Porque Yo Decido. Erabakitzen dudalako. Horixe izan zen otsailaren 1ean Alderdi Popularre kontserbadoreak abortua debekatzeko egiten duen bultzadaren aurka dauden herrialde osoko milioika gizon-emakumeen izenean Espainiako Gobernuari eman zioten manifestuaren izenburua. «Nire aukera delako», dio manifestuak. "Askea naiz, eta demokrazian bizi naiz, gobernuari, edozein gobernuri, autonomia morala sustatzen duten, kontzientzia askatasuna zaintzen eta pluraltasuna eta aniztasuna bermatzen duten legeak egitea eskatzen diot".
Abenduaren amaieran, Mariano Rajoy lehen ministroa buru duen PPren Gobernuak abortua legez kanpoko egoera mediko guztietan eta bortxaketa kasuetan izan ezik, muturrekoenetan izan ezik. «Orduan gertatu zen erresistentziaren eztanda», dio Cristina Lestegas Perez aktibista feministak. «Orduz geroztik, ehunka kale protesta, eztabaida, manifestazio, kalejira, hitzaldi, mintegi, erakusketa eta emanaldi izan dira Espainiako estatuetan eta atzerrian».
Frankismoan, abortua legez kanpokoa zen Espainian. 1985ean, haurdunaldia etetea baimentzen duten legeak onartu ziren kasu oso mugatuetan, baina emakume espainiar asko Britainia Handira bidaiatzen ari ziren abortatzera, hegaldi dedikatuak kontratatu behar izan zituzten. 2010ean, azkenean, orduko gobernu sozialistak liberalizatu zuen legea, haurdunaldiko 14. astera arte abortua baimentzeko.
Parlamentuak lege proiektua onartzen badu, ia ziur gertatuko den bezala, Espainiak Europako abortuaren lege murriztaileenetakoa izango du berriro ere. Emakumeak haurdunaldiak epe batera eramatea behartuta egongo dira fetuaren anomalia larria duten kasuetan ere. Neska nerabeek gurasoen baimena beharko dute edozein kasutan abortatzeko. «Lege honek Espainiako emakumeak diktadura garaietara eramango ditu, gure aitaren edo senarraren baimena behar genuenean ezer egiteko», dio Maria Alvarez abokatuak, hasieratik hautaketaren aldeko protestetan aktiboa izan den. «Nire ustez, apaiz bat nire umetokiari buruz hitz egiten entzutea nazkagarria eta lizuna da. Ez dut apaiz edo gotzainik ikusi etxeko indarkeriaren aurkako manifestazio batean. Emakumeei ez diete ezertxo ere ematen. Kontrolatu nahi gaituzte. Ez dute borroka hau irabaziko!».
Bortxaketa kasuetan abortua ahalbidetzen duen klausulak gezurra ematen die Espainiako Gobernuaren «bizitzaren aldeko» aldarrikapenei. Norberaren benetako eta lehen kezka giza bizitzaren santutasuna bada, orduan nola sortu zen bizitza hori ez litzateke erabateko gogoeta izan behar. Hala ere, norberaren benetako arrazoia emakumeen sexu-askatasuna murriztea bada, orduan zentzuzkoa da sexu-harremanetarako baimenik gabe haurdun geratu diren emakumeei eta neskei behartutako erditze zigorra salbuestea. Hori da, noski, benetan mahai gainean dagoena “bizitzaren aldeko” mugimendu globalak, Espainiako Justizia ministroak egin bezala, emakumeak “babestzeaz” kriminal ergelak bezala tratatuz hitz egiten duenean, beren gorputzari buruzko erabakiak hartzeko gai ez direnak eta beren etorkizunak.
Badirudi Espainiako Gobernuak jaio gabeko haurren eskubideekiko duen kezka azkar amaituko dela haur horiek jaiotakoan. Duela sei hilabete, Europako Kontseiluak, kontinenteko giza eskubideen zaintzaile nagusiak, Espainiari ohartarazi zion austeritate-programak eragin ikaragarria izan zezakeela bere haurrengan, eta horietatik %30 pobrezian bizi dira gaur egun. Eta hemen gaiaren muinera iritsiko gara, Espainian abortuaren eskubideen auzia berriro mahai gainean egotearen benetako arrazoia. Ez da morala. Austeritateari buruzkoa da.
2008ko krisi ekonomiko globalaren ondorengo urteetan, mundu osoko politikariek abortuaren, antisorgailuen eta LGBT eskubideen aurkako erasoak erabili dituzte hondamendi fiskaletik arreta kentzeko. Europako Legebiltzarrerako hauteskundeak hurbildu ahala, Rajoyren administrazioak asko dauka boto-emaileen arreta kentzeko. Langabezia ehuneko 26an dago. Gobernua hilabete asko daramatza ustelkeria eskandaluetan murgilduta. Ez du kontakizun politiko koherenterik PPren alde bozkatu zutenei etsipenagatik eskaintzeko austeritate gehiago izan ezik. Emakumeen gorputzari zer gertatzen zaion erabakitzeko eskubidea futbol politiko gisa erabili dela esatea zuzena da futbola zeukaten mutilek patio osoa zapaltzen zuteneko jolas-egun haietara gogoratzen bada, besteen partidak hondatuz.
PPk, mendebaldeko beste alderdi kontserbadore eta neoliberal askok bezala, ez du istorio sinesgarririk murrizketen garaian bere boto-oinarri nagusia eskaintzeko, eta eskuinerago dauden alderdi berriei sostengua galtzen ari da, Vox alderdia bezala. Estatu Batuetako Tea Partyrekin eta Britainia Handiko UKIParekin alderatu da. Abortuaren lege berria ez da PPk bultzatzen ari den emakumeen sexualitateari buruzko goi mailako polizia bakarra. 2013ko uztailean, goi mailako ministroen ustelkeria eskandaluak salatu ziren, gobernuak emakume ezkongabeei eta lesbianei ugalkortasun-tratamenduan sartzea debekatzeko bozkatu zuen, oso garestiak diren klinika pribatuetan izan ezik. Emakumeen eskubideei erasotzea ez da desbideratze taktika bat bakarrik. Kultura kontserbadoreen botoen eskaintza da.
Espainian aukeraren aldeko erreakzio izugarria demokraziari buruzkoa da emakumeen askatasuna bezainbeste. Herritarren %80aren nahiaren aurka abortuaren lege kontserbadore berria indarrean jartzean, Espainiako Gobernuak iritzi publikoa gainditzeko borondatea erakutsi du bere oinarria bermatzeko. 15-2011ko 12M eta Occupy mugimenduak aspaldi amaitu dira, baina Espainian herri ezkerreko sentimenduaren muina demokrazia ordezkatzaileaz oso susmagarria da oraindik. Herrialde osoko aktibistek Espainia diktadura garaietara itzultzen ari den sentsazioa partekatzen dute - errepikatzen entzuten dudan esaldia estribillo bihurtu arte—, eta ez soilik emakumeen sexualitateari buruzko galdera moralengatik.
"Eskandalu handia da", esan du Ana Miranda Paz Galiziako eurodiputatu ohi eta Europako Parlamentuko Genero Berdintasun Batzordeko kideak. «PPk hurrengo Europako kanpaina erabiltzen ari da Espainiako gizartearen zatirik kontserbadoreenaren botoak lortzeko. Rajoyren gobernuak diktadurara itzuli nahi gaitu, berdintasuna murriztuz, hezkuntza eta sexu eskubideak hobetzeko aurrekontua murriztuz, eskubide sozialak eta osasun sistema publikoa murriztuz».
Lege berriaren aurkako protestak komunitate feministatik urrunago hedatu dira, eta gizonezkoak ere hasieratik izan dira kalean. "Herritarren erantzuna izugarria izan da", esan du Perezek. «Legearen aurkako oposizio komuna dago sektore guztietan: medikuak, abokatuak, epaileak, hezitzaileak, etxekoandreak, politikariak, langileak. Benetan zirraragarria eta motibagarria da genero-arazoa deritzonaren aurrean halako erresistentzia partekatu baten lekuko izatea».
Oraintxe bertan, pieza hau idazten ari naizela, Emakumeen Nazioarteko Eguna da, eta Espainian eta kontinente osoan hamar mila gizon eta emakume martxa egiten ari dira Rajoyren gobernuak emakumeen ugalketa-eskubideak murrizteko herri-erresistentziaren aurrean.
"Ni neu, behar dena egingo dut", esan zuen Perezek. «Protestera joango naiz eta milioika gizon-emakume lege atzerakoi honen aurka daudela frogatuko dut. Eta hurrengo egunean, gure eskubideen alde borrokan jarraituko dut nire lagun maiteekin eta horrela jarraituko dugu egunez egun lege hau deuseztatu arte».
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan