برای سومین بار در یک سال، سیاست‌های سختگیرانه و سختگیرانه اتحادیه اروپا (EU) شکست خورد، زیرا رای دهندگان اسپانیایی دولت دست راستی خود را درهم شکستند و چهار دهه سلطنت دو حزبی را سرنگون کردند. به تبعیت از رای دهندگان یونانی و پرتغالی در اوایل سال جاری، اسپانیایی ها فرمول اقتصادی ترویکا - بانک مرکزی اروپا، کمیسیون اروپا و صندوق بین المللی پول - را که میلیون ها نفر را فقیر کرده و نرخ بیکاری را تقریباً به پایین آورده است، به شدت رد کردند. یک چهارم کشور

نخست وزیر چپ گرای یونان، الکس سیپراس وی گفت: "ریاضت اقتصادی در اسپانیا از نظر سیاسی شکست خورده است" و این انتخابات نشانه ای است که "اروپا در حال تغییر است." ماتئو رنتزی، نخست وزیر ایتالیا، گفت: «همانطور که قبلاً در یونان و پرتغال اتفاق افتاده است، دولت هایی که اقدامات سختگیرانه ریاضتی را اعمال می کنند، اکثریت خود را از دست خواهند داد.»

بازنده بزرگ در انتخابات اسپانیا حزب راستگرای مردمی (PP) بود که 63 کرسی و اکثریت خود را در پارلمان 350 عضوی از دست داد. حزب مردمی بیش از هر حزب دیگری رای به دست آورد، اما حمایت آن از 44 درصد در انتخابات 2011 به 28.7 درصد کاهش یافت. در حالی که ماریانو راخوی، نخست وزیر حزب مردم، بر روی سکوی اجرا می کرد که اقتصاد اسپانیا از سقوط فاجعه بار خود پس از بحران مالی جهانی 2007-08 بهبود یافته بود، رای دهندگان خرید نمی کردند.

اقتصاد در واقع در حال رشد است - 3.1 درصد در سال جاری و پیش بینی ها برای 2.7 درصد در سال 2016 - اما پس از چهار سال هنوز به سطح قبل از بحران نرسیده است. بیکاری در سراسر کشور 21 درصد و بیش از دو برابر این رقم در میان جوانان و در جنوب آسیب دیده اسپانیا باقی مانده است.

اسپانیایی‌ها علاوه بر «نه» قاطع به ریاضت اقتصادی، سیستم دو حزبی را که از زمان مرگ دیکتاتور فرانسیسکو فرانکو در سال 1975 بر اسپانیا مسلط بوده است، نشان دادند. به مدت 40 سال، PP و حزب کارگران سوسیالیست (PSOE) به نوبت مدیریت این کشور را بر عهده داشتند. کشور، سابقه ای در زمینه فساد و تخلفات به دست آورده است. سوسیالیست‌ها نیز از PP انتقاد کردند، البته کمتر از PP. PSOE 20 کرسی از دست داد و از 28.8 درصد حمایت در سال 2011 به 22 درصد در سال 2015 سقوط کرد.

برندگان دو حزب جدید بودند، پودموس («ما می‌توانیم») جناح چپ و سیودادانوس (شهروندان) راست میانه، اگرچه حزب سابق واقعاً روز را برنده شد.

در نظرسنجی های پیش از انتخابات پیش بینی می شد که حزب شهروندان به دومین حزب بزرگ تبدیل شود، اما رای دهندگان به وضوح تصمیم گرفتند که استراتژی های اقتصادی بازار آزاد و مواضع عقب مانده آن در مورد سقط جنین و مهاجرت، آن را شبیه به PP-lite کرده است. قرار بود سیودادانوس 25 درصد برنده شود. در عوض، کمتر از 14 درصد آرا را به خود اختصاص داد، اگرچه این به معنای 40 کرسی است.

ماه‌هاست که رسانه‌های اسپانیایی و اروپایی مملو از داستان‌های Podemos هستند. پشتیبانی در حال سقوط- یکی از روزنامه ها آن را نامید "بدون پودموس" ("نه ما نمی توانیم") - و نیویورک تایمز اساساً سیودادانوس را به عنوان تازه وارد و تازه وارد معرفی کرد. رای دهندگان نظر دیگری داشتند و به حزب چپ 20.6 درصد آرا و 69 کرسی پارلمان دادند.

سیستم سیاسی اسپانیا است سنگین وزن به سمت مناطق روستایی، جایی که حزب مردم و سوسیالیست ها قوی هستند. در مادرید، یک نامزد برای انتخاب شدن به بیش از 128,000 رای نیاز دارد. در یک منطقه روستایی این رقم می تواند فقط کمی بیش از 38,000 باشد. تفاوت در آرا بین سوسیالیست ها و پودموس - هر دو بیش از پنج میلیون به دست آوردند - فقط 341,000 کرسی بود، اما سوسیالیست ها 90 کرسی و پودموس 69 کرسی دارند.

Podemos از تظاهرات میدان 2011 بیرون آمد توسط "لس ایندیگنادوس" مبارزه با سلب اقامه خانه، نابرابری اجتماعی، اخراج و کاهش گسترده حمایت از آموزش و مراقبت های بهداشتی. اعضای آن عمدتا شهری هستند، اگرچه در مناطق روستایی دستاوردهایی داشته است. تجربه سازماندهی مردمی آن در مواقعی که نیاز به رای گیری داشت به کارش آمد.

کویدادانوس به عنوان یک حزب منطقه‌ای مخالف استقلال کاتالونیا شروع به کار کرد، اما با برداشتن صفحه‌ای از کتاب پودموس، سال گذشته ملی شد.

راخوی می‌گوید که قصد تشکیل دولت را دارد، اما چگونگی کارکرد آن مشخص نیست. هم پودموس و هم سوسیالیست ها - که بین آنها 159 کرسی را در اختیار دارند - به صراحت اعلام کرده اند که قصد دارند با هر گونه تلاش حزب مردم برای باقی ماندن در قدرت مبارزه کنند. راخوی می تواند با حزب شهروندان ائتلاف کند، اما این ائتلاف تنها به 163 کرسی می رسد و برای کنترل پارلمان به 176 کرسی نیاز است. در هر صورت، رهبر سیتیزنز، آلبرت ریورا، می‌گوید که به دلیل سابقه فساد PP با راخوی ائتلاف نخواهد کرد.

نمایندگان دیگری نیز در پارلمان به نمایندگی از مناطق باسک و کاتالونیا حضور دارند و پودموس به عنوان قوی ترین حزب در هر دو منطقه ظاهر شد. با این حال، برای اتحاد حزب سوسیالیست/پودموس وصله اکثریت آسان نخواهد بود، و این امر مستلزم پیمایش در سیاست پیچیده کاتالونیا است.

کاتالونیا، ثروتمندترین استان اسپانیا، 17 کرسی در پارلمان دارد که همگی از استقلال بیشتر یا جدایی کامل حمایت می کنند. کاتالونیا پس از فتح توسط ارتش مشترک فرانسه و اسپانیا در طول جنگ جانشینی اسپانیا (1701-14) بخشی از اسپانیا شد. زبان و فرهنگ خاص خود را دارد که تا همین اواخر توسط مادرید سرکوب شده بود. در ماه سپتامبر، 47.7 درصد از کاتالان‌ها به نامزدهای استقلال طلب رأی دادند که اکنون پارلمان منطقه را در اختیار دارند.

حزب سوسیالیست و پودموس هر دو هستند مخالف به استقلال کاتالونیا، اگرچه پودموس معتقد است که این موضوع باید به کاتالان‌ها بستگی داشته باشد و از رفراندوم در مورد این موضوع حمایت می‌کند. سیودادانوس به شدت با استقلال کاتالونیا مخالف است.

ممکن است بتوان از 159 کرسی که سوسیالیست ها و پودموس ها در اختیار دارند، با 28 کرسی دیگر که نماینده باسک ها، کاتالان ها، جزایر قناری و سایر گروه های چپ هستند، یک دولت را تشکیل داد. در حالی که چنین دولتی شکننده به نظر می رسد، شاید بهتر از تلاش برای ایجاد یک اتحاد سه جانبه از سوسیالیست ها، پودموس و سیودادانوس باشد.

حزب اخیر مخالف مقررات دولتی است، از خصوصی‌سازی دارایی‌های دولتی حمایت می‌کند و در هسته خود، از نظر اجتماعی محافظه‌کار است. از سوی دیگر، چپ خواهان ایفای نقش قوی برای دولت است و به شدت با خصوصی سازی مخالف است. پدرو سانچز، رهبر حزب سوسیالیست، می‌گوید که انتخابات نشان می‌دهد که اسپانیا خواهان «حرکت به سمت چپ» است.

در 13 ژانویه، پادشاه فیلیپه ششم به احتمال زیاد به راخوی اولین فرصت برای تشکیل دولت را ارائه خواهد کرد. اگر چنین کند، اقلیت کوتاه مدت خواهد بود. ماه گذشته رئیس جمهور راستگرای پرتغال یک دولت اقلیت راست را منصوب کرد که تنها یک هفته دوام آورد. چپ پرتغالی در حال حاضر در حال ایجاد یک اتحاد سه جانبه است که کشور را اداره خواهد کرد.

اگر راخوی شکست بخورد و سوسیالیست ها نتوانند چیزی را با هم بسازند، باید انتخابات جدیدی برگزار شود. با این حال، چپ بیشترین شانس را برای ایجاد یک ائتلاف دارد.

هر اتفاقی که می افتد، قدیمی است سیستم دو حزبی شکسته است. پیش از این انتخابات، دو حزب بزرگ 75 تا 85 درصد آرا را در اختیار داشتند. در این انتخابات گذشته که به کمی بیش از 50 درصد کاهش یافت. و این به عنوان رهبر پودموس پابلو ایگلسیاس می گوید، یعنی، "اسپانیا مثل قبل نخواهد بود و ما خوشحالیم."

مشکل بعدی اتحادیه اروپا است. اما در حالی که ترویکا می تواند یونان را شکست دهد، اسپانیا که پنجمین اقتصاد بزرگ اتحادیه اروپا است، موضوع دیگری است. بازی در حال تغییر است و اسپانیا مهره جدیدی است که تروئیکا به راحتی یونان و پرتغال نمی تواند آن را قلدری کند.

---