی خودراست. داستان TFT افزایش کسری بودجه فدرال را به عنوان یک تهدید برای جمهوری توصیف می کند، اما توضیح نمی دهد که چرا کسری بودجه در حال افزایش است. میلیاردها دلار به نجات بانکهای بزرگ و سرمایههای قدیمی پترسون در وال استریت یا چرخش اقتصاد شکست خورده یا جنگیدن همزمان دو جنگ اختصاص یافته است.
پس چرا خبرنگاران TFT (الین پویچ و اریک پیانین) به افراد قدیمی و تامین اجتماعی یا حقوقی مانند مدیکر و مدیکید توجه نمی کنند؟ زیرا اینها اهداف مورد علاقه پیت پترسون هستند. او حداقل بیست سال است که تامین اجتماعی را به عنوان آفتی برای آینده ما شلاق زده است. او یک مهره در این موضوع است. "حقایق" او به شدت تحریف شده یا به سادگی واقعی نیستند. مهم نیست، مطبوعات حاکمیت او را به عنوان یک دولتمرد بی علاقه نشان می دهند.
این جنگ صلیبی برای مردم خطرناک است، زیرا "محترمان" در محافل حاکمیتی و هر دو حزب منطق ارتجاعی یکسانی دارند. آیا دولت مشکل مالی دارد؟ مالیات بر درآمد تصاعدی را بر ثروتمندان یا سرمایهها بازگردانید، بخشی از سرمایههای شرکتها را در بودجه فدرال کاهش ندهید - که سیاست بسیار دشوار است. در عوض، بیایید تأمین اجتماعی را در حالی که مردم تماشا نمی کنند، ضربه بزنیم.
بزرگترین دروغ در داستان سرایی پترسون، امتناع او از تصدیق جنبه غارتگری چیزی است که پیشنهاد می کند. با وجود لفاظی های ملتهب او، تامین اجتماعی شکسته نشده است - مازاد عظیمی در حدود 3 تریلیون دلار (تریلیون، نه میلیارد) دارد. بدون هیچ تغییری، صندوق امانی حداقل تا XNUMX سال دیگر حلال خواهد بود. در واقع، کارگرانی که اکنون بازنشسته میشوند، مزایای تامین اجتماعی خود را پرداخت کردهاند، زیرا در بیست و پنج سال گذشته مالیات بیشتری بر حقوق پرداخت کردهاند. من ممکن است برای دیوانه های مالی مانند پترسون، کنراد و گرگ کمی احترام قائل شوم اگر یک بار بشنوم که آنها این حقایق را صادقانه به جای اهریمن ساختن دریافت کنندگان تامین اجتماعی بیان کنند.
این چیزی است که واقعاً شاهینهای مالی را نگران میکند: با ایجاد مازاد مالی عظیم توسط صندوق تأمین اجتماعی، دولت فدرال این پول را قرض کرد و آن را خرج کرد. زمان نزدیک می شود - شاید ده یا دوازده سال دیگر - که خزانه داری فدرال باید شروع به بازپرداخت بدهی های خود به تامین اجتماعی کند. ثروت انباشته شده متعلق به دولت ایالات متحده نیست، بیش از پولی که از چین وام گرفته است. مالکان ذینفع همه آن دسته از افراد شاغلی هستند که مالیات های فیکا خود را برای تمام آن سال ها صادقانه پرداخت کرده اند. اگر واشنگتن اکنون آنها را خفه کند، این یک کلاهبرداری طعمه و تغییر بزرگتر از وال استریت خواهد بود.
یک سال پیش، کاخ سفید اوباما در حال بازی با پیترسون بود و قصد داشت نقش اصلی را در "اجلاس مسئولیت مالی" خود به او بدهد. ملت این برنامه ها را برهم زد. من یک حمله شدید به طرح غارت میلیاردرها و تاریخ واقعی مالی تامین اجتماعی نوشتم. چیزی که واقعاً آزار دهنده بود جلد The Nation بود - عکسی تاسف بار از آقای پیترسون که در آن او شبیه یک دون مافیا بود. کاخ سفید به طور ناگهانی نشست خود را کم اهمیت جلوه داد و پترسون را به عنوان سخنران اصلی کنار گذاشت.
اما ما میدانستیم که حمله به امنیت جامعه دیر یا زود بازمیگردد، زیرا بسیاری از معاونان اوباما به منطق مالی پترسون پایبند هستند. پیتر اورسزاگ، مدیر بودجه، زمانی یک طرح «اصلاحات» را نوشت که مالیات بر حقوق کارگران جوان را افزایش میداد و مزایا را برای افراد مسن نزدیک به بازنشستگی کاهش میداد. این هوشمندانه نیست؟ اقتصاددانان Pinhead ظاهراً فکر می کنند که کارگران متوجه نمی شوند. حالا میلیاردر در حال دعوای دیگری است. ما باید دوباره به او انگشت بگذاریم، بزرگتایم، و همه کسانی که با کمال میل در طرح او همکاری میکنند.
باراک اوباما به عنوان یک نامزد، همه چیزهای درست را در مورد تامین اجتماعی گفت و تعدیلهای متوسطی را توصیف کرد که میتواند مشکلات بلندمدت را حل کند. اما ما در سال گذشته یاد گرفتیم که به عبارات مبهم از نیت خوب اعتماد نکنیم. ما باید همین الان به رئیس جمهور ضربه بزنیم و خواهان تعهد صریح برای مخالفت با تدبیر پترسون، کنراد، گرگ و دیگران باشیم.
به همین ترتیب، مردم باید فوراً با هری رید و نانسی پلوسی مقابله کنند. گزارش شده است که دو رهبر کنگره آماده همراهی با این ترفند زشت هستند. باورش برای من سخت است، اما ما باید - اکنون - آن را کشف کنیم، زیرا کنراد و گرگ و دوست ثروتمندشان قصد دارند تا اواخر این ماه و زمانی که کنگره به افزایش سقف بدهی فدرال رای میدهد، بخواهند قانون «کمیسیون» درج شود. این زمانبندی هوشمندانهای است که برای به هم ریختن اعضای کنگره طراحی شده است، زیرا در صورت عدم اجرای طرح سقف بدهی، دولت در تئوری ممکن است تعطیل شود.
شاید ترقی خواهان باید سناتورهای دموکرات را به خدمت بگیرند که یک فیلیباستر مترقی را راه اندازی کنند. بیایید ببینیم هری رید چگونه با آن برخورد می کند. یا شاید مترقیان مجلس می توانند از حمایت دو حزبی در صفوف جمهوری خواهان استفاده کنند. مهمتر از همه، مردم باید سر و صدای زیادی به راه بیاندازند، زیرا این مسئله برای افرادی که در حال حاضر دچار مشکل شده اند، نشان دهنده یک مشکل دیگر است. اگر حزب دموکرات و رئیس جمهور دموکرات تصمیم بگیرند این راه را طی کنند، دست در دست میلیاردر و واشنگتن پست، آنها ممکن است خود را در یک جنگ داخلی بسیار شبیه به جنگ جمهوری خواهان بیابند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا