Πηγή: Globetrotter
Στις 18 Οκτωβρίου 2021, ο Πρόεδρος του Ισημερινού Γκιγιέρμο Λάσο δηλώνονται κατάσταση έκτακτης ανάγκης για 60 ημέρες. Αυτή η διακήρυξη οδήγησε σε αναστολή των συνταγματικών δικαιωμάτων των υπηκόων του Ισημερινού και βαριά οπλισμένα στρατεύματα να πλημμυρίσουν τους δρόμους του Ισημερινού. Ο άμεσος λόγος της δήλωσης ήταν η δολοφονία ενός 11χρονου αγοριού ονόματι Sebastián Obando, ο οποίος σκοτώθηκε σε διασταυρούμενα πυρά μεταξύ «ενόπλου ληστή και αστυνομικού» στις 17 Οκτωβρίου σε καφετέρια και παγωτατζίδικο στη γειτονιά Centenario στο Γκουαγιακίλ.
Το αγόρι, που πυροβολήθηκε τρεις φορές, πυροβολήθηκε στην καρδιά, είπε το δεξί του χέρι και την πλάτη του ο πατέρας του Τομάς Ομπάντο. Η κήρυξη έκτακτης ανάγκης του Λάσο βασίστηκε στη δημόσια κατακραυγή σχετικά με αυτή τη δολοφονία. Ο πρόεδρος είπε ότι έπρεπε να αναστείλει τα συνταγματικά δικαιώματα του λαού του Ισημερινού για να αντιμετωπίσει τη λαβή των συμμοριών ναρκωτικών στη χώρα.
Στις 19 Οκτωβρίου, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν έφτασε στο Κίτο για την παροχή υποστήριξης των ΗΠΑ στο Λάσο. Ο Μπλίνκεν συναντήθηκε με τον Λάσο, επιβεβαιώνοντας οι στενοί δεσμοί μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισημερινού. Σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών του Ισημερινού Mauricio Montalvo και τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Blinken είπε, «στις δημοκρατίες υπάρχουν στιγμές που, σε εξαιρετικές περιστάσεις, απαιτούνται μέτρα για την αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών και επειγουσών καταστάσεων όπως αυτή που βιώνει τώρα ο Ισημερινός».
Ο Λάσο, ο οποίος εξελέγη τον Απρίλιο, έχει προεδρεύσει τη μια εξαιρετική στιγμή μετά την άλλη. Η οικονομία του Ισημερινού καταρρέει καθώς η κυβέρνηση αγωνίζεται να ανταποκριθεί στην αύξηση των βίαιων περιστατικών στη χώρα. Τον Σεπτέμβριο, μια εξέγερση στη φυλακή στο Litoral Penitentiary (Guayaquil) είχε ως αποτέλεσμα στην απώλεια 116 ζωών. Νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2020, μια συντονισμένη σειρά ταραχών σε τέσσερις φυλακές οδήγησε στον θάνατο 79 κρατουμένων στον Εκουαδόρ. Απαντώντας στο πρόσφατο περιστατικό τον Σεπτέμβριο, ο Λάσο κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μέσα στις φυλακές του Ισημερινού, κάτι που ήταν προάγγελος της εθνικής έκτακτης ανάγκης.
Δομικό πρόβλημα, όχι έκτακτη στιγμή
Το διάταγμα του Λάσο υποδηλώνει ότι υπάρχει κάτι πιεστικό που συμβαίνει στον Εκουαδόρ που απαιτεί δράση. Nela Cedeño, ένας ηγέτης της νεολαίας της Επανάστασης των Πολιτών του Ισημερινού, μας είπε ότι ο Ισημερινός βρίσκεται σε μακροχρόνια κρίση. Μόλις φέτος, λέει, έγιναν 1,213 δολοφονίες, πολλές από τις οποίες δεν σχετίζονται με το εμπόριο ναρκωτικών. «Το διάταγμα [κατάσταση έκτακτης ανάγκης] δεν δικαιολογείται», είπε ο Cedeño. Τα στοιχεία δείχνουν μια «αύξηση της βίας στη χώρα τα τελευταία έξι χρόνια, την οποία κατανοούμε ως διαρθρωτικό πρόβλημα και όχι ως έκτακτη κατάσταση», πρόσθεσε ο Cedeño.
Από τους περίπου 18 εκατομμύρια ανθρώπους του Ισημερινού, 5.7 εκατομμύρια ζω «στη φτώχεια» και από «αυτά τα 5.7 εκατομμύρια ανθρώπους, περίπου 2.6 εκατομμύρια» οι Ισημερινοί ζουν «σε ακραία φτώχεια», σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Απογραφών. UNICEF υπολογίζει ότι τρία στα 10 παιδιά στον Εκουαδόρ κάτω των δύο ετών πάσχουν από χρόνιο παιδικό υποσιτισμό. «Η χώρα είναι η δεύτερη με το υψηλότερο ποσοστό στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, μετά τη Γουατεμάλα», σύμφωνα με τη UNICEF. Η καθημερινή ζωή στον Ισημερινό επιδεινώθηκε απότομα μετά την εφαρμογή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου λιτότητα πρόγραμμα υπό τον προηγούμενο Πρόεδρο Lenín Moreno. Η συμφωνία του Moreno με το ΔΝΤ τον Μάρτιο του 2019 είχε ως αποτέλεσμα διαδεδομένη διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.
Στο πλαίσιο της συμφωνίας του Μορένο με το ΔΝΤ, ο ίδιος κομμένα κρατική χρηματοδότηση για την υγειονομική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένης της απόλυσης 3,680 εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Ως αποτέλεσμα, στο Γκουαγιακίλ -όπου είχε γίνει η εξέγερση στη φυλακή και όπου δολοφονήθηκε ο Σεμπαστιάν- βρέθηκαν νεκρά πτώματα αριστερά στους δρόμους κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας COVID-19 επειδή το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης ήταν υποχρηματοδοτούμενο και καταπονημένο. Το Γκουαγιακίλ ήταν το «επίκεντρο της επιδημίας» τον Απρίλιο του 2020 και ο Ισημερινός είχε ένα από τα υψηλότερες τιμές του COVID-19 στη Λατινική Αμερική ως αποτέλεσμα του κατεστραμμένου συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Ο Λάσο, του οποίου το κόμμα έχει μόνο 12 από τις 137 έδρες στην Εθνοσυνέλευση, επιθυμεί να εμβαθύνει το πρόγραμμα λιτότητας του Μορένο. Αυτό πρόγραμμα περιλαμβάνει φορολογικές περικοπές για τους πλούσιους και απόσυρση δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους, καθώς και το επίδομα για τις ξένες εταιρείες να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται στον εξορυκτικό τομέα του Ισημερινού.
Η ατζέντα λιτότητας του Λάσο, μας είπε ο Cedeño, δεν λύνει τα προβλήματα του λαού. Δεν υπάρχει ατζέντα για την αντιμετώπιση της επισφάλειας της απασχόλησης, της ανάγκης για ελάχιστη τιμή στήριξης για τους αγρότες, της ανάγκης για επιδοτήσεις για καύσιμα, της εκρηκτικής κοινωνικής κρίσης στις φυλακές και του γενικού προβλήματος της βίας στην κοινωνία. Η κυβέρνηση Λάσο είναι «πολιτικά ανίκανη» να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα, επομένως καταφεύγει στη στρατιωτικοποίηση μιας κοινωνικής κρίσης, είπε ο Cedeño.
Στρατιοποίηση μιας κοινωνικής κρίσης
Η έκτακτη ανάγκη του Λάσο, είπε ο Cedeño, δεν έχει ηρεμήσει έναν «τρομοκρατημένο και ανήσυχο πολίτη». Μάλιστα, ήταν ακόμη πιο τρομακτικό όταν ο Λάσο απέλυσε τον υπουργό Άμυνας του Φερνάντο Ντονόσο και αντικατασταθούν τον με έναν πρώην στρατηγό, τον Λουίς Ερνάντεζ. Το να βάζεις τον στρατό στους δρόμους του Ισημερινού και να πιέζεις για νόμους που θα τους επιτρέπουν να λειτουργούν χωρίς έλεγχο (και να τους δίνουν ασυλία δράσης) δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια στρατιωτική δικτατορία με ένα πολιτικό φύλλο συκής μιας κυβέρνησης. Το έκτακτο διάταγμα του Λάσο έδωσε αμνηστία στα σώματα ασφαλείας που, αυτός είπε, «άδικα καταδικάζονται για το έργο τους».
Από το 2019, τα κοινωνικά κινήματα του Ισημερινού, συμπεριλαμβανομένου του κινήματος των Ιθαγενών, βγαίνουν συχνά στους δρόμους για να απαιτήσουν μια εναλλακτική διαδρομή. Φέτος, είπε ο Cedeño, «είχαμε αρκετές στάσεις και διαμαρτυρίες ενάντια στα διάφορα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση του Λάσο. Οι αγρότες, οι δάσκαλοι και οι εργαζόμενοι στις μεταφορές έχουν πρωτοστατήσει. Οι δάσκαλοι [ακόμα] έκαναν απεργία πείνας».
Το διάταγμα του Lasso ήρθε, τόνισε ο Cedeño, ακριβώς όταν τα λαϊκά κινήματα έκαναν έκκληση για κοινωνικές κινητοποιήσεις ενάντια στην άνοδο των τιμών των καυσίμων και τις προτάσεις λιτότητας του Lasso. «Είναι εύκολο για εμάς να υποθέσουμε ότι η κατάσταση εξαίρεσης [ανακηρύχθηκε] με την ευκαιρία του Λάσο», για να προστατεύσει τις πολιτικές του και «όχι λόγω της βίας που μαστίζει τη χώρα».
Οι διαδηλώσεις κατά του έκτακτου διατάγματος ξεκίνησαν στις 26 Οκτωβρίου. Με επικεφαλής το Ενωμένο Μέτωπο Εργαζομένων (FUT), την Εθνική Ένωση Εκπαιδευτικών (UNE), τη Συνομοσπονδία Ιθαγενών Εθνοτήτων του Ισημερινού (CONAIE) και την Επανάσταση των Πολιτών, οι διαδηλώσεις απογειώθηκαν στα σοβαρά. Ενώ αυτές οι διαμαρτυρίες αντιμετωπίστηκαν με σκληρή αντίσταση από τις ένοπλες δυνάμεις, δεν έσβησαν. Οι δρόμοι ήταν μπλοκαριστεί σε καίριες περιοχές στη Σιέρα και τον Αμαζόνιο και μαζικές διαδηλώσεις συγκεντρώθηκαν μπροστά από το παλάτι Carondelet, την έδρα του προέδρου στο Κίτο. Μετά από λίγες ημέρες διαμαρτυρίας, στις 28 Οκτωβρίου, ο αρχηγός της CONAIE Λεωνίδας Ίζα ζήτησε την αναστολή τους για να τιμήσει τις γιορτές της Ημέρας των Νεκρών. Ίζα είπε ότι οι διαδηλώσεις θα ξαναρχίσουν μετά τους εορτασμούς.
Αυτό το άρθρο δημιουργήθηκε από τον Globetrotter.
Βιτζάι Πρασάντ είναι Ινδός ιστορικός, συντάκτης και δημοσιογράφος. Είναι συγγραφέας και επικεφαλής ανταποκριτής στο Globetrotter. Είναι ο αρχισυντάκτης του Βιβλία LeftWord και ο διευθυντής του Tricontinental: Ινστιτούτο Κοινωνικών ΕρευνώνΤο Είναι ανώτερος μη κάτοικος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Chongyang for Financial Studies, Πανεπιστήμιο Renmin της Κίνας. Έχει γράψει περισσότερα από 20 βιβλία, μεταξύ των οποίων Τα πιο σκοτεινά έθνη και Τα φτωχότερα έθνη. Το τελευταίο του βιβλίο είναι Ουάσιγκτον Μπούλετς, με εισαγωγή του Evo Morales Ayma.
Taroa Zúñiga Silva είναι συγγραφέας και συντονιστής Ισπανών μέσων ενημέρωσης για το Globetrotter. Είναι συν-συντάκτρια με την Giordana García Sojo του Βενεζουέλα, Vórtice de la Guerra del Siglo XXI (2020). Είναι μέλος της συντονιστικής επιτροπής του Άργος: Διεθνές Παρατηρητήριο για τη Μετανάστευση και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και είναι μέλος της Mecha Cooperativa, ένα έργο της Ejército Comunicacional de Liberación.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά