فمینیست ها از مردان متنفرند. چگونه این را بدانیم؟ زیرا بارها و بارها در رسانه ها و سیاستمداران دست راستی و سایر به اصطلاح پاسداران ارزش های اخلاقی جامعه تکرار می شود.
اگر فمینیست ها از مردان متنفرند، پس منطقی است که مردان باید از فمینیسم و فمینیست ها دوری کنند - یا تمام تلاش خود را برای حمله به آنها انجام دهند.
من بیش از ده سال است که درگیر سیاست و تحقیقات فمینیستی هستم. من فمینیست های زیادی را می شناسم، بسیاری از آنها رادیکال و بسیاری از آنها لزبین هستند. یک چیز در مورد تمام فمینیست هایی که من می شناسم صادق است:
هیچکدام از مردان متنفر نبودند.
این زنان می خواهند مردان را در قبال رفتارشان پاسخگو بدانند. آنها اغلب از الگوهای رفتار مردانه، به ویژه رفتار جنسی انتقاد می کنند. آنها می خواهند جامعه را تغییر دهند تا خشونت مردان را از بین ببرند. اما هیچکدام از من متنفر نبودند. هیچکدام از مردان متنفر نبودند.
چرا که نه؟ زیرا فمینیسم آزادی زنان است نه تنفر از مردان. و در رهایی زنان، فمینیسم به مردان فرصتی برای انسان بودن می دهد.
اگرچه مردان اغلب سخت صحبت می کنند و سعی می کنند به روشی که فرهنگ آن را تعریف می کند مردانه باشند - رقابتی، تهاجمی، مسلط. اما در زیر همه اینها، من معتقدم که اکثر مردان آرزوی چیزی کمتر مردانه و انسانی تر، برای راهی متفاوت برای ارتباط با دیگران و حضور در دنیا دارند.
من معتقدم بهترین راه برای رها کردن مردانگی و ادعای انسانیت ما فمینیسم است. مردان می توانند با خواندن آنچه فمینیست ها در مورد فمینیسم می گویند شروع کنند. مقالات مرلین فرای در مورد «ظلم و ستم» و «سکسیسم» در «سیاست واقعیت» مکان خوبی برای شروع است.
همچنین بخوانید که فمینیست ها درباره مردان چه می گویند. آندره آ دوورکین، نویسنده و فعال فمینیست رادیکال که زندگی خود را صرف مبارزه با خشونت جنسی کرده است، اغلب به عنوان منفورترین مرد فمینیست ها معرفی می شود.
اما وقتی در کنفرانسی مردانه سخنرانی کرد و از آنها خواست که 24 ساعت بدون تجاوز جنسی کار کنند، به صحبت های او و در مورد مردان گوش دهید. او در کتاب نامه هایی از یک منطقه جنگی می نویسد:
من معتقد نیستم که تجاوز جنسی اجتناب ناپذیر یا طبیعی است. اگر این کار را می کردم، دلیلی برای بودن در اینجا نداشتم. اگر این کار را می کردم، رویه سیاسی من با آنچه که هست متفاوت بود. آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا ما فقط در نبرد مسلحانه علیه شما نیستیم؟ دلیلش این نیست که در این کشور کمبود چاقوهای آشپزخانه وجود دارد. دلیلش این است که ما برخلاف همه شواهد به انسانیت شما ایمان داریم.»
دوورکین را مرد متنفر می نامند نه به این دلیل که از مردان متنفر است، بلکه به این دلیل که چنین توهین هایی راهی برای به حاشیه راندن کار او است. در همان سخنرانی، او مردان را به چالش کشید تا مسئولیت خود را بر عهده بگیرند:
«[زنان] نمیخواهند به شما کمک کنند تا به انسانیت خود ایمان بیاورید. ما دیگر نمی توانیم آن را انجام دهیم. ما همیشه تلاش کرده ایم. ما با استثمار سیستماتیک و سوء استفاده سیستماتیک جبران شده ایم. از این به بعد باید خودتان این کار را انجام دهید و می دانید.»
ما آن را می دانیم، و زمان آن فرا رسیده است که بر اساس آن دانش عمل کنیم، نه فقط برای زنان، بلکه برای خودمان.
رابرت جنسن استاد دانشکده روزنامه نگاری است. می توان با او تماس گرفت [ایمیل محافظت شده]. نوشته های دیگر به صورت آنلاین در http://uts.cc.utexas.edu/~rjensen/freelance/freelance.htm موجود است