Περίμενα ώθηση από τους φιλελεύθερους μετά Αρπιστήςδημοσίευσε το δοκίμιό μου»Δεν έχει μείνει τίποτα.» Αλλά ο χαρακτηρισμός της θέσης μου από τη Michelle Goldberg πέρασε στο ο Έθνος καθώς ο «εκλογικός μηδενισμός» είναι εντελώς αυθόρμητος.
Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ του «εκλογές δεν έχουν σημασία» και του «σκάσε και παρατάξεις πίσω από τον Δημοκρατικό αυτής της σεζόν».
Για την ιστορία, δεν υποστηρίζω υποψηφιότητες τρίτων, οι οποίες κατά κανόνα είναι εξ ορισμού δονκιχωτικές, και συμφωνώ με τον Goldberg ότι σε κάθε δεδομένη εκλογή είναι συντριπτικά πιθανό να είναι αλήθεια ότι η μόνη ρεαλιστική επιλογή είναι να ψηφίσεις για όποιον Ο Δημοκρατικός είναι υποψήφιος. Οπότε το βόειο κρέας της σε αυτό το σκορ είναι με κάποιον άλλο, όχι εμένα.
Υποστηρίζω ότι είναι σοβαρό λάθος να υπερβάλλουμε αυτό που κάνουμε όταν τους ψηφίζουμε και ότι αυτή η πρακτική μας στοιχειώνει τουλάχιστον από την Κλίντον. Ως μόνο ένα μικρό παράδειγμα, πού βρίσκεται το αμερικανικό αντιπολεμικό κίνημα από τον Νοέμβριο του 2008, ακόμη και όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα έχει επεκτείνει τα θέατρα της αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης; Παρεμπιπτόντως, η ψήφος μου για τον Nader το 2000, προήλθε κυρίως από την εκστρατεία του Gore με στροφή προς τα δεξιά, η οποία ενσωματώθηκε στην επιλογή του αντιδραστικού εργαλείου Joe Lieberman ως υποψηφίου του. (Και είμαι ακόμα περήφανος που λέω ότι ποτέ δεν ψήφισα τον Λίμπερμαν για τίποτα.)
Όπως επισημαίνω στο Ο Χάρπερς άρθρο, υπενθυμίζοντας Η πολεμική του Γκορ προς το Ιράκ, τότε θα πρέπει να σταματήσει τους ευδιάκριτους ισχυρισμούς ότι δεν θα είχε χρησιμοποιήσει, ή δεν θα είχε προταθεί να χρησιμοποιήσει, τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ως πρόσχημα για εισβολή όπως έκανε ο Μπους. Όπως σημειώνω επίσης στο άρθρο, η Κλίντον πραγματοποίησε σχεδόν τόσες στρατιωτικές επεμβάσεις όσες ο Ρίγκαν και ο Μπους ο Πρεσβύτερος και σε τέσσερα λιγότερα χρόνια.
Και τι λέμε για τον κοινωνικό αντίκτυπο της υποστήριξης της Κλίντον για την οικονομική απορρύθμιση και τον ρόλο του στην εξάλειψη της ομοσπονδιακής δέσμευσης για παροχή εισοδηματικής υποστήριξης και στέγασης στους φτωχούς; Ή την αποτυχία του να συνεχίσει τη μεταρρύθμιση του εργατικού δικαίου όταν είχε την ευκαιρία; Τι γίνεται με τη NAFTA; Και αυτό μας οδηγεί στη σχεδόν παρωδική εικόνα της ταυτόχρονης εκτίναξης από τον Ομπάμα μιας παροδικής χειρονομίας ανησυχίας για την ανισότητα — αντάξια μιας πιο εύθυμης εκδοχής του Ο κύριος Mackey από το South Park ("Η ανισότητα είναι κακή, μμκάι") — και στη συνέχεια ξεκινάμε για να στρίψουμε τα χέρια των Δημοκρατικών του Κογκρέσου για να υποστηρίξουμε τη γρήγορη διαδρομή για την «εμπορική» συμφωνία Trans Pacific Partnership, η οποία σίγουρα θα παρήγαγε ένα σωρό περισσότερη ανισότητα.
Φυσικά, τα καλά νέα είναι ότι η Νάνσυ Πελόζι και ο Χάρι Ριντ στάθηκαν απέναντί του, τουλάχιστον προς το παρόν, και αυτό είναι ένα επιχείρημα για τη σχετική διαφορά που μπορεί να κάνει η ύπαρξη προσιτών Δημοκρατικών στην εξουσία. Θα δούμε πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτή η νίκη, αλλά πιθανότατα δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τους Δημοκρατικούς που αισθάνονται υποστηρικτές των προοδευτικών ομάδων που τους πίεσαν τόσο σκληρά για να αποκρούσουν τον πρόεδρο. Επίσης, δεν θα ήταν δυνατό χωρίς αυτήν την πίεση από το εξωτερικό της διοίκησης και την πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος με την οποία έχει ευθυγραμμιστεί. (Θυμάται κανείς τους Rahm Emanuel, Penny Pritzker και Austan Goolsbee, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα μέλη του πληρώματος του Σικάγο;)
Η νίκη σε γρήγορο δρόμο απεικονίζει τη φύση της σχέσης της Αριστεράς με τους Δημοκρατικούς. Μερικές φορές μπορούμε να σταματήσουμε κάτι πολύ κακό από το να συμβεί. Αυτό δεν είναι ψιλοκομμένο συκώτι. Θα πρέπει να δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια. Αλλά δεν καταφέραμε να κερδίσουμε κάτι που θα ήθελε μια αριστερά για πολύ καιρό, περισσότερο από ό,τι οι περισσότεροι ΈθνοςΟι ιδανικοί αναγνώστες του μπορούν να θυμούνται. Ο γερουσιαστής Paul Wellstone παρατήρησε πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες ότι το GOP προτείνει κάτι πραγματικά, πραγματικά τρομερό. οι Δημοκράτες απαντούν με κάτι λιγότερο τρομερό, το οποίο «κερδίζουμε» και μετά γιορτάζουμε τη νίκη που στην πραγματικότητα μπορεί να έκανε τα πράγματα κάπως χειρότερα συνολικά.
Κανείς δεν θα μπορούσε να έχει περισσότερη περιφρόνηση από εμένα για την υποτίμηση του Μπους για τη FEMA και τον ρόλο του, μαζί με τους απεχθή κολλητούς του Μάικλ Μπράουν και Μάικλ Τσέρτοφ, στη διάπραξη της εγκληματικής παρωδίας στη Νέα Ορλεάνη μετά την Κατρίνα. Ωστόσο, η Goldberg θα πρέπει επίσης να επιβραδύνει την πορεία της. Η διάβρωση των υγροτόπων που προστάτευαν την πόλη, που εντάθηκε από χρόνια δικομματικών συμφωνιών για την ενεργειακή βιομηχανία και η ανεπαρκής και κακή κατασκευή και συντήρηση των αναχωμάτων προηγήθηκαν του Μπους. Το τελευταίο ήταν προϊόν δεκαετιών δικομματικών νεοφιλελεύθερων επιθέσεων στον δημόσιο τομέα και περισσότερων γλυκών συμφωνιών - ακριβώς όπως είναι η τρέχουσα επίθεση της κυβέρνησης Ομπάμα στη δημόσια εκπαίδευση σε εθνικό επίπεδο.
Το πρόβλημα, για άλλη μια φορά, δεν είναι η ψήφος των Δημοκρατικών. αφήνει ένα Δημοκρατικό Κόμμα που στρέφεται προς τα δεξιά να καθορίσει τους πολιτικούς ορίζοντες και την ατζέντα - και να εξαντλήσει την πρακτική πολιτική φαντασία - όσων θεωρούν τους εαυτούς τους ως Αριστερά.
Για άλλη μια φορά, όπως είπα στο ΑρπιστήςΤο δοκίμιο του, ακόμη και σε πρακτικούς όρους, δεν έχουμε ρεαλιστική επιλογή τις περισσότερες φορές από το να ψηφίσουμε τους Δημοκρατικούς ως μικρότερα κακά. Το γεγονός που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όσοι θεωρούμε τους εαυτούς μας Αριστερά είναι ότι αυτό που καταλήγουν οι εκλογικές επιλογές είναι μια επιλογή μεταξύ ενός νεοφιλελεύθερου κόμματος που υποστηρίζει ενεργά τη διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα και ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα που αντιτίθεται ενεργά στη διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα.
Μεταξύ των δύο, σαφώς η πιο ανοιχτή εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού η προσφορά των Δημοκρατικών είναι λιγότερο κακή από την άλλη. Ειδικά από τη σκοπιά μιας Αριστεράς, ωστόσο, το κρίσιμο επίκεντρο της πολιτικής πρέπει να είναι ο αγώνας για την αλλαγή των όρων της συζήτησης που μας αφήνουν με τέτοιες φτωχές επιλογές.
Μόνο στο πλαίσιο μιας συρρικνωμένης πολιτικής φαντασίας αυτή η στάση μοιάζει με μηδενισμό.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά