Πηγή: The Intercept
Μέχρι τον θάνατό του χθες το βράδυ σε αεροπορική επιδρομή κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης, ο υποστράτηγος Κασίμ Σουλεϊμανί ήταν ο πιο τρομερός αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή. Ως διοικητής της Δύναμης Κουντς, του κλάδου εξωτερικών επιχειρήσεων του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, ο Σουλεϊμανί πολέμησε έναν δεκαετή πόλεμο αντιπροσώπων εναντίον των ΗΠΑ και των συμμάχων τους σε όλο το Ιράκ και την περιοχή. Ήταν μια σύγκρουση στην οποία η ιρανική πλευρά βρέθηκε σε μεγάλο βαθμό στην κορυφή, όπως διέρρευσε η δική τους εσωτερικά έγγραφα έχουν δείξει.
Η αναφερθείσα αεροπορική επιδρομή χθες το βράδυ μετέφερε αυτή την πικρή σύγκρουση σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Η δολοφονία του Σουλεϊμανί, μαζί με αρκετούς άλλους κορυφαίους ιρακινούς σιιτικούς ηγέτες πολιτοφυλακής, είναι η μοναδική πιο σημαντική θανατηφόρα επιχείρηση από την κοινή δολοφονία ΗΠΑ-Ισραήλ του λιβανέζικου στελέχους της Χεζμπολάχ Imad Mughniyeh στη Δαμασκό το 2008.
Είναι επίσης ίσως η πιο απερίσκεπτη ενέργεια εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Σε αντίθεση με τον Mughniyeh ή άλλους μη κρατικούς μαχητές που έχουν σκοτώσει οι Ηνωμένες Πολιτείες όλα αυτά τα χρόνια, ο Σουλεϊμανί ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος μιας ξένης κυβέρνησης. Ήταν μια δημοφιλής φιγούρα μεταξύ των Ιρανών εθνικιστών των οποίων η φήμη ως διοικητής πεδίων μάχης στο Ιράκ και τη Συρία είχε προβληθεί δημόσια από ένα καθεστώς που προσπαθούσε να ενισχύσει την εγχώρια δημοτικότητά του. Η δολοφονία του φαίνεται να σηματοδοτεί την αρχή των άμεσων εχθροπραξιών μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν, με τους κορυφαίους αξιωματούχους προφανώς να μην είναι εκτός ορίων για βία. Αργά χθες το βράδυ το Υπουργείο Άμυνας εξέδωσε α δήλωση αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη δολοφονία του Σουλεϊμανί, λέγοντας ότι αυτός και η Δύναμη Κουντς ήταν «υπεύθυνοι για τους θανάτους εκατοντάδων Αμερικανών και μελών του συνασπισμού και τον τραυματισμό χιλιάδων ακόμη».
Αν και αυτός ο ισχυρισμός είναι αναμφίβολα αληθής, η δήλωση δεν ανέφερε τι περιμένουν οι Ηνωμένες Πολιτείες ή οι σύμμαχοί τους να συμβεί στον απόηχο αυτού του ακραίου βήματος. Παρά τις διαφορές τους με το Ιράν, ούτε η κυβέρνηση Ομπάμα ούτε η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους θεώρησαν φρόνιμο να σκοτώσουν τον πιο γνωστό στρατιωτικό διοικητή του Ιράν.
«Αυτό φαίνεται σαν μια πολύ κοντόφθαλμη απόφαση. Δεν μπορώ να φανταστώ τόση σκέψη πέρα από την αντίληψη ότι η δολοφονία του Σουλεϊμανί θα έμοιαζε με μεγάλη νίκη», δήλωσε η Ντίνα Εσφαντιάρι, ειδικός στο Ιράν στο Ίδρυμα Century. «Οι Ιρανοί θα απαντήσουν σίγουρα, αλλά όχι με τρόπο που να πυροδοτεί έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, τον οποίο ξέρουν ότι θα χάσουν».
Με βάση το προηγούμενο προηγούμενο, οποιαδήποτε ιρανική απάντηση είναι πιθανό να είναι ασύμμετρη και να πραγματοποιείται από ομάδες πληρεξουσίου και μπορεί επίσης να περιλαμβάνει φυσικές ή κυβερνοεπιθέσεις κατά κρίσιμων υποδομών. Σε βαθμό που δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και χρόνια, το αμερικανικό προσωπικό στο Ιράκ μπορεί τώρα να βρίσκεται επίσης σε κίνδυνο. Στο παρελθόν, η άμεση στόχευση των αμερικανικών στρατευμάτων στη χώρα θεωρούνταν ταμπού, δεδομένου του μακροχρόνιου στόχου του Ιράν να αποτρέψει την κλιμάκωση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ολοκληρωτικό πόλεμο. Αλλά με τη σύγκρουση να μετατρέπεται ξαφνικά σε θερμό πόλεμο με στόχο τον κορυφαίο Ιρανό, αυτό μπορεί κάλλιστα να αλλάξει. Οι συνέπειες μπορεί να είναι οδυνηρές και για τις δύο πλευρές.
Η δολοφονία του Σουλεϊμανί είναι από πολλές απόψεις μια κρίσιμη στιγμή σε μια πολιτική αντιπαράθεσης με το Ιράν που ακολουθεί ο Τραμπ από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Η σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν έφτασε σε σχετικά υψηλό επίπεδο μετά την υπογραφή της συμφωνίας της εποχής Ομπάμα για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν το 2015. Από την αρχή, η συμφωνία είχε αντιταχθεί από γεράκια που αποδοκίμασαν κάθε συμβιβασμό με το Ιράν και πίεζαν για την πιο επιθετική στάση. Η απόφαση του Τραμπ να ανακαλέσει τη συμμετοχή των ΗΠΑ στη συμφωνία για τα πυρηνικά μετά την ανάληψη των καθηκόντων βοήθησε να ξεκινήσει η αλυσίδα γεγονότων που έφερε τις δύο χώρες πιο κοντά σε πλήρη πόλεμο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή από την Ιρανική Επανάσταση του 1979. Η δολοφονία του Σουλεϊμανί έχει επίσης εξαλείψει πιθανώς την πιθανότητα επανένταξης ενός μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ στη συμφωνία για τα πυρηνικά σε περίπτωση που ο Τραμπ χάσει τις εκλογές του 2020.
«Το χτύπημα είναι άσχημα νέα, καθώς αφαιρεί από το τραπέζι κάθε προοπτική μελλοντικού διαλόγου μεταξύ του Ιράν και των Ηνωμένων Πολιτειών», είπε ο Εσφαντιάρι. «Ο Σουλεϊμανί ήταν μια δημοφιλής προσωπικότητα στο εσωτερικό του Ιράν και ακόμη και πολλοί Ιρανοί που είναι κατά της κυβέρνησης είναι πιθανό να εξοργιστούν με τη στόχευση ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου της χώρας τους. Κανένας Ιρανός ηγέτης δεν θα μπορέσει να αφιερώσει το πολιτικό κεφάλαιο για να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον».
Η δολοφονία του Σουλεϊμανί είναι το τελευταίο και πιο σημαντικό γεγονός σε μια εντεινόμενη σύγκρουση ΗΠΑ-Ιράν στο εσωτερικό του Ιράκ. Σε απάντηση στον βομβαρδισμό από ιρανικές πολιτοφυλακές που σκότωσαν έναν Αμερικανό εργολάβο και αρκετούς Ιρακινούς, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν αεροπορική επιδρομή νωρίτερα αυτή την εβδομάδα που σκότωσε δεκάδες μέλη σιιτών πολιτοφυλακών που ήταν συνδεδεμένα με το Ιράν. Μέρες αργότερα, μέλη της ίδιας πολιτοφυλακής εισέβαλαν στην πρεσβεία των ΗΠΑ, σπάζοντας τζάμια και αναγκάζοντας το διπλωματικό προσωπικό να μπει φραγμό στο εσωτερικό για ασφάλεια. Η σύντομη εκείνη πολιορκία έληξε χωρίς θύματα.
Για να είμαστε σαφείς, ο Σουλεϊμανί ήταν ένας στρατιωτικός διοικητής που είχε περάσει σχεδόν όλη του τη ζωή στον πόλεμο. Δεν ήταν ξένος στη βία και κατά πάσα πιθανότητα οραματιζόταν έναν τέτοιο θάνατο για τον εαυτό του. Σε μυστικά τηλεγραφήματα, Ιρανοί αξιωματικοί των πληροφοριών θρηνούσε για τον βάναυσο και σεχταριστικό τρόπο στην οποία είχε διεξάγει τον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ. Τον Απρίλιο, η κυβέρνηση Τραμπ έκανε το ασυνήθιστο βήμα ορίζοντας τους Φρουρούς της Επανάστασης ξένη τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά η απόφαση να σκοτωθεί ένα τόσο ισχυρό άτομο χωρίς καμία προφανή ιδέα για το τι θα ακολουθήσει είναι ανατριχιαστικά απερίσκεπτη. Το τι θα συμβεί τις επόμενες εβδομάδες και μήνες είναι ακόμα θέμα εικασίας. Αλλά είναι ασφαλές να πούμε ότι εάν, όπως είναι πιθανό, η αιματοχυσία στην περιοχή κλιμακωθεί αμέσως, οι Ιρακινοί πολίτες θα πληρώσουν το υψηλότερο τίμημα.
«Από την πλευρά του Ιράν, προφανώς θα υπάρχει οργή και επιθυμία για αντίποινα», δήλωσε ο Τόμας Γουόρικ, μη κάτοικος ανώτερος συνεργάτης στο Atlantic Council. «Είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι οι Ιρανοί ή οποιεσδήποτε πολιτοφυλακές στο Ιράκ που υποστηρίζουν είχαν σχέδια που ήταν διατεθειμένοι να εκτελέσουν εάν συμβεί μια επίθεση όπως αυτή. Είναι σαφές ότι αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει απόψε».
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά