[ایمیل محافظت شده] مقاله زیر توسط ترزا موران (labornotes.org) را ایمیل کرد:
در حالی که انبوهی از اعضای اتحادیه با پیراهن قرمز در کنار درها بودند، افسران CTU در ساعت 10 شب از دفتر اتحادیه بیرون آمدند تا اعتصاب را اعلام کنند، اعتصابی که پس از 28 ماه مذاکرات بحث برانگیز با شهردار شیکاگو، رام امانوئل و هیئت مدیره مدرسه منصوب شده توسط وی انجام شد. نیم ساعت قبل از آن، دیوید ویتال، رئیس هیئت مدیره مدرسه، وقتی اعلام کرد که مذاکرات شکست خورده بود، به طرز محسوسی می لرزید. با این حال، جسی شارکی، نایب رئیس CTU، تصریح کرد که برای اتحادیه، پول در جیب معلمان نیست. شارکی به ویژه به یک فرآیند ارزشیابی جدید اشاره کرد که می تواند باعث شود XNUMX درصد از معلمان ظرف دو سال شغل خود را از دست بدهند.
فراخوان حقوق معلمانی که به دلیل تعطیلی مدارس آواره شده اند یکی دیگر از اولویت های اصلی اتحادیه است، اگرچه موضوعی نیست که آنها بتوانند به آن رسیدگی کنند. طبق قانون، معلمان فقط میتوانند به خاطر اعمال ناعادلانه کار یا موضوعات اجباری چانهزنی مانند دستمزد یا مزایای بهداشتی کنار بروند. این اتحادیه گفت که چانه زنی در هفته های اخیر بهبود یافته است، با این که شهر از تلاش خود برای ایجاد حقوق شایستگی صرف نظر کرد، برخی افزایش های برنامه ریزی شده بر اساس تحصیلات و تجربه را بازگرداند، و افزایش سالانه هر سال از قرارداد چهار ساله به جای پیشنهاد اولیه برای یک قرارداد. زمان 2 درصد دست انداز. CTU گفت که شهر 3 درصد در سال اول و 2 درصد در هر سال بعد ارائه می دهد.
شارکی گفت، مهمتر از اقتصاد یا ارزیابی معلمان، «مسائل آموزشی» مانند کلاسهای کوچک است. برنامه درسی زبان، هنر، موسیقی و تربیت بدنی برای همه دانش آموزان؛ و خدمات پرستاری و مددکاری اجتماعی در داخل مدارس برای رفع نیازهای بسیاری که دانشآموزان فقیر به مدرسه میآورند - و در صورت عدم توجه به عملکرد تحصیلی آسیب میزند.
در حالی که معلمان برای توضیح اینکه چرا از اعتصاب حمایت کردند، مسائلی از ارزشیابی، خصوصیسازی مدارس تا اندازه کلاس را مطرح کردند، آنها بر روی یک چیز موافق بودند: آموزش عمومی در
امانوئل و هیئت مدیره مدرسه می گویند بهترین راه برای مقابله با مدارس دولتی در حال مشکل، بستن آنها یا واگذاری آنها به اپراتورهای خصوصی است. مشکلی که آنها می بینند کمبود منابع یا برنامه درسی مبتنی بر آزمون "تمرین و کشتن" نیست، بلکه معلمان بد است. راه حل این است که از نمرات آزمون استاندارد دانش آموزان برای شناسایی – و سپس خلاص شدن از شر – مدارس و معلمانی که «شکست میخورند» استفاده شود. حمایتهای شغلی مانند حقوق تصدی و ارشدیت، برای خصوصیسازان آموزش، موانعی در مسیر نابودی مدارس دولتی هستند.
با این حال، طرح شرکتی برای آموزش فقط مربوط به ایدئولوژی نیست. در مورد پول هم هست. مدارس منشور می توانند فرصت های سرمایه گذاری پرسودی باشند، و منشورهای جدید پر زرق و برق در محله های باشکوه قرار می گیرند و به عنوان آهنربایی برای تازه واردان عمل می کنند و در عین حال کودکان محلی را حذف می کنند. آدام هینان، معلم دبیرستان، میگوید که حذف حمایتهای شغلی و ارزیابی معلمان بر اساس نمرات آزمون دانشآموزان، صرفهجویی در هزینهها را نیز انجام میدهد، «برای ارزانسازی معلمان» با اخراج مربیان با تجربه. یکی دیگر از اقدامات صرفه جویی در هزینه، برنامه های گواهینامه معلم جایگزین مانند Teach for است
لوئیس میگوید درب گردان معلمان برای بچههایی که اغلب زندگی آشفتهای در خانه دارند و با گرسنگی، بیخانمانی و خشونت مواجه هستند، بد است. او گفت: "امنیت شغلی ثبات برای دانشجویان ما است." این اتحادیه فقر را به عنوان یکی از بزرگترین موانع پیشرفت تحصیلی معرفی می کند. CTU به شدت به نابرابریهای درون شهر اشاره کرده است، بهویژه کمبود منابع در مدارسی که به دانشآموزان کمدرآمد سیاهپوست و لاتین تبار خدمت میکنند. اتحادیه می گوید که 160 مدرسه فاقد کتابخانه هستند و بسیاری از آنها فاقد زمین بازی هستند. اتحادیه استدلال می کند که مشکلات خود مدارس را می توان با تأمین بودجه کامل آنها، ارائه یک برنامه درسی غنی و خدمات جامع مورد نیاز دانش آموزان حل کرد. اندازه کلاس نیز مهم است. مهدکودک و کلاس های کلاس اول در
هینان گفت که این اعتصاب «مدت زیادی است که در راه است».
Z
برای مشاهده متن کامل این مقاله به labornotes.org مراجعه کنید