Ο Michał Kalecki άντλησε αυτή τη σχέση χωρίζοντας ολόκληρη την οικονομία σε δύο ομάδες: εργάτες, που κερδίζουν μόνο μισθούς και καπιταλιστές, που απασχολούν εργάτες για να κερδίσουν κέρδη. Η οικονομία θεωρείται ότι είναι ένα κλειστό σύστημα και ότι δεν υπάρχει δημόσιος τομέας.
Με αυτές τις υποθέσεις ο Kalecki αντλεί την ακόλουθη ταυτότητα:
P + W = CP + CW + Ι
όπου P είναι ο όγκος των μικτών κερδών (κέρδη συν αποσβέσεις), W είναι ο όγκος των συνολικών μισθών, CP είναι η κατανάλωση των καπιταλιστών, ΓW είναι η κατανάλωση των εργαζομένων και εγώ είναι η ακαθάριστη επένδυση που έχει γίνει στην οικονομία.
Αν υποθέσουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν αποταμιεύουν, δηλ.
W = CW
παίρνουμε,
P=CP + Ι
Αυτό δείχνει ότι τα κέρδη που βγάζει ο καπιταλιστής μαζί είναι το άθροισμα της κατανάλωσής τους συν την επένδυση που κάνουν.
Ο Kalecki το εφάρμοσε σε μια κλειστή εθνική οικονομία, αλλά αυτό το παρόν μοντέλο ταιριάζει καλύτερα στην τρέχουσα παγκόσμια οικονομία, όπου η παρέμβαση και η επιρροή του κράτους εξαλείφεται.
Οι παγκόσμιοι εργαζόμενοι υπάρχουν ως επί το πλείστον σε χώρες του τρίτου κόσμου, αλλά δεδομένου ότι η παγκόσμια οικονομία είναι μια οικονομία χωρίς όρια, υποδομές όπως του τρίτου κόσμου υπάρχουν ακόμη και στον πρώτο κόσμο, όπως γκέτο στο Λονδίνο, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, παρόμοια με τις επίσημες απαγορευμένες περιοχές στη Νότια Αφρική.
Οι καπιταλιστές υπάρχουν κυρίως στον πρώτο κόσμο, σε μέρη όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, η Νέα Υόρκη, η Γενεύη κ.λπ., αλλά επειδή είναι μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία υπάρχουν και στα φτωχότερα από τα φτωχότερα μέρη όπως η Σομαλία, η Ινδονησία, η Ινδία, η Κίνα. Οι καπιταλιστές είναι ιπποδρομίες του πλανήτη, οπότε μπορούν να πηδήξουν από μια χώρα σε χώρα αναζητώντας ένα καλύτερο σύνολο εργαζομένων.
Παραδοσιακά, η αγροτική αγορά λειτουργεί εκτός των μεγάλων καπιταλιστικών αγορών. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στη γεωργία μπορούν επίσης να θεωρηθούν ως εργαζόμενοι με την έννοια ότι οι μισθοί τους είναι σχεδόν ίδιοι με την κατανάλωσή τους. Η γεωργία βρίσκεται επίσης στα πρόθυρα να λάβει παγκόσμιες διαστάσεις και έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει παγκόσμιες ελλείψεις τροφίμων σε τόπους όπως η Αφρική και η Ινδία. Οι καλλιέργειες μετρητών όπως το ζαχαροκάλαμο, το βαμβάκι, το τσάι, ο καφές κ.λπ. θα αυξηθούν επίσης, προκαλώντας παγκόσμιες ελλείψεις τροφίμων.
Η ροή των επενδύσεων σε μη καπιταλιστικές χώρες του τρίτου κόσμου δημιουργεί νεότερες αγορές που μπορούν να επεκτείνουν νεότερες οδούς για να αποκομίσουν κέρδη. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Kalecki, η ατυχής πτυχή του καπιταλισμού είναι ότι η ροή των επενδύσεων και τα συνακόλουθα κέρδη που συνδέονται με αυτόν αυξάνουν την τιμή των υλικών αγαθών μειώνοντας έτσι το δυναμικό κέρδους στις ώριμες καπιταλιστικές αγορές, οδηγώντας τον σε κρίση. Η κρίση ξεπερνιέται προσωρινά με την εισβολή και τη μετατροπή των μη καπιταλιστικών αγορών σε καπιταλιστικές αγορές, δηλαδή με την εκμετάλλευση των ανεκμετάλλευτων φυσικών και ορυκτών πόρων και την υπαγωγή τους σε απεριόριστες παγκόσμιες αγορές. Φυσικά, όλα αυτά αποτυγχάνουν, τελικά, όταν αυτές οι πρόσφατα εκμεταλλευμένες περιοχές του κόσμου ωριμάσουν σε μια πλήρως ανεπτυγμένη καπιταλιστική αγορά, καθώς θα χάσουν τις δυνατότητές τους για περισσότερα κέρδη.
Ακριβώς όπως ο καπιταλισμός λειτουργεί παγκοσμίως αγγίζοντας διάφορους πολιτισμούς, δρα επίσης βαθύτερα στην ανθρώπινη ψυχή καθώς αναζητά νεότερες οδούς για να μετατρέψει άλλες μέχρι τώρα ανεκμετάλλευτες μη υλικές πτυχές όπως υγεία, εκπαίδευση, γάμος, ραντεβού και άλλες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις σε εμπορεύσιμα προϊόντα. Φαρμακευτικές και άλλες εταιρείες προϊόντων αυτού του είδους θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν νεότερες κοινωνικές πλατφόρμες μέσω του διαδικτύου, διεισδύοντας έτσι βαθύτερα στις αγορές τους.
Για να επιβιώσουν, οι πρωταγωνιστές του καπιταλισμού θα δοκιμάσουν όλες τις πιθανές οδούς. Σε επίπεδο διοίκησης, η στρατηγική είναι να στρέφονται όλο και περισσότεροι παράγοντες στους εργαζομένους, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται οι μισθοί της διοίκησης. Αυτό δημιουργεί ένα πιστό σύνολο διαχειριστών. Αυτό εξαντλεί την ανισότητα μεταξύ των καπιταλιστών και των εργατών. Οι μεγάλες εταιρείες χρηματοδοτούν μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) για να συνεργαστούν με φτωχούς εργαζόμενους για να αμβλύνουν την πιθανότητα εξέγερσης, ενώ ταυτόχρονα οι ΜΚΟ εργάζονται για την παροχή ενός δίχτυ ασφαλείας για τους φτωχούς όταν καταργηθούν όλες οι κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες. Μόλις η εξέγερση καταπνιγεί, οι μεγάλες εταιρείες θα τραβήξουν όλη τη χρηματοδότηση για τις ΜΚΟ που θα μείνουν ψηλά και ξερά. Οι εργαζόμενοι σιγά σιγά θα συνηθίσουν τη δυστυχία τους. Θα προταθούν νεότερες θεωρίες που θα δείξουν ότι όλες αυτές οι ανισότητες δικαιολογούνται δείχνοντας ότι υπάρχει κάποια υποκείμενη γενετική αιτία. Ο Ινδουισμός μπορεί να βοηθήσει ακόμη περισσότερο από τη γενετική, εάν αρχίσουν να πιστεύουν το κάρμα και τις αμαρτίες της προηγούμενης γέννησης ως αιτιολόγηση όλων αυτών των ανισοτήτων.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά