Dohako Akordioa
urtean gertatzen den bezala
Kanpo politikan, ez dago egia aldaezinik. Gaurko aliatu leiala bihar pario bihur daiteke. Beraz, estrategia inperialista hori ezin esan arren
Baina behin betiko kolpea eman zitzaion
The
George Bushek berak etengabe tematu du, eta eskualdean egin zuen azken biran errepikatu zuen, ia bat egin zuena bereganatzearekin.
Termino militarrean, As Safir egunkari libanoar ezkertiarrak adierazi duenez, AEBek, saudiek eta jordaniarrek hain gogor saiatu ziren mendebaldeko indarren egitura militarren hauskortasunari buruzko etxeko mezu argiaz gain. Hezbolaren kontrapisu bihurtuz, Hezbolaren militanteek eta haien aliatuek Beirut hartu izanak kanpo-mezu bat ere badu: "amerikarrei eta israeldarrei gogorarazi die abentura militarrek ondorio latzak izango dituztela".(2) Gertakariek.
Politikari dagokionez, Libanoko indar politikoek akordioa lortu zutela
Saudi garaiaren amaiera
Indar abertzale abertzaleekin lortutako mendebaldeko Libanoko indarrek lortutako akordioak porrota suposatzen du.
Mendebaldeko "Martxoaren 14ko" koalizioak Hizbolak eta bere aliatuek "estatu kolpea" egin zutela azpimarratu zuen bitartean, saudiarrek, Saud al-Faisal Atzerri ministroaren hitzen bidez, hizkuntza bera erabili zuten eta bat gehitu zuten. elementu berria: aurtengo maiatzaren 7tik 11ra 1982an Israelgo Beiruten inbasioarekin alderatuz gertatutakoa. Saudiak ordura arte inork egin zuena baino urrunago joan zen orduan, Hizbollaheko idazkari nagusia Ariel Sharon Israelgo lehen ministro ohiarekin alderatuz.
Argudio horien kointzidentzia behar den iritzi-giroa sortzera bideratu zen arabiar indar militarrak bidaltzea (4) onargarri bihurtzeko.
Egoera hark, Ekialde Hurbilean gero eta pisu handiagoa duen Qatar, lehen aipatutakoak bezalako beste herrialde arabiar batzuek lagunduta, eskalada interbentzionista neutralizatzera eraman zuen bere hiriburuan bilera bat proposatuz, eta horretarako Arabiar Ligaren laguntza formala lortu zuen.
Ez da edozein bilera zahar izan, Saudi Arabiak eskualdeko botere bihurtzeko saiakerari buruzko alerta anbiziotsu eta sotil bat baizik (AEBen onarpenarekin). Libanoko krisiari amaiera eman zion akordioa Dohan, Qatar hiriburuan, negoziatu zuten bitartekari nagusi qatarrekin. Akordioaren testua honela hasten da: "Qatarreko emirraren babespean eta Arabiar Ligako Idazkari Nagusiaren eta Jordaniako, Arabiar Emirerri Batuetako, Bahrein, Aljeria, Oman, Maroko eta Yemengo Atzerri ministroen ahaleginarekin. ..." (5) Kontuan izan orain arte Ekialde Hurbileko bi herrialdeen gakoen aipamenik eza, Saudi Arabia eta Egipto, Estatu Batuen aliatu leialak Jordaniarekin batera, Jordania Dohan egon ez arren.
Saudi Arabiak porrot militarrarekin batera harro zauritua jasan du -Hizbolaren eta bere aliatuen bultzadaren aurrean, Saudi Libanoko ordezkarien miliziak desegin ziren besterik gabe- eta porrot politikoa ere bai. Israelek herrialdearen hegoaldeko okupazioaren bazterrean, 2000. urtean behin betiko amaitu zen Hizbollahek zuzendutako erresistentziak ezarritako higadura gerraren ondoren, 1990eko Taifeko Akordioak Libano lehortu zuen 15 urteko gerra zibilari amaiera eman zion. Akordioa Saudi hiri horretan lortu zuten eta saudiek orduz geroztik Libano beren feudotzat hartu zuten, herrialdea Iranekiko liskarren bahitu bihurtzea lortuz. Norbaitek Libanoko gertaerak gainbegiratu behar izan balu, haiek izan behar zuen. Orain, errealitate hori hautsi egin da, etorkizunean oihartzun garrantzitsuak dituen zerbait.
Adierazgarria da Dohako konferentzian parte hartu zuten Libanoko gehienak Beirutera itzuli ziren bitartean, batek beste helmuga bat aukeratu zuela: Riad. Nor izan zen Beirutera itzuli ez zen Libanoko buruzagi bakarra euren aldekoei akordioa azaltzeko?. Bada, Saad Hariri, Etorkizuneko Mugimenduko buruzagi nagusia.(6) Haririk argi utzi du bere mugimenduak Saudiko diruak kontrolatzen dituela eta egiten duen guztia Libanoko Saudi politikaren luzapena baino ez dela. Beharbada izango da etorkizuneko lehen ministroa, behin Dohako Akordioan adostutako hauteskundeak egiten direnean, eta horietatik gehiago geroago, baina Saudi Arabiaren izenean egindako ekintzek mugatuta jarraitzen dute, maniobrarako tarterik gabe.
Saudi Arabia ez dago bere porrotean bakarrik. Dohako goi bilera oztopatu edo zailtzeko asmoz, AEB, Frantzia eta Britainia Handia NBEren Segurtasun Kontseiluan ebazpen berri bat ezartzen saiatu ziren Hizbollah eta bere erakunde armatuaren aurka. Errusia, Txina, Hegoafrika eta Libia ebazpen berri horren aurka ez ezik, 1559 (Siriako tropak Libanotik ateratzeaz eta errefuxiatu-esparruetan Hezbolaren eta Palestinako erakundeen armagabetzeaz arduratzen dena) eta 1701eko Ebazpenak aldatzeko saiakera oro ere aurka zeuden. 2006ko udako gerraren ostean Israel eta Hizbollah-en arteko su-etena ezarri zuena eta Libanoko mugimendu politiko-militarren eta palestinarren armagabetzea ere aipatzen duena) AEB, Frantzia eta Britainia Handiak egiten saiatu ziren bezala. ebazpen berri bat.
Segurtasun Kontseiluak "loteste gabeko deklarazio" (7) onartzearekin konformatu behar izan du, Dohako Akordioa pozik ikusten duena eta NBEren Segurtasun Kontseiluaren Ebazpenak gogora ekartzen dituena, zeinak, Segurtasun Kontseiluaren deklarazio ez-loteste honetan zehaztu gabe. presidentetza, Libanoko eta atzerriko milizia guztiak desegiteko eta desarmatzeko deia, NBEk errefuxiatu kanpamenduetako palestinarrak aipatzen dituen terminoa.
Hitzarmenaren baldintzak
Dohako Akordioak Libanoko egungo botere egiturari eusten dio: kristau maronita bat herrialdeko presidente gisa eta Armadako buru gisa, musulman suni bat lehen ministro gisa eta musulman xiita bat parlamentuko presidente gisa. Horrek Frantzia eta Estatu Batuak asebete ditu, herrialdearen bilakaera demografikoa izan arren, xiitak herrialdeko biztanleriaren gehiengoa bihurtuz, guztira bost milioi biztanletik %40 izanik. Botere-egitura hori ukitu gabe jarraitzen duen arren, bada aldaketa handi bat, orain arte Mendebaldeko koalizioko azken aliatuek botere kuotak bermatzeko nola utzi duten modu bortizki agerian uzten duena.
Akordioak Beiruteko hauteskunde barrutien birformulazio berri bat hartzen du, eta horrek, itxuraz, abantaila jakin bat ematen dio Saad Hariri eta bere Etorkizuneko Mugimenduak ordezkatzen duen Mendebaldearen aldeko Saudi aldeko zati sunitari. Horrek esan nahi du ziurrenik hurrengo lehen ministroa izango dela. Hala ere, hauteskunde barrutiak berrantolatzeak alde garrantzitsu bat babestu gabe uzten du: kristau botoa.
Kristauak banatuta daude, batzuk gobernuari eusten dion martxoaren 14ko koalizioaren parte dira eta beste batzuk oposizio abertzale eta abertzalearen aldeko martxoaren 8ko koalizioan. Hauteskunde barrutiak berrantolatzeak Haririren aliatu kristauei kalte egiten die eta traizionatuak sentitzen dira. Batez ere, Libanoko Indar taldeak, Samir Geagea buru, hurrengo hauteskundeetan birformulazio berri honekin bizpahiru eserleku apenas lortuko dituena. Mendebaldeko blokea hondoratzen ari da eta denek dakite.
Indar abertzale eta abertzaleak dira garaile argiak. Kargu gutxiago lortzen dituzte gobernuan, baina gutxiengoen betoa lortzen dute eta horrek ezinezkoa egingo du haiek onartu ez duten neurria. Ez da eztabaidatuko Hezbolaren armei buruz, eta horrek Mendebaldeko edozein saiakera oztopatzen du, NBEren Ebazpenek babestuta edo ez, muturreko neurri horretan tematzeko. (Hemen kontuan izan behar da Libanoko presidente berriak, Michel Suleimanek, bere inaugurazio agerraldian esan zuenez, "defentsa estrategia sendo bat beharrezkoa da Israelgo erasoari aurre egiteko" eta estrategia horrek "Erresistentzia baliabideak erabili behar dituela". (8))
Eta Nabib Berrik Suleimanen inbestiduran nabarmen adierazi zuenez (Condoleezza Ricek Ekialde Hurbileko berri baten sorrerari buruz esan zuenari erreferentzia eginez) "AEBen plana ez dator bat Ekialde Hurbileko inon". (9) Hori azpimarratzeko, Suleiman Libanoko presidente berria izendatzeko hautatutako data maiatzaren 25a izan zen. 2000. urteko egun horretan, Israelgo soldaduek Libano hegoaldea abandonatu zuten, Hizbollahek zuzendutako erresistentzia abertzale heroikoak kanporatuta. Orain Libanoko lurralde okupatu bakarrak Shebaa baserriak eta Kafar Shuba muinoak dira.
Beraz, ez da inolaz ere arraroa Israelek Doha porrot berri gisa hautematea. Erakunde horrek Beirut (10) bere gain hartu ondoren Hezbollah nork geldituko zuen bere buruari eta munduari galdetu ostean, orain Hizbollahi ordaindutako prezioa handiegia dela ikusten du: "Epe luzeko de facto Libanoren kontrola". (11)
Oharrak:
(1)Alberto Cruz, "Bi greba, estrategia bat, errealitate bat" - http://www.zmag.org/znet/viewArticle/17645
(Jatorrizkoa "Egipto y Lรญbano: dos huelgas, una estrategia y una realidad" http://www.nodo50.org/ceprid/spip.php?article128)
(2)Safir gisa, 22ko maiatzaren 2008an.
(3)Ibid.
(4)Alberto Cruz, "Ekialde Ertaina astindu zuten lau egunak" - http://www.zmag.org/znet/viewArticle/17702
(Jatorrizkoa: "Cuatro dรญas que estremecieron Oriente Medio" http://www.nodo50.org/ceprid/spip.php?article132)
(5)The Daily Star, 22ko maiatzaren 2008a.
(6)Ibid.
(7) NBEren Segurtasun Kontseiluaren Lehendakaritzaren S/ PRST/2008/17 Adierazpena, 22ko maiatzaren 2008a.
(8) The Daily Star, 26ko martxoaren 2008a.
(9)Ibid.
(10)Haaretz, 12ko maiatzaren 2008a.
(11)Haaretz, 26ko maiatzaren 2008a.
Alberto Cruz kazetaria, analista politikoa eta idazlea da nazioarteko harremanetan espezializatua. [posta elektroniko bidez babestua]
Itzulpen copyleft Tortilla con Sal
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan