20 ژانویه 2009، روزی که باراک حسین اوباما به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا سوگند یاد کرد، برای همیشه به عنوان یکی از لحظات بزرگ در تاریخ این ملت و جهان به یادگار خواهد ماند. کمتر کسی می تواند آزادی نلسون ماندلا از زندان و سفر بعدی او از زندانی به رئیس جمهور در آفریقای جنوبی، غلبه بر دهه ها ستم تحت سیستم شریر آپارتاید را فراموش کند. این واقعاً یک نشانه تاریخی بود. به طور مشابه، صعود باراک اوباما به ریاست جمهوری نشان دهنده پیروزی در طول قرن ها تحقیر آفریقایی ها در آمریکا، اغلب در شرایط وحشتناک است. هیچ کس نمی تواند شکوه این لحظه را انکار کند.
با این حال، از همان آغاز تلاش غیرمحتمل اوباما برای رسیدن به بالاترین مقام کشور، سؤالاتی در مورد اعتبار و اصالت مبارزات انتخاباتی او مطرح شد. اوایل سؤالاتی در مورد اینکه آیا او «به اندازه کافی سیاه است» وجود داشت، که تا حدودی ریشه در پیشینه نژادی مختلط و نداشتن سابقه در مبارزات طولانی مدت حقوق مدنی/حقوق بشر سیاه پوستان در این کشور داشت. برای دیگران، این سوال نشان دهنده یک تحقیق جدی در مورد میزان تعهد اوباما به پاسخگویی به "منافع سیاهان" بود. و از آنجایی که مبارزات انتخاباتی او با رای قابل توجهی از سفیدپوستان در ایالت به ایالت شتاب بیشتری پیدا کرد، سوال این بود که آیا اوباما به شهرت رسیده و ریاست جمهوری اوباما نشان از ورود یک جامعه پسا نژادی و پس از حقوق مدنی دارد؟
برای بسیاری از محافظه کاران، برخی لیبرال ها و تعداد شگفت انگیزی از سیاه پوستان، پاسخ به سوال دوم مثبت بود. پیروزی شگفتانگیز اوباما ثابت کرد که نژاد به یک موضوع جزئی تبدیل شده است، مانعی ناچیز برای هر سیاهپوستی برای رسیدن به "رویای آمریکایی". در نتیجه، با آغاز ماه تاریخ سیاهپوستان، برخی ممکن است بپرسند که اهمیت یا ارزش یادآوری دستاوردها، تراژدیها و پیروزیهای مردم آفریقا در حال حاضر که یک سیاهپوست و خانوادهاش کاخ سفید را اشغال کردهاند، چیست؟ آیا عصر اوباما به معنای پایان تاریخ سیاه پوستان است؟
کسانی که پیشنهاد میکنند اهمیت تاریخ سیاهپوستان بیارزش شود، این کار را در معرض خطر سیاهپوستان و کل ملت قرار میدهند. قبل از هر چیز، ضروری است به یاد داشته باشیم که پرزیدنت اوباما محصول و ذینفع تاریخ سیاهپوستان است - راهپیمایی مداوم و بیامان مردم آفریقایی تبار از وحشت هولوکاست بردگی و نیروی کار آزاد که وال استریت و کاخ سفید، به عنوان 3/5 انسان در قانون اساسی تعریف شده است تا تبدیل به فردی شود که برای "حمایت و دفاع از قانون اساسی ایالات متحده" انتخاب شده است. بزرگ بزرگوار، کشیش جوزف لوری، شجاع و درست بود که مراسم تحلیف را با ابیاتی از سرود ملی سیاه آغاز کرد، هر صدایی را بلند کن و بخوان..." خدای سال های خسته ما، ای خدای اشک های خاموش ما، ای که داری. ما را تا این حد در راه رساند…"
یک بار فانی لو هامر چیزی گفت که ما باید همیشه به یاد داشته باشیم که از کجا آمده ایم و به پل هایی که ما را از آن عبور داده اند احترام بگذاریم ... "ما از راهی که با اشک آب شده است آمده ایم. از ذبح شدگان.» چشمان اشکآلود سیاهپوستان سالخوردهای که در 20 ژانویه در مرکز خرید ملی شاهد بودیم که به پسر مبارزه نگاه میکردند، آگاهانه و ناخودآگاه مصیبتها و پیروزیهای تاریخ سیاهپوستان را به یاد میآوردند، منعکس میکردند و جشن میگرفتند!
ما باید به مطالعه و یادگیری از تاریخ سیاهپوستان ادامه دهیم، زیرا باید بفهمیم که از کجا آمدهایم و حتی با یک پسر برجسته آفریقایی در کاخ سفید تا کجا سفر کردهایم. مالکوم ایکس زمانی گفت: «از بین تمام مطالعات ما، تاریخ بیشترین صلاحیت را دارد که به همه تحقیقات پاداش دهد». مانند کارتر جی. وودسون، پدر ماه تاریخ سیاه پوست، مالکوم فهمید که شناخت خود از طریق آگاهی از تاریخ، قدرت شفابخشی برای مردمی دارد که توسط یک ملت نژادپرست و برتری طلب سفیدپوست مورد ضرب و شتم و تحقیر قرار گرفته اند، که در چارچوب جهان بینی، فرهنگ و برجسته ما منحصر به فرد است. تاریخ باید قدرت، شجاعت و الهام بخش برای پیروزی بر ناملایمات و دشمنانمان را پیدا کند. مطالعه تاریخ سیاهان هرگز نباید به عنوان یک تمرین باطنی تلقی شود. این در مورد بقا، رزق و روزی و توسعه یک قوم است.
همانطور که بررسی تاریخ سیاه پوستان را در ماه فوریه تشدید می کنیم، باید بدانیم که دستاورد مهم باراک اوباما گامی عظیم به جلو در این مسیر "از طریق خون کشتار شدگان" است. مطمئناً ما این تصور را که به نوعی اکنون در یک جامعه پسا نژادی و حقوق مدنی زندگی می کنیم، که با به قدرت رسیدن باراک اوباما به ریاست جمهوری، دیوارهای نژادپرستی ساختاری/ برتری سفیدپوستان فرو ریخته است را به عنوان احمقانه رد می کنیم. پایین. شکاف ها و تفاوت های بین سیاه پوستان و سفیدپوستان در آمریکا در بهداشت، آموزش، رفاه اقتصادی و ثروت به خوبی مستند شده است، همانطور که آمار تلفات نژادپرستی نهادینه شده در سیستم عدالت کیفری و مجتمع صنعتی زندان-زندان منعکس شده است.
بنابراین، در حالی که ما موفقیت مهم انتخاب اولین رئیس جمهور سیاه پوست را می پذیریم و آن را جشن می گیریم، اکنون بیش از هر زمان دیگری باید برای به پایان رساندن این دوره تشویق، انگیزه و الهام بگیریم. اکنون بیش از هر زمان دیگری باید مصمم باشیم که از این لحظه استفاده کنیم تا آمریکا و رئیس جمهورمان را به چالش بکشیم تا متوجه شویم که دستیابی به "اتحادیه کامل تر" به معنای انجام یک حمله همه جانبه برای پایان دادن به دستور کار ناتمام حقوق مدنی/حقوق بشر فرزندان و پسران است. دختران آفریقایی که خون، عرق، زحمت و اشکهایشان مایه رستگاری این ملت بوده است. اکنون بیش از هر زمان دیگری، مطالعه تاریخ سیاهپوستان باید عزم راسخ را تقویت کند که ذهن ما را "به آزادی" برای سیاهپوستان و تمام بشریت تحت ستم نگاه دارد!
دکتر ران دانیلز رئیس موسسه دنیای سیاه قرن بیست و یکم و مدرس برجسته در دانشگاه کالج شهر نیویورک است. او میزبان یک ساعت با پروفسور ران دانیلز است، صبحهای دوشنبه تا جمعه در رادیو WWRL 21 AM در نیویورک و گفتگوی شبانه، چهارشنبهها عصر در WBAI 1600 FM، پاسیفیکا نیویورک. مقالات و مقاله او همچنین در وب سایت IBW www.ibw99.5.org و http://stateoftheblackworld.blogspot.com ظاهر می شود. [ایمیل محافظت شده]