کارگران خودرو به اشغال کارخانه در ویندزور، انتاریو پایان دادند
نوشته تام الی
20 مارس 2009
کارگران دو کارخانه قطعات خودرو ویندزور، انتاریو، قراردادی را با واسطه کارگران خودرو کانادا با کرایسلر LLC پذیرفتند و به اشغال کارخانه خود در آرادکو و آرامکو، تامین کنندگان کرایسلر پایان دادند. کرایسلر به کارگران 400,000 دلار (کانادایی) پرداخت خواهد کرد که بین 90 کارگر تقسیم خواهد شد - یا حدود 5,000 دلار برای هر سر.
نتیجه دو برابر مبلغ پیشنهادی کرایسلر دوشنبه بود که CAW به کارگران گفت بهترین چیزی بود که می توانستند دریافت کنند. این گروه از CAW سرپیچی کردند و روز دوشنبه این معامله را رد کردند و زمینه را برای اشغال کارخانه در روز بعد فراهم کردند. با این حال، نتیجه این مبارزه تلخ بود و کارگران را بدون شغل رها کرد و از مطالبات آنها برای 1.7 میلیون دلار غرامت بسیار کوتاه ماند.
این مبارزه پتانسیل قدرتمند کارگران برای مقاومت در برابر تعطیلی کارخانه ها و اخراج کارگران و همچنین حمایت گسترده ای را که چنین مبارزه ای ایجاد می کرد، نشان داد. در همان زمان روشن کرد که هر مبارزه ای باید از کنترل CAW که به نمایندگی از شرکت های بزرگ و احزاب سیاسی تجاری بزرگ فعالیت می کند، رها شود.
کارگران کارخانه ها را در واکنش به اعلام تعطیلی شرکت مادر کاتالینا پریسیژن محصولات اشغال کرده بودند که هفته گذشته پس از اینکه کرایسلر قراردادهای خود را با این شرکت که مهر قطعات خودروهای خودروساز دیترویت را مهر می کند، تولید را متوقف کرد. کاتالینا از پرداخت حقوق کارگران، حقوق مرخصی و سایر مزایا خودداری کرد. هنگامی که کرایسلر حکم دادگاه را به دست آورد که کنترل قطعات و تجهیزات داخل کارخانه را به آن واگذار کرد، کارگران با تجمع و در نهایت اشغال پاسخ دادند.
کارگران آرادکو و آرامکو از دستور دادگاه که خواستار پاکسازی محل بودند سرپیچی کردند. در عوض آنها به داخل ساختمان آرادکو دسترسی پیدا کردند، درها را پشت سرشان جوش دادند و روی پشت بام ظاهر شدند.
این اشغال در یک راهپیمایی بزرگ در روز چهارشنبه به اوج خود رسید که با حمایت گسترده طبقه کارگر در ویندزور، یک شهر صنعتی افسرده روبروی دیترویت در سراسر دریاچه سنت کلر و رودخانه دیترویت، همراه شد.
این اشغال که در ابتدا توسط حدود 500 کارگر انجام شد، به زودی صدها نفر را به خود جلب کرد که از کارگران اشغالگر داخل در برابر دستگیری پلیس محافظت کردند. حدود 25 کارگر، از جمله کارخانه مینی ون های کرایسلر در مجاورت، به این تجمع پیوستند. کرایسلر کل نیروی کار کانادایی خود را تهدید کرده است که اگر کارگران کاهش XNUMX درصدی حقوق و مزایا را نپذیرند، اخراج خواهند شد.
بوروکراسی CAW به سرعت برای خنثی کردن اشغال و جلوگیری از جنبش در میان کارگران کرایسلر علیه تعطیلی کارخانه ها و اخراج های دسته جمعی حرکت کرد. مقامات CAW تاکید کردند که این مبارزه علیه کرایسلر نیست و این شرکت به دنبال فلج کردن شرکت با قطع منابع آن نیست. CAW که اخیراً کاهش شدید دستمزد و مزایا را بر کارگران جنرال موتورز اعمال کرده است، در حال گفتگوی شدید با کرایسلر بر سر درخواستهای این شرکت برای بیش از دو برابر کردن کاهش هزینههای ساعتی اتحادیه است که به جنرال موتورز داده است.
علاوه بر این، CAW به شدت می خواست از رویارویی بالقوه بین کارگران و سیاستمداران حزب لیبرال و دموکراتیک نو که اتحادیه ادعا می کند «دوستان کار» هستند، جلوگیری کند. طبق گزارش ها، کرایسلر روز چهارشنبه دستوری را به دست آورد که به پلیس اجازه می دهد تا اشغال و محاصره را بشکند - اقدامی که CAW بدون شک از آن می ترسید که باعث مقاومت توده ای کارگران و درگیری با مقامات شهر شود.
رئیس CAW، کن لوونزا، روز چهارشنبه قبل از تجمع سخنرانی کرد. به کنار لفاظی های عوام فریبانه، لوونزا از روی زانو صحبت کرد و به روسای شرکت ها و سیاستمداران کانادایی توجه داشت. او هشدار داد که تهدیدات کرایسلر مبنی بر ریشه کن کردن از کانادا، "روح همکاری" با CAW را به خطر می اندازد. او التماس کرد: «ما میخواهیم با شما کار کنیم، اما ما را بهسختی نگیرید».
کارگران آرادکو طبق قانون انتاریو 1.7 میلیون دلار بدهی کاتالینا به آنها را مطالبه کرده بودند، اما CAW آنها را تحت فشار قرار داد تا پیشنهاد 400,000 دلاری کرایسلر را بپذیرند. اتحادیه مدعی شد که از کاتالینا برای بازپس گیری باقی مانده پول شکایت خواهد کرد.
روز دوشنبه کارگران پیشنهاد 205,000 دلاری کرایسلر را با اختلاف 64 درصد رد کردند.
این اشغال نه به خاطر، بلکه به رغم بوروکراسی CAW صورت گرفت. لوونزا می ترسید که این شغل بتواند به قطبی جذاب برای کارگران خودروسازی در معرض خطر در کانادا و فراتر از آن تبدیل شود. CAW، مانند کارگران متحد اتومبیل در ایالات متحده، به طور ارگانیک با هرگونه اقدام مستقل طبقه کارگر دشمنی دارد - به ویژه اقداماتی که حق امتیاز سرمایه داران را برای کنترل "مالکیت خود" به چالش می کشد.
تهدید CAW برای شکایت از کاتالینا مستقر در ایالات متحده، که ادعا می کند توسط کرایسلر تقریباً ورشکست شده است، پوچ به نظر می رسد. "استقلال" کاتالینا از کرایسلر افسانه ای است. 99 درصد از تجارت کاتالینا با کرایسلر بود.
مشاغل آرادکو و آرامکو نگاهی اجمالی به قدرت بالقوه کارگران خودرو و همبستگی گسترده طبقه کارگری را که می توانند پشت سر خود در مبارزه ایجاد کنند، ارائه می دهد.
سوسیالیست جهانی وب سایت خبرنگاران قبل از جلسه روز پنجشنبه با کارگران صحبت کردند و ده ها بیانیه wsws.org را در مورد بحران در صنعت خودرو توزیع کردند.
کارگران هیچ توهمی در مورد سکونتگاه نداشتند. پپه گفت: "این مانند تلخی و شیرینی در یک زمان است. این تنها چیزی است که می توانیم به دست آوریم." ما چاره ای نداشتیم.
او توضیح داد: «ما احساس میکنیم دزدی شدهایم.» برخی از ما 16، 17، 18، تا 29 سال اینجا کار کردهایم.
پپه ادامه داد: اتحادیه قول میدهد از کاتالینا برای دریافت بقیه پول شکایت کند. "امیدوارم آنها حقیقت را بگویند."
مشکل بزرگ من با بوروکراتها اینجاست. با وجود اینکه ما شغل و پول خود را از دست میدهیم، آنها همچنان همان پول را در میآورند، سبک زندگی مشابهی دارند. سبک زندگی آنها تغییر نمیکند.»
"اینجا در ویندزور خیلی سخت است. خانوادههای ما به دلیل مشکلات اقتصادی از هم میپاشند. شوهران برای زندگی بهتر به غرب میروند. زنان در جستجوی امنیت شوهران خود را رها میکنند. این اتفاق برای من افتاد.
پپه در پایان گفت: اینجا در ویندزور چیزی نیست. "درست مانند دیترویت. برای هر دو شهر یکسان است. آنها به هم گره خورده اند."
جاگدیش، که اصالتاً اهل هند است، در مورد شرایط ویندزور موافقت کرد. او گفت: اینجا خیلی بد است. به همین دلیل ما برای به دست آوردن پول خود اینگونه جنگیدیم. کارگران باید برای حقوق خود بجنگند.»
WSWS از فرانک کلی، یک کارگر خودروسازی بیکار با تجربه قبلی در آرامکو پرسید که در مورد این شغل به کارگران خودرو در سراسر جهان چه خواهد گفت. او گفت: «این فقط یک شکاف در یخ است. "این گسترده تر و عمیق تر خواهد شد."
خبرنگاران WSWS توضیح دادند که کارگران خودرو در همه جا با حمله مشابهی به دستمزد و شرایط زندگی خود روبرو هستند. با این حال، پاسخ اتحادیهها - CAW، UAW، و همتایان اروپایی آنها - پایین آوردن دستمزدها و شرایط کارگران و مقرونبهصرفهتر کردن تولید «آنها» است. این تنها به تسریع فقیر شدن کارگران خودروسازی از طریق قرار دادن آنها در رقابت کاری بد میپردازد.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که یک جنبش بین المللی کارگران خودرو به عنوان سر نیزه ای برای بسیج طبقه کارگر در سطح جهان ایجاد شود. این باید به عنوان هدف اصلی خود کنترل کارگری صنعت و امور مالی و سازماندهی مجدد زندگی اقتصادی و سیاسی بر اساس برنامه ریزی سوسیالیستی برای برآوردن نیازهای بشریت به عنوان یک کل داشته باشد و نه انگیزه سود بانک ها و مدیران عامل.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا