علیرغم اینکه دولت با معترضان بومی بر سر همه 16 خواسته مطرح شده در راهپیمایی 10 هفته ای آنها به پایتخت، لاپاز، به توافق رسیده است، اختلافات اساسی هنوز حل نشده است.
در 24 اکتبر، مجلس قانونگذاری چند ملیتی بولیوی قانون جدیدی را تصویب کرد که ساخت هر بزرگراه را از طریق پارک ملی امن ایسیبورو و منطقه بومی (TIPNIS) ممنوع می کند.
بسیاری از گروهها از بزرگراه حمایت کردند که میتوانست بخشهای بنی و کوچابامبا را به هم متصل کند و جوامع روستایی فقیر را با دسترسی بیشتر به بازارها و خدمات اولیه فراهم کند.
با این حال، 20 جامعه از 64 جامعه بومی در TIPNIS با آن مخالفت کردند. این محل به مرکز تجمع راهپیمایی به رهبری کنفدراسیون مردم بومی شرق بولیوی (CIDOB) تبدیل شد.
پس از سرکوب وحشیانه پلیس علیه معترضان در 24 سپتامبر، این راهپیمایی، به ویژه در میان بخشهای طبقه متوسط شهری، همدردی زیادی به دست آورد.
اوو مورالس، رئیس جمهور بولیوی بلافاصله دستور سرکوب اعتراضات را تکذیب کرد. مورالس با عذرخواهی برای این رویداد وحشتناک دستور داد تا تحقیقات کامل در مورد حمله پلیس انجام شود.
با این وجود، چند بسیج مهم در همبستگی با راهپیمایان در روزهای بعد برگزار شد.
در پاسخ، حامیان دولت در 12 اکتبر به خیابان ها ریختند. صدها هزار نفر از مردم بومی، دهقانان (دهقانان)، معدنچیان و فعالان محله ای از ال آلتو پایتخت را سیل کردند.
رهبران راهپیمایی پس از رسیدن به لاپاز در 19 اکتبر، به مدت دو روز با مورالس و وزرای دولت به توافق رسیدند تا در مورد خواسته های خود به توافق برسند.
این خواستهها از مخالفت با بزرگراه اصلاحات ارضی و حق مردم بومی برای دریافت وجوه در ازای تبدیل جنگلها در اراضی سنتی خود به جبران کربن متفاوت بود.
طولی نکشید که این بار بر سر کلمه "غیرقابل لمس" که به درخواست رهبران راهپیمایی در قانون TIPNIS درج شد، اختلاف دوباره شروع شد.
به گفته دولت، اصطلاح «غیرقابل لمس» مستلزم اخراج فوری همه شرکتهای چوببر و گردشگری است که در TIPNIS در برخی موارد غیرقانونی فعالیت میکنند.
با این حال، رهبران راهپیمایی که مخالف بزرگراه بودند، از قطع درختان صنعتی در TIPNIS دفاع کردند.
این شامل دو شرکت چوب بری است که بیش از 70,000 هکتار در پارک ملی فعالیت می کنند و قراردادهای 20 ساله با جوامع محلی امضا کرده اند.
دولت وجود یک استراحتگاه توریستی در TIPNIS را محکوم کرد که مجهز به دو فرودگاه خصوصی برای پرواز خارجیهایی است که مایل به پرداخت 7600 دلار آمریکا برای بازدید از پارک هستند.
از این پول، تنها 200 دلار نزد جوامع محلی که قرارداد را با شرکت خارجی امضا کرده اند، باقی می ماند.
به جای دفاع از نوعی «جامعه گرایی» رمانتیک، بیشتر انگیزه پشت راهپیمایی تلاش رهبران جامعه برای دفاع از کنترل خود بر منابع طبیعی به عنوان ابزاری برای دسترسی به ثروت بود.
همین امر در مورد بسیاری از گروه هایی که خواستار لغو قانون و ادامه بزرگراه شده اند نیز صادق است. Campesinos و تولید کنندگان کوکا، بزرگراه را فرصتی برای دسترسی به زمین برای کشت می دانند.
این تفاوت ها زیربنای دیدگاه های متفاوت در مورد قانون جدید زمین است که توسط گروه های Campesino پیشنهاد شده است، اما توسط گروه هایی مانند CIDOB مخالفت می شود.
CIDOB از واگذاری زمین های بزرگ به جوامع بومی به عنوان مناطق حفاظت شده حمایت می کند. گروه های کمپسینو خواستار توزیع زمین های بیشتری به خانواده های کمپسینو هستند.
این اختلافات منجر به انشعاب در پیمان وحدت شده است که با وجود اختلافات طولانی مدت، پنج سازمان اصلی اردوگاهی و بومی را متحد کرد.
این شاید مهم ترین تقسیمی است که در پایگاه حمایتی دولت مورالس باز شده است. اما از تنها بودن فاصله زیادی دارد.
راهپیمایی TIPNIS بهانه ای برای احزاب مخالف مستقر در میان طبقات متوسط شهری بود تا حمایت دولت در این بخش ها را از بین ببرند.
در 16 اکتبر، مردم بولیوی در رای گیری تاریخی برای انتخاب قضات برای دادگاه قانون اساسی، دادگاه کشاورزی و محیط زیست و شورای قضات شرکت کردند.
رسانههای شرکتی از ارقام نظرسنجیهای خروجی استفاده کردند تا اعلام کنند که اکثریت آرای خود را به دلیل درخواست احزاب مخالف باطل کردهاند. اما نتیجه نهایی تصویر دیگری را نشان داد.
با شروع شمارش آرا از مناطق روستایی، پیروزی کوبنده فرضی برای آرای باطل از بین رفت. نتایج نهایی نشان داد که آرای معتبر و باطل برابر با 42 درصد است.
مخالفان تلاش کردند رای را به همه پرسی درباره مورالس تبدیل کنند.
علیرغم تلاشها برای نشان دادن رأی بیثبات بهعنوان رای اعتراضی «مترقی» علیه مورالس، نتایج به وضوح نشان داد که مخالفت با انتخاب قضات در بخشهای تحت کنترل جناح راست در شرق و در بخشهای طبقه متوسط و بالا شهری قویترین بود.
در مناطق روستایی و شهری فقیر، مانند ال آلتو، آرای معتبر اکثریت به دست آمد.
آرای باطل از همان بخشهای طبقه متوسطی بود که در حمایت از راهپیمایی بومیها به خیابانهای لاپاز آمدند و هنگام راهپیمایی در پایتخت، سنگنامههای نژادپرستانه را علیه مورالس و حامیان دولت بومی پرتاب کردند.
در همین حال، درگیری های سرزمینی بین ادارات مختلف و شوراهای محلی که برای یافتن منابع و دسترسی به بودجه دولت مرکزی تلاش می کنند، همچنان برای دولت دردسر ایجاد می کند.
مورالس برای گردهم آوردن جنبشهای اجتماعی کشور برای ارائه یک "برنامه ملی" جدید، یک اجلاس ملی را برای دسامبر فراخواند.
با این حال، احتمال دستیابی به اجماع برای طرح توسعه ملی در میان سازمانهای اجتماعی رقیب، که همگی دارای منافع بخشی خاص خود هستند و دیدهاند که میتوان با اعتراض دست دولت را پیچاند، بدون شک کار دشواری خواهد بود.
فدریکو فوئنتس ویرایش می کند بولیوی در حال افزایش است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا