رئیس جمهور هوگو چاوز که در 5 مارس 2013 بر اثر سرطان در سن 58 سالگی درگذشت، تاریخ ونزوئلا و آمریکای لاتین را برای همیشه رقم زد.
1. هرگز در تاریخ آمریکای لاتین، یک رهبر سیاسی چنین مشروعیت دموکراتیک غیرقابل انکاری نداشته است. از زمان به قدرت رسیدن در سال 1999، 16 انتخابات در ونزوئلا برگزار شد. هوگو چاوز 15 برد که آخرین آن در 7 اکتبر 2012 بود. او رقبای خود را با اختلاف 10-20 درصد شکست داد.
2. همه نهادهای بین المللی، از اتحادیه اروپا تا سازمان کشورهای آمریکایی، تا اتحادیه ملل آمریکای جنوبی و مرکز کارتر، در به رسمیت شناختن شفافیت شمارش آرا به اتفاق آرا بودند.
3. جیمز کارتر، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، اعلام کرد که سیستم انتخاباتی ونزوئلا "بهترین سیستم در جهان" است.
4. دسترسی همگانی به آموزش که در سال 1998 معرفی شد نتایج استثنایی داشت. حدود 1.5 میلیون ونزوئلایی به لطف کمپین سوادآموزی به نام ماموریت رابینسون اول خواندن و نوشتن را آموختند.
5. در دسامبر 2005، یونسکو اعلام کرد که ونزوئلا بی سوادی را ریشه کن کرده است.
6. تعداد کودکانی که به مدرسه می روند از 6 میلیون در سال 1998 به 13 میلیون در سال 2011 افزایش یافته است و نرخ ثبت نام اکنون 93.2 درصد است.
7. ماموریت رابینسون دوم برای رساندن کل جمعیت به سطح ثانویه راه اندازی شد. بنابراین، نرخ ثبت نام مدارس متوسطه از 53.6 درصد در سال 2000 به 73.3 درصد در سال 2011 افزایش یافت.
8. مأموریتهای ریباس و سوکره به دهها هزار جوان اجازه دادند تا تحصیلات دانشگاهی را انجام دهند. بنابراین، تعداد دانشجویان دوره سوم از 895,000 نفر در سال 2000 به 2.3 میلیون نفر در سال 2011 افزایش یافت که با ایجاد دانشگاه های جدید کمک کرد.
9. با توجه به سلامت، آنها سیستم عمومی ملی را ایجاد کردند تا دسترسی رایگان به مراقبت های بهداشتی را برای همه ونزوئلایی ها تضمین کند. بین سال های 2005 تا 2012، 7873 مرکز پزشکی جدید در ونزوئلا ایجاد شد.
10. تعداد پزشکان از 20 نفر در 100,000 نفر جمعیت در سال 1999 به 80 نفر در هر 100,000 نفر در سال 2010 یا افزایش 400 درصدی افزایش یافت.
11. Mission Barrio Adentro I 534 میلیون مشاوره پزشکی ارائه کرد. حدود 17 میلیون نفر شرکت کردند، در حالی که در سال 1998 کمتر از 3 میلیون نفر به طور منظم به سلامت دسترسی داشتند. بین سالهای 1.7 تا 2003، جان 2011 میلیون نفر نجات یافت.
12. نرخ مرگ و میر نوزادان از 19.1 در هزار در سال 1999 به 10 در هزار در سال 2012 کاهش یافت که 49 درصد کاهش داشت.
13. میانگین امید به زندگی از 72.2 سال در سال 1999 به 74.3 سال در سال 2011 افزایش یافت.
14. به لطف عملیات معجزه که در سال 2004 راه اندازی شد، 1.5 میلیون ونزوئلایی که قربانی آب مروارید یا سایر بیماری های چشمی شده بودند، بینایی خود را به دست آوردند.
15. از سال 1999 تا 2011، نرخ فقر از 42.8 درصد به 26.5 درصد کاهش یافت و نرخ فقر شدید از 16.6 درصد در سال 1999 به 7 درصد در سال 2011 کاهش یافت.
16. در رتبه بندی شاخص توسعه انسانی (HDI) برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP)، ونزوئلا از رتبه 83 در سال 2000 (0.656) به جایگاه 73 در سال 2011 (0.735) جهش کرد و وارد رده ملل با ' شد. HDI بالا.
17. ضریب GINI که امکان محاسبه نابرابری را در یک کشور فراهم می کند، از 0.46 در سال 1999 به 0.39 در سال 2011 کاهش یافت.
18. بر اساس UNDP، ونزوئلا دارای کمترین ضریب جینی ثبت شده در آمریکای لاتین است، یعنی ونزوئلا کشوری در منطقه با کمترین نابرابری است.
19. سوء تغذیه کودکان از سال 40 تا 1999 درصد کاهش یافته است.
20. در سال 1999، 82 درصد از جمعیت به آب آشامیدنی سالم دسترسی داشتند. الان 95 درصد است.
21. در دوره ریاست جمهوری چاوز، هزینه های اجتماعی 60.6 درصد افزایش یافت.
22. قبل از سال 1999، تنها 387,000 سالمند مستمری دریافت می کردند. اکنون این رقم 2.1 میلیون است.
23. از سال 1999، 700,000 خانه در ونزوئلا ساخته شده است.
24. از سال 1999، دولت بیش از یک میلیون هکتار زمین را به مردم بومی ارائه / بازگرداند.
25. اصلاحات ارضی دهها هزار کشاورز را قادر ساخت تا مالک زمین خود شوند. در مجموع، ونزوئلا بیش از 3 میلیون هکتار را توزیع کرد.
26. در سال 1999، ونزوئلا 51 درصد غذای مصرفی را تولید می کرد. در سال 2012، تولید 71 درصد بود، در حالی که مصرف مواد غذایی از سال 81 تا 1999 درصد افزایش یافت. اگر مصرف سال 2012 مشابه سال 1999 بود، ونزوئلا 140 درصد مواد غذایی مصرفی خود را تولید می کرد.
27. از سال 1999، متوسط کالری مصرف شده توسط ونزوئلایی ها 50٪ افزایش یافته است، به لطف ماموریت غذایی که زنجیره ای متشکل از 22,000 فروشگاه مواد غذایی (MERCAL، Houses Food، Red PDVAL) ایجاد کرد، که در آن محصولات تا 30٪ یارانه پرداخت می شود. مصرف گوشت از سال 75 تا 1999 درصد افزایش یافته است.
28. اکنون پنج میلیون کودک از طریق برنامه تغذیه مدرسه غذای رایگان دریافت می کنند. این رقم در سال 250,000 1999 بود.
29. نرخ سوء تغذیه از 21 درصد در سال 1998 به کمتر از 3 درصد در سال 2012 کاهش یافت.
30. بر اساس گزارش فائو، ونزوئلا پیشرفته ترین کشور در آمریکای لاتین و دریای کارائیب در ریشه کنی گرسنگی است.
31. ملی شدن شرکت نفت PDVSA در سال 2003 به ونزوئلا اجازه داد تا حاکمیت انرژی خود را دوباره به دست آورد.
32. ملی شدن بخش های برق و مخابرات (CANTV و Electricidad de Caracas) به پایان انحصارات خصوصی و تضمین دسترسی همگانی به این خدمات اجازه داد.
33. از سال 1999، بیش از 50,000 تعاونی در تمام بخش های اقتصاد ایجاد شده است.
34. نرخ بیکاری با ایجاد بیش از 15.2 میلیون شغل از 1998 درصد در سال 6.4 به 2012 درصد در سال 4 کاهش یافت.
35. حداقل دستمزد از 100 بولیوار (16 دلار) در سال 1998 به 247.52 بولیوار (330 دلار) در سال 2012 افزایش یافت، یعنی افزایش بیش از 2,000٪. این بالاترین حداقل دستمزد در آمریکای لاتین است.
36. در سال 1999، 65 درصد از نیروی کار حداقل دستمزد را دریافت می کردند. در سال 2012 تنها 21.1 درصد از کارگران تنها این سطح حقوق را دارند.
37. بزرگسالان در سن معینی که هرگز کار نکرده اند باز هم درآمدی معادل 60 درصد حداقل دستمزد دارند.
38. زنان بدون درآمد و از کار افتاده معادل 80 درصد حداقل دستمزد مستمری دریافت می کنند.
39. ساعات کار بدون از دست دادن حقوق به 6 ساعت در روز و 36 ساعت در هفته کاهش یافت.
40. بدهی عمومی از 45 درصد تولید ناخالص داخلی در سال 1998 به 20 درصد در سال 2011 کاهش یافت. ونزوئلا پس از بازپرداخت زودهنگام تمام بدهی های خود، از صندوق بین المللی پول و بانک جهانی خارج شد.
41. در سال 2012، نرخ رشد در ونزوئلا 5.5 درصد بود که یکی از بالاترین ها در جهان است.
42. تولید ناخالص داخلی سرانه از 4,100 دلار در سال 1999 به 10,810 دلار در سال 2011 افزایش یافت.
43. بر اساس سالانه World Happiness 2012، ونزوئلا دومین کشور شاد در آمریکای لاتین، پس از کاستاریکا، و نوزدهمین کشور در سراسر جهان، بالاتر از آلمان و اسپانیا است.
44. ونزوئلا بیشتر از ایالات متحده از قاره آمریکا حمایت می کند. در سال 2007، چاوز بیش از 8,800 میلیون دلار به عنوان کمک های بلاعوض، وام و کمک های انرژی در مقابل 3,000 میلیون دلار از سوی دولت بوش هزینه کرد.
45. برای اولین بار در تاریخ خود، ونزوئلا دارای ماهواره های خود (بولیوار و میراندا) است و اکنون در زمینه فناوری فضایی حاکم است. کل کشور دارای پوشش اینترنت و مخابرات است.
46. ایجاد پتروکاریب در سال 2005 به 18 کشور در آمریکای لاتین و دریای کارائیب، یا 90 میلیون نفر، اجازه می دهد تا با کمک یارانه های نفتی بین 40 تا 60 درصد، تامین انرژی را تضمین کنند.
47. ونزوئلا همچنین با تأمین سوخت با نرخ یارانه ای به جوامع محروم در ایالات متحده کمک می کند.
48. ایجاد اتحاد بولیواری برای مردمان آمریکای ما (ALBA) در سال 2004 بین کوبا و ونزوئلا، پایه های یک اتحاد فراگیر بر اساس همکاری و متقابل را پایه گذاری کرد. اکنون شامل هشت کشور عضو است که انسان را در مرکز پروژه اجتماعی با هدف مبارزه با فقر و طرد اجتماعی قرار می دهد.
49. هوگو چاوز در مرکز ایجاد انجمن کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب (CELAC) در سال 2011 بود که برای اولین بار 33 کشور منطقه را که از قیمومیت ایالات متحده و کانادا رها شده بودند گرد هم می آورد.
50. هوگو چاوز نقش کلیدی در روند صلح در کلمبیا داشت. به گفته رئیس جمهور خوان مانوئل سانتوس، "اگر ما وارد یک پروژه صلح پایدار با پیشرفت واضح و مشخص شویم، پیشرفت هایی که قبلاً با فارک به دست آمده است نیز به خاطر فداکاری و تعهد چاوز و دولت ونزوئلا است."
ترجمه تیم اندرسون
منبع: اپرا موندیا
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا