کاراکاس، 15 فوریه. ABN (هوگو چاوز فریاس).- راهپیمایی طولانی برای رسیدن به این تاریخ بوده است: 15 فوریه. این یک تاریخ باشکوه و درخشان برای تحکیم حقوق و قدرت های دموکراتیک کامل است. زیرا این سرنوشتی است که ما ترسیم کرده ایم و حاضریم جان خود را برای رسیدن به آن بدهیم. این یک زمان تاریخی است که ما را متعهد می کند، زمان اجداد ما و زمان نوه ها و دختران ما. این یک نبرد بیشتر نخواهد بود: در این مناسبت ما این فرصت را داریم که با تقویت مجدد آینده مردمی متعهد به اراده عالی این ساعت، افق را روشن کنیم.
حرکت رو به جلو با رویا و پروژه رهاییبخش پدرمان آزادیبخش، تجسم آن و تحقق آن مستلزم تاریخی است که امروز در انتظار ماست: ما میتوانیم در روز یکشنبه آنچه را که در آغاز قرن نوزدهم آغاز شده است، بین لبه فکر و اندیشه تثبیت کنیم. لبه شمشیر، با اراده محکم ما برای دادن حق واقعی و واقعاً آزاد، واقعی و واقعاً حاکمیت.
آنچه امروز 15 بهمن در خطر است را می توان در معضلی خلاصه کرد که باید توسط مردم حل شود: ادامه حرکت به سمت اعمال کامل حاکمیت مردم یا تظاهر ضدانقلابی برای توقف و محدود کردن دموکراسی انقلابی. این معضل هملت شکسپیر است: بودن (بله) یا نبودن (نه).
ما ده سال است که تاریخ ونزوئلا را پر از معنا کرده ایم: معنای بولیواری، باز، مردمی، سازنده و رهایی بخش. در گذشته تاریخ متعلق به ما نبود، دیگران آن را طراحی کردند و ما دچار آن شدیم. ما پیادههای سادهای بودیم روی یک صفحه شطرنج شیطانی که توسط امپراتوری و سپهسالاران غیر وطن پرستش ترتیب داده شده بود. این تغییر کرد و در ده سال گذشته برای همیشه تغییر کرد: مردمی که وارث نبردهای بزرگ هستند، تجسم همه مبارزات ما هستند، خون، استخوان، روح و قلب خود را برای این انقلاب گذاشته اند. همه ما یکی از قهرمانان اصلی تحولات انجام شده بوده ایم: دگرگونی هایی که به پایان نمی رسند، زیرا لازم است آرزوی مقدسی را که به خود تحمیل کرده ایم تکمیل کنیم: داشتن یک میهن آزاد، یک میهن خوب و زیبا، وطن سوسیالیستی، ما برای فرزندانمان و فرزندانمان.
میخواهم بگویم ما ایدئولوژیای را پیشنهاد کردهایم که دوران خوبی را تجربه کرده و همچنین مشکلاتی را نیز تجربه کرده است. این درست است، اما از زمانی که ما آن را به وجود آوردیم، افق مشابهی داشت: مردم ما بیش از پیش شریفتر شدهاند، مردم ما که خود را برای مسیر طی شده میشناسند و میدانند که آینده چه میخواهد. قطعاً مردم ما که می دانند فقط برادرانه متحد، تلاش و حرکت در یک مسیر هستند، شاید بتوانند بگویند به رویا، آرزوی برتر میهن آزاده نزدیک می شویم. در این صورت، نباید هیچ شکی در آن وجود داشته باشد: امروز 15 فوریه، این همان چیزی است که ما با تصمیم خود به خطر می اندازیم!
شاعر بزرگ ویلیام بلیک در قصیده خود می گوید: زمان کاشت است و زمان برداشت وجود دارد. این ایده برای نشان دادن آنچه می خواهم هشدار دهم مفید است. از زمانی که ما به قدرت رسیدیم، این دوران کاشت صبورانه و پر زحمت بوده است. ما چیزهایی برداشت کرده ایم، اما کافی نبوده است. امروز، 15 فوریه، این تاریخی است که شروع زمان برداشت محصول را برای خود تضمین کنیم. وقت آن است که انبارهای این مسیر زیبا را که همه به آن متعهد هستیم پر کنیم، برای آینده ای که واقعاً متعلق به ماست و نه یک تصادف ساده زمان و زندگی. امروز 15 بهمن، پس از پیروزی آری، صدای یکپارچه مردم می تواند بگوید: آینده از آن ما می شود!!!
ما در کشوری زندگی نمی کنیم و ساکن نیستیم. ما در یک چالش زندگی می کنیم و ساکن هستیم، یک چالش وطن. به همین دلیل است که فتوحات ما همیشه فراتر از آنچه به دست می آوریم است. و به همین دلیل است که شکل دادن به سوسیالیسم برای ما بسیار مهم است، این یک خواست دائمی است: مرزی که باید هر روز بر آن غلبه کنیم.
این دلیل تلاش خستگی ناپذیر ماست. به زبان ساده، ما شایسته آن هستیم: این چالش یک دموکراسی اصیل و انقلابی، پر از مشارکت و پر از قهرمانی است. این ایده ای است که در خانه ما را می زند. این ایده قدرتمندی است که باید ما را تشویق کند، همانطور که ویکتور هوگو زمانی گفت: هیچ چیز قدرتمندتر از ایده ای نیست که زمان آن فرا رسیده است.
در نهایت، کلیسا نیز در مورد آن هشدار می دهد: "زندگی زیر خورشید: هر چیزی زمان خود را دارد."
آن وقت وقت مردم است…
به همین دلیل تکرار می کنم:
من در آن مکان منتظر شما هستم!!
ما پیروز خواهیم شد!
هوگو چاوز فریاس / 15 فوریه 2009
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا