در ماه فوریه، وزیر محیط زیست آقای جیرام رامش، Bt. برنجال. او اکنون در حال آزمایش آزمایشات لاستیک جنرال موتورز بر روی کرالا است که یک حالت بدون GMO است. وزیر ارشد کرالا V.S. Achuthanandan و وزیر کشاورزی کرالا، Mullakkara Ratnakaran هر دو بر تعهد خود برای عاری از GMO کرالا تاکید کرده اند.
آقای جایرام رامش گفته است که لاستیک تراریخته تراریخته نیست، یعنی ژنی از گونه های غیرمرتبط ندارد. این کاملا نادرست است. در حالی که ژن MnSOD از لاستیک می آید، ساختار MnSOD تراریخته است. حاوی CaMV35S، ویروسی که به عنوان پروموتر استفاده می شود، نشانگر مقاومت آنتی بیوتیکی npt II (کانامایسین) و ژن گزارشگر CUS از باکتری (E.Coli.) است. قرار دادن ویروس ها و باکتری ها در یک گیاه یک تبدیل تراریخته است. وزیر محیط زیست نباید ملت را در مورد مواد تراریخته که عواقب گسترده ای دارد، گمراه کند.
لاستیک جنرال موتورز برای گسترش کشت لاستیکی به مناطقی فراتر از کرالا با مقاومت در برابر خشکسالی در حال توسعه است. با این حال ، مقاومت در برابر خشکسالی مهندسی با "اثر پلیوتروپیک" مرتبط است. پلیوتروپی توانایی یک تغییر ژنتیکی واحد در ایجاد اثرات فیزیولوژیکی ناخواسته در طول گیاه است. شرکتهایی که بر مهندسی ژنتیکی تحمل به خشکی تمرکز میکنند، دریافتهاند که ژنهای تحمل به خشکی میتوانند اثرات ناخواستهای بر سایر صفات داشته باشند.
محققانی که مهندسی ژنتیکی تحمل به خشکی را دنبال میکنند، دریافتهاند که بیان ژنهای تحمل به خشکی میتواند اثرات غیرقابل پیشبینی و ناخواستهای بر سایر صفات، از جمله عملکرد و کیفیت داشته باشد. مانند یک کامپیوتر کند که مملو از نرم افزارهای پف کرده است، ژن های مرتبط با تحمل به خشکی رشد گیاه را کند می کنند و در نتیجه گیاهان کوچکتر و گلدهی به تاخیر می افتند. طبق گزارشی که توسط شرکت تحقیقات و توسعه غلات استرالیا تهیه شده است، «این نقص بسیار عمیق است. این به معنای انتقال کاهش عملکرد در فصول خشک به سالهای خوب است.» (رک: گزارش ETC)
محققان مؤسسه تحقیقات بینالمللی محصولات زراعی برای مناطق استوایی نیمه خشک (ICRISAT) در هند نیز معایب کار با ژنهای پاسخدهنده به استرس در محصولات تراریخته را گزارش کردهاند. آنها در مقالهای در سال 2007 مینویسند: «ارزیابی گیاهان تراریخته در شرایط تنش و درک اثر فیزیولوژیکی ژنهای وارد شده در سطح کل گیاه بهعنوان چالشهای اصلی باقی مانده است که باید بر آن غلبه کرد. بنابراین مهندسی ژنتیک یک فناوری قابل اعتماد برای تحمل خشکی نیست.
علاوه بر خطرات زیست محیطی ناشی از افزودن ویروس ها و باکتری ها به گیاهان، لاستیک تراریخته باعث ترویج تک کشت ها و جابجایی تنوع می شود. با جایگزینی محصولات غذایی در مناطق دیگر، بحران گرسنگی در هند را تشدید می کند که نیمی از کودکان و یک سوم بزرگسالان را از سهم خود در دریافت غذای کافی، ایمن و مغذی محروم کرده است.
یکی دیگر از جنجال های GMO توسط S. Ramachandran Pillai، عضو دفتر سیاسی CPM ایجاد شده است که در سمیناری در کرالا گفت که مخالفت با دانه های تراریخته خرافی است. آقای پیلای استدلال کرده بود که دانه های تراریخته به افزایش بهره وری و رفع سوء تغذیه کمک می کند و نباید کورکورانه با تحولات علم و فناوری مخالفت کرد.
پذیرش کورکورانه GMOs به عنوان راه حلی برای گرسنگی یک خرافات واقعی است زیرا مهندسی ژنتیک باعث افزایش عملکرد محصولات نمی شود. این یک ابزار خام مبتنی بر علم تقلیل گرا است که آخرین پیشرفت ها را نادیده می گیرد، علوم در زمینه های اکولوژی ژن، اپی ژنتیک و اقتصاد کشاورزی است. ارزیابی بینالمللی دانش، علم و فناوری کشاورزی برای توسعه (IAASTD) که توسط 400 دانشمند طی چهار سال برای سازمان ملل انجام شد، قاطعانه بیان کرد که آینده امنیت غذایی در مهندسی ژنتیک نهفته است. این بزرگترین و آخرین ارزیابی از مهندسی ژنتیک است که توسط جامعه علمی در دسترس است. مهندسی ژنتیک یک فناوری شلخته است زیرا مبتنی بر علم بدی است که تقلیل گرایانه و مکانیکی است و پیچیدگی و خود سازماندهی سیستم های زنده را در نظر نمی گیرد.
همانطور که مانیفست دانش کمیسیون بین المللی در مورد آینده غذا و کشاورزی بیان می کند، اصول زیر اکنون به طور کلی توسط جامعه علمی پذیرفته شده است:
الف) سیستم های زنده و غیر زنده همگی به صورت پویا به هم مرتبط هستند، نتیجه این است که هر تغییری در یک عنصر لزوماً منجر به تغییرات غیرقابل پیش بینی کامل در سایر بخش های شبکه می شود.
ب) تنوع اساس تغییر و انطباق است در حالی که نبود آن ناگزیر به مرگ می انجامد.
ج) سیستم های زندگی به طور فعال محیط را تغییر می دهند و به روش متقابل توسط آن تغییر می کنند.
نمونه ای از رویکرد تقلیل گرایانه به اصطلاح "Enviropigs" است که با ژن های موش و باکتری E.Coli برای دفع کمتر فسفر مهندسی شده است. البته مشکل از خود فسفر نیست. فسفر یک ماده مغذی است که گیاهان به آن نیاز دارند. با این حال، کشاورزی کارخانه ای با ده ها هزار خوک، این ماده مغذی حیاتی را به یک آلاینده تبدیل می کند. فسفر اضافی به آبهای سطحی میریزد، جایی که باعث رشد جلبکها میشود، که از رسیدن نور خورشید به سطوح عمیقتر جلوگیری میکند و از اکسیژن محلول استفاده میکند و در نتیجه ماهیها و سایر موجودات را میکشد. "Enviropigs" یک راه حل "سبز" نیست. این کشور یک سیستم کشاورزی خشونت آمیز را حفظ می کند که به شکنجه حیوانات ادامه می دهد، و سیستم کشاورزی کارخانه ای آلوده و غیرپایدار را حفظ می کند که ده برابر بیشتر از پروتئین غلات به عنوان خوراک استفاده می کند تا اینکه به عنوان گوشت تولید می کند. این به بحران غذایی کمک می کند.
زمان آن فرا رسیده است که پلک های تقلیل گرا که به مهندسی ژنتیک به عنوان راه حلی پایدار و ایمن برای رفع گرسنگی تلقی می شود، حذف شود. ما به علم واقعی و پایداری واقعی نیاز داریم نه علم شبه و شبه پایداری که توسط شرکت ها و دانشمندان در خدمت شرکت ها ارائه می شود. جایگزین خوک دستکاری شده ژنتیکی خوک آزاد است. جایگزینی برای کشت های تک لاستیک تراریخته که در سراسر کشور پخش می شود، ترویج تولید زیست محیطی تنوع زیستی برای ارتقای امنیت غذایی از طریق افزایش تغذیه در هر هکتار و همچنین انعطاف پذیری آب و هوا است.
ابزارهای کسب و کار کشاورزی شرکتی ابزارهایی برای کسب سود هستند. نمی توان آنها را به عنوان معیار علم در نظر گرفت. اتخاذ ابزارها و پارادایم های علم شرکتی، طعمه خرافات شرکتی است.
همانطور که انیشتین گفت، مشکلات را نمی توان با همان ذهنیتی که آنها را ایجاد کرد حل کرد.
ما باید از تکفرهنگهای ذهن و خامی تقلیلگرایی مکانیکی که خرافات راهحلهای نادرست مهندسی ژنتیک بر آن استوار است، عبور کنیم.