در آخرین مقاله خود این سوال را مطرح کردم که آیا رای دهندگان سیاه باید دوباره دموکرات ها را در انتخابات حساس میان دوره ای در 2 نوامبر نجات دهند.nd. واضح است که دموکرات ها در خطر جدی از دست دادن کنترل مجلس نمایندگان و سنا هستند. بنابراین، یک بار دیگر کمیته ملی دموکراتیک (DNC) دیوانه وار به رای دهندگان سیاهپوست کمک می کند تا به نجات برسند. من از این واقعیت شکایت کردم که دموکراتها به رأی سیاهپوستان نیاز دارند، اما هنوز منابع لازم را برای سازمانهای جامعه ما برای انجام کار فراهم نکردهاند. همانطور که تقدیر میکرد، در همان هفتهای که مقالهام منتشر شد، فرصتی برای میزبانی مهمان برای Warren Ballentine داشتم و بیشتر برنامه به تماسگیرندگانی اختصاص داشت که به این سؤال پاسخ میدادند که آیا ما باید دموکراتها را نجات دهیم یا خیر. طیف وسیعی از نظرات وجود داشت، اما، به نظر میرسید که اکثر مردم آنچه را که یک تماسگیرنده به طور دقیق بیان میکند، میدانستند. او گفت: "ما برای نجات دموکرات ها رای نمی دهیم، ما برای نجات خود رای می دهیم."
به طور خلاصه، تماس گیرنده دریافته است که چرا رای دهندگان سیاهپوست باید به تعداد زیاد روی صندوق های رای راهپیمایی کنند تا آرای تعیین کننده در بسیاری از رقابت های سرنوشت ساز در 2 نوامبر رای دهند. بله، من از نگرش پدرانه DNC ناامید و عصبانی هستم از اینکه پرزیدنت اوباما شهامت این را ندارد که در هدف قرار دادن سیاست های مقابله با وضعیت اضطراری در آمریکای سیاه صراحت بیشتری داشته باشد، ناامید شده است. هدف آخرین مقاله من این بود که "یک گلوله از کمان" DNC و کاخ سفید شلیک کنم تا آنها را از نارضایتی برخی از رهبران و حوزه های انتخابیه در آمریکای سیاه آگاه کنم. با این حال، من از لحاظ سیاسی به اندازه کافی بالغ و امن هستم تا بفهمم که مطلقاً به نفع ما نیست که اجازه دهیم ناامیدی و ناامیدی ما به حالتی از بی علاقگی و انفعال منجر شود که انتخابات را به دشمنان سرسخت ما واگذار کند. ما با دموکراتها مشکل داریم، اما اجازه دهید واضح بگوییم، "میهن پرستان تی پارتی"، مجریان برنامه گفتگوی جناح راست خشمگین مانند راش لیمبو، گلن بک و مرتجعین فاکس نیوز، سارا پیلین، جیم دیمینت و محافظه کاران رادیکال دوستان ما نیستند. . آنها دشمنان ما هستند و برنامه سیاست آنها نه تنها به ضرر منافع سیاه پوستان است، بلکه در تضاد با منافع افراد فقیر و کارگر، طبقه متوسط، زنان، رنگین پوستان، مهاجران و همجنس گرایان است. مرتجعین دست راستی با «قهوه ای شدن آمریکا» تهدید می شوند، از ترس این که تصور آنها از «شیوه زندگی گرامی آمریکایی» را تضعیف کند - که کلمات رمزی برای روزهای خوب گذشته تسلط قومی و فرهنگی اروپا محور است. آنها می خواهند ساعت را به عقب برگردانند، اما ما باید روشن کنیم که به عقب برنمی گردیم!
در حالی که من حق انتقاد از عملکرد پرزیدنت اوباما را مانند هر رئیسجمهوری دیگر حفظ میکنم، بهویژه در رابطه با علایق و آرمانهای سیاهپوستان، برای من واضح است که دیدگاه و برنامه او برای آمریکا بسیار متفاوت از دیدگاه عناصر متفاوت و خطرناک است. در حزب انسداد بزرگ (GOP). اگرچه ممکن است با برخی از تاکتیکها و سازشهای او مخالف باشم، اما هدف او برای دستیابی به مراقبتهای بهداشتی همگانی درست بود. و حتی با یک لایحه معیوب، او کاری را انجام داد که هیچ رئیس جمهور دیگری در 100 سال گذشته نتوانسته است به آن دست یابد - حداقل دسترسی به بیمه درمانی مقرون به صرفه را برای حدود 30 میلیون نفر فراهم کند. دیدگاه او برای «اقتصاد سبز» برای کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی، کاهش گرمایش جهانی و ایجاد میلیونها شغل با درآمد خوب، پیشرو و مثال زدنی است. قانون اصلاحات نظارتی مالی، که شامل آژانس جدید حمایت از مصرفکننده میشود، تا آنجایی که من دوست دارم پیش نمیرود (بیشتر ابتکارات او چنین نمیکنند)، اما بهتر از این است که راهزنان وال استریت را کاملاً کنترل نکنند. همچنین این احتمال وجود دارد که نسخه ای از قانون انتخاب آزاد کارمندان را تصویب کند که حتی به زمین بازی برای کارگرانی که در تلاش برای سازماندهی اتحادیه ها در مواجهه با شرکت های سرکش هستند کمک می کند. در حالی که به طور خاص سیاه پوستان را هدف قرار نمی دهد، همه این اقدامات به نفع سیاه پوستان است. و اینها اقداماتی هستند که حزب انسداد به شدت با آنها مخالفت می کند.
دولت اوباما همچنین برای از بین بردن تفاوتها در مجازات بین کوکائین پودری که به طور گسترده توسط سفیدپوستان استفاده میشود و کراک که در جوامع سیاهپوست رایجتر است، فشار آورد. تفاوت در مجازاتها تأثیر مخربی بر جامعه سیاهپوستان داشته است، زیرا هزاران مرد عمدتاً جوان سیاهپوست را به دلیل داشتن مقادیر نسبتاً کمی کراک به زندان فرستادند، در حالی که همتایان سفیدپوست آنها به دلیل داشتن همین مقدار سیلی به مچ دستشان زدند. پودر کوکائین پس از سالها حمایت و لابی شدید توسط سازمانهای حقوق مدنی/حقوق بشری، اخیراً قانونی به دستور کاخ سفید تصویب شد که بهطور چشمگیری اختلافات در احکام را کاهش میدهد. این تأثیر مستقیم و مثبتی بر جامعه سیاه پوستان خواهد داشت. علاوه بر این، پرزیدنت اوباما کاهش کالجها و دانشگاههای سیاهپوست را احیا کرده است، و دفتر امور شهری وی برنامههای نوآورانهای را آغاز کرده است که به نفع جوامع سیاه پوست است. با وجود این سیاست ها، ضروری است که ما همچنان به دولت او فشار بیاوریم تا مشاغل و سایر برنامه های اقتصادی را برای رسیدگی به سطوح سرسام آور بیکاری و بیکاری در جامعه سیاه پوست هدف قرار دهیم. نتیجه نهایی این است که ما نمیتوانیم روی اوباما برای حرکت در برنامهمان حساب کنیم زیرا او سیاهپوست است. مانند هر رئیس جمهور دیگری، این وظیفه/مسئولیت ماست که بدون عذرخواهی برنامه ای را پیش ببریم که منافع سیاهان را ارتقا و محافظت کند. با این حال، ما هرگز نباید مرتکب اشتباه "پریدن از ماهیتابه به داخل آتش" شویم، در حالی که مشخص است که دشمنان ما مصمم هستند تا پیشرفت ما را با خون و فداکاری معکوس کنند. ما نباید بیکار بنشینیم و به دشمنانمان اجازه دهیم تا پیشرفت سخت ما را خنثی کنند.
بنابراین، چه DNC منابع را به دست آورد یا نه، ما باید همانطور که همیشه انجام دادهایم، از خلاقیت خود استفاده کنیم و عزم راسخ برای محافظت و پیشبرد منافع خود داشته باشیم. این پیامی است که ملانی کمپبل به ائتلاف وحدت که برای آموزش و بسیج سیاهپوستان در ایالتهای کلیدی برای درک آنچه در انتخابات میاندورهای در خطر است، تشکیل داده است. کشیش جسی ال. جکسون و کشیش آل شارپتون هر دو با استفاده از نفوذ خود در حرکت هستند تا رای دهندگان سیاه پوست را به راهپیمایی در 2 نوامبر به صندوق های رای با هدف کمک به دموکرات ها برای حفظ کنترل مجلس و سنا تشویق کنند. علاوه بر این، موفق یک ملت با هم کار می کنند در واشنگتن دی سی باید کل جنبش مترقی را برای مقابله و برگرداندن جریان ارتجاعی میهن پرستان تی پارتی و محافظه کاران رادیکال که امیدوارند در 2 نوامبر به قدرت برسند، تحریک کند.
ما ممکن است ناامید و ناامید باشیم، اما احمق نیستیم. بیایید روی صندوقهای رای راهپیمایی کنیم، نه برای نجات دموکراتها، بلکه به این دلیل که آنها بهترین وسیله برای حفاظت از منافع و خواستههای ما در حال حاضر هستند. در نهایت آفریقاییها در آمریکا و مترقیها هنوز باید چیزی شبیه به ائتلاف رنگین کمان یا حزب آزادی بسازند که در ایالت نیویورک به عنوان نیروی قویتری برای تغییرات اساسی در حال ظهور است. اما، تا زمانی که به آن هدف دست یابیم، باید در برابر هجوم وحشیانه راست هار دفاع کنیم. ما باید در 2 نوامبر 2010 در تعداد انبوه بر روی صندوق های رای راهپیمایی کنیم!
دکتر ران دانیلز رئیس موسسه دنیای سیاه 21 استst قرن و مدرس برجسته در دانشگاه کالج شهر نیویورک نیویورک. مقالات و مقالات او نیز در وب سایت IBW ظاهر می شود www.ibw21.org و www.northstarnews.com . برای ارسال پیام، ترتیب مصاحبههای رسانهای یا سخنرانی، میتوانید از طریق ایمیل با دکتر دانیلز تماس بگیرید [ایمیل محافظت شده].