اندونزی، چهارمین کشور پرجمعیت روی زمین، به عنوان نابودکننده شماره یک جنگل ها تاریخ را ثبت می کند.
صلح سبز با استناد به آمار و ارقام فائو، اندونزی را به عنوان سریعترین ویرانگر جنگل در جهان معرفی کرده است و توسط کتاب رکوردهای جهانی گینس تایید شده است و در نسخه بعدی کتابشان در سال 2008 منتشر خواهد شد؟ دینا پوریتا آنتونیو جوفری، روزنامهنگار، فیلمساز و مدافع جنگلهای فیلیپین. من و مبارز واقعاً به این فکر می کردیم که این اتفاق خواهد افتاد.
?سرعت نابودی جنگل های اندونزی تقریبا معادل 300 زمین فوتبال در ساعت است. معنای عملاً برای کشور این است که یکی از 7 جنگل بارانی باقی مانده در جهان به شدت در معرض تهدید است. اندونزی مسئولیت جهانی دارد. این یک فاجعه بزرگ از نظر پیامدهای آب و هوایی است.
اندونزی، علیرغم اندازه کوچک اقتصاد خود (با تقریباً 250 میلیون نفر جمعیت، تولید ناخالص داخلی آن تنها حدود 257.6 میلیارد دلار است، که باعث می شود اندکی کوچکتر از اتریش با 8.1 میلیون نفر و کمی بزرگتر از نروژ با 4.6 میلیون نفر جمعیت) سمی ترین آلاینده های جو
8 درصد از انتشار دی اکسید کربن جهانی از کالیمانتان مرکزی (جزیره بورنئو) در اندونزی ناشی می شود. این کشور در رتبه بندی جهانی انتشار گازهای گلخانه ای در جایگاه سوم (پس از آمریکا و چین) قرار دارد.
?مناطق عظیم در کالیمانتان اندونزی، زمانی جنگل های باتلاقی بوده اند؟ به گفته ادوین ون گورپ، دوستدار محیط زیست هلندی و ماجراجو، جنگل های غنی از تنوع زیستی و خانه اورانگوتان وحشی؟ ?به دلیل زهکشی گسترده برای قطع درختان، بسیاری از آن غیرقانونی، مزارع روغن نخل و چوب خمیر، ذغال سنگ نارس که قبلاً توسط جنگل های انبوه باتلاقی پوشیده شده بود، اکنون به مقادیر زیادی دی اکسید کربن (CO2) اکسید می شود. اکنون این مکان ذخیرهسازی گیگا تن کربن جدا شده است. در طی یک دوره 8,000 ساله، مواد گیاهی در حال پوسیدگی از جنگل های باتلاقی گنبدهایی به ارتفاع 15 تا 20 متر از ذغال سنگ نارس ایجاد کرده است. زهکشی بسترهای ذغال سنگ نارس را در معرض و خشک کرده و آنها را مستعد آتش سوزی کرده است. به ویژه در زمان خشکسالی طولانی زمین های جنگلی تورب استوایی در جنوب شرق آسیا حداقل 42,000 مگاتن کربن خاک (دو برابر مجموع انتشار سالانه جهانی سالانه) ذخیره می کنند. این کربن به طور فزاینده ای به دلیل زهکشی و آتش سوزی های مرتبط با توسعه مزارع روغن نخل و قطع درختان در جو منتشر می شود. انتشار گازهای گلخانه ای از زمین های ذغال سنگ نارس جنوب شرقی آسیا در حال حاضر 8 درصد از انتشار جهانی را تشکیل می دهد.
شدت آتش سوزی به حدی است که در فصل خشک سنگاپور و همچنین کوالالامپور و بسیاری دیگر از شهرهای مالزی از دود که از جزیره سوماترا در اندونزی در سراسر دریا می وزد خفه می شوند. فروشگاه ها، مشاغل و مدارس در سنگاپور و مالزی باید تعطیل شوند و بیمارستان ها مملو از افرادی است که از مشکلات تنفسی رنج می برند.
آلودگی ناشی از سوختن جنگل ها تنها فاجعه زیست محیطی اندونزیایی ها نیست. جاکارتا - پایتخت با حدود 10 میلیون نفر جمعیت؟ یکی از آلوده ترین شهرهای جهان است که تقریباً هیچ وسیله حمل و نقل عمومی سازگار با محیط زیست و اساساً بدون مدیریت زباله است. زباله ها درست در وسط محله های فقیرنشین و متوسط می سوزند. کانالهای هلندی با قدمت چند صد ساله با زبالهها مسدود شدهاند و در طول فصل بارندگی باعث سیل ویرانگر میشوند.
قطع درختان غیرقانونی نه تنها در مناطق دورافتاده سوماترا و کالیمانتان، بلکه در جزیره جاوه که با بیش از 150 میلیون نفر پرجمعیت ترین جزیره بزرگ در جهان است، گسترده است. قطع درختان باعث رانش زمین می شود و باعث مرگ هزاران دهقان فقیر در روستاها می شود.
چوببرداری با فساد همراه است. بر اساس گزارش شفافیت بینالملل مستقر در برلین، اندونزی یکی از فاسدترین کشورهای روی زمین است (این کشور در رتبه 144 قرار دارد که بین گامبیا و توگو فشرده شده است). در مورد آزادی یکی از بدنام ترین چوب گیران اندونزیایی اظهار نظر می کنید؟ دینا پوریتا آنتونیو جوفری پس از بی گناهی توسط دادگاه، آدلین لیس از زندان آمد.
در حال حاضر چیزی که اندونزی را به سومین تولیدکننده گاز CO3 در جهان تبدیل میکند، تبدیل زمینهای زیادی است که در مناطق جنگلی انجام میشود. متأسفانه این واقعیت باقی است که از 2 پارک و منطقه حفاظت شده، 47 شرکت در آنها فعالیت می کنند. شرکت های دارای مجوز از دولت اکنون حتی نمی توانیم بگوییم که در حال مبارزه با قطع درختان غیرقانونی هستیم. به عنوان مثال، امروز شنیدم که دادگاه یکی از بزرگترین چوب بران را بی گناه تشخیص داده است. بنابراین ما در مورد ?خروجی درختان صنعتی در مقیاس بزرگ صحبت می کنیم؟ بهجای «خروج غیرقانونی»، زیرا دولت مجوز اکثر فعالیتها را صادر کرده بود. و فساد نقش بسیار مهمی در همه اینها دارد.
در اندونزی، منافع شخصی و تجاری تقریباً به طور انحصاری بالاتر از منافع عمومی و همچنین منافع کره زمین قرار می گیرد. بدبینی در دوران پس از سال 1965 کشور را به زانو درآورد و آن را به یکی از کم رحم ترین مکان های روی زمین تبدیل کرد. اکثر شهروندان اندونزی در فقر زندگی می کنند، بدون بیمه درمانی و برنامه بازنشستگی، نوشیدن آب آلوده، تحصیل در برخی از بدترین مدارس آسیا. جای تعجب است که در چنین شرایطی، اندونزیاییهای عمدتاً ناامید به سختی به محیط زیست یا وضعیت ناگوار گونههای در حال ناپدید شدن علاقه نشان میدهند، مانند اورانگوتان در حال تهدید (در ترجمه مستقیم: مرد جنگلی؟).
اما محیط زیست به شکلی از بلایای طبیعی که به طور فزاینده ای مکرر می شود، مردم را آزار می دهد. سازمان ملل مدعی است که در سال 2006 اندونزی بیش از هر کشور دیگری بر روی زمین در اثر بلایای طبیعی جان خود را از دست داد. بسیاری از جزایر اندونزی که بخشی از بزرگترین مجمع الجزایر جهان هستند، به دلیل گرم شدن کره زمین و بالا آمدن سطح دریاها از روی زمین محو می شوند.
به نظر میرسد نخبگان کسبوکار محلی بیش از آنکه نگران تأثیرات اجتماعی و زیستمحیطی بلندمدت فعالیتهای خود بر اندونزی و سایر نقاط جهان باشند، به سودهای سریع مشغول هستند. دیوید مکنیل، خبرنگار مشهور، در مقالهاش «اورانگوتانها در حیات وحش ممکن است ظرف یک دهه منقرض شوند؟» در مورد تجارت شوم با روغن نخل به ظاهر خوشخیم مینویسد:
این محصول که از درخت خرمای روغنی با رشد سریع استخراج می شود، احتمالاً محبوب ترین روغن گیاهی جهان است که از جایگزین سویا پیشی گرفته و در یک دهم محصولات سوپرمارکتی از جمله چیپس، بیسکویت، خمیر دندان، مارگارین، مواد شوینده و مواد شوینده استفاده می شود. لوازم آرایشی. این روغن آنقدر در همه جا موجود است که تعداد کمی از سوپرمارکت های بریتانیا به طور جدی به حذف آن از قفسه های خود فکر کرده اند. و 85 درصد آن از مالزی و اندونزی می آید؟ تولیدکنندگان شماره 1 و شماره 2 جهان به ترتیب - اغلب از مزارع غول پیکر تک محصولی که از جنگل های استوایی تراشیده شده اند و توسط نگرانی های تجارت کشاورزی با حمایت سیاسی قدرتمند اداره می شوند. حرص و آز صنعت را به حرکت در می آورد؟ دکتر گالدیکاس می گوید. ?صنعت با نخبگان سیاسی گره خورده است که از این راه پول در می آورند. شما باید این عمارت ها را در جاکارتا ببینید تا متوجه شوید پولی که از آن می آید. او پاکسازی مرکز بورنئو را برای ایجاد راه برای مزارع زمین سوخته می نامد. خط مشی. ?باور نکردنی است.
برخلاف چین، اندونزی هرگز نتوانست از تولیدات صنعتی خود زندگی کند. این کشور که دارای منابع طبیعی عظیمی بود، (به ویژه در دوران دیکتاتوری نظامی پس از 1965) شروع به راه اندازی سرمایه گذاری های بی شمار معدن و اکتشاف نفت کرد که اغلب با شرکت های بزرگ بین المللی همکاری می کرد. نیازی به گفتن نیست که اکثریت مردم اندونزی هرگز از مواد خام سود نبردند، که باعث شد گروه کوچکی از بازرگانان و سیاستمداران در جاکارتا ثروتمند شوند.
اکنون نفت تقریبا تمام شده و اندونزی واردکننده خالص آن شده است. نخبگانی که به پول نقد سریع و آسان عادت کرده اند، به افق های جدیدی چشم دوخته اند. گیاهان لاستیکی و روغن نخل برای آب و هوای استوایی اندونزی مناسب هستند. این بار قیمت بسیار بالا خواهد بود؟ تخریب محیط زیست و ده ها هزار قربانی دیگر ?طبیعی? بلایا؟ اما این قیمتی است که نوپولهای اندونزیایی با خوشحالی قبول خواهند کرد. این قبض توسط آنها پرداخت نمی شود، بلکه توسط فقرا پرداخت می شود.
ANDRE VLTCHEK: رماننویس، روزنامهنگار و فیلمساز، مدیر تحریریه آژانس مطبوعاتی آسیانا (www.asiana-press-agency.com)، یکی از بنیانگذاران Mainstay Press (www.mainstaypress.org)، انتشارات داستانهای سیاسی. آخرین رمان او در مورد خبرنگاران جنگ؟ ؟نقطهی بدون بازگشت؟ ? از طریق Amazon.com و سایر رسانه ها در دسترس است. آندره ملت های در حال ناپدید شدن را پوشش می دهد؟ در اقیانوس آرام، از جمله جزایر تووالو و مارشال. او در آسیا و اقیانوس آرام جنوبی مستقر است و می توان از طریق آدرس زیر به آن دسترسی داشت: [ایمیل محافظت شده]