Πηγή: Common Dreams
Φωτογραφία Bruno Mameli/Shutterstock
Το κλίμα COP26 του περασμένου μήνα Η σύνοδος κορυφής στη Γλασκώβη έληξε ως πλήρης αποτυχία. Ενώ ορισμένοι έχουν χαιρετίσει ως επιτυχία την απλή συμπερίληψη της φράσης «ο αμείωτος άνθρακας θα πρέπει να καταργηθεί σταδιακά» στην τελική συμφωνία, το γεγονός είναι ότι η μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στην καθαρή ενέργεια παραμένει ένα μακρινό όνειρο. Θα πρέπει επίσης να είναι προφανές σε όλους ότι η συμφωνία για το κλίμα που επιτεύχθηκε στο COP26 σε καμία περίπτωση δεν εμποδίζει την πλανητική θερμοκρασία να περάσει το όριο των 1.5 βαθμών Κελσίου.
Κάτω από ένα τέτοιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, είναι πολύ απίθανο το πολιτικό κατεστημένο να τολμήσει να ξεκινήσει μια πορεία δράσης για το κλίμα που θα μπορούσε να αποδειχθεί επιζήμια για ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς σχετικά με την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Χάρη στην αποτυχία της πολιτικής όσον αφορά την υπερθέρμανση του πλανήτη, το κρίσιμο όριο του 1.5 βαθμού Κελσίου θα επιτευχθεί ή θα ξεπεραστεί μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες σύμφωνα με όλα τα σενάρια εκπομπών που εξετάζονται, σύμφωνα με Τα τελευταία ευρήματα της IPCCS. Το μόνο ερώτημα είναι αν μπορούμε να αποτρέψουμε τον πλανήτη από το να ζεσταθεί ακόμη περισσότερο — ενδεχομένως να περάσει τους 2 βαθμούς ή ακόμα και τους 3 βαθμούς Κελσίου.
Πράγματι, οι εθνικοί μας ηγέτες μας έχουν απογοητεύσει σχετικά με την κλιματική αλλαγή και γνωρίζουμε τους λόγους.
Το εξήγησα σε ένα πρόσφατο Op-Ed για το Al Jazeera English.
«Πρώτον, οι ηγέτες κάθονται σε τραπέζια διαπραγματεύσεων για το κλίμα με σκοπό να προωθήσουν μια ατζέντα που εξυπηρετεί πάνω από όλα τα δικά τους εθνικά συμφέροντα παρά την υγεία του πλανήτη μας. Η νοοτροπία τους εξακολουθεί να καθοδηγείται από τις αρχές του «πολιτικού ρεαλισμού» και του πολιτικού βραχυπρόθεσμου. Αυτός είναι ο λόγος που τα λόγια τους δεν ταιριάζουν με τις πράξεις τους.
Έτσι, ο Τζο Μπάιντεν μπορεί να κάνει μια ηθική δήλωση στους παγκόσμιους ηγέτες στο COP26 στη Γλασκώβη ότι οι ΗΠΑ θα ηγηθούν της μάχης κατά της κλιματικής κρίσης «παράδειγμα», αλλά, λιγότερο από δύο εβδομάδες αργότερα, η κυβέρνησή του δημοπρατεί μισθώσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στον Κόλπο. του Μεξικού.
Δεύτερον, το έθνος-κράτος παραμένει ο πρωταρχικός παράγοντας στις παγκόσμιες υποθέσεις, επομένως δεν υπάρχουν διεθνείς μηχανισμοί επιβολής όσον αφορά τις δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών. Η διεθνής συνεργασία, πόσο μάλλον η αλληλεγγύη, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί υπό την υπάρχουσα πολιτική τάξη, και όπως έχει υποστηρίξει ο κορυφαίος μελετητής διεθνών υποθέσεων Richard Falk, «Μόνο ένα διεθνικό ήθος ανθρώπινης αλληλεγγύης που βασίζεται στην πραγματική αναζήτηση λύσεων win/win στο εσωτερικό και διακρατικά μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στο μέγεθος και την ποικιλομορφία των αυξανόμενων προκλήσεων της κλιματικής αλλαγής».
Σίγουρα, η πραγματική ηγεσία στη σύνοδο κορυφής της Γλασκώβης επιδείχθηκε από τους χιλιάδες ακτιβιστές που βγήκαν στους δρόμους— όχι από τους διπλωμάτες μέσα στις αίθουσες του Scottish Event Campus.
Επιπλέον, δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι έχει πράγματι σημειωθεί κάποια πρόοδος στον αγώνα κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να καταστήσει περισσότερες από 100 πόλεις ουδέτερες από τον άνθρακα έως το 2030. Στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, στην Ασία και τον Ειρηνικό, έχουν εισαχθεί εκατοντάδες κλιματικά έργα για την καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης.
Οι προοδευτικοί οικονομολόγοι, όπως εκείνοι στο Ινστιτούτο Πολιτικής Οικονομίας Ερευνών (PERI) του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης-Άμχερστ, λαμβάνουν πραγματικά μέτρα για να μας βοηθήσουν να καταπολεμήσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη παράγοντας εξαιρετικά λεπτομερή προγράμματα σταθεροποίησης του κλίματος που προάγουν τη βιωσιμότητα ενώ ενισχύουν την απασχόληση. Πράγματι, ο Robert Pollin και ορισμένοι από τους συναδέλφους του στο ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩ έχουν φέρει το έργο Green New Deal στο προσκήνιο της συνείδησης του κοινού σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ. Δουλεύουν επίσης σκληρά τώρα για να το διαδώσουν σε άλλες χώρες του κόσμου.
Στο ίδιο πλαίσιο, οργανισμοί όπως το ReImagine Appalachia στην κοιλάδα του ποταμού Οχάιο θέτουν τις βάσεις για μια οικονομία μετά τα ορυκτά καύσιμα. Μέσα από πρωτοβουλίες βάσης και βάσης, η ReImagine Appalachia έχει δεσμεύσει μια μεγάλη ποικιλία ενδιαφερομένων σε ένα κοινό όραμα για την οικοδόμηση ενός βιώσιμου μέλλοντος βασισμένου σε καθαρές και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και επενδύσεις στη φυσική υποδομή για την υποστήριξη της «καλλιέργειας άνθρακα», αλλά και μέσω της δημιουργίας καλών συνδικαλιστικών θέσεων εργασίας για τους χαμηλόμισθους εργαζομένους και με τη διασφάλιση μιας δίκαιης μετάβασης για όλους προς μια περιβαλλοντικά βιώσιμη οικονομία, συμπεριλαμβανομένων φυσικά των εργαζομένων στις εξορυκτικές βιομηχανίες. Όπως θέλει να πει η Amanda Woodrum, Senior Researcher, Policy Matters Ohio, και Co-Director, Project to ReImagine Appalachia, αυτός είναι ο μόνος τρόπος που «το Appalachia παραμένει στο τραπέζι του κλίματος, διαφορετικά θα είναι στο μενού».
Στην πολιτεία με τη μεγαλύτερη οικονομία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα λεπτομερές έργο για την κατασκευή μιας υποδομής καθαρής ενέργειας και τη μείωση των εκπομπών κατά 50 τοις εκατό από το 2030 και την επίτευξη οικονομίας μηδενικών εκπομπών έως το 2045 έχει λάβει ισχυρή υποστήριξη από περισσότερα από 20 μεγάλα συνδικάτα. σε όλη την πολιτεία, συμπεριλαμβανομένων των United Steel Workers Locals 5, 675 και 1945 (που εκπροσωπούν τους εργαζόμενους στην αλυσίδα εφοδιασμού ορυκτών καυσίμων). Το τελευταίο σωματείο που ενέκρινε το Σχέδιο Εργασίας για το Κλίμα της Καλιφόρνια, το οποίο περιγράφεται στο Πρόγραμμα για Οικονομική Ανάκαμψη και Μετάβαση Καθαρής Ενέργειας στην Καλιφόρνια από τον Robert Pollin και τους συναδέλφους του στο PERI, είναι η Περιφέρεια του Σαν Φρανσίσκο της Ένωσης Inland Boatman's Union.
Πράγματι, ο εργατικός ακτιβισμός στην Καλιφόρνια βρίσκεται εν μέσω μιας δραματικής αναζωπύρωσης, με βασικούς ηγέτες και διοργανωτές εργατικών συνδικάτων, όπως, μεταξύ άλλων, η Tracey Brieger, ο Dave Campbell, ο Norman Rogers και η Veronica Wilson, που επιθυμούν να συνεχίσουν την κληρονομιά του Tony Mazzocchi του η Διεθνής Ένωση Εργατών Χημικών και Ατομικών Εργατών. Ο Mazzocchi ήταν ένας από τους πρώτους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές ηγέτες που υποστήριξαν την ιδέα της δίκαιης μετάβασης για τους εργαζόμενους σε βιομηχανίες έντασης άνθρακα. Η άποψή του, η οποία βρίσκεται στον πυρήνα του «Just Transition», ήταν αυτή βοήθεια Οι εκτοπισμένοι εργαζόμενοι δεν πρέπει να θεωρούνται φιλανθρωπία ή πρόνοια. Σύμφωνα με τον Mazzocchi, όσοι είχαν εργαστεί για να «παρέχουν στον κόσμο την ενέργεια και τα υλικά που χρειάζεται αξίζουν ένα χέρι βοήθειας για να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή».
Δεν υπάρχει έλλειψη ακτιβισμού στον σημερινό κόσμο. Το Πράσινο Δίκτυο Νέας Συμφωνίας, ένας συνασπισμός 15 προοδευτικών οργανώσεων που εργάζονται μαζί με ρητό στόχο την κινητοποίηση της εξουσίας από τη βάση προκειμένου να προωθηθεί το όραμα της Πράσινης Νέας Συμφωνίας σε βασικές πολιτείες, ασκώντας παράλληλα πίεση σε ομοσπονδιακό επίπεδο, είναι μια άλλη περίπτωση εμβληματικό της σημαντικής αλλαγής που συντελείται σε έναν κόσμο όπου οι συνθήκες για τη μετάβαση σε ένα βιώσιμο και δίκαιο μέλλον αγνοούνται τόσο κατάφωρα από το πολιτικό κατεστημένο.
Οι άνθρωποι παντού ξυπνούν με τη συνειδητοποίηση ότι πρέπει να αγωνιστούν για να οργανώσουν τον κόσμο με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει ένα βιώσιμο μέλλον για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη. Ξέρουν ότι έχουν έναν κόσμο να κερδίσουν.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά