Το τρέχον τεύχος του This Magazine (Μάρτιος/Απρίλιος 2007) περιλαμβάνει ένα άρθρο τεσσάρων σελίδων του δημοσιογράφου Jared Ferrie από το Βανκούβερ, με τίτλο «Διατηρώντας την πορεία: γιατί ο Καναδάς δεν μπορεί να αποσύρει τα στρατεύματά του από το Αφγανιστάν."
Ενώ ο συγγραφέας προσπαθεί πράγματι να αντικρούσει τις εκκλήσεις για αποχώρηση από το Αφγανιστάν, ο τίτλος είναι κάτι σαν εσφαλμένη ονομασία. Ο Φέρι δίνει χώρο στην κριτική της κυβέρνησης Χάρπερ, καθώς και υποστηρίζει μια ελαφρώς τροποποιημένη εκδοχή της πολιτικής του αρχηγού του κόμματος των Φιλελευθέρων Στέφαν Ντιόν για το Αφγανιστάν. Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε εν συντομία τις απόψεις του για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση και, στη συνέχεια, θα δούμε τον ισχυρισμό του Ferrie ότι περίπου ο μισός καναδικός πληθυσμός υποστηρίζει «μια πολιτική που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ταλαιπωρία εκατομμυρίων Αφγανών».
Harper, Dion και Drugs
Η κύρια ένσταση του Ferrie για την τρέχουσα πολιτική της κυβέρνησης Harper για το Αφγανιστάν επικεντρώνεται στις κακές προσπάθειες της κυβέρνησης για τις δημόσιες σχέσεις. Εδώ, απηχεί τις ανησυχίες πολλών ηγετών της κοινής γνώμης που πιστεύουν ότι η έλλειψη ενθουσιασμού του καναδικού κοινού για την αποστολή στο Αφγανιστάν είναι αποτέλεσμα της σκληρής προσέγγισης των Τόρις να πουλήσουν τον πόλεμο στο κοινό. Για τον Ferrie, αυτό φαίνεται καλύτερα από την άρνηση του υπουργού Άμυνας O'Connor να αναγνωρίσει την επιδείνωση των συνθηκών ασφαλείας στο Αφγανιστάν και από τη γουρουνίσια στάση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Συντηρητικών απέναντι στη μαρτυρία εμπειρογνωμόνων που έδωσε η πρόεδρος του Συμβουλίου Senlis, Norine MacDonald.
Σύμφωνα με τον Senlis, μια κορυφαία δεξαμενή σκέψης για την πολιτική για τα ναρκωτικά, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να δημιουργήσει μια νόμιμη βιομηχανία οπίου στο Αφγανιστάν, με στόχο την παροχή ναρκωτικών που χρειάζονται πολύ στην παγκόσμια αγορά. Ενώ ο Ferrie απηχεί τα επιχειρήματα του Senlis για την υποστήριξη αυτής της πολιτικής, δεν προσφέρει καμία εικόνα για το πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτή η αλλαγή πολιτικής. Διότι το δύσκολο είναι ότι με την αμερικανική ηγεσία της αποστολής στο Αφγανιστάν, οι πιθανότητες να υλοποιηθεί πραγματικά μια τέτοια διαφωτισμένη πολιτική για τα ναρκωτικά είναι εξαιρετικά ελάχιστες. Ο Ferrie απογοητεύει τους αναγνώστες του όταν αποτυγχάνει να διερευνήσει τις συνέπειες αυτής της πτυχής της «παραμονής στην πορεία».
Σε ένα παρόμοιο άλμα λογικής, ο Ferrie συνεχίζει να υπερασπίζεται την προσέγγιση του ηγέτη των Φιλελευθέρων Stephane Dion. Η υπεράσπιση του Ντιόν για ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ για το Αφγανιστάν είναι τόσο ελκυστική που ο Φέρι παροτρύνει τους αντιπολεμικούς ακτιβιστές να ξεχάσουν τη θέση τους «έξω τα στρατεύματά τους» και να πηδήξουν στη φιλελεύθερη μπάντα και να απαιτήσουν να δαπανηθούν μεγαλύτερα ποσά για τα προγράμματα ανοικοδόμησης και βοήθειας του Αφγανιστάν.
Αν και το συναίσθημα για περισσότερη ξένη βοήθεια είναι αναμφίβολα αξιέπαινο, ο Ferrie παραμερίζει κάθε συζήτηση για τη σκοπιμότητα ενός τέτοιου προγράμματος, καθώς τα προγράμματα ανοικοδόμησης και βοήθειας στο Αφγανιστάν αντιμετωπίζουν τεράστια εμπόδια. Πέρα από την ευρέως συζητούμενη έλλειψη ανθρωπιστικής βοήθειας στο Αφγανιστάν καθοδηγούμενη από ΜΚΟ, οι προσπάθειες της Δύσης για την τόνωση της ανάκαμψης στο Αφγανιστάν εμποδίζονται από την εκτεταμένη διαφθορά. Σύμφωνα με την Sunday Telegraph «Αμυντικοί αξιωματούχοι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία εκτιμούν ότι έως και το ήμισυ του συνόλου της βοήθειας στο Αφγανιστάν αποτυγχάνει να φτάσει στους κατάλληλους ανθρώπους». Μεταξύ των ενόχων περιλαμβάνονται διεφθαρμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, αστυνομικοί και θρησκευτικά πρόσωπα, σύμφωνα με το άρθρο (28/07 Ιανουαρίου). Άλλες εκθέσεις αναφέρουν ότι σχεδόν όλα τα κονδύλια ανασυγκρότησης δαπανώνται σε έργα σε αστικές περιοχές ή κοντά σε αυτές. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο πληθυσμός του Αφγανιστάν είναι συντριπτικά αγροτικός, αυτό δημιουργεί ένα τρομακτικό πρόβλημα εγγενές σε ευσεβείς πόθους όπως του Ferrie.
Peaceniks υπό πυρά
Είναι ίσως άδικο να ελέγχονται υπερβολικά οι απόψεις του Ferrie σχετικά με τα δύο κύρια πολιτικά κόμματα, καθώς η μεταχείριση των θέσεων και των πράξεών τους είναι μάλλον επιπόλαιη. Το μεγαλύτερο μέρος της οργής του προορίζεται για εκείνους που ζητούν την απόσυρση των καναδικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ferrie χρησιμοποιεί εύπιστα τις δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων του Καρζάι, αναμεμειγμένες με κάποια κακή χρήση αποδεικτικών στοιχείων, αστήρικτα επιχειρήματα και πολυάριθμες χρήσεις υπονοούμενων σε μια προσπάθεια να δυσφημήσει αυτούς με τους οποίους διαφωνεί. Η συνέχιση της χρήσης παραμόρφωσης και υπονοούμενων από τον Ferrie είναι πέρα από το πεδίο εφαρμογής αυτού του δοκιμίου, αν και οι αναγνώστες ενθαρρύνονται να γράψουν στους συντάκτες του This Magazine για να συνεχίσουν το θέμα μαζί τους.
Δημοσκοπήσεις
Το κατηγορητήριο του Ferrie κατά της αριστεράς βασίζεται ουσιαστικά σε πολλά στοιχεία που προέρχονται από δύο δημοσκοπήσεις. Όμως, η προσεκτικότερη εξέταση αυτών των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι ο Ferrie είναι στην καλύτερη περίπτωση μάλλον ατημέλητος στον έλεγχο των γεγονότων του. Παραθέτοντας μια δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε για την CanWest Media από την Innovative Research Group, η οποία διαπίστωσε ότι το 58% των Καναδών υποστηρίζει την αποστολή μας στο Αφγανιστάν, η Ferrie παραλείπει να αναφέρει ότι η εν λόγω δημοσκόπηση είναι μια διαδικτυακή δημοσκόπηση. Σίγουρα, οι γνωστές μεροληψίες που ενυπάρχουν σε τέτοιες δημοσκοπήσεις που επιλέγουν οι ίδιοι τις καθιστούν ουσιαστικά άχρηστες εκτός από τους ιδεολόγους.
Παραθέτοντας τη διαδικτυακή δημοσκόπηση, η Ferrie μπορεί να αποφύγει οποιαδήποτε αναφορά σε καλύτερα σχεδιασμένες δημοσκοπήσεις, όπως μια δημοσκόπηση που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο από τη Strategic Counsel, η οποία διαπίστωσε ότι «το 62 τοις εκατό των Καναδών και το 70 τοις εκατό των Κεμπεκέρων θέλουν μια διευθέτηση κατόπιν διαπραγματεύσεων με τους Ταλιμπάν». (Toronto Star, 20/06 Οκτωβρίου). Στην ίδια δημοσκόπηση το 54% των ερωτηθέντων υποστήριξε την απόσυρση των καναδικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν (Globe & Mail, 19/06 Οκτωβρίου). Άλλες δημοσκοπήσεις έδωσαν παρόμοια αποτελέσματα.
Ο Ferrie κάνει μια ακόμη πιο ενδεικτική γκάφα όταν βασίζεται σε μια δημοσκόπηση πρόσωπο με πρόσωπο της World Public Opinion που διεξήχθη σε όλο το Αφγανιστάν τον Νοέμβριο του 2006. Αναφέρει τα δεδομένα της δημοσκόπησης αρκετές φορές για να αποδείξει την υποστήριξη του αφγανικού κοινού στην κυβέρνηση Καρζάι και στο γενικό κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής. Εάν ο Ferrie είχε διαβάσει προσεκτικά την έκθεση που παραθέτει, θα είχε ανακαλύψει ένα κραυγαλέο γεγονός που υπονομεύει σοβαρά την επιχειρηματολογία του. Η δημοσκόπηση διαπιστώνει ότι το 43% των κατοίκων των επαρχιών Κανταχάρ και Χελμάντ, όπου δραστηριοποιούνται καναδικά μαχητικά στρατεύματα, πιστεύουν ότι η ανατροπή της κυβέρνησης των Ταλιμπάν ήταν «κακό». Επιπλέον, ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί σε σχέση με το προηγούμενο έτος, όταν μόνο το 13% των Αφγανών στη νότια περιοχή ένιωθε έτσι. Ήταν εκείνο το έτος που ο Καναδάς ανέλαβε στρατιωτικά καθήκοντα από τις δυνάμεις των ΗΠΑ στην περιοχή και ξεκινήσαμε την εμπλοκή μας στην Κανταχάρ. Έτσι, μετά από ένα χρόνο καναδικής παρουσίας, πολλοί από τους ανθρώπους τους οποίους υποτίθεται ότι είμαστε εκεί για να βοηθήσουμε αρχίζουν να δυσανασχετούν με την παρουσία μας. Η αγνόηση αυτής της δυναμικής είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε τραγωδία που θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Η σοβαρότητα της αποτυχίας μας υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι η ίδια δημοσκόπηση δείχνει ότι οι Ταλιμπάν περιφρονούνται στο νότιο Αφγανιστάν, όπως και σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτό το φαινομενικά παράδοξο όπου οι άνθρωποι λυπούνται για την ανατροπή του μισητού καθεστώτος των Ταλιμπάν επιλύεται ίσως από την παρατήρηση στον αφγανικό Τύπο ότι η Ανεξάρτητη Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Αφγανιστάν «δήλωσε ότι είχε καταγράψει πάνω από 600 απώλειες αμάχων στις επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν από ξένες δυνάμεις το προηγούμενο έτος». (Pajhwok Afghan News, 7/07 Ιανουαρίου).
Ανθρώπινα Δικαιώματα
Όταν δεν επαναλαμβάνει άκριτα δηλώσεις αφγανικών κυβερνητικών αξιωματούχων, ο Ferrie κάνει μια σύντομη αναφορά σε σοβαρές κατηγορίες κατά της κυβέρνησης Καρζάι, «ιδιαίτερα από τη θαρραλέα γυναίκα βουλευτή Malalai Joya». Ωστόσο, η επόμενη φράση αναφέρεται στο πώς «το ιστορικό της τρέχουσας αφγανικής κυβέρνησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι έτη φωτός μπροστά από αυτές των τελευταίων τριών δεκαετιών». Είναι κατανοητό γιατί η Ferrie αποφεύγει να επικαλεστεί οποιαδήποτε από τις δηλώσεις της Joya σχετικά με την κυβέρνηση της χώρας της, καθώς είναι ξεκάθαρη στην εκτίμησή της ότι δεν έχει υπάρξει «καμία θεμελιώδης αλλαγή στα δεινά του αφγανικού λαού» από την ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν (Sydney Morning Herald , Μαρ 8/07). Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη υπό το φως των σχολίων του Barnett Rubin, της κορυφαίας αμερικανικής αρχής για το Αφγανιστάν. Σύμφωνα με τον Ρούμπιν, ο στόχος των προσπαθειών των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν «δεν ήταν να δημιουργήσουν ένα καλύτερο καθεστώς για τον αφγανικό λαό, αλλά να στρατολογήσουν και να ενισχύσουν πολέμαρχους στον αγώνα του εναντίον της Αλ Κάιντα» (Rubin, Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, Απρίλιος 2006). .
Ο Τζόγια δεν είναι ο μόνος που ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση Καρζάι. Η Έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (2005) διαπίστωσε ότι «το ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Αφγανιστάν παρέμεινε φτωχό», αναφέροντας «εξωδικαστικούς φόνους και βασανιστήρια» από κυβερνητικές δυνάμεις και πολέμαρχους. Το Ταμείο Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών για τις Γυναίκες σημειώνει παρομοίως ότι «οι Αφγανές εξακολουθούν να είναι από τις χειρότερες στον κόσμο, ειδικά σε μέτρα υγείας, φτώχειας, στέρησης δικαιωμάτων και προστασίας από τη βία» (UNIFEM, 14/06 Αυγούστου). Και η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει ότι «η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών στο Αφγανιστάν είναι διάχυτη», ενώ σημειώνει «αναφερθείσες αυξήσεις στους καταναγκαστικούς γάμους» (AI, 30/05 Μαΐου).
Ενώ οι προφανείς προκαταλήψεις του Ferrie του επιτρέπουν να παραβλέψει αυτά τα προβλήματα, άλλοι Καναδοί δημοσιογράφοι ήταν αναμφισβήτητα λιγότερο λαμπεροί στις εκτιμήσεις τους για την κυβέρνηση Καρζάι. Ο ανταποκριτής του Canadian Press Les Perrault ανέφερε πέρυσι ότι «οι αφγανικές αρχές με την υποστήριξη του συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά, εξακολουθούν να φυλακίζουν εφήβους που έχουν καταδικαστεί για ομοφυλοφιλία και γυναίκες που κατηγορούνται για μοιχεία, φυγή ή φυγή από τους συζύγους τους» (CP, 26 Φεβρουαρίου/ 06).
Επιστροφή των Ταλιμπάν
Ο Ferrie ισχυρίζεται ότι οποιαδήποτε σημαντική αποχώρηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ θα οδηγούσε γρήγορα σε μια επιστροφή της κυριαρχίας των Ταλιμπάν. Ωστόσο, φαίνεται να αγνοεί εντυπωσιακά την κατάσταση επί τόπου στο Αφγανιστάν, όπως αναφέρεται από πολλούς δημοσιογράφους που αναφέρουν από το εσωτερικό της χώρας. Υπάρχουν άφθονα στοιχεία ότι στην πραγματικότητα οι Ταλιμπάν έχουν επί του παρόντος τον έλεγχο μεγάλων τμημάτων του αφγανικού εδάφους. Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος, μαζί με τη συνεχιζόμενη παρουσία της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, φυσικά χάνονται στο Ferrie.
Γράφοντας από το Αφγανιστάν για το Toronto Star, ο δημοσιογράφος Κρις Σαντς ανέφερε την περασμένη άνοιξη ότι «οι αντάρτες του Αφγανιστάν κερδίζουν έδαφος. Η βάση ισχύος τους έχει εξαπλωθεί από τις επαρχίες Κανταχάρ και Χελμάντ –όπου βρετανικά και καναδικά στρατεύματα μάχονται για να τους καταστείλουν– για να περιλάβει τις περισσότερες αγροτικές περιοχές νότια της Καμπούλ» (Ιουν. 2/06). Ομοίως, ο Christian Parenti αναφέρει ότι «το μισό Αφγανιστάν βρίσκεται υπό αποτελεσματικό έλεγχο των ανταρτών» (Truthdig, 28/06 Νοεμβρίου).
Μόνο αγνοώντας τις άσχημες πραγματικότητες στο Αφγανιστάν μπορούν οι υποστηρικτές του πολέμου, όπως ο Ferrie, να κατηγορήσουν άλλους ότι δεν απαντούν σε σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τον πόλεμο. Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι επιδιώκουμε έναν πόλεμο καταδικασμένο να αποτύχει και προσθέτοντας έτσι ανείπωτη δυστυχία σε μια χώρα που γνωρίζει πάρα πολλά δεινά.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά