Όταν θα διαβάσετε αυτό το άρθρο, οι Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι θα φτάσουν τα 50 τουςth + περισσότερες ημέρες απεργίας πείνας που θα συνεχίσουν επ' αόριστον μέχρι να ικανοποιηθούν τα δύο βασικά αιτήματά τους. Είναι κρίσιμες μέρες σε μια απεργία πείνας χωρίς χρονικό περιορισμό, αφού οι κρατούμενοι θα μπορούσαν να εκτεθούν σε κάποιες μόνιμες σωματικές και ψυχολογικές βλάβες. Από την άλλη πλευρά, εκατοντάδες άλλοι Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι θα συμμετάσχουν στην απεργία πείνας ομάδα-ομάδα. Καθώς η απεργία πείνας συνεχίζεται σε δέκα περίπου φυλακές, διαβάζουμε σε εναλλακτικά μέσα ότι κάποιοι απεργοί μπαίνουν σε απομόνωση και δεν τους επιτρέπεται να έχουν βιταμίνη Β1 που είναι πολύ σημαντική για τη διατήρηση της υγείας τους. Επιπλέον, η τουρκική κυβέρνηση, κατά παράβαση της Διακήρυξης της Μάλτας για τις απεργίες πείνας (2006), δεν επέτρεψε ακόμη την ανεξάρτητη εξέταση της κατάστασης της υγείας των απεργών πείνας από την Ένωση Τούρκων Ιατρών. Εν τω μεταξύ, οι Κούρδοι πραγματοποιούν συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, διακηρύξεις Τύπου και απεργίες πείνας για να υποστηρίξουν τα αιτήματα των πολιτικών κρατουμένων ειδικά στο κουρδικό νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας. Βοηθούνται από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σοσιαλιστικά κόμματα που συμμαχούν με το κουρδικό πολιτικό κίνημα και προοδευτικές ΜΚΟ.
Ποια είναι τα αιτήματα των Κούρδων πολιτικών κρατουμένων και ποιες ήταν οι εξελίξεις που τους οδήγησαν σε απεργία πείνας χωρίς χρονικό περιορισμό;
Τα αιτήματα των Κούρδων πολιτικών κρατουμένων
Πάνω από 750 Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας εδώ και 48 ημέρες για δύο βασικά αιτήματα: Το πρώτο είναι ότι, η τουρκική κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει την πολιτική πλήρους απομόνωσης που εφαρμόζεται στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, τον ηγέτη του κουρδικού πολιτικού κινήματος στην Τουρκία. Ο Α. Οτσαλάν καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη και κρατείται σε απομόνωση σε νησί από το 1999. Όμως οι συνθήκες γι' αυτόν είχαν χειροτερέψει καθώς δεν του επιτρέπεται να συναντηθεί με τους δικηγόρους του τους τελευταίους 14 μήνες. Ο Α. Οτσαλάν, ως ηγέτης ενός σημαντικού μέρους του κουρδικού πληθυσμού στην Τουρκία, θα μπορούσε να διαδραματίσει βασικό ρόλο στον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου που συνεχίζεται εδώ και 28 χρόνια μεταξύ των ανταρτών του PKK (Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν) και του Τούρκου στρατού. κόστισε περίπου 50,000 ζωές. Έτσι θα πρέπει να συναντηθεί με τους δικηγόρους του, να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε σχετικές πληροφορίες για τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία και να χαλαρώσουν οι συνθήκες του ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει σε μια πιθανή ειρηνευτική διαδικασία διαπραγμάτευσης. Το κουρδικό κίνημα στην Τουρκία απαιτεί τελικά οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που απέτυχαν πριν από περίπου 14 μήνες λόγω της αποτυχίας της κυβέρνησης να εκτελέσει τα βήματα που συμφωνήθηκαν και από τα δύο μέρη.
Το δεύτερο αίτημα των πολιτικών κρατουμένων αφορά τη χρήση της κουρδικής γλώσσας τόσο στο δικαστήριο όσο και στη δημόσια εκπαίδευση. Πάνω από 10,000 Κούρδοι πολιτικοί ακτιβιστές, πολιτικοί, δημοκρατικά εκλεγμένοι δήμαρχοι, μέλη του Κουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας, BDP, έχουν συλληφθεί τα τελευταία τρία χρόνια και δικάζονται στα λεγόμενα «ειδικά δικαστήρια», δικαστήρια ειδικευμένα για «τρομοκρατικά εγκλήματα». Δεν επιτρέπεται να υπερασπίζονται τον εαυτό τους στη μητρική τους γλώσσα. Απαιτούν λοιπόν η χρήση της κουρδικής γλώσσας να είναι ελεύθερη κατά τη διάρκεια των ακροάσεων. Και απαιτούν επίσης η δημόσια εκπαίδευση στην κουρδική γλώσσα (όπως διαφορετική από τη διδασκαλία της κουρδικής σε ορισμένα επιλεκτικά μαθήματα) να παρέχεται από το τουρκικό κράτος.
Μπορεί να είναι η πρώτη απεργία πείνας στην παγκόσμια ιστορία για την ειρήνη και τη δημόσια χρήση της μητρικής γλώσσας
Μπορεί να φαίνεται λίγο περίεργο εκ πρώτης όψεως το γεγονός ότι εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι έκαναν απεργία πείνας για την εκπλήρωση του πρώτου βήματος που είναι απαραίτητο για να ξεκινήσουν οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ του PKK και των κρατικών αρχών – την άρση της απομόνωσης του Α. Οτσαλάν.
Όπως παραδέχεται κάθε λογικός άνθρωπος στην Τουρκία, ακόμη και μια επίσημη δήλωση της κυβέρνησης που σηματοδοτεί με σοβαρό τρόπο ότι η διαπραγμάτευση μεταξύ δύο μερών θα μπορούσε να ξεκινήσει μπορεί να οδηγήσει σε κατάπαυση του πυρός από το PKK και έτσι να δημιουργήσει το έδαφος για μια ειρηνική λύση στο κουρδικό ζήτημα. στην Τουρκία που κόστισε τόσες πολλές ζωές και μια δραματική επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, η απεργία πείνας που θα μπορούσε να οδηγήσει σε θάνατο πολλών πολιτικών κρατουμένων εάν η κυβέρνηση συνεχίσει να αγνοεί τα βασικά αιτήματα στοχεύει άμεσα στην ειρήνη. βάζοντας δηλαδή τέλος στους θανάτους εκατοντάδων στρατιωτών και ανταρτών.
Η άλλη απαίτηση, να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους ενώπιον του δικαστηρίου στη μητρική τους γλώσσα και να αποκτήσουν δημόσια εκπαίδευση στα Κουρδικά μπορεί επίσης να φαίνεται λίγο περίεργη ως κίνητρο πίσω από μια μαζική απεργία πείνας κατά την οποία πολλές εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι διακινδυνεύουν τη ζωή τους. Γιατί λοιπόν αυτά τα αιτήματα που θα έπρεπε να είναι ζητήματα κανονικού πολιτικού αγώνα, αποδείχτηκαν στόχοι μιας μαζικής απεργίας πείνας; Ίσως μια σύντομη ματιά στις πολιτικές εξελίξεις που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία θα μπορούσε να είναι χρήσιμη.
Επειδή δεν είχαν άλλες εναλλακτικές…
Οι τελευταίες γενικές εκλογές στην Τουρκία διεξήχθησαν τον Ιούνιο του 2011. Οι εκπρόσωποι του PKK και ανώτατα εκτελεστικά στελέχη της Τουρκικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (MIT) έχουν συναντηθεί πολλές φορές δύο ή τρία χρόνια πριν από την εκλογική διαδικασία προκειμένου να συζητήσουν ορισμένα κρίσιμα βήματα που πρέπει να γίνουν από και τα δύο μέρη ως προϋποθέσεις μιας πιθανής ειρηνευτικής διαπραγμάτευσης. Αυτές οι συναντήσεις έγιναν δημόσιες όταν ορισμένα αρχεία διέρρευσαν στο Διαδίκτυο τον Ιούνιο του 2011. Ο Πρωθυπουργός και ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, AKP) Ρ. Ταγίπ Ερντογάν αργότερα δέχθηκε ότι κατηγόρησε τον υφυπουργό του, το ανώτατο στέλεχος του Το MIT, για αυτές τις συναντήσεις και ισχυρίστηκε ότι οι αξιωματούχοι των πληροφοριών σταμάτησαν να συναντώνται με εκπροσώπους του PKK επειδή η κυβέρνησή του δεν πίστευε ότι το PKK ήταν ειλικρινές.
Ωστόσο, οι ηγέτες του PKK αργότερα δήλωσαν ότι κατά τις τελευταίες συναντήσεις του 2011, καθώς πλησίαζαν οι γενικές εκλογές, και οι δύο πλευρές συμφώνησαν στα κρίσιμα ζητήματα και τότε πίστευαν ότι το κουρδικό πρόβλημα επρόκειτο να επιλυθεί.
Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει, όταν αξιολογούμε αντικειμενικά τα διαθέσιμα δεδομένα και κρίνοντας από τις πολιτικές που ακολούθησε η τουρκική κυβέρνηση στη συνέχεια, η τουρκική κυβέρνηση και η υπηρεσία πληροφοριών απέκλεισαν τους εκπροσώπους του PKK με κάποιες υποσχέσεις, καθυστέρησαν τα οριστικά βήματα και στόχευσαν να κερδίσουν χρόνο προκειμένου να διασφαλιστεί η εκλογική διαδικασία πείθοντας το PKK σε μια διαρκή κατάπαυση του πυρός.
Αυτό φαίνεται να είναι ένα σίγουρο συμπέρασμα αφού αμέσως μετά τις γενικές εκλογές (Ιούνιος 2011) στις οποίες το AKP κέρδισε περίπου το 50% των ψήφων και έτσι ήρθε στην εξουσία με πολύ ισχυρή λαϊκή υποστήριξη, η πολιτική του σχετικά με το κουρδικό ζήτημα άλλαξε πολύ δραματικά. Ας δούμε τι συνέβη στην πραγματικότητα.
Ισολογισμός που δείχνει ένα «μαλακό» είδος φασισμού στην Τουρκία
Στην Τουρκία, δυνάμει του «αντιτρομοκρατικού νόμου» που ισχύει από το 2006, οι κρατικοί εισαγγελείς και τα «ειδικά δικαστήρια» μπορούν να συλλάβουν και να καταδικάσουν σχεδόν οποιονδήποτε ασχολείται με το κουρδικό ζήτημα σε πολύ σοβαρές φυλάκιση, όπως 10-15 χρόνια και ακόμη περισσότερες.
Συμμετέχοντας σε ειρηνική διαδήλωση που ζητούσε ειρηνική λύση του κουρδικού προβλήματος, σε δήλωση Τύπου που ζητούσε την άρση της απομόνωσης που εφαρμόστηκε στον Κούρδο ηγέτη Α. Οτσαλάν, μιλώντας σε διάσκεψη για τα δικαιώματα των Κούρδων, ως μέλος και ακτιβιστής του BDP (Κουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας) σε οποιαδήποτε θέση από την κορυφή μέχρι την ιεραρχία, ως εκλεγμένος δήμαρχος μιας κουρδικής πόλης ή κωμόπολης… όλα αυτά αρκούν για να συλληφθούν και να δικαστούν σε «ειδικά αντιτρομοκρατικά» δικαστήρια με κατηγορίες για τρομοκρατία που ισοδυναμούν με βαριές ποινές φυλάκισης.
Έτσι, ως αποτέλεσμα των αστυνομικών επιχειρήσεων που συνεχίστηκαν από το 2009, αλλά εντάθηκαν σημαντικά μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2011, περισσότεροι από 10,000 Κούρδοι ακτιβιστές και πολιτικοί φυλακίζονται. Αυτοί οι άνθρωποι δεν συμμετείχαν ποτέ σε κανένα βίαιο ή ένοπλο αγώνα.
Μεταξύ αυτών των κρατουμένων υπάρχουν δεκάδες εκλεγμένοι δήμαρχοι, ορισμένοι από αυτούς πρώην δήμαρχοι μεγάλων κουρδικών πόλεων όπως το Βαν και ακόμη περισσότερα μέλη δημοτικών συμβουλίων διαφόρων κουρδικών πόλεων και κωμοπόλεων.
Σχεδόν όλοι οι δικηγόροι του Α. Οτσαλάν μπαίνουν στη φυλακή τον Νοέμβριο του 2011 με την κατηγορία της βοήθειας «της τρομοκρατικής οργάνωσης», δηλαδή του PKK.
Υπάρχουν περίπου 76 δημοσιογράφοι στη φυλακή σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής Προστασίας Δημοσιογράφων (CPJ) και οι περισσότεροι από αυτούς συλλαμβάνονται κατά τη διάρκεια αστυνομικών επιχειρήσεων που στοχεύουν τα κουρδικά μέσα ενημέρωσης τον Δεκέμβριο του 2012.
Υπάρχουν πάνω από 700 φοιτητές στη φυλακή σύμφωνα με έκθεση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης με τους συλληφθέντες φοιτητές (TODI) και πάλι οι περισσότεροι από αυτούς είναι Κούρδοι ακτιβιστές φοιτητές.
***
Είναι αρκετά σαφές ότι οι γενικές εκλογές του Ιουνίου 2011 ήταν ένα σημείο καμπής στις πολιτικές του AKP. Ο Πρωθυπουργός Ρ.Τ. Ερντογάν και άλλοι κορυφαίοι διοικητές του κυβερνώντος κόμματος AKP επέλεξαν να ευθυγραμμιστούν με το κλασικό τουρκικό κατασταλτικό και έντονα εθνικιστικό κρατικό σύστημα, αν και κάποτε ήταν ισλαμιστές επικριτές του. Κατά τη διάρκεια των δέκα ετών στην εξουσία του ΑΚΡ, άκμασε ένα είδος νέας ολιγαρχίας που ήταν έτοιμη να αποτελέσει μέρος αυτού του κατασταλτικού κρατικού μηχανισμού. Αυτή η ολιγαρχία που αποτελείται από μια νεοαναπτυσσόμενη αστική τάξη, μερικές από τις οποίες έχουν ήδη γίνει μεγάλες εταιρείες, από ισχυρές εταιρίες μέσων ενημέρωσης, από ένα πολύπλοκο δίκτυο συμφερόντων και συστημάτων πατρωνίας και από μερικές πολύ εγκόσμιες αποκαλούμενες «θρησκευτικές σέκτες» γίνονται οι νέοι κύριοι των παραδοσιακά κατασταλτικών και τον εθνικιστικό κρατικό μηχανισμό. Υιοθέτησε κυριολεκτικά τις βασικές πολιτικές του τουρκικού κράτους και άρχισε να τις υπερασπίζεται ενάντια στους Κούρδους, τις θρησκευτικές μειονότητες όπως οι Αλαουίτες, άλλες παραδοσιακά αποκλεισμένες ομάδες, τους εργάτες, τους φτωχούς και άλλα μη προνομιούχα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας.
Οι κατασταλτικές πολιτικές του κυβερνώντος κόμματος απευθύνονται επίσης στην εργατική τάξη καθώς και στους Κούρδους ακτιβιστές. Το εργατικό κίνημα καταστέλλεται έντονα σε πρωτοφανή κλίμακα και τα εργατικά συνδικάτα στερούνται την οργανωτική τους δύναμη με διάφορες τροποποιήσεις των υφιστάμενων νόμων. Μια πρόσφατη απεργία που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στις αερομεταφορές οδήγησε σε μια τροπολογία που απαγορεύει τις απεργίες στον τομέα των αερομεταφορών και την απόλυση περισσότερων από 400 απεργών εργαζομένων με γραπτά μηνύματα.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια οι Κούρδοι και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι στερήθηκαν κάθε μέσο ειρηνικής πολιτικής διαμαρτυρίας. Κάθε διαδήλωση και διαμαρτυρία καταπιέζονταν βάναυσα και δεκάδες Κούρδοι τραυματίστηκαν βαριά και σκοτώθηκαν.
Έτσι, αυτή η πολύ σκληρή κρατική καταστολή άφησε μόνο δύο δρόμους στους Κούρδους ακτιβιστές: Είτε να μπουν στη φυλακή και να δικαστούν με βαριές ποινές φυλάκισης είτε να συμμετάσχουν στους Κούρδους αντάρτες.
Τώρα μου φαίνεται ότι αυτοί οι πολιτικοί κρατούμενοι σε απεργία πείνας επιχειρούν να ανοίξουν εκ νέου έναν δρόμο για νόμιμη και ειρηνική πολιτική πάλη. Χρειάζονται διεθνή αλληλεγγύη…
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά