در اول اکتبر، لیزا ایوت سالیوان، فعال مترقی و رهبر جوانان، در شوک بسیاری از دوستان و حامیانش، به طور ناگهانی به دلیل نارسایی احتقانی قلب درگذشت. او فقط چند هفته قبل 1 ساله شده بود. من نه تنها کسی را که به عنوان یک خواهر و یک متحد سیاسی در آغوش گرفته بودم، از دست دادم، بلکه جامعه سیاه پوست، جوانان و ملت در کل یکی از با استعدادترین سازمان دهندگان و متفکران رادیکال این نسل را از دست دادند.
لیزا بنیانگذار و مدیر اجرایی LISTEN, Inc.، یک سازمان آموزشی پویا برای رهبری جوانان مستقر در واشنگتن دی سی بود. این اوج تعهد و تلاش یک عمر برای ظهور نسل جدیدی از فعالان و دانشمندان بود که سیاست را به وضوح ببینند و برای اجرای یک جامعه عدالت، انصاف و رفاه برای اکثریت ما مبارزه کنند. این سازمان که از ابتدا ساخته شده است، در گسترش دامنه دسترسی خود به اروپا و آفریقا و همچنین در سراسر ایالت ها شکوفا شده است.
اما این اولین تلاش لیزا برای رهبری نبود. در اواسط دهه 1980، او تصمیم شخصی اساسی گرفت تا دکترای علوم سیاسی دانشگاه ییل را ترک کند. برنامهای برای دنبال کردن هدفش برای تبدیل شهر نیوهون، جایی که ییل در آن قرار دارد، پاسخگوی شهروندان سیاهپوست، فقیر و کارگر خود باشد. برای این منظور، او و دیگران یک جنبش مردمی ایجاد کردند که به انتخاب در تعدادی از دفاتر کلیدی، از جمله شهرداران، رهبران جوان سیاهپوست کمک کرد. این کار باعث شد که او توسط صندوق دفاع از کودکان انتخاب شود تا برنامه جنگ صلیبی جامعه سیاه برای کودکان (BCCC) را که به فقیرترین و نیازمندترین کودکان در جوامع سیاه پوست و لاتین تبار کمک می کند، رهبری کند. در مدت کوتاهی، لیزا به سمت مدیر بخش فیلد برای CDF ارتقا یافت.
برای بسیاری، این کار به تنهایی بیش از تلاش تمام وقت نیاز داشت. اما لیزا نمی تواند مهار شود و او به تأسیس، هدایت و پرورش شبکه رهبری دانشجویان سیاه پوست در اواخر دهه 1980 و 1990 کمک کرد. BSLN، به سنت قهرمان لیزا، رهبر سرکوبناپذیر حقوق مدنی الا بیکر، بیش از 200 مدرسه «آزادی» را ایجاد کرد که در آنها فعالان جوان در مورد تاریخ، تئوری، استراتژیها و تاکتیکهای سازماندهی سیاسی و مردمی آموزش دیده بودند. امروز، چندین هزار نفر از این فعالان، که توسط لیزا و رهبری BSLN راهنمایی شدهاند، در سراسر کشور توزیع شدهاند که در سازمانهای اجتماعی کار میکنند. او از دعوت از سران قدیمی برای آمدن و سخنرانی و به اشتراک گذاشتن تجربیات دریغ نکرد، اما هرگز تمرکز خود را بر نیاز به تولید نسل بعدی رهبران رادیکال از دست نداد.
پس از مدتی در بنیاد راکفلر، جایی که او یک برنامه کمک هزینه تحصیلی برای جوانان با پتانسیل رهبری ایجاد کرد، تصمیم گرفت شبکه حمایت، آموزش و آموزش ابتکار محلی (LISTEN) را در سال 1998 تأسیس کند. LISTEN تنها نام سازمان او نبود، اما اعتقاد او به آنچه که سیاست گذاران و رهبران حقوق مدنی باید انجام دهند، اگر می خواستند از حوزه انتخابیه او حمایت کنند. هدف او از بسیج سیاسی جمعیت زیر 30 سال بی امان بود. همانطور که او در مصاحبه ای در اوایل سال جاری اظهار داشت: "جوانان شهری باید سازماندهی شوند تا مشکلات خود را تعریف کنند و راه حل های خود را بیابند." این گواهی بر سبک کار و رهبری اوست که کارکنان LISTEN به آماده شدن برای کنفرانس سالانه خود حتی در بحبوحه غم و اندوه برای مدیر کشته شده خود ادامه می دهند.
اگرچه لیزا به خاطر استعدادهای سازماندهی اش توسط بسیاری به یاد خواهد آمد، لیزا همچنین یک متفکر عمیقاً بصیر و بینا بود. او در حال تکمیل کتاب خود در مورد تفکر سیاسی و سازماندهی بود که درگذشت. او مصمم بود که نسل هیپ هاپ بسیج شده و از نظر سیاسی آموزش ببیند. در تعدادی از مقالهها، گروههای بحث و گفتگو، و دیگر انجمنها، لیزا قویاً بر لزوم عبور فعالان سیاسی سیاهپوست از پارادایم حقوق مدنی و ایجاد ابزارهای نوآورانه برای دستیابی به جبران خسارت سیاسی استدلال کرد.
من شک دارم که هر یک از دستاوردهای او اگر با رفتار پیروزمندانه و انسانیت دلسوز لیزا همراه نمی شد، به همان اندازه موفق بود. او هرگز از کسی نخواست کاری را انجام دهد که نمی خواهد، و همیشه نگرانی واقعی خود را نشان می داد که نیاز اساسی مردم به تشویق، حمایت، همدردی و عشق برآورده می شود. قلب او به بزرگی دنیا بود، اما متأسفانه در نهایت نتوانست وجود جسمانی خود را حفظ کند. در مراسم تشییع جنازهاش، او را بهعنوان ملایم، خوشبین، سخاوتمند، با اعتماد به نفس، سرزنده، خلاق و شجاع توصیف کردند. همه ما یک جنگجوی بزرگ را از دست دادیم. من یک دوست بزرگ را هم از دست دادم.