Από την πρώτη φορά που ο Ούγκο Τσάβες εξελέγη Πρόεδρος της Βενεζουέλας το 1998, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της προσπαθούν να υπονομεύσουν την κυβέρνησή του. Όταν ο Τσάβες ήταν απλώς υποψήφιος για την προεδρία, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ του αρνήθηκε τη βίζα για να συμμετάσχει σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις στο Μαϊάμι. Αργότερα, όταν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές, ο πρέσβης John Maisto του τηλεφώνησε προσωπικά για να τον συγχαρεί και να του προσφέρει βίζα. Οι επόμενοι μήνες ήταν γεμάτοι με απόπειρες «αγοράς» του νεοεκλεγμένου Προέδρου της Βενεζουέλας. Επιχειρηματίες, πολιτικοί και αρχηγοί κρατών από την Ουάσιγκτον και την Ισπανία τον πίεσαν να υποταχθεί στην ατζέντα τους. «Ελάτε μαζί μας», προέτρεψε ο Ισπανός πρωθυπουργός Χοσέ Μαρία Αζνάρ, προσπαθώντας να τον δελεάσει με προσφορές πλούτου και πολυτέλειας με τη σειρά του για υπακοή στις εντολές.
Όταν ο Τσάβες αρνήθηκε να αγοραστεί, εκδιώχθηκε με πραξικόπημα στις 11 Απριλίου 2002, που χρηματοδοτήθηκε και σχεδιάστηκε από την Ουάσιγκτον. Όταν το πραξικόπημα απέτυχε και οι υποστηρικτές του Τσάβες έσωσαν τη δημοκρατία και τον πρόεδρό τους σε λιγότερο από 48 ώρες, οι προσπάθειες αποσταθεροποίησης της κυβέρνησής του συνεχίστηκαν. «Πρέπει να του καταστήσουμε δύσκολο να κυβερνήσει», δήλωσε ο πρώην επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Λόρενς Ιγκλμπέργκερ.
Σύντομα, η Βενεζουέλα κατακλύστηκε από οικονομικές δολιοφθορές, απεργίες στη βιομηχανία πετρελαίου, χάος στους δρόμους και βάναυσο πόλεμο των μέσων ενημέρωσης που παραμόρφωσε την πραγματικότητα της χώρας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ένα σχέδιο δολοφονίας του Τσάβες με Κολομβιανούς παραστρατιωτικούς τον Μάιο του 2004 εμποδίστηκε από τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας. Μήνες αργότερα, η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ αντιπολίτευση προσπάθησε να ανακαλέσει την εντολή του σε δημοψήφισμα ανάκλησης, αλλά και πάλι, ο λαός τον έσωσε σε μια συντριπτική νίκη με 60-40.
Όσο πιο δημοφιλής γινόταν ο Τσάβες, τόσο περισσότερα εκατομμύρια δολάρια διέρρευσαν από τις αμερικανικές υπηρεσίες σε ομάδες κατά του Τσάβες για να αποσταθεροποιήσουν, να απαξιώσουν, να απονομιμοποιήσουν, να τον ανατρέψουν, να τον δολοφονήσουν ή να τον απομακρύνουν από την εξουσία με κάθε δυνατό μέσο. Τον Δεκέμβριο του 2006, ο Τσάβες επανεξελέγη πρόεδρος με 64% των ψήφων. Το ποσοστό αποδοχής του αυξήθηκε στη Βενεζουέλα και σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Νέες κυβερνήσεις στην Αργεντινή, τη Βραζιλία, τη Βολιβία, τον Ισημερινό, την Ονδούρα, τη Νικαράγουα, την Ουρουγουάη και πολλά έθνη της Καραϊβικής προσχώρησαν σε περιφερειακές πρωτοβουλίες ολοκλήρωσης, συνεργασίας, κυριαρχίας και ενότητας, με την ενθάρρυνση του Καράκας. Η Ουάσιγκτον άρχισε να χάνει την επιρροή και τον έλεγχό της στην πρώην «αυλή» της.
Η Μπολιβαριανή Συμμαχία για τους Λαούς της Αμερικής μας (ALBA), η Ένωση Εθνών της Νότιας Αμερικής (UNASUR), η PetroCaribe, η PetroSur, η TeleSUR, η Τράπεζα ALBA, η Τράπεζα του Νότου και η Κοινότητα των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC) ήταν δημιουργήθηκε. Η Ουάσιγκτον δεν περιλαμβάνεται σε καμία από αυτές τις οργανώσεις, ούτε η ελίτ που κυριαρχούσε προηγουμένως στην περιοχή.
Τον Ιανουάριο του 2005, η υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις είπε ότι ο Τσάβες ήταν μια «αρνητική δύναμη» στην περιοχή. Τον Μάρτιο, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) τοποθέτησε τη Βενεζουέλα στη λίστα με τα «Κορυφαία 5 Hot Spots». Λίγους μήνες αργότερα, ο αιδεσιμότατος Πατ Ρόμπερτσον ζήτησε δημόσια τη δολοφονία του Τσάβες, υποστηρίζοντας ότι θα κόστιζε λιγότερο από «έναν πόλεμο 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων». Την ίδια χρονιά, όταν η Βενεζουέλα ανέστειλε τη συνεργασία με την Αμερικανική Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών (DEA) επειδή διαπιστώθηκε ότι διέπραξε πράξεις κατασκοπείας και δολιοφθοράς, η Ουάσιγκτον κατέταξε τη Βενεζουέλα ως ένα έθνος «που δεν συνεργάζεται με τις προσπάθειες καταπολέμησης των ναρκωτικών». Δεν παρουσιάστηκαν στοιχεία που να δείχνουν φερόμενους δεσμούς της κυβέρνησης της Βενεζουέλας με τη διακίνηση ναρκωτικών.
Τον Φεβρουάριο του 2006, ο Διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Τζον Νεγροπόντε αναφέρθηκε στη Βενεζουέλα ως «επικίνδυνη απειλή» για τις ΗΠΑ. Ο υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφλεντ συνέκρινε τον Τσάβες με τον Χίτλερ. Την ίδια χρονιά, η Ουάσιγκτον δημιούργησε μια ειδική αποστολή πληροφοριών αφιερωμένη στη Βενεζουέλα και την Κούβα, αυξάνοντας τους πόρους για επιχειρήσεις εναντίον τους. Τον Ιούνιο του 2006, ο Λευκός Οίκος έθεσε τη Βενεζουέλα σε έναν κατάλογο χωρών που «δεν συνεργάζονται επαρκώς στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Η ταξινόμηση περιελάμβανε μια κύρωση που απαγόρευε την πώληση στρατιωτικού και αμυντικού εξοπλισμού από εταιρείες των ΗΠΑ και των ΗΠΑ ή εκείνων που χρησιμοποιούν αμερικανική τεχνολογία στη Βενεζουέλα. Δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στοιχεία που να υποστηρίζουν τόσο σοβαρούς ισχυρισμούς.
Το 2008, το Πεντάγωνο επανενεργοποίησε τον Τέταρτο Στόλο του, την περιφερειακή διοίκηση που είναι υπεύθυνη για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Είχε απενεργοποιηθεί το 1950 και δεν είχε λειτουργήσει από τότε, μέχρι που η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι ήταν απαραίτητο να αυξήσει την παρουσία και τη «δύναμή» της στην περιοχή. Το 2010, οι ΗΠΑ συνήψαν συμφωνία με την Κολομβία για τη δημιουργία 7 στρατιωτικών βάσεων στην επικράτειά τους. Επίσημο έγγραφο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ δικαιολογούσε την αύξηση του προϋπολογισμού για αυτές τις βάσεις προκειμένου να αντιμετωπιστεί η «απειλή από τις αντιαμερικανικές κυβερνήσεις στην περιοχή».
Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αποκαλούν τον Τσάβες δικτάτορα, τύραννο, αυταρχικό, ναρκωτικό, αντιαμερικανό, τρομοκράτη, αλλά ποτέ δεν παρουσιάζουν αποδείξεις για τόσο επικίνδυνους τίτλους. Έχουν μετατρέψει την εικόνα της Βενεζουέλας σε βία, ανασφάλεια, έγκλημα, διαφθορά και χάος, παραλείποντας να αναφέρουν τα απίστευτα επιτεύγματα και τις κοινωνικές προόδους κατά την τελευταία δεκαετία ή τις αιτίες των κοινωνικών ανισοτήτων που άφησαν πίσω τους οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Για χρόνια, μια ομάδα μελών του Κογκρέσου των ΗΠΑ –δημοκράτες και ρεπουμπλικάνοι– προσπάθησαν να τοποθετήσουν τη Βενεζουέλα στον κατάλογό τους με τους «κρατικούς χορηγούς της τρομοκρατίας». Ισχυρίζονται ότι οι σχέσεις μεταξύ Βενεζουέλας και Ιράν, Βενεζουέλας και Κούβας, ακόμη και η Βενεζουέλα και η Κίνα αποδεικνύουν τη «σοβαρή απειλή» που αντιπροσωπεύει το έθνος της Νότιας Αμερικής στην Ουάσιγκτον.
Λένε ξανά και ξανά ότι η Βενεζουέλα και ο Τσάβες αποτελούν απειλές για τις ΗΠΑ. «Πρέπει να σταματήσει», λένε, πριν «εκτοξεύσει ιρανικές βόμβες εναντίον μας».
Σε συνέντευξή του πριν από λίγες ημέρες, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είπε ότι ο Τσάβες δεν αποτελεί απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Μιτ Ρόμνεϊ είπε ότι ήταν. Η οργή της κουβανο-βενιζελικής κοινότητας του Μαϊάμι έπεσε πάνω στον Ομπάμα. Αλλά δεν πρέπει να ανησυχούν, γιατί ο Ομπάμα αύξησε τη χρηματοδότηση σε ομάδες κατά του Τσάβες φέτος. Περισσότερα από 20 εκατομμύρια δολάρια σε δολάρια φορολογουμένων των ΗΠΑ έχουν διοχετευτεί από αμερικανικές υπηρεσίες για να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση της εκστρατείας της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα.
Είναι η Βενεζουέλα απειλή για την Ουάσιγκτον; Στη Βενεζουέλα, οι μόνοι «τρομοκράτες» είναι οι ομάδες που προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, η πλειοψηφία με πολιτική και οικονομική υποστήριξη από τις ΗΠΑ. Οι έμποροι ναρκωτικών βρίσκονται στην Κολομβία, όπου η παραγωγή και η διαμετακόμιση ναρκωτικών έχει αυξηθεί κατά τη διάρκεια της αμερικανικής εισβολής μεταμφιεσμένων ως Σχέδιο Κολομβίας. Οι σχέσεις με το Ιράν, την Κούβα, την Κίνα, τη Ρωσία και τον υπόλοιπο κόσμο είναι κανονικοί διμερείς – και πολυμερείς – δεσμοί μεταξύ των χωρών. Δεν υπάρχουν βόμβες, δεν υπάρχουν σχέδια επίθεσης, δεν υπάρχουν μοχθηρά μυστικά.
Όχι, η Βενεζουέλα δεν αποτελεί τέτοιου είδους απειλή για την Ουάσιγκτον.
Η φτώχεια έχει μειωθεί κατά περισσότερο από 50% από τότε που ο Τσάβες ανέλαβε την εξουσία το 1998. Οι πολιτικές συμπερίληψης της κυβέρνησής του έχουν δημιουργήσει μια κοινωνία με μαζική συμμετοχή στις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές αποφάσεις. Τα κοινωνικά του προγράμματα - που ονομάζονται αποστολές - έχουν εγγυηθεί δωρεάν ιατρική περίθαλψη και εκπαίδευση, από βασικά έως προχωρημένα επίπεδα, και παρέχουν βασικά είδη διατροφής σε προσιτό κόστος, μαζί με εργαλεία για τη δημιουργία και τη συντήρηση συνεταιρισμών, μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κοινοτικών οργανώσεων και κοινοτήτων. Η κουλτούρα της Βενεζουέλας έχει διασωθεί και τιμηθεί, ανακτώντας την εθνική υπερηφάνεια και ταυτότητα και δημιουργώντας ένα αίσθημα αξιοπρέπειας αντί κατωτερότητας. Τα μέσα επικοινωνίας έχουν πολλαπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία, εξασφαλίζοντας χώρους για την έκφραση όλων.
Η πετρελαϊκή βιομηχανία, που κρατικοποιήθηκε το 1976 αλλά λειτουργεί ως ιδιωτική εταιρεία, έχει ανακτηθεί προς όφελος της χώρας και όχι για τις πολυεθνικές και την ελίτ. Πάνω από το 60% του ετήσιου προϋπολογισμού αφιερώνεται σε κοινωνικά προγράμματα στη χώρα, με κύριο στόχο την εξάλειψη της φτώχειας.
Ομορφαίνει η πρωτεύουσα Καράκας. Πάρκα και πλατείες έχουν μετατραπεί σε χώρους συγκέντρωσης, απόλαυσης και ασφάλειας για τους επισκέπτες. Υπάρχει μουσική στους δρόμους, τέχνη στους τοίχους και μια πλούσια συζήτηση ιδεών μεταξύ των κατοίκων. Η νέα κοινοτική αστυνομία συνεργάζεται με τις γειτονιές για την καταπολέμηση του εγκλήματος και της βίας, αντιμετωπίζοντας προβλήματα από τη βασική αιτία.
Η αφύπνιση στη Βενεζουέλα έχει επεκταθεί σε όλη την ήπειρο και βόρεια στην Καραϊβική. Η αίσθηση της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της ένωσης στην περιοχή έχει θάψει τη σκιά της υποανάπτυξης και της υποτέλειας που επιβλήθηκε από τις αποικιακές δυνάμεις κατά τους περασμένους αιώνες.
Όχι, η Βενεζουέλα δεν αποτελεί απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Η Βενεζουέλα είναι ένα παράδειγμα του πώς ένας ανερχόμενος λαός, που αντιμετωπίζει τα πιο δύσκολα εμπόδια και τη βάναυση δύναμη της αυτοκρατορίας, μπορεί να οικοδομήσει ένα μοντέλο όπου βασιλεύει η κοινωνική δικαιοσύνη και η ανθρώπινη ευημερία θα εκτιμάται πάνω από τον οικονομικό πλούτο. Η Βενεζουέλα είναι μια χώρα όπου εκατομμύρια κάποτε αόρατα είναι σήμερα, ορατά. Σήμερα έχουν φωνή και δύναμη να αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας τους, χωρίς να στραγγαλίζονται από ξένα χέρια. Σήμερα, χάρη στην επανάσταση που ηγήθηκε ο Πρόεδρος Τσάβες, η Βενεζουέλα είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες χώρες στον κόσμο.
Αυτή είναι η απειλή που αντιπροσωπεύουν ο Τσάβες και η Βενεζουέλα για την Ουάσιγκτον: Η απειλή ενός καλού παραδείγματος.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά