Η Jane Mayer αποκάλυψε στο New Yorker ότι ένα μυστικό έγγραφο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Μπους (NSC) με ημερομηνία 3 Φεβρουαρίου 2001, έδωσε εντολή στα μέλη του NSC να συνεργαστούν με την Ενεργειακή Ομάδα του Αντιπροέδρου Dick Cheney για «αναθεώρηση της διεθνούς πολιτικής έναντι των απατεώνων κρατών» και «ενέργειες σχετικά με τη σύλληψη νέων και υπαρχόντων πετρελαίου και φυσικού αερίου χωράφια." (16 Φεβρουαρίου)
Η κυβέρνηση Μπους αρνήθηκε ότι ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν για το πετρέλαιο και διακήρυξε τη δέσμευσή της για τη διατήρηση της κυριαρχίας του Ιράκ και της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ. Ωστόσο, τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι το πετρέλαιο παίζει ρόλο στην επικείμενη απειλή για την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ.
Η κυριαρχία υπό κατοχή είναι στην καλύτερη περίπτωση ονομαστική. Η υποστήριξη για την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ προσέφερε την προοπτική μιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης ικανής να περιορίσει τη σύγκρουση από την επέκταση σε έναν ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο.
Προσέφερε επίσης την καλύτερη εγγύηση για την επίτευξη δύο από τους σημαντικούς στόχους της Ουάσιγκτον στο Ιράκ: πρόσβαση στο ιρακινό πετρέλαιο και μια «διαρκή» σχέση με το Ιράκ που έδωσε στην Ουάσιγκτον, μέσω ενός ιρακινού εθνικού νόμου για το πετρέλαιο, την πρόσβαση και τον έλεγχο που ζητούσε.
Λίγο αφότου ο Πρόεδρος Μπους ανακοίνωσε τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους τη νέα του στρατιωτική στρατηγική για την κλιμάκωση του πολέμου στο Ιράκ
"Αυτό είναι ένα σημαντικό πολιτικό επίτευγμα", δήλωσε ο Khalilzad στις 27 Φεβρουαρίου, "Βάσει του εγκεκριμένου νόμου, το πετρέλαιο θα γίνει ένα εργαλείο που θα βοηθήσει στην ενοποίηση του Ιράκ και θα δώσει σε όλους τους Ιρακινούς ένα κοινό μερίδιο στο μέλλον της χώρας τους". (Washington Post. 5 Σεπτεμβρίου 07)
Ωστόσο, μακριά από την ενοποίηση του Ιράκ, η αμερικανική πίεση για έναν νόμο για το πετρέλαιο διχάζει τους Ιρακινούς, αποδυναμώνει την κεντρική κυβέρνηση και ενισχύει τις αποσχιστικές τάσεις.
Όπως εξήγησε η Antonia Juhasz στους New York Times, ο νόμος για το πετρέλαιο που προωθείται από την κυβέρνηση Μπους θα μεταφέρει τον έλεγχο του ιρακινού πετρελαίου από τους Ιρακινούς σε διεθνείς εταιρείες πετρελαίου. Θα αφήσει την Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράκ με τον αποκλειστικό έλεγχο μόνο των 17 από τα 80 κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράκ, αφήνοντας τα υπόλοιπα καθώς και τα πετρελαϊκά κοιτάσματα που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη ανοιχτά στον ξένο έλεγχο. Οι ξένες εταιρείες πετρελαίου θα απολάμβαναν εξαιρετικά συμφέρουσες συμφωνίες παραγωγής μεριδίου κερδών χωρίς υποχρέωση να επενδύσουν στη χώρα, να απασχολήσουν ή να εκπαιδεύσουν τοπικό εργατικό δυναμικό ή να μεταφέρουν τεχνολογία στους Ιρακινούς. (13.07 Μαρτίου)
Αυτό δεν διέφυγε της προσοχής του ιρακινού λαού, η πλειοψηφία του οποίου αναφέρεται από διάφορες δημοσκοπήσεις ότι πιστεύει ότι η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ υποκινήθηκε κυρίως από την επιθυμία να ληστέψουν τους Ιρακινούς τον πετρελαϊκό τους πλούτο.
Σε ανοιχτή επιστολή προς το ιρακινό κοινοβούλιο, μια ομάδα 419 Ιρακινών ακαδημαϊκών, μηχανικών και ειδικών της βιομηχανίας πετρελαίου δήλωσε ότι «είναι σαφές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να εφαρμόσει ένα από τα αιτήματα της αμερικανικής κατοχής».
Το σχέδιο νόμου για το πετρέλαιο, ανέφερε η επιστολή, «θέτει τα θεμέλια για μια νέα λεηλασία του στρατηγικού πλούτου του Ιράκ και τη σπατάλη του από ξένους, που υποστηρίζονται από αυτούς που ποθούν την εξουσία στις περιοχές και από συμμορίες κλεφτών και ληστών». (Washington Post. 5 Σεπτεμβρίου 07)
Η αυξανόμενη αντίθεση στον νόμο για το πετρέλαιο σε εθνικό επίπεδο στο Ιράκ και η αποτυχία της στρατηγικής του Μπους για στρατιωτική κλιμάκωση για την εξάλειψη της εξέγερσης ή για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της Βαγδάτης με την ατζέντα της Ουάσιγκτον, δεν μπορούσαν να αρνηθούν στην έκθεση «προόδου» του Μπους προς την Συνέδριο τον Σεπτέμβριο.
Ο Μπους φαίνεται να έχει χάσει την ελπίδα ότι μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση στη Βαγδάτη θα μπορούσε ποτέ να τον βοηθήσει να πετύχει τους στόχους του στο Ιράκ.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο
Πριν από ενάμιση χρόνο η κυβέρνηση Μπους είχε απορρίψει την πρόταση Μπάιντεν για διχοτόμηση του Ιράκ ως «ως μια ανεφάρμοστη και ανεύθυνη συνταγή για τη διάσπαση του Ιράκ». (Ώρα Λος Άντζελες, 27.07 Σεπτεμβρίου). Η έγκριση του νομοσχεδίου από τη Γερουσία τον Σεπτέμβριο δεν συνάντησε παρόμοια καταδίκη από τον Λευκό Οίκο Μπους.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπους, όπως έδειξε ο Ιρακινός αναλυτής Raed Jarrar σε μια συν-συγγραφική ανάλυση, υποστηρίζει τους αυτονομιστές., τους σκληροπυρηνικούς του Ιράν και τους σουνίτες φονταμενταλιστές: «Όλοι εργάζονται - χωριστά, αλλά προς τους ίδιους σκοπούς - ενάντια στους Οι επιθυμίες της πλειοψηφίας των Ιρακινών, που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θέλουν μια ενωμένη, κυρίαρχη χώρα με έλεγχο των δικών της πόρων και απαλλαγμένη από την ανάμιξη της Ουάσιγκτον, της Τεχεράνης και άλλων ξένων».
Αυτό ενθάρρυνε τους Κούρδους στο Βόρειο Ιράκ, οι οποίοι ενεργούσαν σαν να ήταν ανεξάρτητο κράτος και υπέγραψαν τις δικές τους συμβάσεις με ξένες εταιρείες πετρελαίου. Ένας αξιοσημείωτος δικαιούχος αυτών των συμβάσεων είναι η Hunt Oil of Dallas. Η Hunt Oil ανήκει στον Ρέι Χαντ, ο οποίος έχει στενούς δεσμούς με τον Λευκό Οίκο Μπους. Το Hunt εξυπηρετεί επίσης Συμβουλευτικό Συμβούλιο Εξωτερικών Πληροφοριών του Προέδρου.
Ο Χαντ δεν θα έπαιζε το μέλλον της εταιρείας του σε μια επικίνδυνη περιοχή αν δεν είχε προνομιακή γνώση της σκέψης του Μπους για το Ιράκ. Όπως το έθεσε ο Paul Krugman των New York Times: «Τα έξυπνα χρήματα, λοιπόν, γνωρίζουν ότι το κύμα απέτυχε, ότι ο πόλεμος έχει χαθεί και ότι το Ιράκ ακολουθεί τον δρόμο της Γιουγκοσλαβίας».
Καθ
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά