2002ko uztaila.
Nori: Fernando Yañez Muñoz, Arkitektoa.
Egilea: Subcomandante Insurgente Marcos.
Don Fernando: Agurra zapatista eta erresistentzian dauden erkidego indigenen partetik. Espero dugu zu eta zure ondoan lan egiten duten guztiak osasuntsu eta alaitasunez egotea. Zuek, dakigunez, beste gizon-emakume zintzoekin batera ari zarete lanean gure herri borrokaren oroimena zaintzeko. Oroimen horren zati garrantzitsu bat Margil Doktorearen Museoan dago, Monterrey hirian, Nuevo León, Mexiko. Museo honetan zapatistak bezala gure historiaren oinarrizko atal baten lekukotasuna dago, harro gauden eta ahal dugun neurrian ohoratzen saiatzen ari garen historia.
Zu, eta lan egiten duzuen horiek, zapatistak zarete. Eta Museo hori zapatista da. Horregatik opari txiki bat bidali nahi dizuegu zapatista lurrekin. Omenaldi xume bat da Patriaren alde bizi ondoren askatasunagatik hil ziren gizon-emakume horiei guztiei. Espero dugu 33ko abuztuaren 6 honetan 2002 urte beteko dituen itxaropen hori erditu zuten EZLNk egindako omenaldi xume honek Museoan. Ohore handia izango da guretzat. 6ko abuztuaren 2002an lur zapatista hau Mexikoko iparraldean distira izan dadin, eta «Gertakarien kontua» izeneko poema saiakera soil honen lerroak, herabe, entzuteko –duela 18 urte idatzi nuen–; EZLNren egunsentian –eta, jakina denez, Margil Doktorearen Museoan dagoeneko lekua daukana–.
Laster ikusteko eta berriro ere pertsonalki agurtzeko ohorea izateko asmoz, agur egiten dut nire lagun eta lagun guztien izenean.
Vale. Salud eta itxaropena izpiritu berria lor dezake 3 ispiluari begira eta memoria Mexikoko historiako unerik ohoretsuenetako bat oparitzen zaionean.
Mexikoko hego-ekialdeko mendietatik.
Marcos Insurgente azpikomandantea. Mexiko, 2002ko uztaila.
OLERKIA (?) «Gertakarien kontua» «Gaur, mila bederatziehun eta hirurogeita hemeretzi urteko abuztuaren seigarren egunean, historiak iragarri zuenez, kafea mingotsa, tabakoa amaitzen, arratsaldea gainbehera eta dena. Mundua eta bere eguzkia iluntzen dituzten itzalen eta iluntasunaren aurka konspiratzeko lekua, beheko sinadurak agertzen dira nire aurrean, patria, honako hau deklaratzeko.
Lehenengoa. – Behean sinatzen direnek uko egin diezaietela euren etxeei, lanari, familiari eta ikasketei eta askoren miseriaren gainean gutxi batzuen eskuetan pilatutako erosotasun guztiei.
Bigarrena. – Behean sinatzen direnek uko egin diezaietela norbanakoaren gozamenerako garaiz ordaindutako etorkizunari.
Hirugarrena. – Behean sinatutakoek ere uko egiten diotela axolagabekeriaren ezkutuari, besteen sufrimenduaren eta boteretsuen arteko toki baten gloria hutsaren aurrean.
Laugarrena. – Behean sinatzen direnak prest daudela isil-isilik eta atsedenik gabe borrokatzeko beharrezkoak diren sakrifizio guztietarako, ni, aberria, libre eta egiazko bihurtzeko.
Bosgarrena. – Behean sinatzen direnak prest daudela jazarpena, kalumnia eta torturak jasateko, baita hiltzeko ere, beharrezkoa bada, Laugarren puntuan adierazitakoa lortzeko.
Seigarrena. – Nik, aberriak, jakingo dudala zure lekua mantentzen historian eta zure memoria zaintzen haiek nire bizitza zaintzen duten bezala.
Zazpigarrena. – Behean sinatzen direnek beren izenen azpian leku nahikoa utziko dutela, gizon-emakume zintzo guztiek agiri hau sina dezaten, eta, momentua iristen denean, herri osoak sina dezan.
Ez dago ezer esateko, eta asko egiteko, behean sinatutakoek beren odola uzten dute adibide gisa eta beren urratsak gidari gisa.
Ausarta eta errespetuz,
PATRIAREN ALDE BIZI EDO ASKATASUNAGATIK HIL. Manuel, Salvador, Alfredo, Manolo, María Luisa, Soledad, Murtzia, Aurora, Gabriel, Ruth, Mario, Ismael, Hector, Tomas Alfonso, Ricardo... Eta hil beharko dutenen eta izango dutenen sinadurak jarraituko dituzte. borrokan bizitzeko, Mexiko deritzon historia tristeko herrialde honetan, itsasoak besarkatuta eta, laster, haizea bere alde duela.
KAPITAINA
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan