اخیراً اطلاعات جدیدی در مورد آلودگی سمی ناشی از مواد شیمیایی مورد استفاده در تولید قابلمه و تابه تفلون و بسیاری دیگر از محصولات مصرفی، نظامی و صنعتی پدیدار شده است. آزمایشهای آب در چندین ایالت تعداد فزایندهای از مکانهایی را نشان داده است که آبهای زیرزمینی توسط این مواد شیمیایی - C8 یا PFOA - آلوده میشوند و گروهی از فرمانداران ایالتها را برای اقدام فدرال دعوت میکنند.
در همین حال، نشانههای جدیدی وجود دارد که نشان میدهد یک ماده شیمیایی پرفلورینه دیگر (PFC) - که بهشدت توسط تولیدکنندگان مواد شیمیایی بهعنوان جایگزین ایمنتر برای C8 تبلیغ میشود، نیز سمی است و به اندازه C8 در محیط زیست پایدار است، و سؤالاتی در مورد کفایت حذف داوطلبانه C8 ایجاد میکند. توافق نامه ای که در دهه گذشته توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ترویج شده است.
C1947 برای اولین بار در یک آزمایشگاه در سال 8 ساخته شد و توانسته است به طور خارقالعادهای در نقاط مختلف جهان گسترش یابد. این ماده شیمیایی که از یکی از قویترین پیوندها در شیمی آلی، پیوند بین اتمهای کربن و فلوئور ساخته شده است، تا همین اواخر نه تنها در ظروف تفلون، بلکه در صدها محصول مصرفی دیگر از جمله بستهبندیهای فست فود استفاده میشد. لباس های ضد آب، کابل های برق و جعبه های پیتزا.
مانند بسیاری از PFC های دیگر، C8 در برابر شکستن یا تجزیه زیستی غیرقابل نفوذ است. همچنین می تواند در طول زمان در بدن انسان انباشته شود و با حداقل شش بیماری جدی از جمله سرطان کلیه، کولیت اولسراتیو و بیماری های تیروئید مرتبط است. به گفته مرکز کنترل بیماری، این ماده شیمیایی اکنون به مقدار کمی در خون تقریباً 98 درصد از آمریکایی ها یافت می شود.
نبردهای حقوقی جاری پیرامون آلودگی C8 توسط یک کارخانه سابق DuPont در ویرجینیای غربی، دوباره توجه را به خطرات مرتبط با این ماده شیمیایی جلب کرده است (به «میراث سمی تفلون» مراجعه کنید، گزارشی عمیق در مورد اینکه چگونه دوپونت اطلاعاتی مبنی بر اینکه C8 باعث بیمار شدن افراد میشود را پنهان کرده است). . و اکنون این ماده شیمیایی سمی در سطوح بالقوه خطرناک در مکان هایی از شهرهای کوچک نیوهمپشایر تا آب های سرب دار فلینت، میشیگان یافت می شود. در Hoosick Falls نیویورک، جایی که در سال 2014 مقامات محلی از انجام آزمایشها خودداری کردند تا زمانی که یکی از ساکنان نتایج آزمایشگاهی از آب خود را که سطوح بالای C8 را نشان میداد به آنها ارائه کرد، یک کارخانه پلاستیک پرفورمنس Saint-Gobain اخیراً به عنوان یک سایت Superfund اعلام شد.
ویرجینیا باربر از بنینگتون شمالی، ورمونت، جایی که بیش از 100 چاه آب برای آلودگی C8 مثبت شده است، گفت: "هر بار که به آن فکر می کنم، فقط احساس گریه می کنم." نیویورک تایمز. باربر اکنون به آب بسته بندی شده متکی است.
در سال 2012، EPA C8 و 5 PFC دیگر را به لیست آلاینده های کنترل نشده خود اضافه کرد که سیستم های آب عمومی باید تحت قانون آب آشامیدنی ایمن آزمایش کنند. بر اساس تجزیه و تحلیل گروه کاری محیط زیست، آزمایش بین سال های 2013 و 2015 نشان داد که بیش از 7 میلیون نفر در 27 ایالت دارای مقادیر کمی C8 در آب لوله کشی خود بودند.
بنابراین، آیا تمام آن آب برای نوشیدن ناامن است؟ بستگی داره از کی بپرسی
سطوح C8 در منابع آب شهری همگی زیر 400 قسمت در تریلیون بود، غلظتی که EPA در یک توصیه بهداشتی موقت در سال 2009 پیشنهاد میکند اگر فقط چند هفته آن آب را بنوشید، باید ایمن باشد. (این آژانس هنوز هیچ گونه مقررات الزام آور برای محدود کردن سطوح C8 در منابع آب عمومی صادر نکرده است). با این حال، مقامات ورمونت می گویند که آب لوله کشی باید کمتر از 20 قسمت در تریلیون C8 داشته باشد، آستانه ای که تأثیرات آن بر نوزادان و کودکان کوچک را در نظر می گیرد. سطح C8 در آب لوله کشی بالاتر از هر یک از مکان هایی بود که آزمایش این ماده شیمیایی مثبت بود.
اما حتی در حالی که مقامات به درک میزان گسترش C8 ادامه میدهند، کارشناسان بهداشت عمومی توجه خود را به دهها ماده شیمیایی مرتبط و غیرقانونی جلب میکنند که ممکن است خطرات مشابهی داشته باشند، اما مردم در مورد آنها اطلاعات کمی دارند. بر اساس توافقنامه ای با حمایت فدرال، تولیدکنندگان مواد شیمیایی آمریکایی موافقت کردند که استفاده از C8 و تعداد کمی از مواد شیمیایی مرتبط را تا پایان سال 2015 متوقف کنند. طبق توافق داوطلبانه آنها استفاده از C8 را در پایان سال 8 متوقف کردند، گروه های زیست محیطی هشدار می دهند که جایگزین هایی که آنها اتخاذ کرده اند مورد مطالعه قرار نگرفته و احتمالاً خطرناک نیز هستند.
به عنوان مثال، DuPont در سال 2010 یکی از این جایگزین ها به نام GenX را معرفی کرد و آن را به عنوان یک "فناوری" شیمیایی توصیف کرد که "شرکت را قادر می سازد تا فلوروپلیمرهای با کارایی بالا را بدون استفاده از PFOA بسازد." اما مانند مورد C8، تحقیقات خود DuPont که از 50 سال پیش شروع شد، نشانههای نگرانکنندهای را نشان داد که GenX ممکن است برای سلامت انسان یا محیطزیست کمی بهتر از C8 باشد، علیرغم اینکه بهشدت به عنوان جایگزین ایمنتر تبلیغ میشود. بر اساس تحقیقات گزارش شده به EPA بین سال های 2006 و 2013 و به تازگی توسط این سازمان به دست آمده است قطع کردن از طریق درخواستهای سوابق باز، DuPont در اوایل سال 1963 شواهدی داشت مبنی بر اینکه GenX ممکن است «خطر قابلتوجهی برای آسیب به سلامت یا محیط زیست» داشته باشد.
در سال 2005، EPA اعلام کرد که DuPont پذیرفته است که بزرگترین جریمه اداری مدنی در تاریخ آژانس را بپردازد - بیش از 16.25 میلیون دلار جریمه و بودجه تحقیقاتی - زیرا DuPont شواهدی از اثرات سمی C8 بر مردم و حیوانات را پنهان کرده بود. پرونده های GenX - که طبق همان ماده قانون کنترل مواد سمی مورد نیاز است که دوپونت متهم به شکستن آن بود - علائم نگران کننده ای را نشان داد که حیواناتی که در معرض GenX قرار گرفتند بیمار شدند، مشکلات کبدی و کلیوی، سرطان، مشکلات تولید مثلی و سیستم ایمنی تحت تاثیر قرار گرفتند. با وجود این شواهد، EPA هنوز DuPont یا شرکت فرعی آن، Chemours را ملزم به انجام آزمایشات بیشتر GenX نکرده است. این تا حدی به این دلیل است که قانون کنترل مواد سمی، فرصت کمی برای EPA فراهم می کند تا مواد شیمیایی را ممنوع یا محدود کند، حتی زمانی که خطرات سلامتی کشف شود. غیرمعمول نیست که گزارش هایی از این قبیل باعث عدم اقدام EPA شود. این آژانس تنها شرکت ها را ملزم کرده است که مطالعات بیشتری را در مورد چند صد ماده شیمیایی از بیش از 85,000 ماده شیمیایی مجاز در بازار انجام دهند.
وینسنت کولیانو، مدیر سیستم اطلاعات ریسک یکپارچه EPA، گفت: "بسیاری از آنها به سادگی از بین می روند." رهگیری، با توجه به مطالعاتی که صنعت به آژانس ارائه می کند.
یافته های DuPont در GenX بر اساس تحقیقات روی حیوانات آزمایشگاهی بود نه انسان. اما اگر این تحقیق برای انسانها مرتبط باشد، میتواند پیامدهای عمیقی برای کل صنعت شیمیایی داشته باشد.
نکته اینجاست: GenX چیزی است که "PFC با زنجیره کوتاه" نامیده می شود، برخلاف C8 که یک "PFC با زنجیره بلند" است. با افزایش آگاهی از خطرات مرتبط با C8، گروههای صنعتی به طور موفقیتآمیزی برای تنظیمکنندهها فشار آوردند تا به روشهای متفاوتی نسبت به PFCهای زنجیره کوتاه و بلند داشته باشند، با این استدلال که از آنجایی که نسخههای زنجیره کوتاه سریعتر از بدن انسان خارج میشوند، باید جایگزینهای ایمنتری برای طولانیمدت در نظر گرفته شوند. نسخه های زنجیره ای
این PFC های زنجیره کوتاه در انواع کالاها از جمله لباس های ضد آب و تجهیزات فضای باز، در فوم های آتش نشانی مورد استفاده توسط ارتش و در بسته بندی های فست فود و کیسه های پاپ کورن مایکروویو استفاده می شود. ظهور GenX و سایر PFC های زنجیره کوتاه نشان می دهد که چگونه، تحت قوانین شیمیایی فعلی، اقداماتی برای محافظت از مردم در برابر یک ماده شیمیایی مضر ممکن است به طور ناخواسته باعث گسترش ده ها ماده شیمیایی دیگر شود که به طور مشابه یا حتی بالقوه خطرناک تر هستند.
Environmental Working Group سال گذشته نوشت: «فرآیند آهسته آهسته کاهش مواجهه مردم با PFCها یکی از بزرگترین نقصهای قانون کنترل مواد سمی 1976 را منعکس میکند که EPA خطرات سلامتی را بهجای خانواده ارزیابی میکند.»
قوانین فعلی فدرال به مواد شیمیایی مانند GenX اجازه می دهد حتی در صورت وجود نشانه هایی مبنی بر سمی و خطرناک بودن آنها پخش شوند. بیل واکر، محقق EWG، گفت: "با چندین دهه تجربه، نه فقط در مورد C8، که مواد شیمیایی این اثرات منفی بر سلامتی دارند، قانون ما همچنان می گوید که می توانید این مواد شیمیایی جدید را بدون آزمایش وارد بازار کنید." مجله زمین جزیره.
و GenX ممکن است فقط نوک کوه یخ باشد. بررسی EWG از پرونده های تحقیقاتی مشابه با EPA توسط شرکت های شیمیایی روی بیش از 100 PFC گزارش های متعددی از نتایج آزمایش های حیوانی نگران کننده را نشان داد.
اما اطلاعات در دسترس عموم در مورد این جایگزین ها اغلب فاقد اطلاعات حیاتی است. واکر گفت: «ما متوجه شدیم که تقریباً 85 درصد حتی نامی را که یک ماده شیمیایی تحت آن به بازار عرضه شده است، به شما نمیگویند. "حدود 55 درصد حتی نام شرکت را در پرونده عمومی که در دسترس بود فاش نکردند."
نگرانی در مورد ادامه گسترش بدون نظارت مواد شیمیایی فلوئوردار مانند GenX بیش از 200 دانشمند را بر آن داشت تا هشداری به نام بیانیه مادرید را در سال گذشته امضا کنند.
این گروه از دانشمندان در مقاله ای که در مجله معتبر Environmental منتشر شده است، نوشت: «در حالی که به نظر می رسد برخی از جایگزین های فلوئوردار با زنجیره کوتاه تر تجمع زیستی کمتری دارند، اما همچنان به اندازه مواد با زنجیره بلند از نظر زیست محیطی پایدار هستند یا محصولات تخریب پایدار دارند. چشم انداز سلامت علاوه بر این، از آنجایی که برخی از زنجیرههای کوتاهتر [PFC] مؤثرتر هستند، ممکن است مقادیر بیشتری برای ارائه عملکرد یکسان مورد نیاز باشد.»
در همین حال، مقامات ایالتی به دولت فدرال رجوع کرده و خواستار راهنمایی در مورد چگونگی درک خطرات PFCها و بهترین واکنش در هنگام کشف آلودگی آب هستند.
فرمانداران نیویورک، ورمونت و نیوهمپشایر در نامه ای در ماه مارس خطاب به جینا مک کارتی، مدیر EPA نوشتند: «مشخص است که آلودگی [C8] یک مشکل ایالتی یا منطقه ای نیست، این یک مشکل ملی است که نیازمند فدرال است. دستورالعمل ها و یک رویکرد منسجم و مبتنی بر علم.»
Z
شارون کلی یک وکیل اهل فیلادلفیا و نویسنده مستقل است. آثار او در ظاهر شده است نیویورک تایمز، فدراسیون ملی حیات وحش و هوشیار حقوقی