در طول حکومت 35 ساله آلفردو استروسنر دیکتاتور پاراگوئه (1954-1989) ضد کمونیسم شدید و تمایل رژیم به شکنجه و زندان پیامی را به چه گواراس و اتحاد جماهیر شوروی فرستاد که با استراتژی جنگ سرد آمریکا همخوانی داشت. .
امروزه دموکراسی متزلزل شش میلیونی پاراگوئه فضای خالی کاملی به نظر می رسد که نیاز به پرکردن پلیس جهانی آمریکا دارد. ناظران حقوق بشر به طور فزاینده ای از افزایش نظامی گری در پاراگوئه نگران هستند.
نگرانی اصلی افزایش پایگاه های نظامی در حومه شهر و اتهامات دولتی است که نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا به شکل گیری مخفیانه در این منطقه کمک کرده است.
پاراگوئه
کشتن یک پلیس در بهار امسال و حمله به یک پاسگاه پلیس در منطقه روستایی جوگوآ آندا، در نزدیکی کنسپسیون توسط یک گروه مسلح، ابهامات بیشتری را برانگیخته است و از آن برای توجیه سرکوب فزاینده امنیت داخلی استفاده می شود.(1).
نیکانور دوارت فروتوس، رئیس جمهور پاراگوئه، پس از ربوده شدن دختر رائول کوباس، رئیس جمهور سابق پاراگوئه در فوریه 18، دستور بازگشایی 2005 پایگاه نظامی جدید را صادر کرد (2). ربودن و قتل سیسیلیا کوباس، 32 ساله، ظاهراً توسط اعضای یک حزب کوچک چپ به نام Patria Libre انجام شده است.
این پرونده برای امنیت بیشتر، جرایم سختتر برای آدمربایی و بازگرداندن مجازات اعدام اعتراض کرد. اسمار مارتینز، دبیرکل حزب و 14 تن دیگر در ژوئیه امسال محاکمه شدند. مظنونان دیگر از کشور گریخته اند و برخی به دنبال پناهندگی در آرژانتین، بولیوی و برزیل هستند. مجموعه ای از ایمیل های ارسال شده توسط مارتینز منجر به اتهامات دولت به ارتباط با نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا موسوم به فارک شده است. نظاره گر عملیات فارک در پاراگوئه به خوبی با تلاش های ایالات متحده برای نشان دادن پاراگوئه به عنوان کشوری ناامن و نیازمند مداخله آمریکا مطابقت دارد.
در پنج سال پس از حملات 11 سپتامبر، دولت بوش به آرامی طرحی را برای فرافکنی قدرت آمریکا به مرکز آمریکای جنوبی تحت عنوان مبارزه با تأمین مالی تروریسم اعراب و مبارزه با قاچاق مواد مخدر، اسلحهبازی و پولشویی شکل داده است.
امسال، پس از یک سری جلسات آموزشی بی پایان برای مبارزه با تروریسم؛ مانورهای نظامی نشان دادن پرچم و شایعات مکرر در مورد یک پایگاه نظامی جدید ایالات متحده که به نظر می رسد برنامه تحت رهبری آمریکا آماده راه اندازی است.
جیمز کاسون، سفیر ایالات متحده، حمله پاراگوئه را با افتتاح یک پایگاه ضد مواد مخدر در 22 اوت در مرکز قاچاق مواد مخدر سن خوان کابالرو آغاز کرد. این پایگاه شامل 50 عامل مواد مخدر پاراگوئه ای آموزش دیده توسط ایالات متحده و دو هلیکوپتر خواهد بود. خلبانان مواد مخدر مملو از محموله های ماری جوانا به طور منظم در کشورهای همسایه تصادف می کنند و پاراگوئه منبع تسلیحات برای باندها در برزیل همسایه است.
قرار است پاییز امسال یک مرکز اطلاعاتی چهار کشور در شهر فوز دو ایگوازو برزیل به عنوان مرکز جنگ آمریکا علیه تروریسم در آمریکای جنوبی افتتاح شود. هدف، مهاجران لبنانی و فلسطینی ساکن در منطقه مرزی پاراگوئه، برزیل و آرژانتین هستند.
مجموع کمک های ایالات متحده به پاراگوئه در سال 2006 بالغ بر 55.1 میلیون دلار با کمک نظامی 1.5 میلیون دلار و کمک پلیس 1.2 میلیون دلار است. (5)
درخواست کمک خارجی وزارت امور خارجه ایالات متحده در سال 2007 میگوید: «موسسات پاراگوئه ضعیف باقی میمانند و مرزهای سیال آن زمینه مناسبی را برای فساد و فعالیتهای مجرمانه از جمله تأمین مالی تروریسم فراهم میکند».
ایالات متحده بیش از نیمی از بسته کمکی خود یعنی 35 میلیون دلار را به دست آورده است تا توسط آژانس توسعه بین المللی به وزارتخانه های مهم پاراگوئه برای مبارزه با فساد و افزایش تعقیب قضایی ارسال شود.
هدف این مداخله، که شامل انواع مختلفی از مشاوران آمریکایی است، به گفته وین نیلستون، رئیس امور خارجه در پاراگوئه، "تهدیدی برای افراد فاسد در بخش دولتی و خصوصی است و واکنشهای شدیدی را در پی خواهد داشت." (6)
برای اینکه این برنامه موثر واقع شود، حزب حاکم کلرادو، رئیس جمهور دوارت فروتوس، باید با اعضای حزب خود مقابله کند.
اعلامیه اخیر رئیس جمهور مبنی بر تغییر قانون اساسی 1992 به منظور اجازه انتخاب مجدد ممکن است این کار را دشوار کند. گروههای مخالفی که برای جلوگیری از تغییر شکل میگیرند، ادعا میکنند که انتخاب مجدد فقط باعث ایجاد فساد بیشتر میشود. (7)
حزب کلرادو از گذار به دموکراسی جان سالم به در برد و با استفاده از روشهای حمایتی و قراردادی دولتی، قدرت خود را حفظ کرد. ماشین سیاسی حزب شامل بسیاری از 200,000 کارمند دولتی پاراگوئه می شود و تا ارتش و قوه قضاییه گسترش می یابد.
پس از مرگ آلفردو استروسنر در تبعید در برازیلیا در تاریخ 16 آگوست، هیچ افتخار رسمی به او اعطا نشد. اما پاراگوئه امروز هنوز اساساً کشوری است که او ایجاد کرد - اقتصاد، فقر و فساد آن همه دارای ویژگیهای خاص دوران استروسنر است. و بار دیگر به سنگری نمادین در برابر دشمنان خارجی آمریکا تبدیل شده است.
با پیشرفت نظامیسازی، خاطرات کمپینهای وحشیانه ضد چریکی استروسنر دوباره ظاهر شده است. کلمبیا که یکی از بدترین رکوردهای حقوق بشر در این قاره را به دست آورده است، به دنبال دستمزدهای آمریکایی خود در جنوب است.
دیدار ماه ژوئن از بوگاتا توسط دادستان ملی پاراگوئه، روبن کاندیا آماریلا، اتحاد با وزارت امنیت اداری کلمبیا را تقویت کرد. مانوئل پیاته، رئیس پلیس مخفی کلمبیا، معروف به DAS، اعلام کرد که تیم های تحقیقاتی کلمبیا برای تحقیق در مورد فعالیت های فارک و انجام آموزش به پاراگوئه سفر خواهند کرد.(8)
پس از بازگشت به آسونسیون، دادستان های پاراگوئه در 14 ژوئیه اعلام کردند که در حال گسترش پرونده هستند تا اتهاماتی را علیه رودریگو گراندا، فرمانده فارک، شامل شود. (9)
گراندا، معروف به وزیر خارجه فارک، در دسامبر 2004 از کاراکاس ربوده شد و به اتهامات دیگری در کلمبیا در اقدامی بحث برانگیز به زندان افتاد که منجر به مناقشه دیپلماتیک بین کلمبیا و ونزوئلا شد. دادستان های پاراگوئه ادعا می کنند که گراندا به عنوان مشاور مارتینز در جریان آدم ربایی کوبا خدمت کرده است. آنها همچنین ادعا می کنند که فارک به Patria Libre در ایجاد یک سازمان مخفی در پاراگوئه کمک کرده است.
تا حدودی این گسترش طرح کلمبیا است. گسترش پلان کلمبیا به منطقه دیگری که فقط کلمبیا نیست. این توافق با کلمبیایی ها را می توان طرح پاراگوئه نامید.
فعالیتهای دفتر دادستانی پاراگوئه در سالهای اخیر هم در رابطه با رسیدگی به آدمرباییها و هم اقدامات تحقیقاتی در مناطق روستایی مورد انتقاد شدید قرار گرفته است. آدلایدا گالیانو، سخنگوی هماهنگ کننده حقوق بشر پاراگوئه، گفت: "نگرانی در مورد اجرای عدالت وجود دارد." "زیرا آنها (دادستان ها) در تمام بحران هایی که ما داشته ایم دخیل هستند: دادستان هایی که دستکاری شده اند یا به خود اجازه می دهند تحت فشار شرایط سیاسی آن لحظه یا توسط مردم منطقه قرار بگیرند."
هماهنگ کننده، معروف به کدهوپی، در ژوئیه 2005 جلسه ای در شهر برگزار کرد (11) که شکایات مربوط به سوء استفاده و اقدامات خودسرانه دادستان های پاراگوئه را جمع آوری کرد. از جمله اتهامات اعمال ناعادلانه عدالت و عدم رسیدگی به تخلفاتی مانند شکنجه بود. وکلای مدافع نیز از مداخله دادستان برای جلوگیری از دفاع مناسب از موکلان متهم شکایت کردند.
نگرانی اصلی این است که دولت از بهانه فعالیت های چریکی برای سرکوب تعداد زیادی از سازمان های کمپیسینو در حومه پاراگوئه استفاده کند. پاراگوئه روستایی است که توسط سازمانهای قاچاق مواد مخدر و درگیری بین سازمانهای زمینهای دهقانی و صاحبان زمینهای بزرگ گرفتار شده است.
فقری در روستاها وجود دارد که باعث میشود بسیاری از مردم زمینهای خود را به برزیلیها بفروشند، همچنین منونیتهایی که سویا کشت میکنند. آسیودو گفت و با استفاده از بخورها و سموم زراعی این امر باعث اخراج دهقانان می شود. بنابراین مقاومتی از سوی سازمان های دهقانی وجود دارد. از این رو وقوع برخوردها.
آسودو گفت که بر تنش، تصور اجرای سیاسی و ناعادلانه برنامه های اجتماعی و فقدان برنامه اصلاحات ارضی موثر است.
حدود 2000 دهقان در جریان اعتراضات دستگیر شده و به آزادی مشروط سپرده شده اند که حق اعتراض آنها را در آینده محدود می کند و از خروج آنها از کشور جلوگیری می کند. SERPAJ این نگرانی را ایجاد می کند که این عمل که به عنوان فیچاندو شناخته می شود، حقوق سیاسی را نقض می کند و نوعی سرکوب است.
افتتاح پایگاه های نظامی و ورود بازرسان کلمبیایی با استفاده گسترده از گاردهای شهروندی و کمیته های امنیتی همراه است. اینها غیرنظامیانی هستند که برای مبارزه با کمبود امنیت و بزهکاری سازماندهی شده اند. آسودو گفت و وزارت کشور به این موارد مورد توجه قرار می گیرد. و بسیاری از این پاسداران شهروندی قبلاً مردم را در داخل کشور کشته اند. آنها سازمان های شبه نظامی هستند. آنها مردم را کنترل می کنند و با سازمان های دهقانی مخالفت می کنند.
عفو بینالملل خواستار استفاده از محدودیت توسط دولت و راهحلهای قانونی به جای نظامی برای خشونت سیاسی شده است. همچنین تلاشها برای بازگرداندن مجازات اعدام را یک واکنش افراطی خوانده است.(12)
خولیو تورالس، رئیس عفو بینالملل پاراگوئه گفت: ما نمیخواهیم اعدام را با مرگ بیشتر مجازات کنیم. "به عنوان عفو بینالملل، ما دولت کشور را تشویق میکنیم تا تحقیقات را در چارچوب قانون انجام دهد... محاکمهای عادلانه که به حقیقتی که ملت میخواهد برسد."
در 21 ژوئیه، 3,000 معترض پاراگوئه ای و بین المللی خیابان های سیوداد دل استه را پر کردند تا آنچه را که آنها حضور فزاینده ایالات متحده و سرکوب دولت دهقانان پاراگوئه می دانند محکوم کنند.
سازمان های.
###
1.ABC Color 26 آوریل 2006
2.ABC Color 27 فوریه 2005
3.Clarin, 8/29/06
http://www.clarin.com/diario/2006/08/29/elmundo/i-01801.htm
4.AP SAO PAULO، 30 مارس 2006، EFE Brasilia Aug.
15، 2006
5. سفارت ایالات متحده پاراگوئه طرح مختصری از کمک به پاراگوئه. http://paraguay.usembassy.gov/
6. ABC Color 19 ژوئن 2006
7. رنگ ABC 13 سپتامبر 2006; رنگ ABC 1 سپتامبر 2006
8. ABC Color 6 ژوئن 2006
9. ABC Color 14 جولای 2006
10. مصاحبه با ویدال آسودو، دفتر پاراگوئه سرویسیو پاز و جاستیشیا
11. مصاحبه با آدلیدا گالیانو از دفتر هماهنگ کننده حقوق بشر پاراگوئه.
12. مصاحبه با خولیو تورالس، رئیس سازمان عفو بین الملل. پاراگوئه
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا