Inor harritzen al da Palestinako eta Israelgo ordezkarien arteko "bake-elkarrizketen" azken txanda porrotean amaitzea? Bake-prozesuaren itxurakeria azken hamarkadetan etengabekoa izan da, Israelgo buruzagiek bakeari eta Palestinako estatu bati ahotan jarrita, baina legez kanpoko asentamenduen eraikuntzarekin etengabe aurrera doaz. Ez da asko aldatu oraingoan. Al Jazeera jakinarazi duenez, "10 hilabeteko moratoria batekin Israelgo Zisjordania okupatuko kolonietan etxebizitzak hasteko moratoria batekin irailaren 30ean iraungiko da eta oinarrizko gaiei buruzko akordiorik gabe, besteak beste, Israelen segurtasuna, etorkizuneko Palestinako estatu baten mugak, Jerusalemen etorkizuna eta Palestinako errefuxiatuen patua, analista askok ez dute etorkizuneko elkarrizketetarako itxaropen handirik». Erreportaje kritiko hori arazoaren muinera iristen da: israeldarren mespretxua estatu palestinar baterako beharrezkoak diren oinarrizko baldintzak.
AEBetako hedabideei gogoko zaie Amerikako eta Israelgo buruzagiak buru gogortzat jotzea, baina arrazoizko kontzesioak egiteko prest, baita sakrifizio handiak ere, bakea lortzeko. Yasser Arafat zena bezalako buruzagi palestinarrak traidore, zikoizkeria eta zentzugabetzat jo zituzten bere eskakizunetan. AEB, Israelgo "onberatasuna" eta Palestinako "depravation" errealitatea estatubatuarrek jasotzen duten mezua baino oso bestelakoa da. Zisjordaniako kokalekuek hazten jarraitzen duten bitartean, ez da bakerik posible izango, eta badirudi horixe dela Israelgo helburua hasieratik. Asentamendu hauek nabarmen urratzen dute Nazio Batuen Gutuna, zeinak legez kanpo uzten baitu indarraren erabilera lurrak okupatzeko autodefentsatik kanpo eta NBEren Segurtasun Kontseiluaren onespenetik kanpo. Israelek ezin du ez autodefentsarik ez NBEren baimenik eskatu atzerriko lurrak okupatzeko, bi urte baino gehiagotan bonbardaketa suizidarik jasan ez duelako, eta NBEko Segurtasun Kontseiluak dozenaka ebazpen aurkeztu ditu Israelgo Gazan eta Zisjordanian egindako ekintzak gaitzesteko. Gainera, Israelen aurka zuzendutako txupinazoak Gazako Zerrenda gobernatzen duen Hamasek dira eta ez dute inolako harremanik Zisjordaniako okupazioarekin. Oinarrizko logikaren arabera, beraz, Zisjordaniako okupazioak (aukera horretan Palestinako Agintari laikoak kontrolpean duen) ez du zerikusirik Israelgo segurtasunarekin, ez dadin definitzen “segurtasuna” besteren lurren legez kanpoko okupazioa barne hartzen duela. Gainera, Mahmud Abbas Palestinako lehen ministroak espresuki aitortu du Israelen lurralde osotasuna. Era berean, Hamasek iraganean ere iragarri zuen prest egongo zela Israel aitortzeko, 1967ko mugen barruan.
Israelgo funtzionarioek Hamasi 1967ko mugak aitortzeko egindako eskaintzari uko egitea irakasgarria da. Erakusten du Israelek nahiago duela paperezko tigre demoniatu baten zulaketa-poltsa benetako bakea baino. Ezagutzen dudan inork ez ditu justifikatzen Israelgo eremu zibilen aurka zuzendutako suziri erasoak, baina eraso horiek amaitzeko modurik seguruena Hamasekin negoziazio serioetan aritzea da. Israelek hori egiteko borondaterik ez izateak erakusten du bere benetako konpromisoa hedapen kolonialarekin bake iraunkor baten kontura.
Hillary Clinton Estatu idazkariak eta Barack Obama presidenteak behin eta berriz eskatu dute kolonia izoztea luzatzeko, Israelgo buruzagiek eskaera horiei jaramonik egin ez dieten arren. Estatu Batuetako funtzionarioen ekimen horrek "bake prozesua" den zauri ireki eta kutsatu batean tirita bat baino ez du adierazten. Ez da inoiz lortuko benetako bakerik Israelek koloniak legez kanpokoak direla onartu gabe, eta Zisjordaniatik erabat kendu gabe. Zoritxarrez, Ekialde Hurbilean AEBen nagusitasun inperiala aspalditik ikusi da (neurri handi batean behintzat) Israelgo boterearen eta erasoaren menpekoa dela. Palestinako herria aspaldi ahaztuta izan dute Amerikako plangintza inperialek, eta errealismoan biztanleria hau lotsa deseroso bat baino ez dela ikusten dute, AEB-Israelek Gaza Zerrendan eta Zisjordanian izandako eraso globalaren aurkako erreakzio globalaren harira.
Nire klasean ikasleak politika globala ezagutaraziz, estatu bat sortzeko oinarrizko aurrebaldintzak irakasten dizkiet ikasleei. Aurrebaldintza horien artean jakintsuek honako hauek izan ohi dituzte: 1. pertsonak, 2. militarrak, 3. lurrak eta 4. subiranotasuna, herrialde baten aire-espazioaren, mugen, pertsonen eta nolabaiteko indar armatuen mantentzearen arabera definitutako subiranotasuna. Lau aurrebaldintza horietatik, bakarra dago -palestinar herri baten existentzia- "bake prozesuak" ezarritako bideari dagokionez. Israelek 2000. urtean egin zuen "eskaintza eskuzabalean" (eta "Errepide-Mapa" bake prozesuan ere) ez luke asentamenduak edo haiek lotzen dituzten errepide eta azpiegitura militarrak desegiteko aukera emango. Asentamenduen jarraipenak Zisjordaniako kantonamendua bermatuko du, Palestinako lurraren gaineko mugimendu eta kontrola librea debekatuz. Israelek armada palestinar bat baimentzeari edo mugen eta aire-espazioaren erabateko kontrolari uko egiteak ere bermatzen du estatu izateko behar diren oinarrizko baldintzak ez direla gauzatuko. Bere lurraldea kontrolatu ezean, beraz, estatu palestinar batek ere ezin du bere biztanleriaren zati handi baten gaineko kontrol subiranorik egin.
Gure onena egin behar dugu "bake-prozesuaren" elkarrizketa publikoa aldatzeko, Israel-Palestinaren gatazkari dagokionean. Esaldi hau beti izan zen fikzio grotesko eta propagandistikoa. Amerikako ezkerra estatu bi-nazional baten alde egiten duten batzuen eta bi estatuen konponbidea bakea lortzeko bide gisa ikusten dutenen artean banatuta dagoela dirudi. Hala ere, Israel eta Palestinako gatazkari erreparatzen zaion, garrantzitsua da AEBetako eta Israelgo buruzagiak bakearen ardatz gisa hartzen dituen masa-bitartekaritzako kontakizunean dauden faltsukeriak zalantzan jartzea. Ezer ez dago egiatik urrunago, palestinarrek hain minez ikasi duten bezala.
Anthony DiMaggio media-ocracy-en editorea da (www.media-ocracy.com), hedabideen, iritzi publikoaren eta aktualitatearen azterketari eskainitako eguneroko online aldizkaria. AEBetako eta Global Politics irakatsi ditu Illinois State University-n eta North Central College-n, eta egilea da Hedabideak Gerrara Doaenean (2010) eta Mass Media, Mass Propaganda (2008). Berarekin harremanetan jar daiteke: [posta elektroniko bidez babestua]
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan