مراقبتهای بهداشتی چهارراهی است که در آن حمله به کارگران با غارتگر «سرمایهداری دوستانه» روبرو میشود. این اصطلاحی است که توسط آنگوس دیتون، اقتصاددان جریان اصلی نئوکلاسیک و برنده جایزه نوبل برای توصیف صمیمیت بین صنعت مراقبت های بهداشتی و "تنظیم کنندگان" دولتی آن استفاده می شود. در واقع، دیتون استدلال می کند، نحوه تامین مالی و ارائه مراقبت های بهداشتی عامل نابرابری است.
پرستاران ثبت نام شده این نابرابری را هر روز در بیمارستانها و کلینیکها مشاهده میکنند، جایی که استاندارد مراقبتهایی که بیماران دریافت میکنند به کیفیت (و هزینه) طرح سلامتی که خریداری میکنند بستگی دارد. نه تنها مزایا، بلکه دسترسی به درمانها، داروهای تجویزی، امکانات خاص، آخرین فنآوریها، همه به آنچه میتوانید پرداخت کنید بستگی دارد. و حدس بزنید چه کسی پول خرید بهترین ها را دارد: ثروتمند. بنابراین، برای اولین بار، پس از رکود بزرگ، دو روند بیسابقه رخ داد: 1٪ سهم آنها از درآمدی که برای مراقبتهای بهداشتی خرج میشود افزایش یافت و میانگین امید به زندگی مردم در ایالات متحده کاهش یافت.
از لحاظ تاریخی، جنبش کارگری وارد این نقض بی عدالتی و نابرابری شده است. با این حال، در سال 2017، نرخ عضویت اتحادیه در کل ایالات متحده فقط بود ٪۱۰۰. در بخش خصوصی بود ٪۱۰۰ و در بخش دولتی بود ٪۱۰۰. اتحادیه ها سیستم مزایای بهداشتی مبتنی بر شغل را پس از جنگ جهانی دوم ایجاد کردند، تا حدی برای ارائه پوشش بهتر برای تشویق عضویت های جدید، و اکنون کارفرمایان آن را به نفع سود نهایی صنعت بیمه اداره می کنند.
"کنترل" هزینه های مراقبت های بهداشتی برای مشاغل به معنای تغییر هزینه های عظیم برای کارگران است. شرکتها به جای پرداخت حق بیمه سالانه دو رقمی از سودشان – که به زودی تحت صورتحساب مالیاتی افزایش مییابد – سهم کارگران را افزایش میدهند، فرانشیزها و پرداختهای مشارکتی را افزایش میدهند، و حسابهای پسانداز سلامتی با بودجه کارمندان را ارتقا میدهند. اگرچه ACA پوشش کارگران کم دستمزد را گسترش داد، اما ACA همچنین "مزیت اتحادیه" در مزایای بهداشتی را کاهش داد، مالیات های جدیدی را بر طرح های اتحادیه ایجاد کرد و مشوق هایی را از طریق مالیات غیر مستقیم برای کاهش مزایا ایجاد کرد.
دههها فرسایش فزاینده مزایای بهداشتی، افزایش هزینهها، تعویق دستمزدها به نفع تأمین مالی، و هزاران اعتصاب به دلیل حفظ برنامههای بهداشتی که کارگران برای پیروزی مبارزه کردهاند، خسارات زیادی بر کیفیت این طرحها وارد کرده است. نگرش نسبت به اتحادیه ها بهطور خلاصه، «اتحادیهها حامل خبرهای بد شدهاند» و قادر به توقف موج امتیازات نیستند. و پیشرفت فزاینده - گسترش بیمه برای کودکان، محدودیت در بدترین سوء استفاده ها توسط HMO، پوشش خصوصی گسترده تحت Medicare برای داروهای تجویزی، خود ACA - هیچ یک از افزایش هزینه ها یا کاهش تعداد کارفرمایان ارائه دهنده مزایا یا کاهش کاسته نشده است. در عضویت در اتحادیه ها
حالت تدافعی و تقاضاهای فزاینده کارساز نبوده است. در عوض بیایید تهاجمی بازی کنیم. در مواجهه با تهدیدات وجودی برای توانایی اتحادیهها برای تأمین مالی عملیات خود، و تهاجم مستمر به مزایای سلامت، بیایید با تقاضای رو به رشد عمومی برای مدیکر برای همه متحد شویم. ما به بیمه نیاز نداریم، ما به مراقبت های بهداشتی نیاز داریم. این استراتژی است که می تواند جریان را تغییر دهد: ایجاد یک جنبش گسترده کارگران برای مطالبه عدالت اقتصادی و بهداشتی. این اتحاد با بیمهگران و کارفرمایان برای «تعمیر» سیستم به منظور تثبیت صنعت مراقبتهای بهداشتی نیست. بلکه بر اساس منافع اقتصادی کارگران، باید مراقبت های بهداشتی را به یک کالای عمومی تبدیل کنیم. تنها در صورتی که با حق بیمه های بالا، فرانشیزها و پرداخت های مشترک، بدون شبکه های باریک و "دروازه بان" که دسترسی را محدود می کند، به خطر نیفتد، می توانیم مراقبت های بهداشتی را به عنوان یک حق انسانی تضمین کنیم. تجزیه مراقبتهای بهداشتی از طریق بیمه بر اساس توانایی پرداخت به سادگی به این معنی است که ما فقط مراقبتهای بهداشتی را که میتوانیم دریافت خواهیم کرد.
جنبش کارگری وجود دارد تا پول را معیار ارزش و قدرت نباشد. مراقبت های بهداشتی به عنوان معیار معیار A برای پول است (به کتاب الیزابت روزنتال، "بیماری آمریکایی" مراجعه کنید). اتحادیهها قدرت را از اعضایی میگیرند که برای به دست آوردن زندگی بهتر در محل کار، خانه و جامعه درگیر جنگ هستند. مدیکر برای همه از حمایت اکثریت قوی در میان عموم مردم و حمایت قاطع در میان اعضای اتحادیه و دموکرات ها برخوردار است (70 تا 80 درصد در نظرسنجی های اخیر). Medicare کار می کند و محبوب است. جنبشی که توسط کارگران رهبری می شود، که مانند مبارزه برای 15 از یک تقاضای گسترده و مردمی برای عدالت و امنیت الهام گرفته شده است، می تواند همبستگی مورد نیاز ما را ایجاد کند. جنبشی که به عنوان 99 درصد قرار می گیرد می تواند ادعا کند که همه کارگران بخشی از جنبش کارگری هستند.
بیایید این لحظه جنبش را درک کنیم: قیام در ویسکانسین، اشغال وال استریت، زندگی سیاهان مهم است و اکنون #من هم همینطور جنبشهای اجتماعی و زمینهای سیاسی/ایدئولوژیکی ایجاد کردهاند که کمپین سندرز برای ریاستجمهوری را القا میکند و چشمه خوبی را برای تقاضای عدالت سلامت گستردهتر، مرتبط با مطالبات عدالت اجتماعی و اقتصادی و تقویت آن فراهم میکند. مدیکر برای همه میتواند بال سلامت جنبشهای عدالتخواهانه گستردهتر باشد.
در شخصی ترین حوزه سیاست عمومی – اینکه آیا ما مراقبت های بهداشتی مورد نیاز خود را دریافت خواهیم کرد – پرستاران ثبت نام شده، که عمدتاً زن هستند، ارزش های مراقبت، شفقت و اجتماع را به کار و حمایت خود می آورند. بگذارید دیگران الهام بخش شوند تا به این جنبش برای مراقبت های بهداشتی تضمین شده بر اساس انسانیت مشترک ما بپیوندند. ترویج این ارزش ها همراه با سازماندهی کارگران برای سلامتی و امنیت اقتصادی می تواند بر جیب های عمیق صنعت مراقبت های بهداشتی غلبه کند. تنها از طریق بسیج افکار عمومی است که مردم بر نیروهای اقتصادی قدرتمند سیاسی غلبه کرده اند.
در درخواست مراقبت های بهداشتی تضمین شده از طریق مدیکر برای همه، ما خواستار جامعه ای عادلانه تر و انسانی تر هستیم. وضعیت اقتصادی-اجتماعی عامل اصلی در تعیین وضعیت سلامت است و نابرابریهای مبتنی بر نژاد در دسترسی و نتایج به مراقبتهای بهداشتی بیداد میکنند. در اینجا ما شاهد تلاقی پرداختن به موانع نژادی برای برابری در مراقبتهای بهداشتی و جامعه و نیاز به عدالت اقتصادی و بهداشتی هستیم. پرداختن به علل فقر، غلبه بر نژادپرستی ساختاری، تعیین 15 دلار در ساعت به عنوان حداقل دستمزد، ساخت مسکن مقرون به صرفه تر و برنده شدن در مراقبت های بهداشتی تضمین شده لزوماً مرتبط هستند - ما نمی توانیم به صورت جداگانه به آنها دست پیدا کنیم. یک جنبش کارگری مبارز - که طبقه کارگر را در بر می گیرد - در بهترین موقعیت برای ایجاد این ارتباطات و سازماندهی بر اساس چند نژادی برای پیروزی است. Medicare for All نه تنها میلیونها نفر را تشویق میکند تا برای عدالت سازماندهی کنند، بلکه برنده شدن در آن به کسب عدالت برای همه کمک میکند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا