[Σημείωση: Το πρώτο μου άρθρο στο ZNet εμφανίστηκε στις 11 Μαρτίου 1999. Στη συνέχεια, πριν από τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες, τον Ιανουάριο του 2016, «εξαφανίστηκα» από το ZNet. Σε περίπτωση που κάποιοι παρατήρησαν την απουσία, ιδού η εξήγηση: Η Ασπασία, η σύντροφός μου, είναι 85. Είμαι 90. Η Ασπασία βρίσκεται σε γηροκομείο με Αλτσχάιμερ από τον Ιανουάριο του 2016, κάτι που εξηγεί τον λόγο της απουσίας μου. Αυτά τα τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες περπατάω καθημερινά στο γηροκομείο, μια βόλτα περίπου μιας ώρας, για να την ταΐσω. Η Ασπασία είναι σε καλή κατάσταση, αλλά εγώ είμαι αυτή που ωφελήθηκε από την καθημερινή βόλτα. Νιώθω δυνατή και σε φόρμα, εξαιτίας αυτού. Τέλος Σημείωσης]
Ο Raimund Pretzel γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1907. Το 1938, σε ηλικία 31 ετών, άφησε τη Γερμανία και μετανάστευσε στη Βρετανία επειδή δεν άντεχε τους Ναζί, είχε «έναν σημαντικό κύκλο Εβραίων φίλων» και επειδή η Erika, η σύντροφός του, θεωρούνταν Εβραία, αν και «οι παππούδες της είχαν προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό». Στη Βρετανία άλλαξε το όνομά του σε Sebastian Haffner και άρχισε να γράφει στα αγγλικά ως δημοσιογράφος και ως ιστορικός. Σεμπάστιαν είναι το μεσαίο όνομα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και ο Χάφνερ πήρε από τον τίτλο ενός έργου του Μότσαρτ. Ο Χάφνερ «επέστρεψε στη Γερμανία με την οικογένειά του τη δεκαετία του 1950». Πέθανε το 1999.
Το 1978 δημοσίευσε ένα βιβλίο στα γερμανικά με τον τίτλο «Anmerkungen zu Hitler» [Σημειώσεις για τον Χίτλερ]. Το 1979 κυκλοφόρησε μια μετάφραση στα αγγλικά με τον τίτλο «The Meaning of Hitler». (Τα μέρη σε εισαγωγικά στις προηγούμενες παραγράφους προέρχονται από την Εισαγωγή στην έκδοση Folio του 2011.)
Ο Χάφνερ είχε μια πολύ σπάνια ιδιότητα ως άνθρωπος. Ήταν ειλικρινής. Όπως μεταφράζω τη λέξη «τίμιος» σημαίνει να είσαι ειλικρινής στις «πράξεις» σου αλλά και να είσαι ειλικρινής στις «σκέψεις» σου. Ως νέος ανακάλυψα ότι όταν προσπαθείς να λύσεις ένα πρόβλημα στα μαθηματικά, π.χ. στη Γεωμετρία, μερικές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα χρησιμοποιώντας μια λανθασμένη υπόθεση ή έναν ψευδή μαθηματικό νόμο. Επίσης, το μυαλό σας σε τιμωρεί για ανέντιμο. Αυτό σημαίνει ότι η ανεντιμότητα είναι ένα κρυμμένο μέρος της σκέψης στο μυαλό μας.
Τα βιβλία για τον Χίτλερ είναι υπεραρκετά. Ωστόσο, οι συγγραφείς όλων αυτών των βιβλίων δεν έψαξαν τον πυρήνα του εσωτερικού εαυτού του Χίτλερ όπως έκανε ο Χάφνερ. Το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης μπορεί να εκφραστεί με μία μόνο λέξη. Μισώ. Αλλά σύμφωνα με τον Haffner, εδώ είναι το μάλλον «περίεργο» αντικείμενο μίσους από τον Χίτλερ: Ο γερμανικός λαός! [Γερμανικό 'volk', στη ναζιστική γλώσσα].
Οι στόχοι του Χίτλερ ήταν: ένας να κυβερνήσει τον πλανήτη και δύο να εξοντώσει τους Εβραίους. Σύμφωνα με τον ιστορικό Haffner, η ημερομηνία της 5ης Δεκεμβρίου 1941 είναι πιθανώς μία από τις πιο σημαντικές ημερομηνίες στην ανθρώπινη ιστορία. Γράφει ότι ήταν «η μέρα που η ρωσική επίθεση στη Μόσχα ξύπνησε αγενώς (τον Χίτλερ) από τα όνειρά του για νίκη στη Ρωσία» (σ. 140).
Τον Δεκέμβριο του 1941 ήμουν 10 χρονών. Θυμάμαι ακριβώς ποια ήταν η ζωή των Ελλήνων στη ναζιστική κατεχόμενη Αθήνα. Εκείνο ακριβώς τον Δεκέμβριο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πέθαναν στην Αθήνα από την πείνα και το κρύο. Και θυμάμαι ακριβώς ότι οι περήφανοι Γερμανοί στρατιώτες ζούσαν μια ευτυχισμένη ζωή ως κατακτητές της Αθήνας. Ως γυμνάσιο μου, το 8th Γυμνάσιο Αθηνών, ένα τεράστιο τριώροφο κτίριο, που είχε ακόμη και θέατρο στον τρίτο όροφο και εκκλησία στην τεράστια αυλή, ήταν γεμάτο Ναζί στρατιώτες. Την πρώτη χρονιά της κατοχής, το 1941, μας επέτρεψαν να κάνουμε μαθήματα στο υπόγειο του κτιρίου και βλέπαμε τους Ναζί στην αυλή.
Μου πήρε σχεδόν ένας αιώνας, σε ηλικία 90 ετών, για να συνειδητοποιήσω, με τη βοήθεια του Χάφνερ, ότι οι χαρούμενοι ναζί στρατιώτες που παρακολουθούσα και οι οικογένειές τους ήταν καταδικασμένοι καθώς ο Χίτλερ είχε αποφασίσει στις 5 Δεκεμβρίου 1941 ότι «αν η Γερμανία μπορούσε να μην είναι νικητής, θα μπορούσε επίσης να χαθεί, αυτός (ο Χίτλερ) δεν θα έριχνε κανένα δάκρυ για αυτό» (σελ. 140). Στην πραγματικότητα, για τα επόμενα τρεισήμισι χρόνια, μετά τις 5 Δεκεμβρίου 1941, μέχρι το τέλος του αποκάλυψε «μια συχνά αμείωτη αυτοικανοποίηση και μερικές φορές ακόμη και έντονο κέφι» (σελ. 142). Το μίσος του για το γερμανικό «volk» ήταν άπειρο.
Το μόνο που έκανε ήταν να σύρει την Αμερική στον πόλεμο και να πολεμήσει όσο μπορούσε στη Δύση ενώ άφησε τους Ρώσους να εισέλθουν εύκολα στη Γερμανία από την Ανατολή, έτσι ώστε το γερμανικό «volk» να υποφέρει περισσότερο.
«Ο Χίτλερ ήταν πάντα μεγάλος μισητής και αντλούσε μεγάλη ευχαρίστηση από τη δολοφονία» και αυτό το μίσος «τώρα στρεφόταν ανοιχτά εναντίον των Γερμανών» (σελ. 150).
[Παρένθεση: Η Ασπασία, μια ξανθιά με γαλανά μάτια, έχει ένα μέλος στην οικογένειά της που ζει στη Γερμανία. Αυτός ο άντρας ανακάλυψε στην περιοχή του Μονάχου ότι ένας πρόγονός της ήρθε στην Ελλάδα στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα και από εκεί προήλθαν οι ρίζες από την πλευρά του πατέρα της.» Η γραπτή εντολή του Χίτλερ για μαζικές δολοφονίες αναπήρων στη Γερμανία φέρει την ημερομηνία του
1 Σεπτεμβρίου 1939, ημερομηνία έναρξης του πολέμου… εβδομήντα χιλιάδες έως ογδόντα χιλιάδες ασθενείς σε ιατρικές και σε περίθαλψη ιδρύματα (σελ. 130, η υπογράμμιση δική μας)» σκοτώθηκαν. Ευτυχώς, αν το έλεγα αυτό στην Ασπασία δεν θα το καταλάβαινε. Τέλος της παρένθεσης]
Αυτό είναι το έτος 2020 του Κυρίου μας! Μπορεί κανείς να πει σήμερα ότι ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να είναι ένας άνθρωπος «περίεργου» μίσους; Δηλαδή ότι ο Τραμπ μισεί τον αμερικανικό λαό;
Ας προσπαθήσουμε να μάθουμε:
Είναι ο Τραμπ ένα έντιμο άτομο; Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων μας λένε, μέσω των New York Times (ακόμη και νομπελίστες ανάμεσά τους) ότι δεν είναι.
Μισεί ο Τραμπ μερικούς ανθρώπους, γενικά; Είναι περήφανος που μισεί διακαώς τους μετανάστες (τους Εβραίους της εποχής μας). Μισεί επίσης τις «κακές» χώρες, τους μαύρους, καφέ, κόκκινους και κίτρινους ανθρώπους. Ειδικά, μισεί τα παιδιά αυτών των ανθρώπων.
Μισεί ο Τραμπ τους δικτάτορες;
Φυσικά και όχι!
Μισεί ο Τραμπ τον Ρόι Κον;
Αυτή είναι μια βλάσφημη ερώτηση! Ο Τραμπ είναι τα ιερά απομεινάρια της ψυχής του Ρόι Κον σε αυτόν τον πλανήτη. [Note : Είναι καιρός οι έντιμοι άνθρωποι στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια να αρχίσουν να εκπαιδεύουν τους νέους της Αμερικής για τη σχέση του Roy Cohn και του Trump. Τέλος Σημείωσης]
Μπορεί λοιπόν ο Τραμπ να τρέφει ένα «περίεργο» μίσος για τους Αμερικανούς;
Ναι μπορεί!
Ίσως το κάνει ήδη
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά
1 Σχόλιο
Αγαπητέ κύριε, άρχισα να διαβάζω το Znet μερικά χρόνια πριν σταματήσετε να γράφετε. Και ναι, παρατήρησα την απουσία σου. Μου άρεσαν τα άρθρα και τα σχόλιά σας. Είμαι έκπληκτος που διαβάζω την ηλικία σου. Καλή υγεία σε εσάς και τους δικούς σας, ειδικά αυτές τις στιγμές. Μακάρι να συνεχίσετε να σχολιάζετε. Χελιδόνι