عراقیهایی که در پی «تغییر رژیم» اجباری با آیندهای نامشخص مواجه هستند، دلایل زیادی دارند که نه تنها از سیاست آمریکا بلکه از سیاست بریتانیا نیز بترسند. در حالی که رفتار گذشته آمریکا در منطقه به طور گسترده مورد انتقاد قرار می گیرد و به ترس از نیات واقعی ایالات متحده کمک می کند، نقش بریتانیا اغلب خوش خیم تر تلقی می شود. واقعیت این است که سرنگونی دولت ها و حمایت از رژیم های سرکوبگر به اندازه چای عصرانه انگلیسی است.
پنجاه سال پیش، ام آی 6 و سیا، دولت مردمی و ملی گرا در ایران را که با ملی کردن عملیات نفتی، منافع بریتانیا را تهدید کرده بود، سرنگون کردند. دولت چرچیل به عملیاتهای مخفیانهای که توسط آتلی آغاز شده بود، ادامه داد تا آنتونی ادن، وزیر امور خارجه آن را «دولت قابل اعتمادتر» نامید. پرونده های محرمانه سابق نشان می دهد که سفیر ما در تهران «دیکتاتوری» را ترجیح می دهد که «مسأله نفت را با شرایط معقول حل کند». شاه کنترل را به دست گرفت و ۲۵ سال با مشت آهنین بر ایران حکومت کرد، در حالی که بریتانیا و آمریکا به آموزش پلیس مخفی او کمک کردند.
تهاجم بریتانیا به گویان بریتانیا در همان سال مدتهاست که فراموش شده است. انتخابات دموکراتیک منجر به پیروزی یک دولت مردمی و چپگرا شده بود که متعهد به کاهش فقر بود. طرحهای آن همچنین شرکت چندملیتی شکر بریتانیا به نام بوکر را تهدید کرد که از لندن خواست تا مداخله کند. وزیر استعمار گفت که بریتانیا کشتیهای جنگی و 700 سرباز را برای سرنگونی دولت اعزام کرد و از آنجایی که «همان حزب دوباره انتخاب میشد» امکان برگزاری انتخابات را رد کرد.
این پرونده ها همچنین حمایت بریتانیا از «تغییر رژیم» در اندونزی را در سال 1965، یکی از بدترین حمام های خون قرن بیستم، نشان می دهد. سر اندرو گیلکریست، سفیر جاکارتا، مخفیانه به وزارت امور خارجه اطلاع داد: «من هرگز باورم را از شما پنهان نکردهام که یک تیراندازی کوچک در اندونزی مقدمهای اساسی برای تغییر مؤثر است». هنگامی که ارتش حزب کمونیست اندونزی، PKI را نابود کرد، یک میلیون نفر کشته شدند.
وزارت خارجه اظهار داشت که «به سختی میتوانیم با حمایت ضمنی از آن اشتباه کنیم
ژنرال ها». لندن مستقیماً با انجام عملیات های مخفیانه برای "سیاه کردن PKI" به کسانی که در کشتار بودند کمک کرد. بریتانیا همچنین پیامهای محرمانهای به ارتش داد و قول داد از نیروهای نظامی خود در منطقه برای تضعیف «تلاشهایی که اکنون به نظر میرسد برای مقابله با PKI انجام میدهند» استفاده نکند.
ژنرال سوهارتو دولت ناسیونالیست سوکارنو را برکنار کرد و یک رژیم نظامی وحشیانه را تحریک کرد که تا سال 1998 با حمایت مستمر بریتانیا حکومت کرد.
سوریه، عمان، یمن و مصر از دیگر دولت هایی هستند که در نیم قرن گذشته هدف حمله بریتانیا قرار گرفته اند. دولت بلر با حمله به عراق و بمباران افغانستان و یوگسلاوی، به سادگی سنت بریتانیایی را ادامه می دهد.
ترویج تغییر رژیم با نگاهی به این نمونه ها، عراقی ها باید اندکی از آن استفاده کنند
راحتی و آنها باید نگران روی دیگر سکه باشند: سیاستهای کنونی بریتانیا به همان اندازه غیرقابل دفاع برای ترویج «حمایت از رژیم» از
دولت های مورد علاقه
ترکیه 3,500 روستای کرد را ویران کرده است که صدها هزار روستا ساخته است
مردم بی خانمان شدند و هزاران نفر دیگر را در جنگ علیه کردها کشتند. جنایات از اواخر دهه 1990 کاهش یافته است، اما صدها هزار کرد
قادر به بازگشت به روستاهای خود نیستند. «نگهبانان روستایی» منصوب آنکارا را اشغال کردند
بسیاری از زمین های آنها؛ روستائیانی که قصد بازگشت داشتند اخیراً به ضرب گلوله کشته شدند. شکنجه پلیس ترکیه همچنان سیستماتیک است.
بریتانیا عذرخواهی این جنایات در حین انجام تجارت بوده است
معمولی صادرات اسلحه جریان دارد، در حالی که افسران ارتش ترکیه و پلیس، که در بدترین نقض حقوق بشر مجرم هستند، در بریتانیا آموزش می بینند. لندن کمک کرد
آنکارا با تعطیلی تلویزیون کردی MED-TV در همان ماه
BAE Systems، بزرگترین شرکت تسلیحاتی بریتانیا، با ترکیه قرارداد تسلیحاتی منعقد کرد. وایت هال برای حمایت از تلاش آنکارا برای پیوستن به اتحادیه اروپا به عقب خم می شود.
یکی دیگر از متحدان اصلی بلر ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه است. آموزنده است که وزارت امور خارجه این روابط نزدیک رسمی و شخصی را به عنوان یک موفقیت بزرگ ادعا می کند، زیرا بریتانیا را درگیر برخی از بدترین وحشت های زمان ما می کند.
حمله به چچن در سپتامبر 1999 با تسطیح روسیه همراه شد
گروزنی، هزاران نفر را کشت. رهبران بریتانیا ملایم ترین اعتراضات را ارائه کردند، در حالی که جف هون، وزیر دفاع، از «درگیر کردن روسیه در یک اقدام سازنده صحبت کرد.
روابط دفاعی دوجانبه». جنایات حقوق بشر در چچن هستند
افزایش دوباره، با هزاران "ناپدید شدن".
دولت از استفاده از اهرم های دوجانبه برای تحت فشار قرار دادن روسیه، مانند کمک یا
آموزش نظامی. سال گذشته، بلر در مورد چچن گفت: "من همیشه درک بیشتری از موضع روسیه داشته ام، شاید از بسیاری دیگر."
هدف از "تغییر رژیم" و "حمایت رژیم" اطمینان از سایر دولت ها است
ترویج سیاست های مطلوب برای نخبگان بریتانیا. اهداف اساسی شکل دادن به اقتصاد به نفع شرکت های خصوصی و حفظ موقعیت سیاسی بریتانیا در جهان است. مفهوم «حقوق بشر» عموماً توسط رهبران به عنوان ابزاری برای دستیابی به این اهداف به کار گرفته می شود. اگر گذشته و حال در کشورهای دیگر قابل گذشت باشد، عراقی ها عاقلانه هستند که طرح های بریتانیا برای کشور و منطقه خود را به چالش بکشند.
وب فریب مارک کورتیس: نقش واقعی بریتانیا در جهان، در این مطلب منتشر شده است
ماه توسط Vintage. برای سفارش به ادامه مطلب بروید www.amazon.co.uk یا با شماره 01206-255777 تماس بگیرید. [ایمیل محافظت شده]
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا