منبع: Venezuelanalysis.com
تولیدکنندگان نیشکر کارخانه سانتا النا در ماجاگواس، ایالت پرتغال را اشغال کرده اند.
در ویدئویی که در 16 سپتامبر در رسانه های اجتماعی پخش شد، کمپیسین های محلی این اقدام را به عنوان اولین گام برای نجات کارخانه اعلام کردند.
«تولیدکنندگان نیشکر اینجا هستند و این کارخانه قند را که نابود شده است، تصاحب می کنند. ما یک محصول در پیش داریم و به پاسخ نیاز داریم!» بلوندی سانگرونیس، سخنگوی انجمن محلی کمپسینو که به نوبه خود بخشی از کنفدراسیون ملی پرورش دهندگان نیشکر بولیواری (کنکابوون) است، گفت.
آسیاب سانتا النا یکی از چندین دارایی بود که در سال 2019 به مدیریت بخش خصوصی منتقل شد.اتحاد استراتژیک" شکل. در آن زمان، دولت ونزوئلا مجموعهای از شرکتهای دولتی را به فرمانداریها منتقل کرد و سپس امتیازاتی را به شرکتهای خصوصی امضا کرد. کارخانه ماجاگواس به شرکت Agrologística del Llano، متعلق به تاجر قدرتمند محلی و مالک زمین، Generoso Mazzocca، تسلیم شد.
Sangronis در صحبت با Tatuy TV و Venezuelanalysis توضیح داد که دولت جدید کارخانه را به سمت ویرانی سوق داده است. به گفته این فعال محلی، تنها 13 هزار تن نیشکر در سال 2020 فرآوری شده است که کمی بیش از 10 درصد از 168 هزار تن در سال گذشته تحت مدیریت شرکت دولتی شکر ونزوئلا (CVA) است. با توجه به شرکت سایت اینترنتیاین کارخانه دارای ظرفیت پردازش روزانه 5,600 تن (تقریباً 2 میلیون تن در سال) است.
کارخانه بود ملی شدن توسط دولت هوگو چاوز در سال 2010 پس از ادعای مالکیت سابق در احتکار و سایر تخلفات. دولت چاوز چندین شرکت از جمله چندین شرکت را تحت کنترل دولت قرار داد قند پالایشگاه ها
سنگرونیس تصریح کرد: برداشت امسال آسیاب نمی شود. در بعضی موارد، دهقانان تولید خود را به کارخانه دیگری در فاصله 30 کیلومتری می برد، اما کمبود گازوئیل مانع دیگری است.
این سخنگو استدلال کرد که سناریوی کنونی با توجه به اینکه 800 خانواده در سه شهرداری (آگوا بلانکا، پائز و سان رافائل دو اونوتو) تقسیم شدهاند و اقتصاد محلی به تولید نیشکر وابسته است، "بحرانی و فوری" است. او توضیح داد که از زمان واگذاری این کارخانه به دست خصوصی، بسیاری مجبور شده اند به مواد غذایی دیگر روی آورند یا به طور کامل کشور را ترک کنند.
با این وجود، وضعیت ممکن است در آینده نزدیک تغییر کند. به گفته رهبر Campesino، دولت نیکلاس مادورو به دنبال لغو امتیاز کارخانه به شرکت Agrologística del Llano است، اما فرمانداری پرتغال از امضای آن خودداری کرده است.
او شکایت کرد: «ما نمیفهمیم چگونه از یک بزرگزاده که حتی بدهیهای سال گذشته را پرداخت نکرده است، محافظت میشود. سنگرونیس نیز ابراز تاسف کرد که پیش از واگذاری مدیریت، موجودی عمومی دارایی های کارخانه قند وجود نداشت.
در سانتا النا، تولیدکنندگان عصا تنها کسانی نبودند که تحت تأثیر قرار گرفتند، زیرا گروه Mazzocca بیش از 450 کارگر را اخراج کرد. آگریکولا یاراکوی پس از تصاحب Agrícola Yaracuy زمینی به مساحت 4000 هکتار است که با هدف تامین آن به آسیاب متصل شده است. با این حال کارگران در زمین ها مانده اند و در حال کشت غذا هستند.
سنگرونیس با اشاره به قاعده مند شدن مالکیت اراضی گفت: رفقا می جنگند و آنها هم نیاز به پاسخ دارند.
مدل اتحاد استراتژیک در ماههای اخیر درگیر بحثهایی بوده است. را پدرو کامخو شرکت، همچنین در ایالت پرتغال، دارایی دیگری بود که به یک تجارت محلی منتقل شد و بر تولیدکنندگان در مقیاس کوچک تأثیر گذاشت. در بخش شکر حداقل دو کارخانه دیگر وجود دارد که سازمانهای کمپیسینو و اتحادیههای کارگری با مدیریت جدید مخالفت کردهاند.
در پیو تامایو کارخانه (ایالت لارا)، کارگران تظاهراتی را به راه انداخته اند تا از کنسرسیوم وینکا بخواهند به توافقات خود عمل کند. که در کوماناکوا (ایالت سوکر)، سازمان های قدرت مردمی محلی پس از اینکه شرکت TecnoAgro به تعهدات خود عمل نکرد، به تولیدکنندگان نیشکر پیوستند تا از دولت پاسخ بخواهند.
سنگرونیس افزود که کنفدراسیون تولیدکنندگان شکر به تلاشها میپیوندد تا از دولت بخواهد اقدامی انجام دهد. او بیانیه مادورو در ماه اوت را به یاد آورد که در آن او خواستار بهبود تولید شکر شده بود. رئیس جمهور در یک سخنرانی تلویزیونی تاکید کرد: "ما هر کاری که لازم باشد انجام خواهیم داد."
سانگرونیس گفت: «ما کاملاً به پروژه سوسیالیستی چاوز متعهد هستیم و به دولت اعتماد داریم تا اوضاع را درست کند. بر اساس گزارش ها، انجمن های تولیدکنندگان جلساتی را با کمیسیون های شورای ملی و معاونت ریاست جمهوری برگزار کرده اند. «حتی اگر نیاز به سرمایهگذار خصوصی باشد، افرادی که تولید میکنند باید نقش خود را ایفا کنند. ما می خواهیم این آسیاب را نجات دهیم.»
این سخنگو از مقامات خواست تا تولید نیشکر کوچک و متوسط را تقویت کنند و مدعی شد که این بخش از حمایت بسیار کمی برخوردار است و مجبور است با شکر وارداتی رقابت کند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا