برخی پستها و بحثها، و همچنین برخی اصرارها از سوی خود ZCom وجود داشته است که از خود پرسیده یا تعجب کردهاند که چرا مردم به طور کلی از این وبسایت از پتانسیل کامل آن استفاده نمیکنند.
بعد از فکر کردن، تعجب می کنم…
از دیدگاه شخصی، در حالی که من خودم علاقه زیادی به اقتصاد مشارکتی و تحلیل سیاسی دارم، همیشه این احساس در کمین وجود دارد که برای استفاده کامل از ZCom به عنوان جایگزینی برای فیس بوک، باید احساس کنم که می توانم خودم را بیان کنم. به طور کامل بدون نیاز به نگرانی در مورد آسیب احتمالی آن، با توجه به علایق "دنیوی" تر من. این بدان معنا نیست که من معتقدم که باید بتوانم کاری را بدون نوعی کنترل اجتماعی توسط سایر کاربران ZCom انجام دهم: ارسال محتوای تحقیرآمیز برای زنان، اقلیت ها و فقرا باید واکنشی ایجاد کند، امیدوارم واکنشی قوی ایجاد کند.
من از انیمیشن ژاپنی، طنز سیاه، موسیقی الکترونیک و فرهنگ مرتبط با آن (حداقل برخی از جنبه های آن) و بسیاری چیزهای دیگر لذت می برم که در بهترین حالت برای کسی که خود را "چپ گرا" می نامد، و در بدترین حالت برای بسیاری وحشتناک تلقی می شود. مردم. پس چرا در جایی که تنوع نظرات و دیدگاهها چیزی است که ما موافقیم سودمند است، به نظر میرسد این ترس از انتقاد شدید نسبت به سبک زندگی وجود دارد که ما مشکلی برای بیان آن در سایتهای «جریان اصلی» نداریم، بلکه ترجیح میدهیم مرده بگیریم. از اشتراک گذاری آن در اینجا؟
شاید این یک مسئله شخصی است. ممکن است این تنها مشکلی باشد که من به دلیل فقدان دیدگاه در مورد انتظارات چپ تجربه می کنم. با این حال، یافتن محتوا در اینجا در مورد مواردی مانند فعالیت های اجتماعی چقدر سخت است؟ شوخ طبعی؟ سازماندهی حول سرگرمی ها؟ نمیتوانم احساس نکنم یکی از موانع مشارکت کامل در ZCom مربوط به ترس از قضاوت شدن بر اساس سرگرمیها یا سلیقههای شخصی است که «بیفروشی»، «مشارکت در سیستم ظلم» و... به زودی. ما اینجا هستیم تا مبارزه کنیم، بحث کنیم، تحلیل کنیم و عمل کنیم، اما در مورد دیگر جنبه های زندگی انسان چطور؟
بیایید موسیقی الکترونیک را انتخاب کنیم. آنچه که بسیاری از آن به عنوان "فرهنگ پرشور" نامیده می شود، تصاویری از مصرف گرایی، سوء مصرف مخرب مواد مخدر و فقدان خلاقیت موسیقی را به ارمغان می آورد. با این حال، این یک جنبش فرهنگی با جنبه های مترقی، سازنده و حتی رادیکال است (برچسب تکنو مقاومت زیرزمینی برجسته ترین نمونه است). حداقل برای من، نمیتوانم از این احساس خلاص شوم که این یک بیان فرهنگی غیرقابل قبول برای کسی در سمت چپ است که از موسیقی الکترونیک یا تکنو لذت میبرد و درباره آن بحث میکند. در عوض اگر من کسی باشم که از پانک یا اسکا لذت میبرد و چنین محتوایی را پست میکردم…
بیایید انیمیشن یا انیمیشن ژاپنی را در نظر بگیریم. به اندازه کافی در مورد افراط و تفریط آن نوشته شده است، جایی که زنان به شیوههای پوچ از نظر آناتومیک به تصویر کشیده میشوند، مورد آزار و اذیت قرار میگیرند، مورد تجاوز جنسی قرار میگیرند، تحت کنترل مردانه قرار میگیرند و کشته میشوند تا برخی از تخیلات تاریک جنسی که مردان بیان میکنند، برآورده شوند. با این حال، همچنین تعداد زیادی از قهرمانان زن قوی وجود دارد که صریح، با اعتماد به نفس، با شانس های وحشتناک در جهان های تحت کنترل مردان مبارزه می کنند و دست برتر را به دست می آورند (تقریباً هر چیزی توسط Shirow Masamune). هک، حتی بسیاری از این گونه آثار انیمه ای وجود دارند که مضامین سیاسی مانند انتقاد از دیستوپیاهای فاشیستی (Jin-Roh از Okiura)، انعطاف پذیری روابط و نقش های جنسیتی (Hoyo's Family Compo) و حتی دغدغه های اکولوژیکی (Nausicaa of the Valley of the Wind اثر میازاکی) وجود دارد. ) نیز نزدیک شده اند. چگونه است که ما بیشتر از این را نمی بینیم؟ ما از چه می ترسیم؟
من فقط می توانم از جانب خودم صحبت کنم، این را می دانم. اما برای اینکه ZCom به جامعه ای فراگیر تبدیل شود، من فکر می کنم که ما به عنوان افراد نه تنها باید نقش خود را در فکر کردن و عمل کردن در مورد بیماری های این دنیا انجام دهیم، بلکه باید به خود اجازه دهیم شخصیت ها و ترجیحات خود را بیان کنیم. بدون ترس از طرد شدن، در فضای احترام و تفاهم. به اشتراک گذاشتن چیزهایی که نفرت داریم، چیزی که می خواهیم متفاوت باشیم، بخشی از معادله یک فعال بودن است. به اشتراک گذاشتن چیزهایی که از آن لذت می بریم بسیار مهم است، و ما این کار را به اندازه کافی انجام نمی دهیم، به جرات می توانم بگویم از ترس حذف شدن به عنوان چپگرای واقعی؟
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا