Πηγή: The Intercept
Το Associated Press έχει δεχθεί τεράστια κριτική, μεταξύ άλλων και από αυτήν δικά τους στελέχη, για την απόλυση της Emily Wilder, 22 ετών, αφού την προσέλαβε ως συνεργάτη ειδήσεων μόλις 17 ημέρες πριν. Σύμφωνα με το AP, ο Wilder αφέθηκε ελεύθερος για «παραβιάσεις της πολιτικής του AP για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Η δράση του AP ήταν ξεκάθαρα ως απάντηση σε μια εκστρατεία πίεσης της δεξιάς που στόχευε την Wilder για τον ακτιβισμό της στο κολέγιο που υποστηρίζει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Αν και φρικτό, ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Το AP ήταν ιδιαίτερα συντηρητικό από την ίδρυσή του το 1846, με μακρά ιστορία υποκλίσεως στις απαιτήσεις των ισχυρών - με τους πολλούς ταλαντούχους δημοσιογράφους του να αναγκάζονται συχνά να πολεμούν τη διοίκησή του για να βγουν τα νέα. Ενώ άλλες ενσύρματες υπηρεσίες όπως η United Press International και το Reuters δεν καλύπτονταν πάντα με δόξα, η ιστορία της AP δείχνει πολύ μεγαλύτερη προκατάληψη.
Το AP είναι εδώ και καιρό ένας από τους σημαντικότερους ειδησεογραφικούς οργανισμούς στον κόσμο. Ένας μη κερδοσκοπικός συνεταιρισμός με πάνω από 1,000 έγγραφα μέλη, παράγει 2,000 ιστορίες την ημέρα, με τις αναφορές του συχνά την κύρια ή μοναδική κάλυψη πολλών ιστοριών. Σύμφωνα με Το ίδιο το AP, πάνω από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού βλέπει τακτικά τη δουλειά του. Μαχάτμα Γκάντι κάποτε αστειευόταν, «Όταν φτάσω στο Έπειτα και σταθώ στη Χρυσή Πύλη, το πρώτο άτομο που θα συναντήσω θα είναι ανταποκριτής του Associated Press».
Γι' αυτό είναι σημαντικό να κατανοήσουμε την προοπτική του AP. Αναμφισβήτητα έχει ενσωματωθεί στο DNA του: Το AP δημιουργήθηκε από τον Moses Yale Beach, τον εκδότη της New York Sun, ο οποίος κανόνισε πέντε εφημερίδες της Νέας Υόρκης, συμπεριλαμβανομένης της Sun, για να μοιραστούν το κόστος κάλυψης του Μεξικανοαμερικανικού Πολέμου. Εκ των υστέρων, ο πόλεμος ήταν μια ευθεία κλοπή του μεξικανικού εδάφους, συμπεριλαμβανομένης όλης της Καλιφόρνιας, από τις ΗΠΑ. Δικαιολογήθηκε με ξεδιάντροπη εξαπάτηση από τον Πρόεδρο Τζέιμς Κ. Πολκ, όπως ακριβώς είπαν και οι δύο Πρόεδροι Αβραάμ Λίνκολν και Οδυσσέας Σ. Γκραντ. Ωστόσο, καλύφθηκε από το AP ως η εκπλήρωση του προφανούς πεπρωμένου της Αμερικής, αντανακλώντας την ένθερμη πεποίθηση του Μπιτς ότι οι ΗΠΑ πρέπει να καταλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερο έδαφος. Ο Μπιτς μάλιστα ταξίδεψε στο Μεξικό ως πράκτορας της κυβέρνησης των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας πλαστό βρετανικό διαβατήριο, σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει την πολεμική προσπάθεια του Μεξικού. Αυτό δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί σήμερα ως ένα αστρικό παράδειγμα αντικειμενικότητας των μέσων ενημέρωσης.
Αυτή η γενική άποψη συνεχίστηκε με την κάλυψη του AP για τους πολέμους μεταξύ των ιθαγενών πληθυσμών και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης μετά τον εμφύλιο πόλεμο των ΗΠΑ. Όταν ο ανταποκριτής του AP Mark Kellogg έφυγε για να καλύψει τη μάχη του Little Bighorn το 1876, διαβάστηκε η τελευταία του αποστολή, «Μέχρι να φτάσει αυτό σε εσάς, θα είχαμε συναντήσει και πολεμήσουμε τους κόκκινους διαβόλους, με ποιο αποτέλεσμα μένει να φανεί. Πηγαίνω με τον Κάστερ και θα είμαι εκεί στον θάνατο». Η φράση «στο θάνατο» δεν σήμαινε ότι ο Kellogg περίμενε ότι αυτός και ο Custer θα πέθαιναν. Αντίθετα, είναι γλώσσα δανεισμένη από το κυνήγι αλεπούδων που σημαίνει να είσαι παρών όταν τα ζώα τρέχουν στο έδαφος και σκοτώνονται. Αντίθετα, προς έκπληξη του Kellogg, τόσο αυτός όσο και ο Custer πέθαναν κατά τη διάρκεια της μάχης.
Καθώς η οργάνωση των συνδικάτων και οι εξεγέρσεις των εργαζομένων άναψαν στις αρχές του 1900, το AP έγινε διαβόητο μεταξύ των προοδευτικών για την αντιδραστική του κάλυψη. Μετά από μια τεράστια απεργία εργατών ορυχείων το 1913 στη Δυτική Βιρτζίνια, το σοσιαλιστικό περιοδικό The Masses επεσήμανε ότι ο τοπικός εκπρόσωπος του AP ήταν μέλος ενός στρατιωτικού δικαστηρίου που έκρινε τους απεργούς. Αυτό συνοδευόταν από μια γελοιογραφία που απεικονίζει τον πρόεδρο του AP να στάζει δηλητήριο σε μια δεξαμενή με την ένδειξη «Τα Νέα», γεμίζοντάς την με «ψέματα», «απωθημένα γεγονότα» και «συκοφαντίες». Σε απάντηση, το AP κατάφερε να συλλάβει τον συντάκτη του The Masses για ποινική συκοφαντική δυσφήμιση.
Η κλίση του AP κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τεκμηριώνεται εκτενώς στο "Η επιταγή ορείχαλκου», ένα βιβλίο του 1919 του φημισμένου λασπομάντη Άπτον Σινκλέρ. Μια μελέτη του αμερικανικού Τύπου, το «The Brass Check» ήταν κάποτε σχεδόν τόσο διάσημο όσο το «The Jungle», το μυθιστόρημα του Sinclair για τη βιομηχανία συσκευασίας κρέατος. Σε αυτό ο Sinclair γράφει, «Μέχρι πολύ το μεγαλύτερο μέρος των ειδήσεων που απορροφά ο αμερικανικός λαός για τον έξω κόσμο προέρχεται από το Associated Press… Δεν υπάρχει πιο σημαντικό ερώτημα που πρέπει να ληφθεί υπόψη από τον αμερικανικό λαό από το ερώτημα, είναι το Associated Press έκθεση? Μεταδίδει την είδηση;»
Ο Sinclair δίνει πολλές λεπτομέρειες σχετικά με την κάλυψη ενός περιστατικού από το AP κατά τη διάρκεια της μεγάλης κλίμακας απεργίας 1913-1914 στα ανθρακωρυχεία του Κολοράντο που οδήγησε στην περιβόητη σφαγή του Λούντλοου, στην οποία σκοτώθηκαν 21 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο ανθρακωρύχων, αλλά και των συζύγων και των παιδιών τους. Ο Πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον είχε στείλει τηλεγράφημα στον κυβερνήτη του Κολοράντο ζητώντας να μάθει γιατί δεν είχε λάβει μέτρα για να διευθετήσει την απεργία. Ο κυβερνήτης έγραψε πίσω ότι «προβλέφθηκε και διορίστηκε μια επιτροπή για τη διαμεσολάβηση για την παρούσα απεργία», και ο Wilson αποδέχτηκε αυτό ως επαρκές. Αλλά ο κυβερνήτης έλεγε ψέματα στον Wilson: Δεν υπήρχε τέτοια επιτροπή. Ο Sinclair προσπάθησε επανειλημμένα να πείσει το AP να το καλύψει αυτό. Η οργάνωση αρνήθηκε ρητά.
«Δεν υπάρχει πιο σημαντικό ερώτημα που πρέπει να εξεταστεί από τον αμερικανικό λαό από το ερώτημα, είναι δίκαιο το Associated Press; Μεταδίδει την είδηση;»
Ο Sinclair συνελήφθη αργότερα κατά τη διάρκεια μιας σιωπηλής αγρυπνίας στη Νέα Υόρκη για τα θύματα του Ludlow. Το AP ανέφερε ψευδώς ότι η γυναίκα του Σινκλέρ είχε συλληφθεί μαζί του και στη συνέχεια αρνήθηκε να το διορθώσει. Ο δεξιός πατέρας της συζύγου του είδε την ιστορία και απείλησε να την αποκληρονομήσει.
Ο συντηρητισμός του AP συνεχίστηκε για τον υπόλοιπο αιώνα. Ο Seymour Hersh, ο οποίος εργάστηκε για την AP από το 1962 έως το 1967, είπε αργότερα Οι συντάκτες εκεί ήταν «συνεσταλμένοι για το Βιετνάμ» και ότι δεν θα μπορούσε να είχε γράψει την αποκάλυψή του του 1970 για τη σφαγή στο My Lai για την υπηρεσία τηλεπικοινωνιών. Το 1984, σε μια εποχή μεγάλου φόβου για πυρηνικό πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση, ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν «αστειεύτηκε» πριν από μια ραδιοφωνική ομιλία ότι «Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πω σήμερα ότι υπέγραψα νομοθεσία που θα θέσει τη Ρωσία εκτός νόμου για πάντα. Ξεκινάμε τους βομβαρδισμούς σε πέντε λεπτά.» Ένας ρεπόρτερ του AP κατέθεσε ένα άρθρο σχετικά με αυτό, αλλά οι συντάκτες δεν το δημοσίευσαν - έως ότου άλλα ειδησεογραφικά δημοσίευσαν την ιστορία. Την ίδια χρονιά, ο υπουργός Άμυνας Κάσπαρ Βάινμπεργκερ ζήτησε από το AP να μην εκτελέσει όσα ήξερε για την εκτόξευση ενός στρατιωτικού δορυφόρου. Ο AP υπάκουσε με χαρά.
Αλλά πιθανώς η πιο κραυγαλέα συμπεριφορά του AP κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αφορούσε την κάλυψη των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ Κόντρας, οι οποίοι προσπαθούσαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση Σαντινίστας της Νικαράγουας. Δύο ρεπόρτερ του AP, ο Robert Parry και ο Brian Barger, εργάστηκαν για εννέα μήνες σε μια ιστορία σχετικά με τη συμμετοχή ηγετών των Contra στο λαθρεμπόριο κοκαΐνης. Μετά από τι Barger περιγράφηκε αργότερα ως «εξοντωτική» επεξεργασία, το AP σκότωσε το άρθρο. Είδε το φως της δημοσιότητας μόνο χάρη σε ένα περίεργο περιστατικό, όταν ένας συντάκτης στο καλώδιο της ισπανικής γλώσσας του AP το είδε στο σύστημα υπολογιστή, δεν κατάλαβε ότι είχε καρφωθεί και το έτρεξε σε μετάφραση. Αργότερα αναφέρθηκε ότι ο προϊστάμενος του γραφείου του AP στην Ουάσιγκτον συναντιόταν τακτικά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου με τον Όλιβερ Νορθ, τότε υπάλληλο στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας του Ρίγκαν, ο οποίος γνώριζε καλά τη διακίνηση ναρκωτικών των Κόντρας και έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να το καλύψει. Ο Parry και ο Barger εγκατέλειψαν αργότερα την AP απογοητευμένοι.
Η πιο πρόσφατη απόδοση του AP ήταν σχεδόν η ίδια. Εσωτερικά συχνά υιοθετεί τυπικές δεξιές οικονομικές αρχές που έχουν αποδειχτεί λάθος από την ιστορία: Το 2008, η AP είπε Ο υποψήφιος για την προεδρία Μπαράκ Ομπάμα δεν ήταν ειλικρινής σχετικά με «τις συντριπτικές δημοσιονομικές πιέσεις που θα αντιμετώπιζε στην εξουσία». Στην πραγματικότητα, το βασικό λάθος του Ομπάμα θα ήταν να μην πιέσει το Κογκρέσο να ξοδέψει αρκετά χρήματα για να ενισχύσει την οικονομία. Όταν ο Έρικ Γκάρνερ σκοτώθηκε από την αστυνομία της Νέας Υόρκης, το AP έδωσε πλήρη φωνή στην προοπτική του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης, ξεκινώντας ένα άρθρο δηλώνοντας: «Η Garner ήταν υπέρβαρη και σε κακή υγεία. … Όταν η αστυνομία ήρθε να τον συλλάβει, αντιστάθηκε. Και αν μπορούσε να πει επανειλημμένα «Δεν μπορώ να αναπνεύσω», σημαίνει ότι μπορούσε να αναπνεύσει».
Στην κάλυψη του στο εξωτερικό, το AP συχνά εμφανίζεται κολλημένο στον Ψυχρό Πόλεμο. Το 2009, μια ομάδα λατινοαμερικανών μελετητών αγόρασε μια ολοσέλιδη διαφήμιση στο Columbia Journalism Review για να επισημάνουμε δύο κραυγαλέες παραπλανητικές δηλώσεις από το AP στην κάλυψή του για τη Βενεζουέλα. Σύμφωνα με το AP, ο τότε πρόεδρος της χώρας Ούγκο Τσάβες είχε ισχυριστεί ότι μια επίθεση σε μια συναγωγή «θα μπορούσε να είχε γίνει από Εβραίους που ήθελαν να παρουσιάσουν την κυβέρνησή του ως αντισημιτική». Ο Τσάβες δεν το είχε πει ποτέ αυτό και μάλιστα είχε καταδικάσει έντονα την επίθεση. Ο Τσάβες δεν είχε επίσης, όπως ισχυρίστηκε το AP, προέτρεψε «τους παγκόσμιους ηγέτες να στηρίξουν τον ένοπλο αγώνα [των FARC της Κολούμπια]». Το 2013, μετά τον θάνατο του Τσάβες, ο Α.Π τον επέκρινε για την επένδυση του «πετρελαϊκού πλούτου της Βενεζουέλας σε κοινωνικά προγράμματα, συμπεριλαμβανομένων των κρατικών αγορών τροφίμων, επιδομάτων σε μετρητά για φτωχές οικογένειες, δωρεάν κλινικών υγείας και εκπαιδευτικών προγραμμάτων». Τα αποτελέσματα από αυτό, έγραψε περίεργα το AP, ήταν «πενιχρά σε σύγκριση με τα θεαματικά κατασκευαστικά έργα που προκάλεσε ο πλούτος πετρελαίου σε αστραφτερές πόλεις της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένου του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο στο Ντουμπάι και των σχεδίων για παραρτήματα των μουσείων του Λούβρου και του Γκούγκενχαϊμ στο Άμπου Ντάμπι».
Σε αυτό το πλαίσιο διάρκειας 175 ετών, είναι απολύτως λογικό ότι το AP θα ξεφορτωθεί αμέσως τον Wilder με το πρώτο σημάδι του προβλήματος. Το AP έχει παράγει μερικές φορές σπουδαία δημοσιογραφία, αλλά συχνά παρά τις φυσικές του κλίσεις και όχι λόγω. Ξανά και ξανά, η οργάνωση έσπευσε να εξευμενίσει τις εξουσίες που υπάρχουν — ακόμα και όταν πρόκειται για έξοδα των δημοσιογράφων της.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά